Kabanata 4

Nangangamba si Cristina na baka makilala na nila nang tuluyan kapag tumagal pa siya roon. Huminga siya nang malalim at hindi pa rin nila ito makukuha sa kahit anong presyo. 

“I’m priceless.” Iyon lamang ang kanyang isinagot at tuluyan nang nilisan ang silid. Nakasalubong niya si Nigel na nasa harapan lamang ng pinto. 

Hindi na pinilit pa ni Nigel ang auctioneer at hinayaan niya itong makaalis nang matiwasay. Ngunit nang maamoy niya ang pabango nito ay kaagad siyang may naisip. Tila ba napaka-pamilyar ng amoy na iyon ngunit hindi niya na matandaan kung saan niya na unang naamoy iyon.

Napansin din ni Nigel na may kakaibgang ugali ang auctioneer na katulad ng dati niyang asawa. Mukhang tahimik at kalamadong tao si Cristina ngunit matatag ang damdamin nito at hindi umaasa sa ibang tao. 

Hindi rin ito nag-bibigay ng pangalawang pagkakataon o kahit man lang idaaan sa masinsinang usapan ang lahat. Kaya naman ay bigla na  namang pumasok sa kanyang isipan ang dating asawa. 

Naging malamlam ang mukha ni Nigel. Sa nakalipas na limang taon ay lagi sumasagi sa isip niya si Cristina at naaalala niya pa ang tiyan nito na nasa ika pitong buwan na ang pagdadalang tao. Limang taong gulang na siguro ang kanilang anak ngayon kung hindi lamang ito pinaglaglag ni Cristina.

Aware si Nigel na hindi niya naiparamdam kay Cristina ang pagmamahal ng isang asawa. Pero kahit na ganoon ay ni minsan ay hindi pumasok sa kanyang isip na hiwalayan ito. Dahil ang totoo ay excited na rin siyang maging ama, na magkaroon ng anak. Naging mas malalim ang iniisip ni Nigel nang maalala ang mga iyon. 

“Nigel, that auctioneer has an attitude! Pwede namang humanap nalang tayo ng ibang appraiser ng mga antiques para kay Grandpa? There’s a lot of people out there na magaling sumuri ng antiues.” 

  

“Yeah, maraming tao ang may alam sa pagsusuri ng mga antiques but grandpa requested that auctioneer. Addy, imbestigahan mo si Ms. Yna Rosario. I need all the information about her.” At mas naging seryoso ang mukha ni Nigel. 

“Are you interested in her? Why are you investigating that girl, Nigel?” Hindi humihingang tanong ni Millicent. 

Naalala niya na naman. Mula noong umalis ang mahirap na si Cristina sa mga Montefalco ay nanatili si Millicent sa tabi ni Nigel, ngunit kahit kailanman ay hindi niya pa narinig mula rito na gusto niya ng pakasalan ang dalaga. Kaya naman ay dumagdag iyon sa isipan ni Millicent. 

Nawala naman ang kanyang pag-aalinlangan dahil tahimik at ilap si Nigel at wala itong interest sa mga kababaihan. Pero may iba sa araw na iyon, iba ang mga titig nito sa babaeng auctioneer dahil doon ay iyon ang naging palaisipan kay Millicent. 

“Wala akong interes sa kanya. Grandpa wants to see her kaya it’s better na ipa-imbestigahan muna ang aunctioneer na ‘yon.” Tila ba ay nabunutan ng tinik sa dibdib si Millicent nang marinig niya ang paliwanag ni Nigel. Ipapa-imbestigahan lamang pala ito dahil kay Don Maximo. 

Kung iisipin ay paano naman magkakaroon ng interest si Nigel sa ganoong babae? Paniguradong pangti ang auctioneer na yon dahil takot itong ipakita ang kanyang mukha.

“Let’s go back to the hotel.” Mabilis siyang tinalikuran ni Nigel at umalis na.

Parang pinupukpok ng tambol puso ni Cristina at nahihirapan siyang huminga nang bumalik siya sa kanilang opisina. 

Inuutusan siya ni Nigel na sumama sa kanila ni Millicent sa syudad para suriin ang mga antiques ng mga Montefalco. Kahit tatlong taon lamang silang kasal ay kilalang maigi ni Cristina si Nigel. Kapag may gusto ito ay makakukuha niya anuman ang mangyari. 

Alam ni Cristina na umaasa si Damon na babalik ito at iyon na nga ang nangyari. Agad niyang  inalala kung namukhaan ba siya ni Damon o kaya naman ay nag-uumpisa na ito na ipa-imbestigahan siya. Ngunit hindi dapat malaman ni Nigel ang bagong buhay ni Cristina at mas lalong hindi niya dapat malaman ang tungkol sa triplets. 

Walang sinayang na panahon si Cristina at tinawagan kaagad ang taong nasa isip niya. Agad itong sumagot. “How are you, sweetheart?” Isang malamig na tono ang narinig ni Cristina sa kabilang linya. 

