ตอนที่ 4 เหมือนคุ้นเคย

 

วันอังคาร

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในเวลา 07.00 น. แต่เจ้าของนาฬิกานั้นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมพร้อมจะออกไปทำงานแล้ว ฉัตรญาดารู้สึกตื่นเต้นมากกับการไปทำงานวันแรก

เธอไปถึงบริษัทก่อนเวลาเริ่มงานเกือบหนึ่งชั่วโมง หญิงสาวนั่งรอในรถจนกระทั่งเห็นคนอื่นเริ่มทยอยเข้าไปในตึกฉัตรญาดาก็เดินตามเข้าไปแล้วแจ้งประชาสัมพันธ์ก่อนจะขึ้นไปยังชั้นสิบสี่แล้วตรงไปที่แผนกบุคคลเพื่อไปรายงานตัว คุณจารุณีหัวหน้าฝ่ายบุคคลพาเธอไปที่ส่วนของผู้บริหารที่อยู่อีกด้านหนึ่ง

“สวัสดีค่ะพี่จอย”

“สวัสดีค่ะแพร พี่พาผู้ช่วยมาส่ง ญาดาจ๊ะนี่แพรเป็นเลขานุการของคุณภคชนท์น่ะ”

“สวัสดีค่ะคุณแพร ญาดาขอฝากตัวด้วยนะคะ”

“ยินดีค่ะ ดูจากประวัติแล้วญาดาอายุน้อยกว่าพี่สามปีจากนี้เรียกพี่แพรนะ”

“ได้ค่ะพี่แพร”

“รู้จักกันแล้วนะ พี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะ มีอะไรไม่เข้าใจหรือสงสัยก็ถามกันเอาเองนะญาดา”

“ขอบคุณค่ะพี่จอย”

“พี่ไปนะแพร”

“ขอบคุณค่ะพี่จอย”

“พี่แพรคะญาดาเพิ่งเคยทำงานแบบนี้พี่แพรช่วยแนะนำญาดาด้วยนะคะว่าจะต้องทำอะไรบ้าง”

“ได้สิ ญาดาอยากรู้อะไรหรือไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามพี่ได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจเพราะเราสองคนมีเจ้านายคนเดียวกัน”

“ขอบคุณค่ะพี่แพร แล้วญาดาต้องนั่งทำงานโต๊ะไหนคะ” หญิงสาวมองไปบริเวณหน้าห้องแต่ก็ไม่เห็นมีโต๊ะตัวไหนว่างเลย

“โต๊ะทำงานของญาดาอยู่ในห้องบอสจ้ะ”

“อะไรนะคะ” ฉัตรญาดาตกใจเพราะไม่คิดว่าจะต้องไปนั่งทำงานห้องเดียวกับประธานบริษัทตั้งแต่มาทำงานวันแรก

“ไม่ต้องตกใจหรอกญาดาบอสของเราเป็นเจ้านายที่ใจดีมาก”

“ญาดาต้องเกร็งมากๆ แน่เลยค่ะพี่แพร”

“ไม่หรอกน่าได้ทำงานใกล้ชิดกับเจ้านายญาดาจะได้เก่งไงล่ะ”

“ค่ะพี่แพร” เมื่อตกลงจะทำงานแล้วหญิงสาวก็ไม่อาจปฏิเสธได้

“ตอนนี้บอสยังไม่เข้ามาญาดานั่งคุยกับพี่ตรงนี้ก่อน ถ้าบอส มาค่อยเข้าไปข้างในห้องนั้นก็ได้นะ”

“ค่ะพี่แพร พี่แพรงานยุ่งมั้ยคะให้ญาดาช่วยอะไรมั้ย”

“ไม่เป็นไรจ้ะช่วงต้นเดือนงานจะไม่หนักเท่าไหร่แต่ช่วงปลายเดือนหรือช่วงที่มีสินค้าตัวใหม่ก็จะยุ่งหน่อยญาดาเข้าใจลักษณะของบริษัทแล้วใช่ไหม”

