Chapter 5

"AM I REALLY SEEING this?" Hindi pa rin maka-move on si Michael kahit tapos na si Raphael na maglaba. Nakapagpalit na din nang damit ang mga kambal habang si Thamara ay busy kakapilit sa mga cook para tumulong din sa kusina. Kahit ilang tanggi ang matanggap ay hindi pa rin tumitigil, kalaunan ay napapayag niya rin ang mga ito. One thing what makes Thamara get what she wants is her convincing power, walang nakakatanggi sa kanya, kaya humanda si Raph sa mga bagay na mangyayari sa buhay niya dahil ginusto naman niya ito.

"Raph, can you explain now?" Parang batang nagmamakaawang turan ni Jonathan.

"Tang-- ano na Raph?" Muntik nang makapagmura si Gio kung hindi lamang mabilis siyang siniko ni Gabriel.

"Do I need your opinion?" Raph grunted. Napailing naman silang lahat. "Then I don't need to explain myself!" he added. Halata sa mga kinikilos nito na ayaw niyang makipag usap sa mga kaibigan niya. Feeling niya sinisira nang mga ito ang relasyon niya sa mga 'anak' niya. Ngayon lamang siya nainis ng sobra sa mga kaibigan niya, ito na kasi ang oras para ma-get to know niya ang bagong pamilya niya. In addition, he needed to be close to them especially for Thamara to solidify his plan.

"But-- Angelo naman! I mean Raph, kahit hindi mo kailangan ang mga opinion namin. You should at least enlighten us!" Michael demanded answers, so as the others. Panay ang tango ng iba at makikita sa mga mukha nila ang kuryusidad. He even almost forgot na hindi natutuwa si Raph sa second name niya, marahil dahil ito sa pagiging kuryusidad niya.

"Dapat lang na mag explain ka, akala ko ba kaibigan mo kami? Bakit hindi namin alam na nagka anak, I thought you --were gay." Binulong ni Gabriel ang huling sinabi niya ngunit narinig pa rin ito ni Raphael dahil matapos niyang sabihin iyon ay tumalim ang mga mata ni Raph na tumingin ng deretso sa kanya. Agad naman napaayos nang upo si Gab saka ibinaling ang tingin sa kisame, like he found something interesting in it.

"And by the way, I just realized, these annoying brats looks like the woman than Raph." Komento ni Gio na umani naman ng samu't saring reaksyon mula ibang kasamahan. He said it to divert the arising tension.

"TSK! They are my kids and that woman is my future wife. I don't need your opinions." Sagot ni Raph habang hinahaplos ang mga ulo ng kambal na panay ang paglalaro sa kanyang tumutubong balbas.

Imbis na maliwanagan ang apat ay mas lalo pa silang naguluhan. Panay ang buntong hinga ni Gabriel habang ang iba ay pilit na preno-proseso ang sagot ni Raph. Panay rin ang pag-iling ni Gio, napapaisip ito kung paanong nagkaroon ng anak at asawa si Raph. Sa kanilang apat, si Gio ang unang naging kaclose ni Raph kaya mahirap paniwalaan because of their different personalities but at the same time they have same qualities.

"Seriously?" May inis na bulalas ni Gio. Hindi talaga ito makapaniwala sa mga naririnig. Pakiramdam nito ay naloko siya, dahil lamang sa paglilihim ni Raph without knowing na hindi naman totoo iyong iniisip niya. Ayaw naman kasing sabihin ni Raph na hindi niya tunay na anak at magiging step-sons niya lamang ang mga ito.

Walang nakuhang sagot si Gio. They were coated with deafening silence, no one have the courage to ask more question to quench their thirst for the truth. Even the twins felt the suffocating environment and the tension building up so they just stay silent and looking at each other. Raphael can sense his friends anger towards him for not telling the truth but he just shrugged it off as if nothing.

Kung hindi pa siguro dumating si Thamara ay hindi mapuputol ang nakakabinging katahimikang namamagitan sa lahat. "Oh meryenda muna tayo," nahihiyang aya nito sa lahat, syempre nangunguna ang kambal sa pagkuha nang pagkain, umasta ang mga ito na parang walang nangyari.

"Waaaahhh LUMPIA!" Their faces lit up when they saw the lumpia in Thamara's hand.

Nagluto kasi si Thamara nang lumpiang gulay, paborito ito nang kambal kaya ganoon na lamang ang mga reaksyon nila. "Mabuti na lamang may rice paper ka dito Raph, wala kasi kayong lumpia wrapper kaya iyon na lang ginamit ko." Natatawang turan pa nito.

"Kain na, a-yaw mo ba?" Nagtatakang tanong nito kay Raph nang makitang hindi man lang gumalaw kahit unti. Ang masayang mukha nito ay biglang nagbago, pinaghirapan niya kasi 'to. Ayaw niya ba iyong niluto ko? Kinakabahang tanong ni Thamara sa sarili. Thamara tried to think something that it may enrage Raphael or any reason why he is acting like that.

