Share
07.2
Chapter 07.2
Chelsea is like a sister to me; tuwing may problema ako ay sa kaniya lagi ako madalas na nag susumbong. 2 years lang ang tanda niya sa akin at ayaw niya na tinatawag ko siyang Ate kaya Chelsea lang ang tawag ko sa kaniya. Halos sabay na rin kaming tumanda nito ni Chelsea, simula kasi no’ng bata ako ay tumutulong na ang pamilya ko rito sa orphanage na ito at isa si Chelsea sa mga batang ulila noon dito. Natanong ko na rin sa kaniya noon kung bakit hindi siya umalis katulad ng ibang mga kasama niya dito noon, ang sabi niya ay napamahal na sa kaniya ang orphanage na ito kaya no’ng papiliin siya kung gusto niya bang mag stay o umalis ay mas pinili niyang manatili rito.
Naalala ko pa noong mga panahon na bata pa kami. “Oh Chelsea, bakit hindi kita nakita kanina
loquaciouspenwpEnjoy Reading! Hope you like it! Don't forget to leave your reaction/suggestion/theory/etc. in this chapter! Muah, lab lab <3 - Author, LP
Related chapters
Chasing The Love 08.1
Chapter 08.1 “Ate, tara na po.” Wala naman na akong nagawa at nagpahila na lang kay Mica. Agad naman akong umupo sa upuan katabi ng upuan ni Mica at sa harap naman niya ay ang canvas kung saan sila mag painting. “Anong ip-paint mo?” tanong ko. Masaya naman siyang bumaling sa akin at itinuro ang mga prutas na naka display sa harap. “Ito po,” ani niya. Tumango naman ako at nag paalam sa kaniya na mag iikot lang ako para tignan ang iba kung paano sila gumawa ng activity na ginagawa ngayon. Nang mapagod ako sa pag iikot ay agad akong umupo sa tabi ni Chelsea na tumitingin din sa mga bata. “Kilala mo si Micael diba?” tanong niya sa akin. Kumunot n
Chasing The Love 08.2
Chapter 08.2 Then an idea came to my mind. Tao… si Aling Nenita, baka gising pa ‘yon. Agad akong tumayo at nag tungo kay Aling Nenita. “Tao po,” tawag ko sa labas ng bahay nila. “Oh, gabi na at napapunta ka rito.” Ngumiti naman ako sa kaniya at nahihiyang napakamot ng batok. “Sorry po, meron po ba kayong black shoes? Kasi po may Job interview po ako tomorrow at nakalimutan ko kasing bumili kanina ng black shoes… nag babaka sakali lang po na meron kayo.” Tumango naman ito sa akin at inaya ako na pumasok sa loob ng kanilang bahay. “Sandali lang Aicelle, ala
Chasing The Love 09
Chapter 09 Masaya akong nakatingin sa salamin at pinagmamasdan ang buong katawan ko na nakasuot ng pang office attire na damit. Monday na ngayon at ito na rin ang unang araw na may trabaho ako. Nang mag sawa akong tignan ang aking sarili sa salamin ay agad na kinuha ko na ang aking mga gamit at umalis na. Sayang ang oras, mas ayos na maaga kaysa mahuli ako sa aking trabaho. Mahirap na baka di pa ako nag sisimula wala na agad. Gaya nga nang inaasahan ay maaga akong nakarating sa Opisina. Wala pa si Mr. Falkerath at ang sekretarya nya ang naabutan ko sa loob ng Opisina. “Mabuti at maaga ka, hindi nga kami nagkamali sa pagpili sa iyo.”
Chasing The Love 10.1
Chapter 10.1 Maaga akong pumasok ngayon dahil hindi magandang unang impresyon ang pagiging late lalo na at bago ang Boss ko simula ngayong araw. Wala pa ang Boss ko nang makarating ako kaya nag timpla muna ako ng kape para sa aming dalawa. Nag dalawang isip pa ako no’ng una dahil baka lumamig ngunit naisip ko na pwede namang i-microwave na lang. Habang nag iintay ay uminom lang ako ng kape na aking itinimpla at inaayos rin ang schedule ng aking bagong Boss. Agad akong napatayo nang makita ko ang lalaking seryoso na naglalakad patungo sa Opisina. “Good Morning po Sir,” Bati ko sa kaniya at sumunod sa loob ng Opisina.
