Chapter 4

Alexa Santiago's POV

"Ano tong nababalitaan ko, Alexa? Kaya ka ba nakipagbreak sa akin dahil sa Uncle ko?" tanong ni James sa akin nang magkita kami sa isang cafe which he requested.

Biglang napantig ang tenga ko sa sinabi niya. Nag-init bigla ang ulo ko ron.

How could he say that? He was the one who cheated on me tapos ganon ang sasabihin niya sa akin.

Pinaningkitan ko siya ng mga mata habang ang kilay ko ay nag-isang linya na. "As I remember nagcheat ka sa akin, James. Nakipagtalik ka sa kaibigan ko, niloko mo ko. Tapos may gana ka pang gumanyan sa harap ko?" Malamig at may halong irita kong tanong sa kaniya.

"Look I'm sorry for what I did, Lex. Hindi ko sinasadya iyon. She seduced m—"

"Oh shut up, James. Sa ginusto mo man o hindi ay niloko mo pa rin ako." Putol ko sa sasabihin niya. Napapikit ako para pigilan ang tuluyang pagkairita ko.

"At bakit mo ba gustong makipagkita sa akin? Ano gusto mong pag-usapan?" tanong ko sa kaniya.

"About us... I want to start a new life with you, Lex. Please forgive me."

Napatawa ako sa sinabi niya. Is he for real? Nababaliw na ba siya?

I shook my head. "Nabagok ba ang ulo mo at nakalimutan mo ang ginawa mo sa akin?" tanong ko sa kaniya sa seryosong boses.

"Lex... please let's fix everything."

I shook my head and smiled at him bitterly. "Ayoko."

"Bakit ayaw mo? Dahil ba sa kumakalat na kwento tungkol sa 'yo at sa Uncle ko?" tanong nito. "May nangyayari na ba sa inyo? Totoo ba iyon kaya ayaw mong makipag-ayos sa akin?"

Napatigil ako sa sinabi niya. Naguilty ako dahil may nangyari sa amin ng Uncle niya nong nalasing ako dahil sa panloloko niya sa akin.

Pero iyon na ang huli. Hindi na naulit pa dahil lumalayo ako sa Uncle niya. I might be his Uncle secretary but I have my boundaries.

"So tama ako? Masarap ba siy—"

"Oh shut up, James. Nothing happened between us." Putol ko sa sasabihin niya. Umiwas ako ng tingin sa kaniya at napabuntong hininga.

"Then why? Bakit ayaw mong makipag-ayos sa akin? We can still fixed everything."

Sana ganon lang kadali iyon pero hindi.

I was guilty because there something happened between me and his uncle. Tapos nahuli kong niloloko ako ni James at ang masama ay kaibigan ko pa.

The relationship we had can not be fixed.

"Don't forced me to the things that I don't want too, James."

"Alexa..."

Mapakla akong ngumiti at hinarap siya. "Ang relasyon nating dalawa ay hindi na maayos, James. Sana nong hawak mo pa ako ay hindi mo ako ginago. Sana pinahalagahan mo ako." Huminga ako ng malalim dahil nanginginig na ako sa galit ngayon sa kaniya. Naalala ko na naman iyong mga panahon kung paano ko siya nahuling nakipagtalik sa bestfriend ko. "Binigay ko sa 'yo ang lahat. Nagsumikap ako para sa future natin. Tinanggap ko lahat ng mga sinasabi ng mga taong nakapaligid sa atin kasi mahal kita. Inintindi kita kasi... kasi m-mahal k-kita." Biglang nabasag ang boses ko nang bigkasin ko ang mga huling salita.

Nakatingin lang siya sa akin at punong-puno nang pagsisisi ang mukha niya. Pero huli na ang lahat. Nasaktan na niya ako at nakagawa ako ng kasalanan sa sarili ko.

Pinunasan ko ang mga luha na dumadaloy sa mukha ko. "Ito na ang huli nating pag-uusap, James. Magfocus ka na lang sa sarili mo, kayo ng bestfriend ko."

After that ay tumayo na ako at iniwanan siya sa coffee shop. Tumatangis akong naglalakad papalabas ng coffee shop. Tinatawag niya ako pero hindi ko siya nilingon pa.

Diretso ang lakad ko. Hindi tinitignan ang mga taong nakatingin sa akin, ang mga taong nakakasalubong ko. May nasasagi akong mga tao pero humihingi ako ng tawad sa kanila.

Isang mahaba ang malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko nang makarating na ako sa parking lot. Pinunasan ko na rin ang mga luha ko gamit ang dalawa kong palad. Tinignan ko ang sariling reflection sa salamin.

My eyes are sore and medyo makalat na rin ang make up ko.

