KABANATA 6

Sa harap n’ya?

I mean... technically, hindi niya sinabi in exact words, “Cordie, maghubad ka in front of me.” Pero ano pa nga ba ang ibig sabihin no’n, ‘di ba?

Napatingin ako sa kanya habang sinisimot niya ng tingin ang buong pagkatao ko—mula ulo hanggang talampakan—parang tindera sa ukay na sinusuri kung authentic ang Levis ko.

Humagik-ik pa talaga ang h*******k.

“Cordie,” aniya, “don’t tell me maliligo ka nang naka-jacket at naka-maong?”

Ay oo nga pala. Naka-layer ako ng jacket, t-shirt, at denim na para bang naglalakad ako sa Baguio kahit obvious namang summer dito.

Sheez.

Wala akong nasabi. Napalunok ako ng sariling hiya habang pinipilit itago ang kawalan ko ng preparedness. Parang ‘yung batang sumali sa PE na naka-jeans. Ako ‘yon.

“Sige, mauna ka na! Susunod ako!” sabay tulak ko sa kanya, hoping he’d just take the hint and get lost—bago pa mag-react ‘yung hormones ko.

But of course, like every dark, handsome, cocky man with Greek-god genetics, he didn’t make it easy.

He smirked. Gago talaga.

Tapos lumusong si Cairo sa brook sa ibaba ng talon. Salamat naman! Si Cairo, ang original plan. Hindi si Cassian na may aura ng “sin waiting to happen.”

Nagmadali akong bumaba mula sa malaking bato at pumwesto sa ilalim ng punong may masarap na lilim—perfect spot for undressing in secret. Mission: magpalit ng damit na walang drama.

Inuna ko ang maong pants. Check. Naiwan ang cotton shorts. Check. Tinanggal ko ang jacket—pero dahil sa kasikipan nito at kawalan ko ng coordination sa buhay, pati ‘yung spaghetti top ko, napaangat.

Ayun. Sabay tanggal. Like magic. Like tragic.

At siyempre, as if the universe really hated me that day, paglingon ko, boom.

Si Cassian.

Si Cassian Romano in all his tall, broody, arrogant, insanely hot glory—was staring at me.

No—at my boobs. As in, naka-bra lang ako, tapos may sunset pa sa background. Para kaming eksena sa pelikula, kaso PG-18.

Napapikit ako sa hiya. Napasinghap sa takot. Napasuntok sa hangin.

‘Wag kang tumili. ‘Wag kang tumili. ‘Wag kang…

"MANIAC! Mambubuso kang gurang ka!" sigaw ko habang parang baliw na nagmadaling isuot ang spaghetti top ko na halos mapasabit pa sa mukha ko.

Pero si Cassian? Hindi man lang nahiya. Wala man lang remorse. Tumawa pa!

"Woah, easy there, Maria Cordelia Humbañez,” aniya na parang wala lang. “I was just appreciating the view.”

‘Tangina, ‘yung view daw!

“I didn’t know,” dagdag pa niya with the world’s most shameless smirk, “you had a majestic twin peak going on.”

Twin peak?! TWIIIIN PEEEEAK?!

Ano ‘to—geographical feature ang boobs ko?

"Bastos!" Sigaw ko, sabay tingin sa kanya na parang lalakasan ko ng sampal kung wala lang akong dust allergy. "Hindi ka lang masungit, maniac ka rin!"

He tilted his head, eyes dark, grin darker.

"Just be thankful," aniya, “that someone like me took a moment to appreciate your… not-so-perky boobs.”

NAKAKAGIGIL. Gusto ko siyang saksakin ng cotton buds!

Hinagis ko sa kanya ang jacket ko, kasabay ng buong galit ko mula sa pagkabata hanggang ngayon. "Maniac kang gurang ka! Bwesit! Isusumbong kita kay Auntie Julie, walang-hiya ka!"

"Hay naku, sumbongerang bata," natatawang inis niya. "Tch. Sana kasing-mature ng boobs mo ang utak mo."

NAKAKALOKA.

"Eh puwes!" sigaw ko. "Hindi ko kasi kasing-gulang ‘yang libido mo! Maniac old man!"

That made him pause.

Ngumiti siya. Mabagal. Delikado. Parang pating na nakangiti bago lumusob.

"Old man?” aniya, napakunot ang kilay. “Are you even aware whose ego you’re bruising right now, kid?"

"Hindi ako natatakot sa 'yo, Cassian. Magdala ka ng birth certificate kung gusto mong i-convince ako na hindi ka na senior citizen."

He stepped closer. Dangerously close.

"Do I need to prove to you that I’m not too old to screw you in bed?"

HUH?!

"My sex drive works better than a fifteen-year-old virgin boy. Hyper, eager, and relentless,” bulong n’ya, eyes boring into mine. “Wanna try?"

Napahawak ako sa dibdib ko. Hindi dahil sa puso—baka kasi literally atakihin na ako sa kahalayan ng lalaking ‘to!

Pero mas malala? TUMIBOK. Gusto kong sampalin ang sarili ko.

Tumapak siya palapit. Ako? Nanigas. Hindi ko alam kung bakit. Parang lahat ng muscles ko nagkaroon ng emergency meeting at collectively decided na, “Magpanic na tayo.”

“H–hoy, gurang!” banta ko. “Huwag kang lalapit! Diyan ka lang kundi babasagin ko ‘yang pinagmamalaki mong... a–ano!”

Nagtaas siya ng kilay. “Don’t you dare, Maria Cordelia. But hey, if you’re curious... you can put a hand on it instead.”

YAK. EW. BAKIT ANG HOT N’YA?!

“Cordie? Cass? What are you two doing?” sigaw ni Cairo mula sa tubig.

SALAMAT SA DIYOS SA KABUTIHANG BUHAY NI CAIRO.

Parang angel n’ya na may pakpak at tubig sa buhok. My savior!

Nakahinga ako ng maluwag. Narinig ko pa ang mumbling ni Cassian na parang binigo ng tadhana. Well, sorry not sorry.

"H’wag ka nang umasa, Cassian. Hindi ako basta-basta nahuhulog sa muscle with mouth syndrome."

“Hintayin mo ako d’yan, Cai!” sigaw ko, sabay daan kay Cassian. Na naka-smirk pa rin. Linya ng labi, parang pinipigil ang kung anong kabaliwan. Or libog. Baka combo.

"Akala mo makakaisa ka sa’kin? Aminin mo na lang kasi, uugod-ugod na libido mo!" sigaw ko.

Tumakbo ako palayo.

I WON.

Cordie: 1. Cassian the Cocky Demigod: 0.

End of flashback...