Chapter 57

Minsan hinihiling ko na sana hindi ko na lang noon pinilit si lola na sabihin sa akin kung sino ang nanay ko.

Sana noon pa lang naging bingi na ako sa sinasabi ng mga tao tungkol sa tunay aking ina.

Sana hindi ko na inalam pa ang pagkakakilanlan niya.

Sana ay hindi ako nasasaktan ng ganito.

Sana ay normal lang lahat ngayon. Hindi iyong para akong kriminal na nagtatago huwag lamang silang makita ni Harrieth na magkasama.

“Hi Ate Kai! Sa wakas naabutan din kita nang gising.” Huli na para isara ko pa ang pintuan ng aking unit dahil nakita na ako ni Harrieth.

Nakasuot ito ng simpleng bestida pero kitang-kita na ang pagiging isang ganap niyang dalaga kahit kakatapos pa lamang ng kan’yang debut. Sa kan’yang tabi ay ang babaeng iniiwasan kong makita.

Tipid akong ngumiti kay Harrieth.

 ‘Ni wala siyang alam sa katotohanan. Mabuti pa siya. Normal lang ang inaakto ngayon samantalang ako ay parang gusto nang bumalik sa kwarto.