Share
Chapter 15
Kaugnay na kabanata
Clandestine Chapter 16
Chap 16 (SPG)--"Kumusta po.." tanong ni 20 nang makitang bumangon ang mga biktimang tinangkang patayin kanina ng headmistress. Kinupkop namin sila matapos silang iligtas ng mga unknown guys kanina."Salamat sa pagligtas sa'min" sabi ng isa na maluha luha pa ang mga mata.Ngumiti lamang ako bilang tugon. Nakikita ko ang pag asa sa mga mata niya pero hindi ko alam kung bakit hindi ko na nararamdaman ang sarili kong maging positibo ngayon. Siguro dahil nandito pa kami sa siyudad na 'to at hindi malabong gantihan nanaman kami ng headmistress. Hanggang ngayon wala paring kuryente dito pero may mga supply ng kandila at posporo kaya 'yon nalang ang source of light namin."Kumusta ang sugat mo" bumalik ako sa reyalidad nang magsalita ang pamilyar na boses. Ang lalaking nagbigay sa'kin ng keychain. Nasa akin ang tingin niya kahit pa abala ang kamay niyang hinihimas ang kaniyang leeg."Ok lang po.." tanging naisagot ko 'saka napaiwas ng tingin dahil naalala ko 'yong time na isinuko niya ang
Clandestine Chapter 1
Chapter 1--Napamulat ako dahil sa liwanag na tumapat sa mata ko.N-nasan ako?Unti unting umaangat ang isang parang elevator kung san ako nakahiga kanina. Nang tuluyang makita ko na kung nasan ako, agad akong bumaba sa parang elevator at nilibot ng tingin ang paligid.Isang napakataas na building agad ang umagaw ng atensyon ko. Habang ang iba'y mga mabababa na. Mukhang siyudad ito na inabandona ng mga tao dahil sa sobrang tahimik. Kakaunti ang mga nagtataasang buildings pero maraming mga kabahayan Hindi yata uso subdivision dito.Halo halo ang mga building at mga bahay. May kalye namang malinis at walang kahit na anong dumi. May mga punong nakatayo sa iba't ibang parte ng siyudad. Naaaninag kong may mga tao sa lugar na ito dahil nadidinig ko ang mga yabag nila dahil sa katahimikan ng paligidLumapit ako sa babaeng kalalabas lang ng bahay niya. "Excuse me. What is this place?"I asked confusedly. Pero imbes na sumagot, dali dali lang siyang tumakbo palayo sakinDo I look like a kille
Clandestine Chapter 2
Chapter 2--Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang mga iyak ng tao sa labas. Tumingin ako sa paligid ko at don ko lang napansin na nakatulog pala ako sa couch habang namumugto ang mga mataTumayo na ako't binuksan ang pinto. Tumambad sakin ang mga taong umiiyak. May ibang sumisigaw ng tulongHindi ko sila masisisi dahil ako din mismo, natatakot at kinakabahan. How I wish that man didn't tell me the truth"Ikaw lang ang di umiiyak.."biglang may lalaking tumabi sakinBahagya akong umatras saka tiningnan siya na may salubong na tingin "Whoever the hell you are, distance yourself from me"masungit kong sabi dun sa lalaking lumapit. Nakasuot ng berdeng jacket at may numerong 25 Marahan siyang tumawa "Ohh, so you're done crying yesterday"he said while laughingNagsalubong ang kilay ko pero unti unti din itong nawala nang maalalang namumugto pa mga mata ko "Ehh ano ngayon? Kawalan ba yun ng dignidad mo?"nagtaas ako ng boses pero nanatili siyang tumatawa "Alam mo Mr. Lumot, hindi ako
Clandestine Chapter 3
Chapter 3--Napamulat ako nang maramdaman ko ang init ng araw na dumampi sa balat ko. I slowly opened my eyes and sighed heavily when I remember that I'm still living in this hell cityBumangon ako saka tumingin sa labas ng bintana mula sa kwarto ko and there I saw the lumot guy drawing my attention "Woii! Bumaba ka na!"sigaw niya mula sa kinatatayuan niyaUmirap lang ako saka sinara ang bintana. I have no time to chitchat with him.Bumaba na ko para magluto ng makakain ko pero pagbukas ko nga ref, wala manlang kahit isang mapapakinabangan don maliban lang sa lamig na pino-produce ng refWala pa naman akong alam sa pagma-market, kung pano pumili ng tamang karne at veggies ang bibilhin. Kumuha ako ng plastic bag saka lumabas ng bahay para magpunta ng mall. Inaasahan ko ng lalapit yung lalaking lumot sakin "Kala ko dun ka na mamamatay ehh"natatawa niyang sabi sakin. Napairap lang ako saka siya hinayaang kumuda "San ka pupunta? Maghahakot ng basura?"My eyebrows furrowed "Can't you s
