Chapter 3

I LOOK AT HER from afar. Sinundan ko kasi siya no'ng isang araw. Actually, araw-araw akong nandito. Dito pala siya nakatira ngayon. Kaya pala di ko mahanap-hanap, dahil nasa hayop na Niccolo pala ito. Ilang araw ko ding inaabangan kung sinong hayop ang nagtago sa kanya. And now finally, the traitor had shown. This guy, he still had a guts to show his face, may mukha pa rin pala itong ihaharap sa mga De Luca, after of what he done.

"Sir. Di n'yo po lalapitan si Ma'am Amber? Ilang araw na po kayong nakatingin sa kanya. Buhat sa malayo?" tanong sa akin ni Mang Gaston. He is our family driver. Matagal na ito sa amin. Kaya kilala niya na si Amber. Alam kung nag-aalala ito sa akin. 'Cause he know what I really feel for Amber.

"Not now, Mang Gaston." Nanatili ang tingin ko kay Amber na abala sa halaman nito. She still the same Amber I ever known. She still love flowers. "Soon! Mang Gaston. Hahayaan ko muna ang fianceé ko dyan. D'yan muna siya. Pero kukunin ko siya pag dumating ang tamang panahon."

Nang araw ding iyon ay pina imbestigahan ko ang pagkawala ni Amber. For Fucking years. 3 years to be exact, my longing and guilt sa biglaang pagkawala nito. Ngayon ko lang nakuha ang mga sagot sa pag papa imbestiga ko. Sinadya ang pagka aksidente nito. Pinutol ang break plus lasing pa si Amber noong araw na iyon. Alam kung masaya na ito. Kung totoo ba ang kasiyahan sa mukha nito. Pero alam kung di titigil ang pamilya De Luca, sa paghahanap kay Amber.

I know, while I'm looking Amber, they are looking for her too. Pero ganun pa rin, kahit na naghahanap din sila. Di nila makita-kita ito. Kaya pala. Kaya pala di namin ito makita, dahil nasa kalaban namin ito. Nang tignan ko si Amber ay paalis na ito. Ika-apat na araw ko na ito sa pagbalik-balik ko dito. Ngayon lang ako naglakas ng loob na lapitan si Niccolo, di dahil takot ako sa kanya, kundi dahil baka mapatay ko siya ng wala sa oras. Bumaba ako ng sasakyan, to pay a visit to my old friend.

"Hello, Niccolo!" Bungad ko dito. Nakapamulsa ako. Isisira na sana nito gate.

Nanlaki ang mga mata nito at namutla din ito. Palinga-linga. "You don't mind if I come in," seryoso kong sabi sa kanya.

"What the hell, are you doing here, Isiah!" Salubong ang kilay nito.

"To pay a visit and claim what is really mine. I'm here for Amber," diretso kong sabi. Wala ng paligoy-ligoy pa.

Ngumisi ito. "Amber is not here, remember she is still missing." Nginisihan ko ito.

Di mo ako mauuto, Niccolo, huli na kita. Akala mo di ko alam na ikaw, kayo ang dahilan kung bakit nawala sa amin si Amber. Wait until Andrew has found it, or what have you done?

"Yeah I know. But not now, she is working in my company! You aren't aware of that!" I smirk. Di man lang ito nagulat.

"Based on your expression, you know it."

"Please, don't hurt her." Ngumisi ako.

"Why would I do that? She is my fianceé after all. She is my best friend!" Yes, Amber is my best friend. My childhood best friend. I didn't know that she had feelings for me. Until one day she confessed to me. I laugh at her and she cries hard. Di ko naman alam na may pagtingin pala siya sa akin.

"I know you, Isiah! Kaya nga inilayo ko siya sa 'yo. Dahil alam kong masasaktan at masasaktan lang ang pinsan ko sa iyo."

"Really? Iyan ba ang dahilan mo? I won't buy it, Niccolo, I know what you'll plan it all. Are you using Amber, against me? Against her family? Make me believe Niccolo na concern ka kay Amber," sabi ko sa kanya. Nanggagalaiti ako sa galit.

  

How dare him, he think i'll buy his reason? Ilayo si Amber o gamitin si Amber laban sa amin? Napa buntong-hininga ako at isinuksok ko ang dalawa kung kamay sa bulsa ng slack ko. "Don't worry, I won't hurt her. I love her, Niccolo. Alam mo iyan. Hindi ko kayang saktan ang babaeng mahal ko."

"Nagawa mo na nga di ba? You hurt her big time. That is the cause of her accident. Kung di ko pa nakita na lumabas si Amber o sinundan ito. Baka kasama na siya sa sumabog na sasakyan."

"Sir! What are you doing here!" Ipinilig ko ang ulo ko, bago ko siya hinarap. "Magkakilala ba kayo?" tanong nito, sabay tingin sa akin.