Chasing The Love 10.2
Chapter 10.2 Dahil nga Lunch Break ay nagtungo ako sa Cafeteria para duon mag tanghalian. Napataas naman ang aking dalawang kilay nang makita ko kung gaano karami ang tao ngayon sa Cafeteria. Ibang iba kahapon dahil no’ng pumunta ako rito kahapon ay Break Time lang at may iba iba kaming oras nang Break Time pero ngayon ay Lunch Break at sabay sabay talaga kaya punuan. Luminga linga ako kung paano ako makakaraan patungo sa Counter sa dami ng Tao na naglalakad patungo sa kanilang kaniya-kaniyang mga upuan at nahaharangan nito ang daan patungo sa Counter. Nag buntong hininga na lang ako at naisipan ko na lang na kumain sa labas ngunit kailangan ko pang mag-taxi para makapunta ako sa kainan na aking naiisip dahil puro Establisyemento ng mga kumpanya ang nakapalibot sa lugar na ito at sabi nila ay tuwing hapon lang
Chasing The Love 11.1
Chapter 11.1 Nakasunod lang ako sa Boss ko habang kami ay naglalakad patungo sa appointment niya ngayong umaga kasama si Mr. De Jesus. As usual, nakasimangot na naman siya at wala pa ring pakialam sa kung ano-ano na nasa paligid niya. Nagtataka ako kung anong nangyari sa kaniya no’n dahil ang bait bait niya, ibang iba siya ngayon. Siguro dahil nasa harap kami ng mga bata? Napabuntong hininga na lang ako at itinuon ang aking atensyon sa paglalakad. Nang makarating kami ay agad kaming binati ni Mr. De Jesus at ang kaniyang Sekretarya. Nag susulat lang ako hanggang matapos ang kanilang meeting, gano’n din ang Sekretarya ni Mr. De Jesus. Parepareho naman kaming tumayo nang mag paalam na kami sa isa’t isa. “Thank
Chasing The Love 11.2
Chapter 11.2 “Kung alam mo lang.” Ikinwento ko sa kaniya ang mga pinag daanan ko sa kamay ni Laurence, simula sa Coffee incident hanggang sa nakaraan na pagpapahirap niya sa akin. “Ay demonyo pala ‘yang si Micael! Pero tuwing nando’n siya sa Orphanage ay parang Anghel sa kabaitan,” sabi ni Chelsea nang matapos kong ikwento sa kaniya ang lahat. Napabuntong hininga na lang ako at mas pinili ko na lang na tumahimik dahil baka kung ano pa ang masabi ko at mas lalong sumama ang tingin sa kaniya ni Chelsea. “Umalis ka na do’n Aicelle! Tumulong ka na lang sa amin sa Orphanage…” Pag aaya niya sa akin. Agad naman akong umiling sa kaniya. “Kaya ko na ang sarili ko Chelsea… you don’t need to worry.” Umil
Chasing The Love 12.1
Chapter 12.1 Days have passed at hindi ko alam kung ano bang mayroon sa Lalaking ito. Minsan akala mo ay parang Boyfriend, madalas parang dragon. Napabuntong hininga nalang ako habang inaalala ang kabaliwan niya. Para siyang si Laurence na nakilala ko sa Orphanage tuwing sweet at si Mr. Laurence naman pag seryoso siya sa trabaho. “Ms. Vasquez,” tawag sa akin ni Mr. Laurence kaya agad akong kumaripas ng takbo papunta sa kaniyang Opisina. “Yes Sir?” tanong ko. Tinignan ko naman siyang mabuti at nasisiguro kong seryoso siya ngayon sa kaniyang trabaho at walang balak makipag-biruan. “What’s my schedule for today, again? Sorry i’m preoccupied earlier, i didn’t hear it properly,” Tumango naman ako sa kaniya at nag paalam na kukunin ko lang muli ang aking notebook kung saan na
Latest chapter
