CHAPTER 1

EIZZRIE

As soon as I enter the Villa, dumiretso agad ako sa master's bedroom dahil nandoon ang isang terrace, pinadala ko na rin ang mga bagahe ko sa driver para makapag-ayos ng gamit. 

I checked my wrist watch and its already 5:05 pm, I also checked the transparent sliding door and the sky is already orange, malapit na magsunset. One of the reasons that I chose this room is because you can have a better view of the sunset in the terrace of this room.

Lumabas ako sa sliding door at pumunta sa terrace, mayroon ditong isang upuan at mini table na katabi nito kaya umupo muna ako. Nakatingin lamang ako sa dagat at syempre sa langit. A breathtaking view is consuming my thoughts and I didn't bother to stop it.

I can't stop being emotional, parang ang sunset na iyon ay pinapaalala ang mga masasakit na alaala sa isipan ko, pero agad din niya iyon tinatanggal at sinasama sa paglubog niya. It feels like with that sunset, I'm already healed.

Napabuntong hininga ako at pinunasan ang namumuong luha sa mga mata. Nanatili akong nakatitig sa dagat na halos nagiging kulay kahel na rin dahil sa repleksyon ng langit dito. 

Dahil doon ay nilabas ko ang cellphone ko at saka kinuhanan ng litrato ang magandang takip-silim. Kinuhanan ko rin ng litrato ang sariling silhouette at natuwa dahil sa kinalabasan no'n.

Nang masiyahan mula sa pagkuha ng mangilan-ngilang litrato ay saka ko binitawan ang cellphone at muling tumitig sa dagat. The crashing waves and the beautiful sunset soothed my soul and cleanse my mind, napangiti ako dahil doon.

Mula sa terrace ay nakakita rin ako ng mga taong lumalangoy sa dagat, may iba pa ngang nagsu-surfing doon. May nakita pa nga akong isang lalaki na nahulog mula sa surfing board nya dahil sa taas ng alon. May mangilan-ngilan rin akong nakikitang magkasintahan na nakaupo lamang sa dalampasigan habang nakasandal ang mga ulo nila sa isa't isa.

This place is truly a perfect place for couples and for everyone who wants to heal, relax and rest. The Forteza Coast is a place where your heart flutters not because of someone, but because of its natural beauty. 

Natapos ang sunset at dumilim na, doon naman nagsimulang umangat ang buwan. I checked the time at nagulat dahil 6:10 pm na pala, doon ko lang naramdaman ang gutom at ngalay mula sa pagkakaupo. 

Tumayo na ako mula sa pagkakaupo at saka pumasok sa kuwarto. Isinara ko ang sliding door at kurtina. Nagpatuloy ako sa pag-aayos ng gamit ko, nilabas ko ang mga skincare at personal hygiene na gamit ko. Nilagay ko lahat iyon sa banyo sa loob ng kwarto. Inayos ko rin ang pagkakasalansan ng mga damit sa maletang dala-dala ko.

Lumipas ang halos labindalawang minuto at saka lamang ako natapos sa pag-aayos. Humilata ako sa kama, kinuha ko ang cellphone ko at isa-isa muling tinignan ang mga larawang kuha ko kanina. Pero may isang litratong pumukaw sa paningin ko, iyon yung litrato kong silhouette, naisipan kong gawin itong display picture sa f******k account ko.

'no voice is as mean as our own voices are to ourselves'. 

Lagay ko sa caption at inupload ang picture. Isa yan sa mga quotation na sinabi nang isa sa mga iniidolo kong singer at kahit papaano ay maiiugnay ko yon sa nararamdaman ko ngayon. 

Sa kabila ng gutom ay mas pinili kong magscroll sa newsfeed ko at umabot na rin ng halos 300 reactions ang inupload kong picture sa loob lamang ng limang minuto. Kakatuwang sa dami ng mga iyon ay wala man lang nangamusta sa akin. I let out a deep sigh.

Sa dami ng kaibigan ko, ironically I still feel alone kapag may problema ako. I have no one to talk to, or is just me?