"Abby! Gusto ko sanang yayain ka. Samahan mo ako sa isang party." Ngiti kong anyaya dito.

Nanlaki ang mga mata nito. "Bakit ako po?" tanong nito.

"'Cause you're my secretary slash Assistant."

"Paano si Ms Ferrer. Baka magalit po sa akin yon."

"Don't worry about her. She is nothing to me." Ikaw lang ang mahalaga sa akin Amber. Soon, makukuha din kita. Magkakasama din tayong dalawa.

"Ay Sir, si Niccolo pala. Cousin ko." Pakilala nito kay Niccolo. Ngumusi lang ako.

"I know him. Nagkakilala na kami kanina. Akala ko nandito ka kasi, pero wala pala. But i'm glad that you here now." Pagsisinungaling ko sa kanya.

"Ganun po ba." Nakangiti ito sa akin.

Her genuine smile. I smile at her. "I'll fetch you around 8." Informa ko sa kanya.

"Okay Sir." 

"See you later. Bye!" Paalam ko dito.

Di ko pa gustong umalis. Di ko pa gustong iwan si Amber. Pero kailangan. Magkikita din naman tayo mamaya Amber.

Abby POV

DI PA RIN ako makapaniwala na nandito boss ko. Pa'no niya nalaman ang bahay namin? Oo nga pala, he had his own way to find where I live.

"Boss mo yon?" tanong sa akin ni Niccolo."

"Yup!" ngiti kong sambit.

"Bakit parang kinikilig ka."

Namula ako sa sinabi niya. I smile, di ko rin alam. Nagising na lang ako isang araw. Na aattract na ako sa kanya. Siguro dahil, charming ito. Gwapo at seryoso. He is like a badboy. He is my ideal guy. Seryoso ang dating na may pagka badboy.

"Stop that Abby. Di kayo bagay. Di kayo magkapareho nang estado sa buhay." Nawala ang ngiti sa aking labi. Alam ko naman iyon. Masama bang mangarap?

"Alam ko naman 'yon. Di naman masamang mangarap siguro di ba," malungkot kong sabi. Di ko alam ang nararamdaman ko. Parang may kulang sa akin.

I feel like an empty vessel. May kahungkagan akong nararamdaman dito sa aking puso. Na para bang may kulang.

Pinagwalang bahala ko na lang iyon. Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad papasok sa bahay. Maghahanda na lang ako sa party para mamayang gabi. I smile. Makikita ko naman siya mamaya eh. Susulitin ko na lang ang mga oras na inilalaan niya sa akin.

TINIGNAN ko ang aking sarili sa salamin. Alam kung maganda ako, pero may igaganda pa pala ako. Di ko naman nakita ito no'n, dahil di naman ako palayos, ngayon lang ako nag-ayos ng ganito. Ngumiti ako sa salamin. I satisfied of what I look right now.

Bumukas ang pintuan at iniluwa noon si Niccolo. "Nand'yan na ang sundo mo." Imporma nito sa akin. 

Sobrang lamig ng pakikitungo nito sa akin. Para bang may nagawa akong mali. Seryoso ang mukha nito. Alam kong di niya gusto na pumunta ako sa party na iyon. But I insist, gusto ko pang makilala si Isiah. I want to know him more.

Gusto kong nalaman, kung siya ba ang lalaki sa bawat panaginip ko. Oo, I dream about a guy and Niccolo didn't know it. Nagsimula ang mga panaginip ko na iyon, nang tumigil ako sa pag inom ng gamot na iyon.

Alam kung may alam ito sa nakaraan ko. Pero di ito nagsasabi sa akin, Parati nitong nililihis ang bawat mga tanong ko. Lumabas na ako para puntahan ang sundo ko. Di si Isiah ang personal na magsusundo sa akin, kundi ang family driver daw nila. Kahit na gusto ko siyang makita ay pinipigilan ko ang aking sarili. Ayaw kung sabihin niya o mapansin niya na may gusto ako sa kanya. Gusto ko itong manatiling lihim, hangga't maaari. Hangga't di ko pa kilala ang aking sarili. Nginitian ko ang driver nila. May edad na ito ay di iyon maikakaila. Siguro matagal na nila itong family driver.

"Good evening Ma'am Amber, ang ganda n'yo pa rin gaya ng dati." Kumunot ang noo ko. Dahil sa sinabi niya. Di lang isang beses na tinawag akong Amber, bakit pating driver na ito ay kilala ako.

"Hindi po ako si Amber, Abby po ang pangalan ko." Nagulat ang matanda. Di ko rin naman siya masisisi.