“Kailangan ko ang tulong mo. May hinala ako na may taong gusto akong ipa-imbestigahan. Pero hindi niya pwedeng malaman ang mga itinatago ko.” Alam niya na hinding hindi niya mapipigilan si Nigel dahil maimpluwensya ito ngunit ang taong kausap niya ngayon sa kabilang linya ay may kakayahang gawin ang hiling niya. 

“Alright.” Tipid nitong sagot at alam na Cristina na matutulungan talaga siya nito. 

“Pangatlong beses na ito, Yna.” 

“Anong pangatlong beses?”

“This is the third time that I have helped you out in the past five years that we know each other. Sweetheart, kung gawin mo nalang kaya na lima ang ipapagawa mo, after that we can marry?” 

Matangka ang lalaking kausap ni Cristina sa cellphone. Casual lamang itong nakaupo sa isang sofa habang nakalaylay ang bathrobe nito sa itaas na naging dahilan na makita ang kanyang napaka-perpektong abs na para bang inukit. Blanko ang kanyang ekspresyon nang umangat ang sulok ng kanyang labi. At mas nakakatakot sya kesa sa isang demonyo. 

Nag patay malisya lamang si Cristina. Siya? Magpapakasal sa isang demonyo? Alam niya na mas masahol pa ang ugali ng lalaking kausap niya sa kanyang cellphone  kaysa kay Nigel. 

“Sir, wala pong malisya ang mga iyon. Titulungan mo akong makalusot at ako naman ay tumutulong sa pagpapalago ng pero mo. Kaya wala tayong utang na loob sa isa’t-isa.” 

“But i think that it is better na ako na ang mag-manage ng pero ko  kesa ikaw ang kumita para sa akin.” 

Agad naman siyang sinabatan ni Cristina. “ Sir, sa tingin ko ay panahon na para humanap ka ng babaeng kayang i-manage ang mga gold at silvers mong yaman. All I can do ay pangalagaan ang mga ito. 

 “Wala kang utang na loob, Yna.” Ngunit bago pa mapunta kung saan ang kanilang usapan ay kaagad nang pinatay ni Cristina ang tawag. Nag-type din siya ng vacation leave sa kanilang manager. Hihingi siya ng ilang araw na pahinga para makapag-isip isip. 

Nang makapasok siya sa loob ay una niyang hinanap si Ara. “Ara, anak. Tapos na ako sa trabaho. Let’s go home.” Ngunit hindi niya na makita ito. 

Sa isang sulok ng underground parking lot ay m ayt dalawang maliliit na pilyong bata ang nakasilip sa pader. 

Nakahalukipkip na lamang si Nathan nang buksan niya ang kanyang laptop. Kinakailangan niyang linisin ang kalat na ginawa ni Nicolas. Chineck niya ang lahat ng mga cctv footage kung makikita ba ang ginawa ng kambal sa pagsulat sa kotse ng kanilang ama. 

Agad niya namang na-hack ang system kaya mabilis niyang nabura ang footage ni Nicolas. Dahil mananagot sila sa oras na may makaalam sa ginawa nilang pag-vandal sa kotse ni Nigel. 

Masaya naman nakayakap si Nicolas kay Ara, dahil inaantay nito ang magiging reaksyon ni Nigel.

“Sino ang may gawa nito?” Ang mga tauhan ni Nigel ay naki-usisa sa itim nitong Mazda habang tahimik lamang itong pinagmamasdan ang mga nakasulat sa kanyang kotse. Napatingin siya sa malalaking letra na nakaukit roon. “Masamang tao. Masamang ama. Masamang asawa.” 

Agad namang napatingin si Addy sa amo nito at kinakabahan siya sa nangyayari. 

“Who did this?” Malamig niyang tanon. Sa isip niya ay baliw ang nag-vandal sa kayang kotse. 

“This is all a lie! Sino ang gumawa nito?” Angil ni Millicent. 

Muling sinuri ni Nigel ang mga nakasulat sa kanyang kotse at mas dumilim ang kanyang ekspresyon. Nakita niyang may mali sa spelling ang mga nakasulat dito. Dalawang mali. 

“Nicolas, nacheck ko na ang cctv kanina.” 

“Hahahaha!” Isang halakhak ng bata ang nag-echo sa likod. 

Dahil na natural ang pagiging malakas na pandinig ni Nigel ay agad siyang napatingin sa paligid. Nahagip ng mapanuri niyang mga mata ang dalawang ulo na nakausli na sumisilip sa kanila. Alam niyang nagtatago ang mga ito sa pader. 

Nang makita ni Nicolas iyon at kaagad siyang tumakbo. “ He saw us! Run Ara!”

“Bakit? Whyy—--.” Nang napatingin si Ara sa kanyang likuran ay wala na siyang kasama at iniwan siya ng kanyang mga kuya. 

 “Kuya Nathan! Kuya Nicolas! Wait for me!” Maliit niyang sigaw. Ngunit sumabit ang damit niya sa gutter kaya nahila siya nito pabalik at tuluyan na siya sumalampak sa sahig.