Clandestine Chapter 4
Chapter 4After what happened, nawala na ako sa iniisip ko kanina. Namuo ang galit sa loob ko dahil sa lalaking yun. Ang bastos bastos. Winisikan ba naman ako ng tubig!Sa kalahating araw na ginugol ko sa kwartong toh, nagmukha akong preso at mukhang mababaliw na din ako "Saksakin niyo nalang ako!"mangiyak-ngiyak kong sabi habang nagpagulong gulong sa higaan. "Hindi ako mamamatay sa patayan dito, mamamatay ako sa sobrang kaboringan ng buhay!"napatihaya ako at napatulala sa kisame ng bahay. Ano ng gagawin ko sa buhay ko dito sa lugar na toh"Gasul! Gasul!"rinig kong may sumisigaw sa labas ng bahay ko. I'm sure yung lumot nanaman yun "Gasul lumabas ka na jan!"'Yeah right, seriously?! Siya talaga yung solution?'"Gasul!!!""Pwede bang iba nalang ibigay niyo. Wag siya please lang!"mangiyak-ngiyak kong sabi sa kalawakan. "Gasull!! papasok na ko ahh!"Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya saka dali-daling tumakbo pababa ng hagdan at sumandal sa pinto "Bawal ka pumasok!""Papasukin mo nga ak
Clandestine Chapter 5
Chap 5--2 days leftNew morning has come and another day in hell. Naisipan kong gumala tutal mamamatay din naman ako. Pero habang papunta ako ng garden nakita ko sa likod ng building yung babaeng sinabunutan ako kahapon habang kahalikan si lumot. Agresibo ang dalawa at malapit ng mahubad yung babae. Napailing nalang ako saka hinayaan nalang sila sa ginagawa nila. Di ko akalaing yung lumot lang pala yun ang tinutukoy niyang boyfriend niya. Ano bang malay ko na shota niya yun. Wala naman sa itsura ng lalaking yun ang ganon ka-agresibo"Hi!"biglang may lalaking humarang sa dinadaanan ko. Yung lalaking kapatid ng babaeng warfreak Pinanliitan ko siya ng mata "What do you want?""Your thank you.."aniya saka ngumiti ng malapadUmirap ako "Thanks for your late rescue"I said sarcastically saka siya nilampasan pero humabol nanaman siya"I said say thank you to me hindi yung manunumbat ka""What I've said is true. So please, go away na"I tried to be polite"Yes I'm late but atleast I came"
Clandestine Chapter 6
Chap 6--Pagpasok ko sa bahay niya, ibang ambiance ang naramdaman ko. Nakakapangilabot ang kulay itim niyang bahay pero elegante tingnan lalo na sa chandelier nito. "Don't memorize it, di ka dito titira"masungit niyang sabi 'saka pabatong inihiga ang sarili niya sa couchInirapan ko siya kahit di siya nakatingin sakin. Kala mo kung sino kung umasta."Anyways, nasan ba comfort room mo dito?"nakapamewang kong tanongPumikit siya na mukhang may plano ng matulog "Dumiretso ka lang dun sa kusina tapos dun ka maghanap ng banyo"aniya saka pumwesto na ng maayos sa couch.Sinamaan ko siya ng tingin. Ang bastos talaga, di manlang tinuro sakin kung nasan yung cr.Sinunod ko nalang 'yong instruction niya. Pumunta ako ng kusina pero tumambad sakin ang madaming hugasin. Sobrang kalat ng lababo niya. Nangangamoy bulok na at nilalangaw pa."Sumobra naman yata siya sa pagiging tamad"iiling iling kong sabi saka hinanap na 'yong cr.Nang mahanap ko na yun, buti nalang maayos at malinis yung banyo niya
Clandestine Chapter 7
Chap 7--1 day leftHindi ako nakatulog dahil sa pangyayaring nasaksihan ko. Hindi ko inaasahan iyon. Ang akala kong madaling laro, mas lalong naging mahirap dahil sa nakita ko kahaponPumapanig ang headmistress sa mga killers. Hindi sila patas! Anong gustong mangyari ng headmistress na iyon samin? Nababaliw na ba talaga siya?!Biglang may ingay ng megaphone akong nadinig saka ito nagsalita ~ Lahat magtungo sa puso ng siyudad... Inuulit ko, lahat magtungo sa puso ng siyudad ~Agad akong lumapit sa may bintana't dinungaw yung nag announce kanina. Naglalakad siya papunta sa puso ng siyudadNagmadali na akong lumabas saka sinunod ang sinabi nitong magtungo sa puso ng siyudad.Pagdating ko'y napuno ng mga tao ang puso ng siyudad. Mayroong maliit na entablado doon at may taong nakatayo't may mikroponoMaya maya'y umakyat ang kaisa-isang babae sa hanay nila kaya malamang siya na ang headmistressKumulo na agad ang dugo ko saka wala anu-ano'y sinugod siya "Mandaraya!"sigaw ko habang nakatur
Pinakabagong kabanata