"Sorry Ma'am, akala ko si Ma'am Amber ka." Pumasok na ako sa loob ng kotse. Nasa backseat ako. Umandar na ito. 

Tinanong ko siya, "Matagal na po ba kayo na nagtatrabaho kay Sir Isiah, Manong?"

"Oo, simula bata pa po si Sir Isiah, nasa kanila na ako." Tumango-tango ako. Kilala na nga nito ang amo nito.

"Sumasama po ba kayo palagi sa kanya?" I want to know, if meron ba itong babae.

"Bakit n'yo po natanong?" Tinignan niya ako sa rear mirror.

"Wala naman po." Tahimik lang ako sa isang tabi.

"Marami akong katanungan, Manong. Di ko po kasi kilala ang sarili ko, di lang isang beses na napagkamalan akong si Amber."

"Bakit di n'yo tanungin ang kasama mo sa bahay n'yo!" Tumingin ako sa kanya. Tapos ay nginitian ko siya.

"Kung pwede nga lang po. Pero laging umiiwas si Niccolo. Parati niyang nililihis sa tuwing nag tatanong ako. Baka matulungan ako ni Sir Isiah."

"Sa katunayan nga po. Kilala ko rin ang Pamilya De Luca. Sa tagal kong nanilbihan sa Pamilya Stuart ay talagang makikilala ko sila. Mabait din kasi sila."

Tumango-tango ako. Di na ako nagtanong, kaya tahimik ang naging byahe namin. Pero di ko pa rin maiwasan tanungin ang sarili ko.

Sino ba talaga ako? Ako ba talaga si Abby Cullen o ako talaga si Amber De Luca. Bumaba na ako sa kotse ng makarating na kami. Ang sabi ni Mang Gaston ay nasa loob na daw si Isiah. Kung gano'n bakit di siya ang nag sundo sa akin? Kaya pumasok na ako sa loob ng venue. Nang makapasok na ako ay agad akong umupo sa isang bakante na mesa.

Isiah POV

TINIGNAN KO ang pagpasok ni Amber sa loob ng hall ng isang hotel na pag-aari ko, kung sa'n ko idinaos ang isang party for her. Nakaupo ito sa may bakanteng mesa at para bang may hinahanap.

"Talagang nag organize ka pa ng isang party for her." Di ko nilingon si Leon. Nanatili ang tingin ko kay Amber na nakaupo di kalayuan sa akin. Talagang inabangngan ko ang pagdating niya.

"Yes, for her comeback," sambit ko. Nasa kay Amber pa rin ang paningin ko.

"Sino ang niloloko mo? Ang sabihin mo nagpaparty ka para masolo mo at mailayo mo siya kay Niccolo!" Trevor said. Di ko na lang sila pinansin.

Isa din iyon sa dahilan kung bakit ako nag pa-organize ng isang party. Dahil alam kung di papayag si Niccolo na makalapit ako kay Amber. He is her cousin, Ang traydor na lalaking iyon at alam ko wala pang alam si Andrew dito. Ang akala niya ay nasa ibang bansa si Niccolo.

Yon pala ay ito ang nagtatago sa kapatid nito. Ano naman ang intensyon ni Niccolo na itago si Amber, noon paman ay alam ko na may gusto ito kay Amber. Ang akala ko ay di niya magagawa ito kay Amber. Ang isa sa katanungan ko sa aking isipan. Ano ang motibo ni Niccolo, para itago si Amber sa pamilya nito. Di valid ang pagkakagusto nito sa dalaga.

"Lalapitan ko siya, Isiah," sabi nito sa akin. Di ko namalayan na naka lapit na pala sa amin si Andrew. Inisang lagok muna nito ang alak bago nag lakad papunta kay Amber. Di ko na napigilan si Andrew, I know he miss Amber so much, like what I feel. I miss Amber too.

Abby POV

NAG IISA LANG ako sa table na ito. Hanggang ngayon kasi, di pa nagpapakita sa akin ang magaling kung boss. Naiinip tuloy ako. Di kasi ako mahilig sa party eh. Di lang talaga ako nakahindi kay Isiah. Pag di pa talaga siya nagpakita sa akin ay aalis na ako dito. Ano naman ang gagawin ko dito?.Ni kilala nga wala ako.

"You must be Abby?" tanong sa aking ng isang babae. Tiningala ko siya. Kumunot ang noo ko. Agad din akong napayuko at hinilot ang ulo ko. Bigla kasi itong sumakit. May isang image na naman ang lumabas mula sa isip ko, at pamilyar sa akin ang babae.

"Yes, I know you?" tanong ko sa kanya. Nag-angat ako ng ulo ng mawala ang sakit.

"My bad. I'm Carla Chua." Pakilala nito. Inilahad pa nito ang kamay for shake hands. 