"Galit ka ba kasi ginamit ko iyong rice paper? S-sorry I'll buy another one kapag nagkapera ako." Natatarantang sabi nito, nagmamakaawa ang kanyang mga mata. Ngunit hindi ito nakita ni Raph dahil nakatingin lamang ito sa niluto ni Thamara. Ngayon lamang kasi siya nakakita nang rice paper na naprito, madalas kasing binabasa lamang ito ng mainit na tubig saka nilalagyan ng kung anu- ano bago i-rolyo saka kakainin. He just realized na pwede pala itong iprito.

"Amazing," bulong nito.

"Huh?" nagtatakang tanong ni Thamara.

Walang narinig na sagot si Thamara, nakita na lamang nito ang unti-unting pagyuko nito para kumuha ng niluto niya at dahang dahang kinagat ito. Pati ang pagnguya nito ay sobrang bagal din, parang ninanamnam ng maayos ang lumpiang gulay. Ang apat naman ay nakasunod lamang ang tingin sa kinakain ni Raph, naghihintay rin nang reaksyon mula rito bago kumuha ng lumpiang gulay.

"Hmm, taste better than spring roll." Matapos magkomento ay nag-unahan ang apat sa pagkuha ng lumpiang gulay. Nagulat si Thamara sa kilos ng mga ito, mas magandang sabihing natuwa ito dahil akala niya ay hindi nila magugustuhan ang niluto niya. Halata naman kasi sa mga itong hindi kumakain ng mga ganoong klase ng pagkain.

"Woah! This is good," parang baboy na komento ni Jonathan, panay kasi ang kagat nito na akala mo nauubusan o naagawan. Tumango naman ni Garbriel na siyang katabi niya bilang pagsang ayon.

"Put-- ang init!" reklamo ni Michael.

"This must be expensive!" Gio commented.

NATUTUWA AKO dahil nagustuhan nila ang niluto ko akala ko kasi hindi sila kumakain ng cheap na pagkain. Napatingin ako sa kambal, aba! Enjoy na enjoy, may hawak pa sa kabilang kamay. Ngunit hinayaan ko na lamang ang mga ito, paborito kasi nila iyon lalo kahit walang sawsawan ay magana pa rin nila itong kinakain.

"This must be expensive," narinig kong komento ng isang binata, naka t-shirt na pula ito at naka itim na jogger pants.

Ano daw expensive? Samantalang tag-singko lamang iyon, yung iba naman sampo depende kung gaano kalaki at karami ang gulay na nilagay. Tapos EXPENSIVE? Saan ka ba makakakita ng lumpiang gulay na tag- isang libo, dalawang libo o mas malaki pa? Naku-nako sumasakit lalo ulo ko. Kung dati ang kambal lamang ang kalbaryo ko, may dumagdag pang isang Raphael tapos ngayon madadagdagan pa ata ng apat na richies.

Lumala ang sakit ng ulo ko nang may sumang- ayon pa rito, and guessed what? Si Raph lang naman ang sumang ayon. "Peste kayo! Alam ko namang mayaman kayo pero walang galang na ho, tig- lima lamang po iyan yung iba tig- sampo." hindi mapigilang angil ko.

"Limang libo?"

"Sampong libo?"

Napanganga ako sa mga tanong nila, feeling ko aping api ako sa naririnig ko. Alam kong ang oa ko pakinggan pero para akong sinampal sa katutuhanang wala akong pera. Tig- lima ang sabi ko, hindi limang libo o sampong libo. Nako pigilan niyo ko makakasapak na talaga ako.

"Limang piso hindi libo!" Nai- stressed kong paliwanag. "Naku, makapasok na nga, bahala kayo jan. Nag iinit ulo ko sa inyong mayayaman," nagwalk out na ako roon. Hindi ko na pinansin ang pagtawag sa akin ni Raph at ng kambal. Saka lang ako napansin nang paalis ako, mga walang hiyang chanak!

Ano kayang pwedeng gawin? Maayos naman ang kwarto ng kambal, sobrang linis pa. I really to find something to do to ease my boredoom. Ah! I know- I need books! Lumabas muli ako sa kwarto at hinanap ang library, I'm sure may library si Raphael dito. Halos lahat naman ng mayayaman may library katulad na lamangng dati kong boss. Nakapunta na ako sa bahay niya noong nagkaroon ng kaunting pagsasalo sa bahay niya. I've been looking for the restroom nang mapadpad ako sa library niya and the rest is history.

Heto na naman ako, kung anu-ano nabubuksan ko. While finding the library, para na rin akong nagtotour nito. Napag-alaman ko na puro kwarto lamang ang nasa third floor habang sa second floor ay opisina o study niya. Pagkabukas ko pa lamang kanina ay bumungad na agad sa akin ang isang mesa at may swivel chair, kaya I assumed that was his office. Wala naman akong makitang libro sa opisina niya maliban sa mga papeles o kung ano man doon kaya isinunod ko ang kabilang kwarto. Dadalawa lang din ang pintuan dito. Sana ito na ang hinahanap ko, pagod na pagod na ako na ako maglakad. Ang laki ba naman ng bahay niya, hihingalin ka talaga ng wala sa oras.