“พอเข้าใจค่ะพี่แพร”

“ญาดาอาจจะต้องออกไปข้างนอกกับบอสเพราะที่บอสจ้างผู้ช่วยก็อยากได้คนที่ไปไหนมาไหนด้วยและคอยประสานงานกับคนที่อยู่ในออฟฟิศจ้ะ แต่ก่อนตำแหน่งนี้ก็ไม่มีหรอกนะ”

“แสดงว่าญาดาเป็นคนแรกเหรอคะพี่แพร”

“ใช่แล้วล่ะ ตอนนี้บริษัทของเราขยายตัวมากขึ้นสินค้าที่เรานำเข้าก็มากขึ้นและลูกค้าก็เยอะขึ้นมากด้วย บอสเลยต้องการจ้างผู้ช่วยเพิ่มน่ะ”

แพรพรรณอธิบายให้ผู้ช่วยของซีอีโอฟังคร่าวๆ ระหว่างรอให้เจ้านายมาทำงานซึ่งส่วนใหญ่เขาจะเข้าบริษัทประมาณ 9.30 น. ส่วนพนักงานคนอื่นๆ ต้องเข้างานเวลา 9.00 น. และเลิกงานในเวลา 17.00 น.

เสียงฝีเท้าดังขึ้นท่ามกลางความเงียบทำให้ฉัตรญาดาและแพรพรรณเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน

ฉัตรญาดามองเจ้านายแล้วขมวดคิ้วเพราะเขาต่างจากที่เธอคิดไว้มาก หญิงสาวคิดว่าเจ้านายของเธอน่าจะเป็นชายวัยกลางคนหรือไม่ก็อายุคงจะเกินสี่สิบปีเพราะด้วยตำแหน่งและขนาดของบริษัทมันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่คนอายุน้อยๆ จะประสบความสำเร็จได้มากขนาดนี้

“สวัสดีค่ะบอส นี่ฉัตรญาดาผู้ช่วยของบอสค่ะ ญาดานี่คุณภคชนท์เจ้านายของเรา”

“สวัสดีค่ะคุณภคชนท์” ฉัตรญาดายกมือไหว้ผู้เป็นเจ้านายที่ดูแล้วอายุน่าจะไม่เกินสามสิบปีอย่างแน่นอน

“สวัสดีฉัตรญาดามีชื่อสั้นกว่านี้ไหม”

“คุณภคชนท์เรียกญาดาก็ได้ค่ะ”

“งั้นผมเรียกคุณว่าญาดาแล้วกัน ส่วนคุณก็เรียกผมว่าชนท์หรือไม่ก็เรียกบอสเหมือนคนอื่นๆก็ได้”

“ฉันขอเรียกคุณว่าบอสเหมือนคนอื่นก็แล้วกันนะคะ”

หลังจากแนะนำตัวเสร็จฉัตรญาดาก็เดินตามภคชนท์เข้าไปในห้องทำงานหญิงสาวมองตามแผ่นหลังของเขาแล้วรู้สึกเหมือนเหตุการณ์แบบนี้มันเคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่มันต่างกันก็ตรงที่เขาคือเจ้านายส่วนอีกคนหนึ่งที่เธอเคยเดินตามและมองแผ่นหลังก็คือแฟนของพี่สาว

“ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ เมื่อกี้พี่แพรก็บอกคร่าวๆ แล้วแต่ฉันจะจะถามเพื่อความชัวร์อีกทีหนึ่งค่ะ”

“ก็ช่วยผมทำงานทุกอย่าง ช่วงแรกผมจะสอนงานคุณก่อนก็แล้วกันนะ ไม่เคยทำงานมาก่อนใช่มั้ย” ภคชนท์อ่านประวัติของฉัตรญาดามาแล้วแต่ที่เขาถามก็เพราะอยากจะชวนเธอคุย ชายหนุ่มคิดว่ายิ่งสนิทกับเธอเร็วเท่าไหร่ก็จะได้เจอกับพี่สาวของเธอเร็วเท่านั้น

