CHAPTER 05

NAKANGISI NA INIANGAT nito ang kanyang baba. Tila ba sa ganoong paraan ay mas malayang mapagmamasdan ng lalaki ang kabuuan ng kanyang mukha.

“Why do you look so surprised, Mahal?”

Mas naramdaman ni Maeve ang pag-init ng kanyang pisngi at taynga dahil sa paraan ng pagtawag nito. Sigurado siya, kahit hindi niya na tingnan ang mukha sa salamin, pulang-pula na iyon ngayon. Sa kabila ng pagkapahiya rito, nakatingin lamang siya sa binata nang matagal.

Hindi niya rin inaasahan ang sunod nitong gagawin. Ganoon na lamang ang tila tambol na dumadagundong sa kanyang dibdib dahil sa pagyakap nito sa kanya. 

“Mahal, tell me something?” 

“M-mahal?” pag-uulit niya sa naging pagtawag nito sa kanya. “Baliw ka ba—”

Mabilis ang naging pagtakip nito sa kanyang bibig bago nangungusap na ngumiti.

“Remember me?”

“Y-yes…”

“It’s Xavier, Mahal…”

“H-ha?”

“Mamaya mag-uusap tayo…” sabi pa nito bago siya kindatan at harapin ang totoong pakay nito kaya kinuha ang atensyon ng lahat kanina. 

Nakatingin lamang siya sa binata, hinihintay ang susunod na hakbang nito habang palihim itong pinagmamasdan.

Kitang-kita ang peklat nito sa kanang bahagi ng kilay. Hindi naman iyon pangit tingnan dahil tila naging style lamang. Mukhang alagang-alaga din nito ang katawan. Tila inililok iyon ng naaayon na para lamang dito. Pansin niya rin na may tattoo ito. At kung hanggang saan iyon sa braso ay hindi niya alam.

“Calm down yourself, Woman. Sa ‘yo ako mamaya… huwag mo ako tingnan ng ganyan…” 

Sabi na naman nito na lalong ikinainit ng kanyang pisngi.

Ganoon na lamang ang paglunok ni Maeve dahil sa malalim nitong boses na nakapagpapagulo ng sistema niya lalo na’t hapit nito ang baywang niya na naging dahilan upang maamoy niya ang pabango ng binata.

“Totoo ako, Maeve. Huwag mo akong tingnan na parang panaginip lang ito…” heto na naman ang pagbulong nito na nakapagpapawala ng kanyang puso. “Do you want me to save you again?”

“A-anong ginagawa mo rito?” tanong ni Drake upang kuhanin ang kanilang atensyon. “Nasa taas ka dapat at nag-eestima sa mga bisita mo. Kaya na naming resolbahin ang problemang ito. Wala kang kailangang isipin. Kapag humingi na ng tawad si Maeve, magiging maayos din ang lahat. Hindi mo na kailangang makialam—”

“This is my woman, paanong hindi ako makikialam?”

Umawang ang bibig niya sa sinabi nito. Siya ba ang tinutukoy ng binata? Nahihibang na nga itong tunay! 

“May CCTV ang lugar na ‘to. Pwede nating i-check para malaman kung sino ang nagsasabi ng totoo,” kaswal na sabi ni Xavier.

“Hindi na kailangan,” kahit sa pagsasalita lamang, mapansin na kinakabahan si Ethel. “I-I think, I’m fine already—”

“We need to find out the truth. You’re causing a scene to my night,” sagot pa rin ni Xavier nang hindi nito binabalingan ng tingin ang kausap. “At kapag lumabas ang totoo, alam niyo naman na siguro ang gagawin?”

“P-pero!” alma ni Drake.

Ngayon lamang nakita ni Maeve na kabahan ng ganito ang dating fiance. Makikita iyon sa mukha nito dahil na rin sa pamumuo ng pawis na makailang ulit ng pinunasan.

“Anong akala niyo sa akin, gumagawa ng kwento?” galit na tanong ni Ethel. “Bakit ako gagawa ng kwento kung ang babaeng iyan ang magiging dahilan ng pagkasira ng pangalan ko?”

Nakakaloko ang naging pagngisi ni Xavier. Mukhang natutuwa ito sa itinatakbo ng usapang iyon.

“Nahuhuli talaga ang isda sa sarili niyang bibig. Sa ‘yo nanggaling iyan, hindi sa akin.”

