Chapter 2

FIRST DAY ko ngayon at di ako pwedeng malate. Kaya maaga talaga akong gumising. Nakakahiya naman sa boss ko kung malalate ako, sa una ko palang na pasok, late na agad ako. I held my chest, it's getting fast again. Bakit ganito ang kabog ang puso ko? Bakit parang kinakabahan ako? Dahil ba di na ako nakakainom ng gamot na iyon.

Ano ang magagawa ko, palagi kong nakakalimutan. Will, baka ganito talaga pag first day. Nakakakaba, nang makarating na ako sa kumpanya ay agad akong binati ni Ms Nikki. She smile to me, nginitian ko din siya.

"Si boss, nandiyan na?" tanong ko sa kanya.

"Wala pa. Mamaya pa 'yon." Tumango-tango ako.

Umakyat agad ako sa floor kung saan ako nakadestino. Di kasi dito naka-assign si Ms Nikki. Siya lang ang naatasan na mag hire o maghanap ng secretary. Agad kong binuhay ang computer at nag-type. Isinulat ko rin sa notes ko ang schedule ni Mr. Stuart. Ano kaya ang itsura ni Mr Stuart? Matanda na kaya ito? Bugnutin at panot. Napahagikhik nalang ako dahil sa kalokohan ko.

Isang oras pa ako naghintay nang dumating si Ms Nikki at tumayo sa aking tabi. Dahil, ipapakilala daw niya ako sa boss namin. Kaya tumayo na rin ako. Dahil nandyan na daw si Mr Stuart.

Tinignan ko ang lalaking paparating. "Good morning, Mr Stuart," bati ni Ms Nikki sa lalaking parating. Tinitigan ko itong mabuti. Bakit parang nakita ko na ang lalaki na ito? Sobrang familiar siya sa akin.

Is this Mr Stuart? Ang gwapo pala ng lalaki. Pasimple kong hinawakan ang aking ulo, kaya napayuko ako. Bigla kasi sumakit ang ulo ko.

"Sir. This is Abby Cullen, your new secretary," pakilala sa akin ni Ms Nikki kay Sir Stuart, kaya nag angat ko ng ulo.

Nanlaki ang mga mata nito. "Amber, is that you?!" gulat nitong tanong sa akin. Kaya napa-kunot ang aking noo.

"I'm sorry, di ko po kilala ang sinasabi nyo," sabi ko sa kanya. Ako man ay naguguluhan din. Di lang kasi ito ang unang beses na napagkamalan akong Amber. Di ko naman kilala yon. Sino ba si Amber at parang gulat na gulat ito ng makita ako?

Agad siyang umiwas ng tingin. "Baka nga." 

"What is my schedule today?" agad nitong tanong sa akin. Bumalik ang dati nitong aura, he give me a cold tone and blank expression.

Bago ako iniwan at pumasok sa opisina nito. Agad akong sumunod sa kanya. "May lunch meeting po kayo kay Ms Ferrer at 9. May dinner meeting naman kayo mamaya kay Mr Santos," sambit ko sa kanya.

"Call Ms Ferrer. Papuntahin mo siya sa opisina ko, ASAP," sabi nito. "And please, bring me a coffee." Yon lang at lumabas na ako.

Agad akong pumunta sa pantry at pinag-timpla ng kape ang masungit kong boss. Daig pa ang pinaglihi sa sama ng loob sa kasungitan. Pagkatapos ko siyang ipagtimpla ay agad ko itong ibinigay sa kanya.

"Is there anything Sir o may kailangan pa kayo?" tanong ko sa kanya. Nakayuko kasi ito at may pinipirmahan.

"Nothing! You can leave now," malamig na sabi nito.

Habang abala sa pagpirma sa mga papeles. Agad akong lumabas para tawagan si Ms Ferrer. Nang matapos ko siyang tawagan at agad kung ibinaling sa computer ang atensyon ko. Pinag aralan ko ang mga upcoming project.

"Nandyan ba ang amo mo?" tanong ng babae sa akin. Ito yong babae noong isang araw na nagpapanggap na fiancee.

"Who are you, please?" tanong ko sa kanya. Nakalagay ang kamay ko sa ibabaw ng mesa.

"I'm Ms Ferrer," taas kilay nitong sabi.

"Nasa loob po," labas sa ilong kong sabi. 

She smile at me, pumasok na ito sa loob.  Binalikan ko na ang naiwan kung trabaho, pero ang utak ko ay nasa loob ng opisina ng boss ko.

Ewan ko ba, gusto ko silang pasukin at sabunutan ang babaeng iyon. May isa't kalahating oras din ang lumipas bago sila lumabas.

