Chapter 70

Wala na akong hinintay pa na pipigil sa pag-alis ko. Kung siya man o ibang tao ang tinutukoy ng babaeng ito, hindi ko na inalam pa. Hindi ko siya nilingon. Iyon lang ang nagtulak sa akin upang tuluyang umalis sa lugar na iyon. Mabilis ang mga hakbang ko palayo.

Wala na. Ayoko nang kausapin pa siya. Sapat na ang nakita ko kanina. Sapat na iyon upang maintindihan ko kung hanggang saan nalang kami. Ano pa bang hindi malinaw doon? Sobrang tanga ko upang paniwalaan siya. Laro lang ang gusto niya sa simula pa lamang. Bakit ako pa ang napili niyang paglaruan? Bakit hindi nalang niya ako hinayaan? Dapat ay hindi ko nalang hinayaan ang sarili kong mapalapit sakaniya. Dapat noon pa lamang ay umiwas na ako sa dala niyang mapanganib na apoy. Nagsisisi ako. Sobrang pinagsisisihan ko na minahal ko ang isang tulad niya. 

Marahas na paghablot sa aking braso ang nagpatigil sa paglalakad ko, ilang hakbang patungo sa parking lot. Pwersahan akong napah