Tumayo ako at kinuha ang kamay nito. "Abby Cullen." Pakilala ko rin sa kanya. May nakita akong emosyon sa mga mata nito. Pero di ko ito mapangalanan.

"Tama nga si Chien, Kamukha mo si Amber." Kumunot ang noo ko. 

"Po!" Umiling ito. "Wala. Why are you alone? Where is Isiah!"

Sasagot na sana ako ng may magsalita sa likuran ko. "I'm here, Carla." Agad nitong ipinulupot ang kamay sa aking baywang na labis kung ikinabigla. "Thanks for accompany my secretary." Ngiti nito sa kaharap ko.

Tumaas ang kilay ko. Dumapo ang mga mata nito sa aking baywang. She smirk. "Is she the one?" Nawala ang ngiti nito.

"You know I am still looking for Amber. After all, Amber is still my fianceé." Ngumisi ang nasa harapan ko. 

"The last time I check. You hurt Amber. So, bakit naghahabol ka pa!" galit na sabi nito.

"Stop it, Carla. Wag kang gumawa ng eskandalo," sabi ng isang lalaki. 

"I'm not, Leon!" Hinila nito si Carla sa kung saan. Sumakit bigla ang ulo ko. Sari-saring image ang lumalabas mula sa utak ko.

"Abby." Nilingon ko ang boss ko. Pero nasa ulo ko pa rin ang mga kamay ko. "Are you okay?" tanong nito sa akin.

Tinignan ko siya. Tumango ako. "Oo naman!" Ngiti ko sa kanya.

"By the way, this is Andrew De Luca." Pakilala nito. 

Kumunot ang noo ko. "Pwedeng magtanong?"

"Sure!" sagot nitong si Andrew.

"Are we related? Are you related of Niccolo De Luca?" tanong ko. Kasi De Luca ang apelyido niya. Baka magkamag-anak kami.

Kumunot ang noo nito. "As far as I know, Hindi. Wala akong relative na Cullen. And yes, I know Niccolo. He is my cousin," ngiti nitong sabi. Tinignan nito si Isiah. Tahimik lang ang boss ko.

Isiah POV

I CLOSE my eyes. Now that Andrew new, I know Niccolo is in trouble. Maskin ako ay nabigla sa pagtatanong noon ni Amber. Malinaw pa sa alaala ko ang eksena kanina. Di mawala-wala ang ngiti sa labi ni Andrew. I know he miss his sister so much. Kaya nilapitan namin si Amber na kasalukuyang kausap ni Carla.

"Tama nga si Chien, Kamukha mo si Amber," rinig kong sabi ni Carla kay Amber. Kunot ang noo nito dahil sa sinabi ng kaharap. "Why are you alone? Where is Isiah!"

"I'm here, Carla." Agad kong ipinulopot ang kamay ko sa baywang nito. Alam kong nabigla ito sa ginawa ko. Base na rin sa reaksyon ng  Thanks for accompany my secretary." ngiti ko dito.

Tumaas ang kilay nito. "Is she the one?" nawala ang ngiti sa labi ko. Agad ko siyang tinignan ng seryosong tingin.

"You know I am still looking for Amber. After all Amber is still my fianceé"

Ngumisi ito. "The last time I check. You hurt Amber. So, bakit naghahabol ka pa!" galit na sabi nito.

"Stop it, Carla. Wag kang gumawa ng eskandalo," sabi ni Leon.

"I'm not, Leon!" Hinila nito si Carla sa kong saan.

"Abby." Tawag ko sa sekretarya ko. Nakahawak kasi ito sa ulo nito.

"Are you okay?" tanong ko dito. Tinignan niya ako. Tumango ito.

"Oo naman!" ngiti nitong saad sa akin.

"By the way, this is Andrew De Luca." Pakilala ko kay Andrew

"Pwedeng magtanong?" tanong nito kay Andrew.

"Sure," sagot naman ni Andrew. May munting saya sa boses nito. Kahit na alam niyang di siya maalala ni Amber.

"Are we related? Are you related of Niccolo De Luca?" tanong nito. Nanlaki bigla ang mga mata ko. Dahil sa tanong nito.

Kumunot ang noo ni Andrew. I know Andrew. He got the answer now. "As far as I know, Hindi. Wala akong relative na Cullen. And yes, I know Niccolo. He is my cousin," ngiting saad ni Andrew kay Amber. But I know. He is mad. Tinignan lang ako nito. Pero nanatili akong Tahimik.

Bumalik ako sa kwarto kong saan kami naglagi. Nakita ko si Andrew na nakatayo sa may bintana at tila ba malalim ang iniisip.

At alam ko nanganganib na buhay ni Niccolo, dahil na rin sa tindig at aura ni Andrew. Ako ang nababahala sa buhay ni Niccolo.