Chapter 3

Alexa Santiago's POV

Just like the agreement we talk, I became Uncle Damien secretary. He is my boss and our relationship will stay being the boss and secretary.

No kisses, hugs and sweet talk.

No everything.

Mukhang naintindihan naman niya dahil sa isang linggo kong pagiging secretary niya ay wala siyang ibang ginawa kundi utusan ako. Babad ako sa trabaho. Pag-aayos ng schedule niya at higit sa lahat ay uutusan niya para bumili ng condoms.

It's out of my job but I don't have a choice but to buy because he is my boss.

"It's ten boxes. Sana naman, Sir wag agad maubos iyan. Araw-araw ka na lang nagpapabili sa akin," nakangiwing sambit ko sabay lapag ng 10 boxes of condom sa table niya.

Umangat ang tingin niya sa akin at ngumisi pero agad din naman itong tumango.

Hindi na ako muling nagsalita pa at bumalik na lang sa trabaho ko. Hindi ko alam bakit dito sa loob ng opisina niya ang working station ko kung pwede naman sa labas.

As if I have a choice to complain to him.

"You seems irritated, Miss Santiago. Kindly share what is inside your mind?"

Umangat ang tingin ko sa kaniya at nahuli ko siyang titig na titig sa akin upang dahilan na maging uncomfortable ako.

"I... I have nothing inside my mind, Sir," sagot ko at umiwas ng tingin sa kaniya.

"You seems not comfortable when talking to me," he suddenly said.

Yes, I am not. Nabingo mo iyon, Sir.

"May ipapagawa po ba kayo, Sir?" pag-iiba ko ng topic.

Hindi ito sumagot kaya binalingan ko ito ng tingin. Pero maling desisyon ata iyon dahil nakita ko kung paano niya ako hagurin ng titig. Sinandal niya ang kaniyang sarili sa swivel chair.

"What makes you uncomfortable, Alexa?" tanong nito sa akin.

Umiling-iling ako. "Wala po, Sir." Kahit ang totoo ay gusto ko sa labas na lang ang working station ko.

Mas naging seryoso ang mga tingin niya sa akin bago niya napagdesisyunan na umiwas. "Oh I think you're uncomfortable here inside my office. You are thinking that I might do something on you. Don't worry..." He trailed off and tilted his head on me. "Like I have said, I won't do anything without your permission."

And with that tuluyan na akong nawalan ng boses. Tila ba ay napipi ako sa sinabi niya.

Bumuntong hininga ako at umiwas na nang tingin sa kaniya. Tahimik lang ako na ginagawa ang trabaho ko, I am fixing his schedule now dahil marami ang tumatawag para magpa-appointment sa kaniya.

Ramdam ko pa rin ang mga titig niya pero isinawalang bahala ko na lang iyon. I let myself focus on what I'm doing.

"She's malandi talaga. Nong una si Sir James ngayon ang Uncle naman nito," rinig kong sabi ng isang kasama ko sa marketing department dati.

So, they knew na naging Secretary na ako? Who wouldn't diba? I mean nasa iisang kompanya lang kami.

"Baka hindi naman niya nilalandi si Sir Damien. Balita ko kasi si Sir ang nagrequest talaga sa kaniya."

If Uncle Damien did not threatened me, I wouldn't be his secretary.

Umiling-iling ako at hindi na lang tumuloy sa pagpasok sa loob ng cafeteria.

Busog na ako sa chismiss nila tungkol sa akin.

I was walking in the lobby alone. Hindi binabalingan ng tingin ang mga katrabaho ko na nakatingin sa akin. I'm sure kalat na sa buong building ang chismiss.

"Ay kabayo!" Gulat na sambit ko nang may biglang humawak sa balikat ko. I was about to open the sliding door kasi sa labas na ako kakain ng lunch.

Nilingon ko ang may hawak ng balikat ko and to my surprise it was Uncle Damien.

Nakakunot ang noo niya habang magkasalubong ang dalawang kilay niya na nakatingin sa akin.

"Why are you walking like that? Nahihiya ka ba sa sarili mo kaya ka nakayuko maglakad?" seryosong tanong nito sa akin. "And I thought you were eating at the cafeteria, why are you heading outside? May kikitain ka?" He continuously asked.