Feeling ko nauubusan na ako ng lakas kakahanap ng pesteng library na 'yan! Teka! Paano kung wala siyang library? Kung sa opisina niya kasi ako maghahanap ng babasahin baka puro lamang business related or eme-eme lamang mga nandoon. Bukod sa wala akong alam doon kasi hindi naman ako business minded kahit na food manufacturing dati ang pinagtratrabahuan ko ay nuncang may alam ako doon, tsaka bobo ako sa ganyang bagay. Ang kailangan ko ngayon ay magbasa na romance books o kaya mystery thriller na libro. Huwag lang horror! Baka mapunit ko iyong libro.

"DADDY PLAY!" Nag-ayang maglaro si Gairon nang makalayo na si Thamara.

"Later, son." tipid na sagot ni Raph.

"Watch na lang, Daddy!" suhestyon ni Gairen.

Tumango naman ang binata sa sinabi ni Gairen. Agad nitong sinenyasan ang isa sa mga katulong na nasa likod lamang nila na buksan ang TV na nasa harapan nila. Saktong pagbukas ay--

"AHHHHHH! Y-eeeeaaahhhh!"

"Oh yes, yes! Fu---ck me!"

"Sh*t." "F*ck." Halos sabay sabay na mura nang mga ito maliban sa katulong at ang kambal. Natataranta si Raph, hindi niya alam kung ano ang tatakpan niya, ang mga tenga ba nang mga bata o ang mga mata nila. Sa kabilang banda naman ay pinagpapawisan na at hindi magkamayaw sa paghahanap ng remote.

"Yeeesss babe! Hit that!" ungol nang nasa TV.

"Where is that f*cking remote! Ugh!" Raphael frustratedly ask. Pilit niyang pinipigilan ang sarili na mapamura dahil nasa kandungan niya lamang ang kambal.

"Oh my Goodd! Yes! Hit that again pleeeaaasssseee!" The girl in the TV plead to the man penetrating her core.

"I don't know, Gabriel ikaw lang naman nanonood niyan." bintang ni Michael.

"AHHHHHHH!!! OHHHH! YES! I-- I'm coming babe!" They even heard the man grunts.

"Puta--"

"Deeper babe! MORE! AHHH-ohhh sh*t! Faster babe. Ahhhh- I'm coming~" Mas bumilis ang pagbayo ng lalaki sa ari ng babae. Mas naging wild din ang dalawang nagsisiping.

Kung wala lamang ang kambal sa kandungan ni Raphael ay mai- enjoy niya sana itong panuorin ngunit hindi. He even daydreamed Thamara face reaction if they do that thing, by dreaming that thing makes him hard. He need to stop himself before he loses control, baka makagawa siya ng bagay na pagsisisihan niya sa huli.

"Shut up! Find the remote!" He commands, saka bumaling muli sa kambal na ngayon ay nasa loob na nang T-shirt niya. Sa sobrang pagkataranta kasi niya kanina at dahil dadalawa lang naman ang kamay niya, pinasok na lamang niya ang mga ulo ng kambal sa loob ng damit niya.

Sa ilang minutong paghahanap ng remote, sa wakas ay nahanap din nila. Nasa taas lang pala ng TV nakalagay. The funny thing is kitang kita naman iyong lugar kong nasaan ang remote ngunit hindi nila mahagilap kanina, marahil dahil sa pagkataranta ng mga ito at ang mga masasamang tinging binabato sa kanila ni Raph.

"I got it," parang nanalo sa claw machine na sambit ni Jonathan saka pumindot nang dalawang numero without looking.

"BANANA!!!!"

"MINIONS!!!" malakas na sigaw ng kambal nang marinig ang boses ng mga minions saka lumabas sa pagkakatalukbong sa damit ni Raph.

Pagminalas nga naman cartoons pa napadpad, eh, alam ni Jonathan na ayaw na ayaw ni Raph manood no'n since birth, kahit anong cartoons. Ngunit hindi magawang ilipat ni Jonathan ang channel baka ma- disappoint at umiyak ang kambal, bakas kasi sa mga mukha nila ang saya and he doesn't want that to disappear. Nanghihinang tumingin ito kay Michael para humingi ng tulong. He can't decide for himself because he can't see any emotion from Raph's eyes. Raph was just there, sitting as if nothing happened. Habang si Michael ay nagpatay malisya na lamang at hindi makatingin ng deretso.

"Let it be," mahinang sambit ni Raph at nakinood na lamang.

"O-okay?" Jonathan uttered.

No one wants to talk, they all went silent while watching. Ang tanging maingay lamang ay ang kambal and Gabriel, do you know why? Gabriel have a childish personality and you'll know soon on his own story.