"Cancel all my appointment, Abby," malamig na sambit ng aking boss.

"Yes, po," Matabang kong sabi. Naging matamlay bigla ang pakiramdam ko.

"Good."

"Let's go!" yaya nito sa babaeng clown.

Makapal kasi ng make up nito. Plus, idagdag mo pa kulang sa tela ang isinuot. Sinundan ko sila ng tingin. Hanggang sa makapasok sila sa elevator. Nagtama ang mga mata namin ni Isiah.

Titig na titig ito sa akin. Para bang hinahalukay nito ang aking buong pagkatao at kaluluwa. Para bang hinuhubaran niya ako sa kanyang isip.

Hinawakan ng babae ng mukha ng boss ko at hinalikan ang labi ng aking boss, kaya agad akong iniwas ang aking mga mata. Bigla at napahawak ako sa akin puso.

Naninikip ito at para bang sinasaksak ng paulit-ulit.

Isiah POV

NANDITO Ako ngayon sa hideout namin, dito muna ako, dahil sa nakita ko kanina. Is she Amber? Si Amber ba talaga iyon? Bakit di niya ako nakilala? Baki--o ganun talaga kalaki ang galit niya sa akin. Kaya mas pinili niyang di ako kilalanin.

"Aaahhh!" rinig kong sigaw ng babae na tinitira ni Trevor.

Tinignan ko ito ng sobrang lamig, naiinis pa rin ako sa babaeng iyan, di ko gusto ang ginawa niyang paghalik sa akin kanina.

"This is awesome, dude. What a beautiful Gift," ngising sabi nito. Habang naglalabas-masok ito sa babae. Di agad napigilan ang libog nito at talagang tinira dito sa opisina ko.

Really, Trev? Nagpasalamat pa ang talaga sa akin.

Di lang naman si Trevor ang tumitira. Salitan silang siyam. Kawawang babae. Kung di ba naman inalipusta si Amb--ang bago ko pa lang sekretarya, di sana di mangyayari sa kanya ito. Alam kong si Amber iyon kung iyon nga, ay si Amber talaga. Gagawin ko ang lahat, makuha at mabawi lang ulit si Amber. Parang gustong-gusto naman ng babaeng ito ang ginagawa sa kanya. Umiling na lang ako.

"Ayaw mo bang sumali, Isiah." Tumaas ang kilay ko sabay iling.

Pinagsawaan ko na, tapos ay titira pa ako? Wag na lang.

"No need," sabi ko sabay sandal sa swivel chair ko.

"Are you sure na si Amber 'yon?" tanong sa akin ni Leon. Nasa visitor chair ito, nakaupo.

"Yes or no? Yes, But he didn't know me or nagpapanggap lang itong di niya ako kilala. No, dahil din ako sure."

"Baka may balak na balikan ka, dahil sa ginawa mo sa kanya 3 years ago." Sabat naman ni Trevor. Bigla akong napaisip sa sinabi ni Trevor.

"Maybe or maybe not."

"Bakit di mo pa imbestigahan ulit? Baka this time, you'll find out," Liam said.

"Naisip ko na rin yan," sabi ko sa kanila. Napalingon ako sa pintuan ng bumukas iyon ng pabalibag, nais pa yatang sirain ang pintuan ng opisina ko.

"Where is Chiennie, Isiah!" galit na sabi sa akin Andrew. Para bang gusto niya akong patayin. Will di na bago ito sa akin, he always like that. Simula ng mangyari ang araw na iyon. Araw-araw na nitong pinaparamdam sa akin ang galit nito.

"I don't know. Di ko alam sa babaeng 'yon! Kung saan iyon nag susuot," walang ganang sagot ko.

"And who's this woman na pinagtutulungan niyo?" he ask again.

"My toy." Walang gana kong sagot.

"Sawa kana? Kaya ipinasa mo sa mga kaibigan mo."

"Ano naman sayo!" angil ko sa kanya. "Kung gusto mo tirahin mo rin."

Lumapit ito sa akin at agad akong kwenelyuhan. "I'll remain you. Isiah. You'll still marry my sister when you found her. Pero heto ka the same Isiah, I got to know. A playboy," galit nitong sabi. Nginisihan ko lang siya.

"Then? What's the matter? Wala pa naman ang kapatid mo, ano ba ang pinagpuputok ng butsi mo d'yan? So i'll better play, while waiting!" I smirk at him. Lalo lang nagalit ang lalaking nasa harapan ko.

"Aba'y gago ka!" susuntukin na sana ako ni Andrew ng pumagitna ang kapatid ko.

