CHAPTER 6

Mabuti na lang at abala ang mga istudyante sa loob ng kani-kanilang classroom kaya walang nakatambay ni isa man sa corridor. Kung hindi ay mapag-uusapan akong nababaliw na dahil sa pagkausap ko sa aking sarili.

Napabuntong-hininga na lang ako at wala sa sariling bumalik sa room namin. Nagulat pa ako nang maabutang naroon pa rin si Khryzia – ang presidente ng klase namin. Ngunit mukhang paalis naman na siya.

"Uy pres, saan punta mo?"

Bigla akong napaisip. Medyo obvious ata ang sagot sa tanong ko. Natural pauwi na siya dahil uwian na. Ang gaga mo talaga, Euphrasia Lexus!

"Tamang-tama ang tanong mo, Lex. Pwede bang pakihatid itong handouts sa bahay nila Josh? Nagmamadali kasi ako at may lakad pa kami ni boyfie."

Napapalakpak naman sa tuwa ang tenga ko. Isa itong magandang balita.

Ang bait mo naman ata ngayon sa akin papa G!

"Don't worry, nandiyan na ang address ng bahay nila. Thank you, Lex! Isa kang dakilang anghel na hulog ng langit," tatawa-tawa niya pang dugtong sa sinabi saka na siya lumabas ng room.

Sumalubong kaagad sa kanya ang jowa niya at ito na ang nagdala sa bag niya. Bago pa sila tuluyang mawala sa paningin ko ay lumingon pa ulit sa akin si Khryzia. "Pakisigurado na lock lahat ng pinto, Lex. Pati bintana, ha? Paki-check na lang din ang dalawang aircon. Salamat and good luck!"

Ang daming bilin, ha? Pasalamat siya at mabait ako dahil maganda ang araw na ito sa akin ngayon.

Napatalon-talon pa ako dahil sa tuwa saka na nagmamadaling kinuha ang bag ko. Pagkatapos kong magawa lahat ng ibinilin sa akin ni Khryzia ay lumabas na ako nang tuluyan sa room at naglakad na papalabas ng university. Hinawakan kong mabuti ang papel kung saan nakasulat ang address ni honeybunch sweetypie. Mahirap na at baka tangayin ng hangin. Sayang iyon kapag nagkataon.

Napangiti ako nang malapad nang makarating na ako sa bahay nila Josh. Ngayon lang ako nakatapak dito. Nang minsan kasing sundan ko siya para alamin kung saan ang bahay niya ay inilihis niya ako ng daan. Hinayaan ko na lang kasi baka kailangan niya rin ng privacy. Ngunit ngayon ay may dahilan na talaga ang pagpunta ko.

Huminga muna ako nang malalim saka na nag-doorbell. Napanganga pa ako nang tila may isang anghel na ibinaba sa langit para makilala ko ang siyang bumungad sa akin. Ayos na sana ang lahat kung hindi lang siya sumimangot bigla.

"Good afternoon, honeybunch sweetypie. My ultimate crush."

Napahalukipkip siya saka sumandal sa gate nila. "Anong kailangan mo?"

"Ikaw. Ikaw ang siyang kailangan ko sa buhay ko."

Akmang pagsasarhan na sana niya ako ng gate kung hindi ko lang naharang ang katawan ko.

"Masyado ka namang seryoso. Sige ka at maaga kang tatanda niyan. Okay lang naman sa akin, kung ako ang kasama mong tatanda."

Nang walang makuhang sagot sa kanya ay sinabi ko na ang totoo kong pakay. "May pinapahatid kasi sayo si pres. Huwag kang mag-assume, hindi ko siya pinilit. Pero syempre pipilitin ko siya kapag ayaw niya. Malakas ka sa akin eh!" ani ko pa sabay abot ko sa kanya ng mga handouts na hawak ko.

Magsasalita pa sana siya nang may biglang tumabi sa kanya na isang matangkad na lalaki. Ang bata ng hitsura niya. Sa hinuha ko ay nakakatandang kapatid siya ni Josh. Ang kaibahan lang, hindi sila pareho ng kulay ng mga mata. Kunsabay, natural na iyon sa magkakapatid.

