Share
Chapter 11
Kaugnay na kabanata
Clandestine Chapter 12
Chap 12--Napamulat ako ng mata nang maramdaman kong mainit na ang paligid ko. Wala na akong katabi pero naririnig kong may nag uusap"Alam kong naiintindihan niyo kami at gusto naming magpasalamat dahil tinutulungan niyo kami.." rinig kong sabi ni 50 "Salamat din sa pagco-cooperate niyo sa pagtakas namin ni 100. Hinding hindi namin kayo kakalimutan"'Tatakas kami?!Dali dali akong lumabas at gulat silang napatingin sakin pero nanatili ang paningin ko kay 50 "Tatakas tayo?"Sandaling sinenyasan ng tingin ni 50 ang mga preso saka ito nag kanya kanyang gawa saka siya tumingin sakin "100, hindi ako papayag na mag aantay nalang tayong mamatay dito. Baka kung anong gawin satin ng headmistress""Alin sa sinabi ko and di mo naintindihan?! Diba sabi ko antayin nalang natin palabasin niya--""Satingin mo ba palalabasin niya pa tayo dito ng buhay?! Normal ang pumatay dito, 100, baka nakakalimutan mo"aniya sabay talikod sakinNamulat ako nang maalalang tama siya. Hindi ito pang karaniwang lugar
Clandestine Chapter 13
Chapter 13--"Ok ka lang ba?"tanong sakin ni 20 sabay lapag ng kape sa lamesa ko. Kasalukuyan kaming nasa bahay ko. Umuwi na yung ibang tumulong sakin kaya kaming dalawa nalang ang nandito"Sa totoo lang, hindi.."sagot ko saka ininom ang inihanda niyang kape"Alam mo, kinabahan talaga ako nung nalaman kong kinulong ka dun sa BOP ehh. Akala ko di ka na makakabalik. Akala ko pinatay ka na nila dun"mahaba niyang kwentoNapabuntong hininga ako "Madaming tao sa loob at satingin ko, sila yung mga nauna kesa satin. Kailangan nila ng tulong natin"Hinawakan niya ang kamay ko "Gustuhin man nating tumulong, pero pano kung sino mismo ang tutulungan natin ang siyang ayaw magpatulong?"mahinahon nitong sagot "Sa nakikita ko kanina, isang napakalalim na rason ang mayroon siya para isakripisyo ang buhay niya""Satingin mo, ano yun?""Baka masyado na siyang napamahal sainyo nung nandon kayo kaya niya nagawa yun or di kaya may mas malalim pa dun"Napabuntong hininga ako't napasandal nalang sa upuan "N
Clandestine Chapter 14
Chap 14--Unti unti kong iminulat ang mga mata ko at doon tumambad sa'kin si 75 na nakaupo sa paanan ko. Nasa sofa ako nakahiga."Anong ginagawa mo dito" salubong ang kilay kong bungad sa kaniya dahilan para mapatingin na siya sa'kin."20 asked me to look after you for a while since magkapitbahay lang naman daw tayo. So don't think of it na ginagawa ko 'to because I'm concerned about you" mahaba niyang explain.Napairap nalang ako. Kahit kailan, hindi manlang siya naging mabait sa'kin nang hindi inuutusan."So.." aniya nang 'di na ako sumagot 'saka tumayo "I'll go na since gising ka na" "What happened" pag-iiba ko ng topic."Just ask 20 about it""Ikaw nga tinatanong ko"He took a deep sigh 'saka pinagkrus ang braso niya "Everything went dark when you fell that night" nakaramdam ako ng kaba dahil sa sinabi niya. "No electricity, pero may water padin. Hindi ko lang alam kung may mga stocks pa ba sa mall"Maya maya'y biglang bumukas ang pinto. Tumambad agad sa'min ang nag-aalala at na
Clandestine Chapter 15
Chap 15--Gumising ako na malakas ang kabog ng dibdib ko. Parang may namumuong pag asa mula rito dahil sa naging panaginip ko. Gumawa daw kami ng plano at naging success 'yon. Nakalabas daw kami dito pero napansin kong kakaunti na lang kami. Pero kahit gano'n, at least may possibilities na makakalabas kami. Ngayon ang gagawin ko nalang, alamin kung anong magandang plano ang gagawin.Nagsimula na akong maghanda para sa panibagong araw na kakaharapin ko ngayon. Matapos kong makapagbihis at magsuklay, napansin kong may iilang mga taong naglalakad sa parehong direksyon.Napalabas naman agad ako. Mula sa kinatatayuan ko, natatanaw ko na ang isang maliit na entablado. Naroon na ang headmistress pati si Mr. Tour Guide.What is she up to now."Good morning citizens of this city. How's it going?" nakangiti nitong bati sa lahat. "Headmistress please set us free!" may babaeng nagsalita mula sa harapan. Nasa bandang likuran na ako kaya hindi ko gaanong maaninag ang pagmumukha ng headmistress.
