Nang magbalik si Caroline sa kanyang kinauupuan, hindi nakaligtas sa mata ni Gwen ang kakaibang tingin sa mukha ng kanyang kaibigan. Nang masilayan ni Gwen si Brie na kalalabas lang mula sa CR, bigla niyang nakuha ang nangyari."Tinopak ka ba ni Brie?" diretso tanong ni Gwen kay Caroline, agad na tumindig na parang handang humarap sa unos.Subalit mabilis na pinigilan ni Caroline si Gwen, pabalik sa upuan. "Wala 'yon.""Ano bang meron at ganyan ang mukha mo?"Inabot ni Caroline ang kanyang pisngi. "Parang kumukulo yata ang tiyan ko.""Dalhin kita sa ospital?""Hindi, hindi naman sobrang seryoso." Ngiti ang itinugon ni Caroline kay Gwen. "Baka kape lang 'yan. Malamang mawawala rin ito agad."Nag-alab ang pag-aalala sa mukha ni Gwen. "Kakaiba 'to, hindi ka naman dati nagrereklamo ng ganyan. Magpapasuyo ako ng mainit na tubig para sa'yo.""Sige." Tumango si Caroline, kahit ano pa man basta't hindi lang lumapit si Gwen kay Brie para maghanap ng gulo. Nang umalis si Gwen, sandal si
Kahit si Gwen ay hindi napigilang hilahin ang manggas ni Caroline at bumulong, "Carol, ano ba? Hindi mo dapat hinihigitan ng ganyang kalaki, kahit na gusto mo 'yang painting."Paano nagkaroon ng ganoong kalaking halaga si Caroline?Pero kalmadong hinarap ni Caroline si Brie, na mukhang napaka-inis na. Dahan-dahang hinaplos ni Caroline ang kamay ni Gwen at siniguro dito, "Wag kang mag-alala. Mayroong magbabayad nito."Mas lalo lang naguluhan kaysa nakaramdam ng ginhawa si Gwen. Gusto na sana niyang magtanong kay Caroline tungkol sa sinabi niya ngunit bigla niyang narinig si Brie na sumigaw, "Dalawampung milyong dolyar!"Ngayon, si Brie na ang nakahinga ng maluwag. Panay ang sulyap niya kay Caroline, may halong pagmamalaki.Ngumiti lang si Caroline bilang tugon. Sa harap ng lahat, ipinatong niya ang isang kamay sa kanyang paddle ngunit hindi niya ito itinaas.Sa entablado, hinintay ng auctioneer ang isang minuto para siguraduhing walang iba pang magbibigay ng offer bago niya inanun
Syempre, hindi naman basta-basta aalis si Caroline nang hindi kasama ang kanyang matalik na kaibigan. Dinampot niya ang hand warmer at ito'y kanyang ginawang panakot sa mga taong nakapaligid sa kanila.Puro babae ang nandoon at lahat sila'y alaga ang kanilang anyo. Abala silang lahat sa pagtakip ng kanilang mga mukha upang hindi matamaan. Sa gulo, nakaligtaan nila si Gwen.Subalit, napakarami ng bitbit ni Brie. Hindi kakayanin nina Caroline at Gwen na pigilan silang lahat. Hindi nagtagal, naramdaman ni Caroline na nagsisimula na siyang mapagod.Bigla nilang narinig ang malalakas na yabag mula sa labas."Bilis! Dali-dali! Bumalik na ang pangalawang tiyuhin ni Eddy Morrison, at nasa loob lang siya!" Excited na sambit ng isang tao mula sa kumpol ng mga reporter.Pumasok sila at natigilan sa kanilang nasaksihan—ang grupo ng mga babae na nag-aaway at nagbubunutan ng buhok. Nawala sa kanila ang tunay na dahilan ng kanilang pagpunta roon.Ano 'to? Si Ms. Collins at ang mapapangasawa ni
"Ikaw—""Bilisan mo na, isulat mo na ang pangalan ko," may diing utos si Caroline, at saglit na tumigil bago dagdagan ng, "Kung hindi, tatawagan ko ang jewelry store ngayon para makuha ang footage ng CCTV!" Ang bawat salita'y binigkas niya nang paunti-unti para bigyang-diin.Mahigpit ang kapit ni Brie sa pluma habang masama ang tingin kay Caroline. "Sige na nga. Susulat na ako," aniya, ang mga ngipin ay halos magkadikit sa pagkakasabi.Nang masaksihan ni Caroline na isinulat na nga ni Brie ang kanyang pangalan, nag-umapaw sa kanya ang kasiyahang inaasam. Binalingan niya si Gwen at sabi, "Gwen, tara na."Buong puso namang pumayag si Gwen. Bago nila lisanin si Brie, may pahabol pa siyang sambit, "Salamat, Ms. Collins, sa iyong pagiging mapagbigay." Dahil dito, nainis si Brie at inihagis na lamang ang pluma sa sahig.Paglabas nila sa auction house, sabay-sabay na inakbayan ni Gwen si Caroline at saka nagpahayag, "Carol, ang lupet mo kanina! Mukhang magiging fan mo yata ako!""Nag-e-