"H-hello po. Kuya ka po ba ni honeybunch sweetypie my ultimate crush ko po? Sorry po kung madaldal po ako. Kaklase ko po pala siya," saglit kong binitin ang sinasabi.  "sa iilang subject nga lang."

Kunwaring nahihiya pa ako sa harap niya. Kasi kung kuya talaga siya ni crush, aba at kailangan kong maging dalagang pilipina. Chance ko na ito para makuha ko sa kanila ang kamay ni Josh.

"Nag-alala po kami kasi hindi siya pumasok, lalong-lalo na po ako," patawa-tawang dugtong ko pa.

Naiiling naman niyang inabot ang kamay ko nang ilahad ko iyon sa harapan niya. "Mukha lang talaga sigurong bata ako, hija. But I'm his father."

Nagulat naman ako sa rebelasyon na iyon. Literal na nalaglag ang panga ko. Pupulutin ko na sana iyon sa semento pero na-realize ko na mukhang nakakabit pa naman ito sa mukha ko.

Biglang bumilis ang pintig ng aking puso nang ma-realize kong kaharap ko na ngayon ang magiging soon to be father-in-law ko. Agad akong napatalikod saka inamoy kung mabaho ba ang hininga ko. Nang mapagtanto na mukhang mabango pa naman iyon ay pinunasan ko na lang ang nagpapawis kong mukha. Baka kasi ma-turn off si father-in-law kapag oily face ang magiging manugang niya. Nang makuntento ay doon ko pa lang ulit siya hinarap.

"Nice to meet you, father-in-law!"

Mula sa peripheral vision ko ay nakita ko ang biglang pamumula ng mukha ni Josh habang nanlaki naman ang mga mata ni father-in-law pero maya-maya lang ay tumawa na rin siya.

"You're cute. What's your name?"

"Euphrasia Lexus Avery po, your future-daughter-in-law."

Tila napaisip naman siya pero ang pagtatangka niya ulit na pagsasalita sana ay naudlot nang biglang sumingit sa usapan namin si honeybunch sweetypie, my ultimate crush.

"It's almost late na rin pala, dad. Ihahatid ko na po siya."

Bigla na lang niya akong hinila kaya hindi na tuloy ako nakapagpaalam pa kay father-in-law.

Wrong timing ka, crush. It's my time to shine na sana.

Ngunit kaagad na umakyat ang kilig sa sistema ko nang mapansing magka-holding hands pala kami ni crush kaya lalo kong hinigpitan ang pagkakahawak ko sa kanya. Chance ko na ito, ka-HHWW ko na siya.

"Ikaw crush ha, duma-damoves ka na. Hindi mo na lang kasi sabihin sa akin na gusto mo kong ka-holding hands at pagbibigyan naman kita eh."

Napanguso na lang ako nang bigla niyang bitawan ang kamay ko saka dumistansiya sa akin.

"Ingat sa pag-uwi," malamig niyang pagpapaalam pero kinilig pa rin ako.

Syempre mag-iingat ako.. para sa future nating dalawa.

Pakiramdam ko ay tila ang bilis ng oras. Kung alam ko lang ay sana binagalan ko ang paglalakad. Nakasimangot na pinagmasdan ko ang nakahilerang mga tricycle. Ngunit masaya na rin ako na inihatid niya ako mula rito.

"Kuya pakiingatan na lang po ang babaeng iyan. Kapag may nangyaring masama sa kanya ay alam ko na kaagad kung sino ang magiging prime suspect."

Nasapo ko na lang ang pisngi nang makita ang takot sa mukha ni manong driver. Tuluyan na rin akong sumakay sa loob ng tricycle nang si Josh na mismo ang nagpumilit sa akin na pumasok na. Napangiti pa ako nang nakaharang ang isang kamay niya sa bubong ng tricycle – marahil ay iniingatan niyang huwag mauntog ang ulo ko roon.

Tinanaw ko pa ang pigura ni Josh hanggang sa tuluyan na siyang maglaho sa paningin ko.