ELLIE
I couldn't help but be surprised when he said that. Matagal pa akong napatitig sa kaniya. B-Bakit?
"H-Hindi pa ako sigurado kung makakauwi ba ako." Utal kong tugon.
"P-Pero... Okay." Napamaang ako sa mabilis niyang sagot. Tapos no'n ay bigla siyang tumayo at lumabas mula sa opisina.
Bigla akong napahawak sa dibdib nang maramdaman ang mabilis na pagtibok nito.
Damn! Hindi pwede 'to! Bakit ganito ulit ang nararamdaman ko?!
Inabot ko ang bote ng tubig na nasa lamesa ko at mabilis 'yong linagok. Pinipigilan ko rin ang paghinga ko dahil umaasa akong mababawasan nito ang matinding pagtibok ng puso ko. Pero hindi, walang nagbago.
"Damn!" Muli akong napamura dahil naririnig ko na ngayon ang pintig ng puso ko.
Ilalapag ko na sana pabalik sa l
ELLIE“Sure ka na ba talaga s-sis? Iiwan mo talaga k-kami?” Humahagulgol na tanong ni Cherry. Hindi ako sumagot, tahimik lang akong nakayuko habang nasa harapan ko naman silang dalawa. Hindi maawat ang mga luha naming ngayon. Hindi sila makapaniwala na aalis nga talaga ako. Wala eh, ang sakit, kailangan kong makalimot. Kailangan ko siyang makalimutan.“Dahil lang do’n kaya ka aalis? Dahil lang sa lintek na Vic na ‘yan?!” Nagulat ako nang biglang tumaas ang boses ni Mia. Hindi ko siya masisisi kung bakit nagkakaganiyan siya. Oo, alam nilang baka nga aalis ako, pero alam kong kahit kailan ay hindi sila magiging handa sa pag-alis ko. Maging ako ay hindi rin naman ha
ELLIEHalos isang linggo na rin simula nang huli kong nakausap si mama. Halos isang linggo na rin akong nag-iisip kung bakit niya nasabi ang lahat nang sinabi niya noong araw na 'yon.FLASHBACK“Ang papa, ma? Wala pa rin ba?” Tanong ko. Agad niya naman akong nilapitan at nginitian.“Wala pa, anak. Baka maya maya pa ‘yon.”
ELLIEThere are things in life that we can’t control. Gaano man tayo kagaling o gaano man tayo naging handa para sa bagay na ‘yon, kapag hindi para sa’tin, hindi para sa’tin. But that doesn’t mean na talunan na tayo dahil hindi natin nakuha o nagawa ‘yong gusto natin. There’s a reason. There’s always a reason.Ang pagkamatay ng pasyente ni Vic ay naging usap-usapan sa buong floor na ‘yon dahil sa naging kakaibang reaction ni Vic. Maraming nagsasabi na hindi naman siya gano’n dati. Na iyon ang unang beses na lumabas siya mula sa isang silid habang humahagulgol. I can’t blame him. That scene earlier was one of many tragic scenes kapag may nag-aagaw-buhay sa isang ER, ward, o kahit saan mang parte ng ospital. Sanay na’ko
ELLIE Isang madilim na kalangitan ang sumalubong sa lahat ngayong umaga. Napakalamig din ng ihip ng hangin na akala mo’y panahon na ng pasko. Hindi napigilan ng mga nasa staff room ang kani-kanilang antok dahil nga sa lamig na rin ng panahon. Maging ako ay nahahawa na rin sa kanila. Hindi ko mapigilan ang pagpikit ng mga mata ko kahit pa nakaupo lang ako sa isang bakanteng swivel chair. Maya-maya pa ay agrisibong napatayo si Dave. “I can’t take this anymore! I need a damn coffee!” Matapos niyang sabihin ‘yon ay walang lingon siyang naglakad palabas. Sa muling pagkakataon, ipinikit ko ang mga mata at niyakap ang sarili. Damn! Napakalamig pero hindi pa kayang tanggapin ng sikmura ko ang kape kapag ganitong oras. Napadaing na lang ako sa inis. Ngunit maya-maya pa ay narinig kong muli ang reklamo ng mga kasama ko rito dahil sa sobrang lamig. Naimulat ko ang mga mata at pinagmasdan silang mabuti. Maya-maya pa ay aga