Napako sa pagkakatayo si Caroline. "Paano mo nalaman na may binili akong necktie?"Napatingin si Kirk sa bag ni Caroline at napatawa. "Hula lang 'yon. May problema ba? Ayaw mo bang ibigay sa akin yon?""Wala, wala namang problema. Bumili ako nun bilang pasasalamat ko dahil binigyan mo ako ng bracelet na ito. Pero ngayon, bigla mo akong sinorpresa ng painting, at ako... Hindi ko lang alam kung paano ko maipapahayag ng husto ang pasasalamat ko," mahina at may pag-aalangan na sabi ni Caroline.Nilunok ni Kirk ang kanyang emosyon, medyo naantig sa sinabi ni Caroline. Naglaho ang kanyang pag-aalala na parang bula. "Tulungan mo nga ako dito.""Ano?" Namumula ang pisngi ni Caroline. Ni minsan sa buhay niya ay hindi pa siya nakatulong sa isang lalaki na magtali ng necktie. Sa kanyang pagkakaalam, ang ganitong kilos ay pangkaraniwan lamang sa mga taong may malapit na relasyon.Ngayon, hinihiling ito sa kanya ni Kirk."Magkikita kami ng tatay ko sa susunod na buwan, pero mukha yatang hindi
Dahan-dahang iminulat ni Caroline ang kanyang mga mata at nakita si Kirk na nakangiti sa kanya. "Ano'ng ginagawa mo?" tanong niya, natutuwa.Bigla, namula siya. "W—wala!""Pero isinara mo lang ang iyong mga mata—""Nagkukunwari lang ako… hindi ko talaga kaya tingnan yung kurbata." Sa kanyang pagmamadali, binanggit niya ang unang palusot na pumasok sa kanyang isip. Luminga-linga siya, hinahanap ang paraan para makatakas sa kanyang alanganing sitwasyon.Naisip niya ang pinturang ibinigay sa kanya ni Kirk, at mahinang sinabi, "K—kailangan kong ilagay ang painting sa tamang lugar… babalik ako sa aking kuwarto." Mabilis siyang tumakas palabas ng dining room at pumasok sa kanyang kuwarto, sabay kalabog ng pinto.Tahimik lang na pinagmasdan siya ni Kirk. Habang tinitigan ang pinto ng kanyang silid na nakasara, unti-unting nawala ang ngiti sa kanyang mata at napalitan ng kanyang karaniwang ekspresyong malamlam.Muntik na siyang mawalan ng pagpipigil… at hindi pa ito nangyari sa kanyang h
Madalas nang marinig ni Caroline ang mga kuwento tungkol sa pangalawang tito ni Eddy, ngunit hindi pa rin sila nagkakaroon ng pagkakataong magtagpo. Sa kabila nito, bakit kaya tila may halaga siya rito?"Ah... hindi ba niya binanggit kung bakit?" usisa ni Caroline."Eh hindi, walang binanggit," tugon ni Mr. Sander."Sige, maraming salamat." May himig ng pagkadismaya sa tinig ni Caroline, umaasa siyang may mahalagang ibabalita sa kanya.Pagkatapos ibaba ang telepono, dali-dali niyang binuksan ang kanyang laptop at nag-umpisang maghanap ng impormasyon sa internet tungkol sa pangalawang tito ni Eddy.Ang misteryosong lalaking ito, sa karamihan ng kanyang buhay, ay sa ibang bansa nanirahan, kung kaya't kaunti lamang ang mga balita tungkol sa kanya sa kanilang lugar. Makalipas ang ilang sandali, na-realize niya na tila hindi rin lumilitaw ang pangalan nito saan man.Nainis sa kanyang bigong paghahanap, inumpisahang suklayin ni Caroline ang kanyang buhok. Biglang sumagi sa isip niya an
"K—Kirk? Ano'ng ginagawa mo rito?"Kalmadong itinuro ni Kirk ang isang eksklusibong silid-kainan sa di-kalayuan. "May usapan ako sa isang business partner kanina, kaso hindi siya sumipot. Nakita kita nang pumasok ka, naisip kong magandang ideya na batiin kita."Nakahinga nang malalim si Caroline. Saglit siyang naisip na baka si Kirk ay ang tiyuhin ni Eddy! Kay sarap ng pakiramdam!Bumalik lamang siya sa kanyang huwisyo nang biglang mag-ring ang kanyang telepono. Halos tumalon siya sa mesa para sagutin ito."Carrie." Si Jude ang nasa kabilang linya. "Tumawag ang tiyuhin mo kanina. May hindi inaasahang pangyayari at hindi niya makakayanang makipagkita sa iyo ngayon. Nagpapasabi siya ng paumanhin sa iyo, at nangako siyang ililibre ka niya ng pagkain bilang bawi."Dali-daling tumingin si Caroline kay Kirk na nakatayo pa rin sa may pintuan. Hindi na kasingliwanag ng dati ang kanyang mga mata. Mahigpit ang pagkakahawak sa telepono, pinilit niyang ngumiti habang sinasabing, "Okay lang 'y