I shook my head. Nilibot ko ang tingin ko sa lobby at tama nga ako lahat sila ay nakatingin sa amin. Iyong iba ay tumigil pa sa paglalakad.

Napahawak ako sa salamin ko at inayos ito. "Gusto ko lang kumain sa labas, mag-isa. So please excuse me."

Hahakbang ko na sana ang paa ko papalabas ng sliding door nang hawakan niya ang kamay ko, upang dahilan na magbulungan ang mga tao sa paligid namin.

My body frozed why listening to my co-workers whispering.

"Omg! So the humor was right? She is flirting with our boss."

"Eh diba sila ni Sir James?"

"Break daw sila eh ayon sa nasagap kong balita sa kabilang department. Nahuli daw niya na kalaguyo ni Sir James iyong bestfriend niya."

Napapikit ako at inalis ang kamay ni Sir Damien. Mabilis akong humakbang papalayo sa kaniya. Hindi ko na magawang lumingon pa dahil grabe na iyong kaba na nararamdaman ko.

I couldn't... Hindi dapat nila malaman na may nangyayari sa amin ni Sir Damien. Ayaw ko nang issue, lalo na ex boyfriend ko ang pamangkin nito.

"Wait. Sandali lang, Alexa."

Mabilis ang paghakbang ko nang marinig ko ang boses niya sa aking likuran. Can he sense na ayaw ko siyang kasama?

"Wait." Napatigil ako sa paglalakad nang hawakan niya ng mahigpit ang kamay ko. Mariin akong pumikit at ilang ulit huminga nang malalim.

I have to calm down. He is still my boss.

"Let go of my hand, Sir," kalmadong aniya ko.

"I let go of your hand but we need to talk."

I shook my head. "There's nothing to talk about, Sir if hindi related sa trabaho ko. So please excuse me dahil kakain pa ako."

Hindi niya binitawan ang kamay ko, mas lalong humigpit ang hawak niya don.

Wala ata siyang balak na bitiwan ako.

"Si—" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang hilain niya ako patungo sa parking lot. Nagpupumiglas ako pero mas malakas siya sa akin.

"Let me go!" I screamed but he just ignore me.

Binuksan niya ang pinto ng kotse niya at pinapasok ako ron. Sinarado niya ito para hindi ako makalabas bago siya pumasok sa driver seat.

Matalas ang mga titig na binigay niya sa akin. "Why are you acting that way ha?" tanong nito.

"Acting what? Mali naman talaga na makita tayong magkasama. Kalat na sa buong kompanya na secretary mo ako at ikaw mismo ang nagrequest non. You know... alam mo na ex ko ang pamangkin mo." Huminga ako nang malalim at sinandal ang sarili sa headboard ng passenger seat. "Ayaw ko lang bigyan ka nang issue. I don't want to tainted your name."

"Ano naman ngayon?" he shoot back.

"You don't understand me, Uncle Damien. Ex ko ang pamangkin mo na dating CEO at ngayon? Ikaw ang boss ko at family related kayo ng ex ko at... at may nangyari sa ating dalawa. Aya kong pag-usapan tayo ng tao."

Napakagat labi ako dahil sa sobrang fraustration na nararamdaman.

"Ano na lang iisipin nila? Dapat hindi na lang ako pumayag eh. I should let you fire me," dagdag na sabi ko pa.

"So you regret it?" malamig na tanong niya sa akin.

Hinarap ko siya, madilim ang mukha niyang nakatingin sa akin. Nag-aapoy sa galit ang asul niyang mga mata. Umiwas ako ulit ng tingin dahil hindi ko kayang tignan iyon.

I bite my lip and heaved a sigh.

"Don't bit your lip, Alexa." He warned me.

"I'm sorry." Umayos ako ng upo at tumingin sa bintana. Mabuti na lang at walang tao rito sa parking lot dahil kung meron baka may chismiss na naman.

"Don't mind what people say about you. You know yourself more than they know you. And what's wrong being my secretary? Ano naman kung ex mo ang gago kong pamangkin? The hell I care, Alexa," mariin niyang asik.

Wala siyang pakealam pero ako meron.

"I can offer you protection from everyone who wants you hurt. Just don't regret what happen between us."