VINCELHow will you define love?Kapag ba hindi ka bumitaw? Kapag ba palagi mo siyang naiintindihan? Kapag ba wala kang sikretong itinatago? Kapag ba pakiramdam mong siya na ang maihaharap mo sa altar? O kapag ba pakiramdam mong hindi mo kaya kapag nawala siya sa sistema mo?I don't know what's the real definition of love. I can't even define it. Kasi diba, sino ba naman ako? How dare I define love when I didn't even fight for it? Crap.Marahan akong napabuga ng hininga. Agad kong iwinaksi ang lahat ng nasa isipan ko ngayon. Ibinaling ko na lang ang atensyon sa bawat sasakyang dumaraan sa harap ko. Kanina pa lumapag ang eroplanong sinakyan ko at kanina pa ako rito naghihintay. Hindi pa rin dumarating ang ugok na 'yon para sunduin ako!Ilang sandali pa ay tumunog na ang cellphone ko. Salamat naman at tumawag na siya."Where are y
ELLIE2002"Ano na, sis? May susuotin ka na ba for our graduation ball?" Tanong ni Mia. Kasalukuyan kaming naglalakad–naghahanap ng magagandang damit na pwedeng isuot para sa event ng school."Meron na, last week pa ako nabilhan ni mama." Sagot ko habang nakatuon pa rin ang paningin sa mga damit na naka-display malapit sa nilalakaran namin.Next week kasi ay graduation na namin. At ilang araw na lang mula ngayon, may gaganaping graduation ball para sa'min. Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako dahil magtatapos na'ko. I mean, my high school friends, magkakahiwa-hiwalay na kami."Eh bakit sumama ka pa sa'min ni Mia?" Takang tanong naman ni Cherry."Gusto ko lang, bakit ba? Tsaka wala naman akong ginagawa." Sagot ko.Hindi na sila sumagot pa pagkatapos no'n. Ilang
ELLIE"Anong ginagawa mo rito?"Kakarating ko lang sa bahay nang bigla kong makita si Vic na nakaupo sa sofa sa sala. Ang akala ko ay busy siya? Bakit nandito siya?"Gusto kitang makita." Matapos niyang sabihin 'yon ay may munting ngiti na sumilay mula sa labi niya."Akala ko ay busy ka?" Tanong ko habang papalapit sa kaniya. Bago ko marating ang kinaroroonan niya ay agad na sumulpot si mama."Kanina pa siya nandito, hija." Sabi niya na may pilit na ngiti. Hay! Hindi ko siya pinansin at agad na umupo sa tabi ni Vic."Kamusta 'yong susuotin mo?" Malambing na tanong ko. Nang hindi ko naman pansinin si mama ay kaagad na rin siyang umalis. Humarap si Vic sa'kin habang nasa bibig pa rin niya ang munti niyang ngiti."Ayos lang naman. Bagay na bagay sa'kin, tingin ko." Wika niya."Mabuti 'yon kun
ELLIE18 years later..."I'll be back later, kid." Nakangiti kong saad habang binibigyan siya ng marahang tapik sa ulo. This kid is my patient."Really, Ellie?" Masiglang tanong niya. Kaka-opera ko lang sa kaniya kahapon dahil sa appendicitis pero nakakatawang parang walang nangyari. Kakaiba ang batang 'to."Hmm." Tango ko."Okay! Make sure of that, Ellie. I'll wait for you!" Nakangiti niyang tugon. Agad rin naman akong nag paalam sa kaniya at sa mga magulang niya dahil may kailangan pa akong gawin.Habang naglalakad sa hallway ng ospital ay todo bati sa'kin ang iilang nurse na nakakasalubong ko. Todo bati naman ako pabalik dahil hindi naman ako gano'n ka bastos. I'm a General Surgeon here.Nagpunta muna ako sa nurse station para hanapin si head nurse Beth. Isa siya sa mga kaibigan ko rit