"Don't you dare to hurt my brother, Andrew. Baka nakakalimutan mo. Di pa kita pinapatawad," galit nitong sabi. Nanlilisik ang mga mata ni chiennie na nakatingin kay Andrew.

"Ano pa ba ang kailangan kong gawin. Para mapatawad mo ako." May pagsusumamo sa boses ni Andrew.

"Get lose," malamig na sabi ng kapatid ko.Humarap ito sa akin at ako naman ang binalingan nito. "At ikaw naman!" Tumaas ang kilay ko. "Wala ka pa ring pinagbago. A playboy is always a playboy. Kailan ka ba magbabago." Nanlilisik ang mata nito sa galit.

"Once I found Amber. If mapatunayan kung si Amber at 'yong secretary mo ay iisa. I'll gonna hide her, from you." Duro nito sa akin.

"Para di mo na siya makita." Pagbabanta nito sa akin. Inilagay ko sa bulsa ng pantalon ko ang dalawa kung kamay. I give her a smirk.. 

"Do, what you want. Para namang di mo alam kung paano ako gumalaw. Try, harder. Sister. Just.Try.Harder!" ngisi kong sabi dito.

"What do you mean, Chien." Hinawakan ni Andrew ang braso ni Chiennie at iniharap sa kanya. Pero nagpumiglas ang kapatid ko at Pumunta sa sofa ko at doon ay umupo.

"Nasa opisina ni Isiah, si Amber. Di ako sure kung si Amber ba talaga iyon. Di niya ako kilala. Pumunta kasi ako kanina, to check my brother.  Pero siya ang nakita ko." Paliwanag nito sa amin. "But, she didn't recognize me. She didn't even know me," mangiyak-ngiyak na sabi ni Chiennie.

"Gusto ko siyang makita," seryosong sabi ni Andrew.

"That is a big NO, Andrew. Wag mo munang biglain si Amber. Wag n'yo munang biglain. Baka magpanic yon! Remember, she didn't remember us. Even you, Andrew," agad kong sabi, baka kasi puntahan nila si Amber at bigla iyong magtaka, sabihin pa sa taong kumupkop dito.

Di pa namin alam kung ano ang plano ng kalaban namin na may hawak kay Amber. Bakit ngayon lang lumabas si Amber after 3 years of missing.

Kumunot ang noo nito. "Kapatid ko yon, Isiah! Natural na pupuntahan ko. Matagal ko siyang rin siyang hinahanap, Isiah!" galit nitong sabi.

"I know. Like, what I said, don't force Amber. She didn't remember us. Even you! Baka pakana ito ng isa sa mga kalaban natin. Kung sino man ang may hawak kay Amber. Di natin alam kung ano ang plano nila. Baka sa huli tayo ang dehado." Duro ko sa kanya.

"Kailangan ko munang imbestigahan ang biglaang paglitaw ni Amber, baka pa-in ito." Kapwa kami nagkatitigan sa isa't-isa. 

"Enough! Di kayo nakakatulong!" saway sa amin ni Chiennie. "You know what Andrew, don't be so stubborn. Tama si Isiah. Wag natin biglain si Amber. She might have an amnesia or baka pa-in siya ng isa sa mga kalaban natin."

Nakapamewang ito sabay hawak sa batok. "Then, what I'm gonna do? She is my Sister," Suko nitong sabi. "Alam n'yo naman kung ano ang hirap na dinanas namin nang mawala si Amber. Para kaming namatayan ng mawala siya sa amin," mangiyak-ngiyak nitong sabi. Alam namin na ito ang mas nahihirapan sa aming lahat. Mahal nito si Amber. Mahal nito ang mga kapatid nito.

I know, Andrew at di ka nag iisa. Ako din naman naghirap ang kalooban nang mawala si Amber, lalo pa at ako ang dahilan ng pagkawala niya.

"Just leave it to me. Papa Imbestigahan ko muna ito. Aalamin ko kung ano ang dahilan kung bakit ngayon lang nagpakita si Amber," tiningnan niya ako sabay iling. Umalis na ito. Iniwan kaming lahat.

Napasuklay ako sa aking buhok. "I'll call ramon." Isa-isa na ding lumabas ang mga kasamahan ko sa loob ng opisina at dinala ang babaeng iyon. Agad kung tinawagan si Ramon ang personal investigator ko para ipahanap muli sa kanya si Amber at kung totoo ba talagang si Amber ang nasa opisina ko na iyon.

Kung ikaw man si Amber, bakit ngayon lang? Bakit ngayon ka lang nagpakita sa akin o sa amin, sa loob ng tatlong taon. Ano ang plano n'yo. Napakuyom na lang ako sa aking kamao. Kung ano man ang plano nyo di kayo magtatagumpay, tandaan nyo yan.