May mangilan-ngilan rin na nagcomment sa picture ko at wala akong balak na reply-an sila. Hindi sa pagiging snub, pero wala akong gana para magtype.

Sumagi rin sa isipan ko na palitan ang header sa Twitter account ko, at ganoon nga ang ginawa ko.

Matapos no'n ay nagscroll na lang din ako sa Twitter at nagbasa ng mga nakakainteres na trendings pero wala sa mga iyon ang nakapag-lift up ng mood ko.

Onti-unti, bumabalik nanaman ang mga alaala mula sa nakaraan ko, rumehistro sa isipan ko ang mga masasayang alaala ng taong akala ko ay hindi ako lolokohin, pero nagkamali ako doon.

Namuo ang luha ko sa gilid ng aking mga mata at hindi ko na napigilang tumulo ang mga iyon. Pero agad din naman iyong natigil dahil sa isang katok.

"Hija, nakahanda na ang pagkain ninyo." sabi ng caretaker ng bahay na siyang nagsilbi na rin katulong dito.

"Okay po." ayan na lamang ang nasabi ko at saka pinunasan ang mga luhang tumutulo. I looked at the mirror na kaunting dipa lamang ang layo mula sa kama.

I fixed myself at tumayo na, sinuot ko ang comfortable slippers ko at saka pumanhik pababa.

Mas nagutom ako dahil sa amoy ng ulam. Nasisigurado kong seafoods iyon kaya mas lalo akong nasabik dahil matagal na simula nung makakain muli ako ng bagong huling seafood.

Mabilis kong tinungo ang dining area at laking gulat ko nang makita kung sino ang nakaupo sa isang upuan doon habang nagsasandok ng kanin.

"Z?!" naguguluhan at gulat na tanong ko. Napalingon siya sa gawi ko at natigil sa ginagawa. Kita rin sa reaksyon niya ang gulat. 

"What are you doing here, Z?!" dagdag ko pang tanong.

"Oh my god, Eizz!" halos patili niyang sabi at saka tumayo. Lumapit siya sa akin at niyakap ako ng mahigpit.

"I missed you!" sabik niya pang sabi. Matagal-tagal na rin bago ko nakita ang pinsan ko kaya sobra akong nagagalak ngayon.

"I missed you too, so much! Grabe it's been 3 years?" sabi ko at bahagyang tumawa.

"Yeah, by the way, anong ginagawa mo nga pala dito at kailan ka pa nakarating? I'm not informed." naguguluhan niya akong tinignan at saka kumalas sa yakap.

"I asked you first, but alright." pabiro kong tugon.

"Kanina lang ako nakarating and I'm here because of vacation, of course, you know to relieve stress, how about you?" sagot ko.

"Kanina, really?!" hindi niya makapaniwalang tanong.

"You should've told me you're coming, anyway, I'm here because like you, to relieve stress, besides aalis na rin ako bukas, I might not get to see this place for a very long time." paliwanag niya.

"I didn't know you're here eh, anyway bukas agad? Where are you going?" tanong ko.

"States, I'm following my dreams to become an event organizer." sabi niya.

"Oh right, good luck to you chasing your dreams Z, I'm always here to support you!" masigla kong sabi.

"Thank you Eizz.." sabi niya.

"Let's cut our conversation and let's eat, I'm dead hungry." pabiro kong sabi at sabay kaming natawa.

Umupo kami sa magkatabing upuan at sabay kumain. May dalawang putahe ang nakahain sa hapag-kainan at parehas kong tinikman yon.

Nagliwanag ang mga mata ko dahil sa sobrang sarap no'n, napakafresh pa ng shrimp and fish at sobrang sarap pa ng pagkaluto no'n. Narinig ko naman ang mahinang tawa ni Z sa tabi ko, bagaman dahil sa reaksyon ko.

"Dahan dahan, hindi kita uubusan." biro niya pa. Natawa naman ako doon na naging sanhi kung bakit ako nabulunan.

