A/n: Hello everyone, trending pa rin ito. Thank you again for reading this story. Stay tuned for more updates! 😘❤
Chapter 80Day off NAAALIMPUNGATAN ako dahil sa mahihinang kaluskos na aking naririnig mula sa labas ng aking silid. Bumangon ako na nagtataka, but when I remember Damien ay agad nagising ang aking diwa. Napabangon ako at itinali ko ang buhaghag kong buhok nang makita ko na may liwanag na sa labas ng aking bintana. "Shit, I am late!" Nagmamadali akong lumabas sa aking silid. "W-what are you—" napasulyap ako sa hapagkainan na may mga pagkaing nakahain. "Good morning, tamang-tama ang gising mo at tapos na ako rito," nakangiti itong humarap sa akin while stirring the coffee. "A-anong ginawa mo?" "Preparing your breakfast. Here, your fresh milk." Pagkalapit nito ay lumapit rin ang labi niya sa pisngi ko. I then immediately avoid it. "I'm not eating heavy food for breakfast. Hindi ka na sana nag-abala pa." I've said instead na magpasalamat rito. Narinig kong huminga ito at dumistansya sa akin ng bahagya. Nilapag nito sa lamesa ang fresh milk na inaabot sa akin. "If you're always sk
Chapter 81Alhambra TourWALA akong maisip na puntahan sa araw na iyon until I chose the Granada, Alhambra.The glories of Granada. People come there from all over the world to visit the Alhambra, a magnificent Moorish castle complex that is even more beautiful when lit up at night. Spend time wandering through the Generalife. Pero ang pinaka pinuntahan namin ay ang Granada garden has been called a “paradise on earth.”And at the end of the day, there is a Gypsy Zambra flamenco show. I and Damien dance with their cultural dance, hindi lang naman kami ang nakisaya sa culture show kundi lahat ng mga turista na naroon.I was so happy, pangalawang beses ko na kasi ang pumunta roon. Noong una ay ako lang mag-isa kaya hindi ko masyado na enjoy ang pagpunta ko roon.After we have fun, naglakad-lakad kaming dalawa. Nang mapalingon ako sa colorful fountain ay bigla akong may naalala at napahinto ako.'I wish, sa susunod kong pagtungo sa mismong fountain na ito ay kasama ko na ang isang lalaking
Chapter 82Can't Get Enough NAPASINGHAP ako sa kapangahasan nitong angkinin ang labi ko. His kisses were so gentle, nang-aakit ito na tugunin ko iyon. Hindi nagtagal ay napapikit ako at unti-unti ko iyong tinugon. When he feels my response, dumiin na ang pagkakahalik nito sa aking labi. He also embraces me tightly. "Damien," anas ko sa pangalan nito. Napapakurap ang mga mata ko habang nakatingin ako rito. "I miss you, I really miss you, sweetheart." Anas nito nang pinagdikit nito ang mga noo naming dalawa. Napalunok ako at hindi alam ang sasabihin ko. Muling lumapit ang labi nito at inangkin muli ang labi ko. That time, hindi ko na rin napigilan ang mga braso ko na pumulupot sa kanyang batok. I also responding him, by the way, he kisses me. Napasinghap ako nang maramdaman ko ang mga palad nito na masuyong humahaplos sa aking likod. Ramdam ko rin ang pagdikit ng katawan nito sa aking katawan. Napalunok ako at napasinghap ng maramdaman ko ang pagkalalaki nito sa sentro ng aking pus
Chapter 83Erase BUHAY na buhay ang aking diwa sa araw na iyon kahit na magdamag akong hindi nakatulog ng maayos dahil kay Damien. Biglang nanginit ang magkabila kong pisngi dahil sa naalala ko na naman ang nangyari sa buong magdamag. Yes, I still feel sore in between my thigh dahil sa ilang beses niya ako inangkin. I get up late, kung wala lang akong meeting sa araw na iyon baka hindi pa rin ako bumangon. Umalis ako sa apartment na nandoon pa rin si Damien at mahimbing na natutulog sa ibabaw ng aking kama. Of course, he was so tired to get up and notice my absence. Nang maalala ko na wala kaming pinagusapan ng tungkol sa aming dalawa kagabi ay bigla na naman akong napapaisip ng malalim. I do not know what will happen next. Napabuntong hininga ako. "Aurora, what will be your opinion? Any suggestions?" "H-huh? Suggestions?" Nagising ang aking diwa dahil sa tanong na iyon. Nangunot ang noo ng isang head manager ng Hotel Alfonso. "Are you okay, Aurora?" nagtatakang tanong nito sa