“งานผู้ช่วยฉันไม่เคยทำมาก่อนค่ะ ฉันต้องขอโทษบอสไว้ก่อนนะคะ ถ้าฉันจะทำให้งานของบอสล่าช้า”

“ช่วงนี้งานไม่ยุ่งผมคงมีเวลาสอนคุณพอสมควรถ้าไม่เข้าใจหรืออยากรู้อะไรก็ถามได้เลยไม่ต้องเกรงใจเพราะยิ่งคุณถามเท่าไหร่คุณก็จะรู้มากเท่านั้นและจะช่วยผมได้มากขึ้น”

“ขอบคุณค่ะบอส ก่อนที่จะถามเรื่องงานฉันขอถามอะไรสักอย่างได้ไหมคะ”

ภคชนท์ชะงักเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะจำตนเองได้เขาทำหน้าขรึมก่อนจะพยักหน้า

“ถามได้สิแต่ผมจะตอบไหมก็อีกเรื่องนะ” ชายหนุ่มแบ่งรับแบ่งสู้ไว้ก่อนเพราะถ้าเธอถามถึงเรื่องในอดีตตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแผนที่เขาวางไว้มันก็คงสำเร็จยาก

“ฉันอยากจะถามบอสค่ะว่าเพราะอะไรถึงรับฉันเข้าทำงานทั้งที่ฉันไม่เคยทำงานด้านนี้มาก่อนเลย”

ภคชนท์โล่งใจที่คำถามของฉัตรญาดาไม่เป็นอย่างที่เขาคิดชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อยก่อนจะตอบคำถาม

“ก็เคยคุณเคยทำงานในโรงพยาบาลมาก่อนย่อมต้องเข้าใจระบบการทำงานรวมถึงเข้าใจโรคเข้าใจผู้ป่วยได้ดี ส่วนการมาเป็นผู้ช่วยการมาศึกษาผลิตภัณฑ์และอุปกรณ์ของบริษัทมันเป็นเรื่องที่เรียนรู้กันได้”

“บอสต้องออกไปเจอกับลูกค้าด้วยเหรอคะ ฉันนึกว่าคนที่ออกไปเจอลูกค้าก็คือเซลล์หรือไม่ก็เจ้าหน้าที่การตลาด”

“ใช่เซลล์กับการตลาดเป็นคนไปหาลูกค้า เสนองานเบื้องต้นถ้าลูกค้าสนใจและอุปกรณ์นั้นมันใหญ่และราคาสูงผมก็ต้องไปเจอลูกค้าเพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือ ผมเข้าใจในผลิตภัณฑ์และอุปกรณ์ที่ผมนำเข้ามาแต่บางครั้งก็ไม่เข้าใจว่าจริงๆ แล้วบุคลากรทางการแพทย์และคนไข้ต้องการอะไร คุณเคยทำงานกับคุณไข้มาก่อนผมคิดว่าคงช่วยเรื่องนี้ได้เยอะ แล้วคุณคิดว่าจะทำได้ไหมล่ะ”

“ฉันไม่รู้ว่าฉันจะทำได้ดีมั้ย เอาเป็นว่าฉันจะพยายามทำให้เต็มที่ก็แล้วกันนะคะ” ฉัตรญาดาตั้งใจแล้วว่าหลังจากนี้ตนเองจะเรียนรู้งานจากภคชนท์ให้มากที่สุดและเก็บเกี่ยวประสบการณ์อย่างเต็มที่เมื่อมีโอกาสได้เรียนรู้หญิงสาวก็จะตั้งใจทำมันให้ดีที่สุด

การได้คุยกับภคชนท์ทำให้หญิงสาวรู้สึกคุ้นเคยกับท่าทางและใบหน้าของเขามากแต่จากการได้คุยกับคุณแพรพรรณเลขาของชายหนุ่ม เธอก็รู้ว่าเขากับเธอไม่น่าจะเคยเจอกันไม่ว่าจะเป็นทั้งในโรงเรียนหรือในมหาวิทยาลัย