"Ayan sabi ko na nga ba eh!" biro niya pa ulit matapos ako bigyan ng tubig.

"Ang sarap talaga, namiss ko ang mga pagkain dito." sabi ko, hindi siya nilingon at nagtuloy lang sa pagkain.

Tumawa lamang siya at kumain na rin. 

"Sayang naman, hindi tayo makakapagbonding." I pouted.

"Edi pagkauwi ko... kaso mga 6 or 7 years pa yon." tumawa muli siya na sinabayan ko naman.

"Baka naman may pamilya na ako no'n." biro ko.

"Then good for you." bahagya siyang natawa. 

"Saka isa pa, halos isang linggo na ako dito at nasulit ko na rin ang lugar." dugtong niya.

"I should've come earlier than today." napabuntong hininga ako at nagpatuloy na kami sa pagkain.

Nang matapos kami ay halos hindi na ako makatayo sa sobrang kabusugan. Niligpit na rin ng katulong ang pinagkainan namin, kaya pumunta na kami sa kaniya-kaniyang kuwarto.

"Anong oras alis mo bukas, Z?" I asked while on the stairs. 

"After lunch." she said, nakatingin lang ng diretso sa dinadaanan.

"Okay, we still have time to bond!" masayang sabi ko.

"Let's swim tomorrow morning!" dagdag ko pa, hindi magkamayaw dahil sa pagkasabik. Napatawa naman si Z doon at tumango. We greeted each other good night and went inside our room. Doon siya sa isang kuwarto na may terrace natutulog kaya magkatabi lamang ang room namin.

Dahil sa pagkabusog ay hindi agad ako humiga, umupo muna ako sa kama, hinubad ko ang top ko dahil feeling ko ay puputok iyon dahil sa pagkabusog ko at nagscroll sa cellphone. Doon ko lamang namalayan na 7:56 na pala ng gabi. Napasarap ang kuwentuhan namin ni Z kaya hindi ko na rin siguro namalayan.

I was scrolling with some memes on my feed, when I heard a stomp outside, in the terrace. Agad kong nilingon iyon pero dahil may kurtina ay hindi ko nakita kung sino ang nandoon. 

Tumayo ako at mabagal na humakbang papunta doon. Sumilip ako sa kurtina at nagulat nang may nakitang lalaki sa labas, ang tanging suot niya lamang ay beach shorts and slippers.

Hinawi ko ang kurtina at hinarap ang lalaki, nilingon niya ako at doon ko nakita ang mukha niya. Napalunok ako nang masilayan ang itsura ng lalaking nasa harapan ko, pero agad ko rin pinawi iyon.

"What are you doing up here in my terrace? Are you a pervert?!" sigaw ko, sapat para marinig niya ito mula sa labas. Umayos siya ng pagkakatayo, walang reaksyon sa mukha niya.

"No." he plainly said. Itinaas niya rin ang kamay niya na may hawak na bola na para bang sinasabi niya kung bakit siya naroon ay dahil dito.

"You know you can knock on our door and let us know you need to get your stupid ball up here, you're trespassing!" asik ko.

"It's much easier here, besides I didn't do anything wrong. I'm not even looking your topless body." mahinahon sabi niya at naalala kong bra nga lang pala ang suot ko. Agad ko iyon tinakpan gamit ang dalawang braso.

"Pervert!" I scream. Pero hindi na niya iyon pinansin at saka ako tinalikuran. Napakabastos.

Binuksan ko ang sliding door at tinakpan ang sariling katawan gamit ang kurtina. 

"Hey I'm not--" naputol ang sinabi ko nang humakbang siya sa gilid ng barrier, doon ko lang nakita ang isang wooden ladder. Bumaba siya doon nang hindi ako tinitignan. Dumungaw ako ng kaunti kung saan siya napunta at namataan ang walong lalaki na naglalaro ng volleyball, kasama na siya roon. Agad akong napaatras at isinara ang sliding door.

'Who the fuck is that? He dares to cut me off!'