Chapter 84Going HomeNAGMAMADALI akong nag-impake ng aking mga damit. Hindi ko mapigilan ang sobrang mag-alala sa aking ina na isinugod nila Manang Fe nang makita nila itong nahihirapang huminga.Mabuti na lang at naidala agad nila ito sa malapit na pagamutan dahil kung hindi, matutulad sa aking ama na maaabutan ko na wala ng buhay si mommy.'God, huwag please... Huwag n'yo ho munang kunin si mommy, siya na lang talaga ang mayro'n ako ngayon. I can't afford to lose my mother. Hindi pa ho ako handa. Please, let me take care of my mom this time. Maging maayos lang siya, ipapangako kong hindi ko na iiwang mag-isa ang mommy ko.' Wika ng aking puso't isipan.Pagkatapos ko ay dumiretsyo na ako sa baba kung saan naghihintay ang taxi sa akin na siyang maghahatid sa akin sa Seville Airport.I am glad na pinayagan agad ako ni Mr. Alfonso sa aking emergency leave nang sinabi ko rito ang nangyari sa aking ina. Nagpaalam rin ako kay Maca at sa mga empleyado ng restaurant.I'm also thankful that Ce
Chapter 85ExplainingHINDI ko ito kinikibo simula nang sapilitan niya akong isinama patungo sa private plane nito na babiyahe patungong Pilipinas. Gustuhin ko mang tumanggi ngunit hindi ko na lang ginawa sa kadahilan na mapadali ang biyahe ko pauwi, isa pa I was so eager to catch a glimpse of my mother.When we arrived at the plane, nilapitan niya ako and then he offered to sit behind him ngunit tumanggi ako. Alam ko na ramdam nito na iniiwasan ko siya sa pamamagitan ng pag-upo ko sa isahang upuan.Hindi ko pa rin ito kinibo. Nagkasya akong nakatingin sa malayo at ang tanging iniisip ko ay ang aking ina na nasa hospital ngayon. Bumuntong hininga akong nakatanaw sa labas ng bintana."Sandwich, chocolate milk?"Bumalik ang aking diwa nang dahil sa boses na iyon. Napatingin ako rito ng bahagya."Wala akong ganang kumain," I refuse it."Oh, come on Aurora. It's time for dinner. Ilang oras pa bago tayo darating ng Pilipinas. So, here, accept and eat this food. Kailangan mong maging malakas
Chapter 86At the HospitalMAKALIPAS ang kalahating oras na paglalagi nito doon sa hospital ay tuloyan ko rin itong sinenyasan na umuwi na. He can not stay any longer dahil ang sabi nito ay may emergency meeting ang gaganapin sa araw na ito.Tumango naman ito ng bahagya sa akin at nagpaalam na sa mga kaibigan ko na siyang kausap nito sa mga oras na iyon.Inihatid ko ito hanggang sa labas ng silid ni mommy."You should also need to go home and rest, Aurora." Wika nito ng nasa labas na kami ng silid.Umiling ako rito. "I will stay here, babantayan ko si mommy hanggang sa gumising siya. I also need to talk her doctor upang klaruhin ang nangyari kay mommy.""But you look tired. Magpahinga ka ng kahit ilang oras lang,""I can rest here, basta hindi ko iiwan si mommy."Huminga ito ng malalim saka tumango. "Okay, if that what you want. Babalik ako rito mamaya after my meeting so that may kasama kang magbabantay sa kanya," wika nito ikinailing ko."Huwag na, Damien. I can do it on my own. Nand
Chapter 87Escape from Meetings"WOW..." "Tama nga ang dalawang bata... Narito na siya." "Shh... She is sleeping..." Ang mga mahihinang salitang iyon ang siyang nagpagising sa aking nahihimbing na diwa sa mga oras na iyon. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Nararamdaman ko ang masuyong haplos sa aking buhok habang akoy ay nakayuko at nakatulog. Nang maalala ko kung nasaan ako ay bigla akong napaupo ng maayos. "Good morning, baby..." My mother gladly greet me as I looked at her smiling face. "Magandang umaga, hija." Pagbati rin sa akin ni Manang Fe at Manang Pasing na nakatayo sa paanan ng kama. "Good morning..." Saka ako ngumiti sa kanilang lahat. Katulad ng nakagawian ay lumapit at nag-mano ako sa kanila at kay mommy. "Kaawaan ka ng Diyos, anak." Nakangiti si mommy, she was happy to see me there. "Kailan ka lang dumating, hija? You haven't told me to come home." "Kaninang madaling-araw po, Mommy. And I came here right away to see your situation. Kumusta na po ang lag