"Ang pangit ko na," komento ko sa aking sarili. It was just a murmured and only me can hear it.

Kinuha ko ang wet wipes sa loob ng bag ko at mabilis na pinunasan ang mukha ko. Tinanggal ko lahat ng make up dahil sobrang haggard na nang mukha ko. Tumigil lang ako sa pagpunas ng mukha nang wala nang kahit anong make up.

"Maganda pa rin pero anong klaseng labi 'to ang putla."

Kinuha ko ang lipstick ko sa bag at maglalagay na sana nang mapansin ko ang taong nasa backseat. Seryoso itong nakatingin sa akin habang nakakunot ang noo niya.

"What are you doing here, Sir?" tanong ko sa kaniya, hindi na natulog ang paglagay ng lipstick sa labi ko.

"Kanina pa ako rito pero ngayon mo lang ako napansin?" He hissed as he crossed his arms above his chest.

He seems annoyed and I don't know why.

I heaved a sighed and calm myself. Mabilis na tumitibok ang puso ko at tuwing malapit sa akin si Uncle Damien ay nagwawala ang puso ko.

"Bakit ka umiiyak?" tanong niya.

Umiwas ako ng tingin sa kaniya. Pinaglaruan ang mga kamay sa ibabaw ng manibela ng kotse ko.

Why does he did to know? And why is he even here inside my car?

"Oh nagkita pala kayo ng ex mo," sarkastikong sabi niya pa upang dahilan na mapaawang ang labi ko sa gulat.

Sinusundan niya ba ako?

"Are you following me, Sir?" tanong ko sa kaniya.

He tsked again. "Damn that fucking Sir, Alexa," iritadong sambit niya.

Binuksan niya ang pinto ng backseat at bumaba ron. Nakatingin lang ako sa kaniya hangang sa makalipat siya sa upuan sa harap.

"Bakit ka nakipagkita sa pamangkin ko? Nakipagbalikan ka sa kaniya kaya ka umiiyak ngayon?" sunod-sunod na tanong nito sa akin.

Kumunot ang noo ko. "At bakit ko naman sasagutin ang tanong mo, Sir? Saka ano ba ang ginagawa mo rito? Sinusundan mo ba ako?" nakataas kong kilay na tanong sa kaniya.

Umiwas siya ng tingin sa akin at sinandal ang sarili sa headboard ng passenger seat. Nakatingin lang ako sa kaniya, naghihintay ng sagot.

Pero mukhang hindi ata siya magsasalita kaya napabuntong hininga na lang ako.

Kung hindi ko lang siya boss baka nahampas ko na to ng bag ko. Pero dahil boss ko siya at matanda siya sa akin ay nirerespeto ko pa rin siya.

Nanaig ang katahimikan sa loob ng kotse ko. Tanging paghinga lang namin ang maririnig. Ngunit ang katahimikan na namuo sa aming dalawa at nabasag dahil sa malakas na pagputok ng baril sa direkyson namin.

"Ahh!" malakas kong tili nang tamaan ang salamin ng kotse ko.

Mabilis akong niyakap ni Sir Damien at pinayuko. Mabilis ang kabog ng dibdib ko habang nakatingin sa lalaking nakayakap sa akin.

"Are you hurt?" nag-aalalang tanong niya sa akin.

Tumango ako kahit grabe ang kaba sa aking dibdib.

Natigil ang pamamaril sa amin nang may dumating na kapulisan.

Mabuti na lang at walang nasaktan sa aming dalawa ni Uncle Damien.

Pero ano ang motibo nila? Bakit may ganon nangyari?

"May kaaway po ba kayo, Miss Santiago? Kagalit?" tanong ni Pulis sa akin.

Umiling-iling ako bilang sagot.

Totoo naman kasi na wala akong kagalit na tao. At kung meron ay sure akong hindi hahantong sa ganito.

"Please excuse us, Sir. Mag-uusap lang kami nitong kasama ko," aniya ni Damien sa seryosong tono.

Hinatak ako ni Damien sa isang sulok. He started to check me kung may natamo ba akong sugat at nong napagtanto niyang wala ay napabuga siya ng hininga.

"Thank God you're safe at hindi ka nasaktan. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa 'yo," he said.

Nakatingin lang ako sa kaniya habang nakaawang ang labi.

Why is he acting this way?

"This is all my fault. Hindi na dapat ako pumasok sa kotse mo."

"Ha?" tanging salita na lumabas sa aking bibig.

Hindi ko alam bakit niya sinisisi ang sarili niya sa nangyaring papamaril sa amin.

He shook his head and hugged me, so tight. "I'm so sorry, Lex. This is all my fault. Don't worry I'm gonna fixed this. Wala nang mangyayari sa 'yo na ganito. I'm sorry for causing you trauma."