Ganoon na lamang ang pagkakagulo ng nasa pagtitipon na iyon nang mag-play ang video sa itaas ng hagdan kung saan nagsimula ang pag-uusap nila ni Ethel. Makikitang hindi na maganda ang itinatakbo ng usapan nila dahil sa parehas nilang ekspresyon. Sa pagtalikod niya, sinadya ni Ethel ang magpatihulog sa hagdan nang kalkulado ang pagbagsak upang hindi masyadong masaktan.

Malinaw sa kuha ng CCTV, plinano nito na gumawa ng eksena para ma-set up siya katulad ng ginawa nitong pagbato sa kwintas niya at paggawa ng bagong istorya.

“Hanggang ngayon hindi ka pa rin marunong pumili ng babae.” Umiiling na sabi ni Xavier kay Drake. 

“U-uncle, that’s not what happened!” 

“You framed Maeve for what cause?” dumagundong ang boses nito sa bulwagan na parang isang lion. Makikita ang matinding galit hindi lamang sa boses ni Xavier kung hindi maging sa paraan kung paano nito tingnan ang kausap.

Ngayon niya lamang nakita ng ganoon si Drake. Tila isa itong maamong tupa dahil nakatapat ito ng mas nakatataas dito.

Nakatingin lamang nang matagal si Maeve kay Xavier. 

Makikita sa mga mata ng dalaga ang hindi lamang paghanga kung ‘di pasasalamat dahil sa mga napagtanto niya ngayong araw. Nabatid niyang walang masama kung magsasalita siya para sa sarili lalo na kung alam niyang nasa tama siya. Ang mahalaga ay alam niyang respetuhin ang kanyang sarili upang hindi maliitin ng kung sino.

“Saan kayo pupunta?” heto na naman ang awtoridad sa boses ni Xavier nang tumalikod ang dalawa matapos na mag-play ang footage.

“Ngayon ko lang naalala, pangalawa ang pangalan niya sa top billionaire sa bansa, hindi ba?” boses iyon ng isa sa mga kasali sa pagtitipon nang gabing iyon. “Parte rin siya ng delikadong organisasyon. Hindi natin pwedeng banggain ang mga katulad niya.”

“Narito si Sir Drake para sa isang business deal ‘di ba? Kailan pa siya nakauwi sa bansa?”

“Kung ganoon siya nga ang bilyonaryo na wala ang pangalan sa listahan dahil matagal siyang hindi lumabas sa publiko!”

Lalong naging malalim ang naging paglunok ni Drake dahil sa mga narinig na usapan. Alam ni Maeve kung gaano kahalaga ang deal na iyon na kailangan nitong maisara dahil ang seguridad ng kumpanya ang nakasalalay doon.

Ngunit hindi iyon ang gustong malaman ng dalaga. Maraming bakit ang tumatakbo sa isipan niya. Gusto niyang alamin kung bakit siya pinagtutuunan ngayon ng atensyon ni Xavier. Hindi siya ganoon kahalaga para sa atensyon nito!

“I’m sorry!” boses iyon ni Ethel. Bakas ang pangangatal doon na patunay na kahit ito ay naapektuhan sa presensya ni Xavier. “I’m really sorry, Maeve…” iyon ang sabi nito bago magmadali sa pagpanhik sa ikalawang palapag para makalayo sa kanilang lahat matapos mapahiya.

“Kailangan nating mag-usap, Maeve,” ngayon niya na lang muling narinig ang malambing na boses ni Drake nang siya ang kausap nito. “Makikinig ka naman sa akin ‘di ba—”

Hindi nito naituloy ang sasabihin nang surpresang hapitin siya ni Xavier nang mas malapit na naging dahilan upang tingalain niya itong muli. 

Maling-mali na ganoon ang naging reaksyon niya! Dahil heto ngayon at ilang pulgada na lang ang layo niya sa binata na magiging dahilan para mahalikan niya. Hindi rin nakatulong ang utak ng dalaga dahil mas sinusupil siya ng puso niya para manghina ng ganito ang tuhod niya.

Nakangiting tumingin si Xavier kay Drake. Ngunit ang ngiting iyon ay hindi ordinaryo. Kahit na sino’y maaaring pananayuan ng balahibo.

“I don’t like to share what’s mine, My Dear Nephew. Alam mo ang mangyayari sa ‘yo kapag pinilit mo ang gusto mo…”

Nephew? Dinadaya ba siya ng pandinig niya? Pamangkin ni Xavier si Drake? 

“Uncle—”

“That’s enough! You’ve ruined my night already.”