Chapter 28

NAKAYUKO si Syete habang nakatulala sa pader. Napakainit ng lugar, walang kain, walang ligo, at walang pahinga. Pagod na pagod ang buong pagkatao niya. Di niya mapigilan ang mapaluha habang iniisip niya si Mari at ang anak nila.

Kung normal na araw kayakap niya sana ngayon ang fiancee, pinagsisilbihan ito sa abot ng kanyang makakaya at oras oras na pinaparamdam dito kung gaano niya ito kamahal. Masaya sana sila ngayon habang nag-uusap tungkol sa pagkakaroon nila ng anak.

Pinunasan niya ang luha gamit at kwelyo ng damit. Lubos niyang pinagsisisihan ang nagawa noon, kung maibabalik lang niya ang mga araw hinding hindi niya gagawin 'yon. Pati sa kanyang ina ay nahihiya siya, hindi ito nagkulang ng paggabay sa kanya pero naligaw pa rin siya ng landas.

Napakawalang kwenta mong tao.

Hayop ka.

Mas masahol pa sa demonyo ang kasamaan mo.

Mapait siyang napangiti habang pinapakinggan ang mga boses sa kanyang isipan. Sa sobrang da