Clandestine Chapter 16
Chap 16 (SPG)--"Kumusta po.." tanong ni 20 nang makitang bumangon ang mga biktimang tinangkang patayin kanina ng headmistress. Kinupkop namin sila matapos silang iligtas ng mga unknown guys kanina."Salamat sa pagligtas sa'min" sabi ng isa na maluha luha pa ang mga mata.Ngumiti lamang ako bilang tugon. Nakikita ko ang pag asa sa mga mata niya pero hindi ko alam kung bakit hindi ko na nararamdaman ang sarili kong maging positibo ngayon. Siguro dahil nandito pa kami sa siyudad na 'to at hindi malabong gantihan nanaman kami ng headmistress. Hanggang ngayon wala paring kuryente dito pero may mga supply ng kandila at posporo kaya 'yon nalang ang source of light namin."Kumusta ang sugat mo" bumalik ako sa reyalidad nang magsalita ang pamilyar na boses. Ang lalaking nagbigay sa'kin ng keychain. Nasa akin ang tingin niya kahit pa abala ang kamay niyang hinihimas ang kaniyang leeg."Ok lang po.." tanging naisagot ko 'saka napaiwas ng tingin dahil naalala ko 'yong time na isinuko niya ang
Clandestine Chapter 1
Chapter 1--Napamulat ako dahil sa liwanag na tumapat sa mata ko.N-nasan ako?Unti unting umaangat ang isang parang elevator kung san ako nakahiga kanina. Nang tuluyang makita ko na kung nasan ako, agad akong bumaba sa parang elevator at nilibot ng tingin ang paligid.Isang napakataas na building agad ang umagaw ng atensyon ko. Habang ang iba'y mga mabababa na. Mukhang siyudad ito na inabandona ng mga tao dahil sa sobrang tahimik. Kakaunti ang mga nagtataasang buildings pero maraming mga kabahayan Hindi yata uso subdivision dito.Halo halo ang mga building at mga bahay. May kalye namang malinis at walang kahit na anong dumi. May mga punong nakatayo sa iba't ibang parte ng siyudad. Naaaninag kong may mga tao sa lugar na ito dahil nadidinig ko ang mga yabag nila dahil sa katahimikan ng paligidLumapit ako sa babaeng kalalabas lang ng bahay niya. "Excuse me. What is this place?"I asked confusedly. Pero imbes na sumagot, dali dali lang siyang tumakbo palayo sakinDo I look like a kille
Clandestine Chapter 2
Chapter 2--Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang mga iyak ng tao sa labas. Tumingin ako sa paligid ko at don ko lang napansin na nakatulog pala ako sa couch habang namumugto ang mga mataTumayo na ako't binuksan ang pinto. Tumambad sakin ang mga taong umiiyak. May ibang sumisigaw ng tulongHindi ko sila masisisi dahil ako din mismo, natatakot at kinakabahan. How I wish that man didn't tell me the truth"Ikaw lang ang di umiiyak.."biglang may lalaking tumabi sakinBahagya akong umatras saka tiningnan siya na may salubong na tingin "Whoever the hell you are, distance yourself from me"masungit kong sabi dun sa lalaking lumapit. Nakasuot ng berdeng jacket at may numerong 25 Marahan siyang tumawa "Ohh, so you're done crying yesterday"he said while laughingNagsalubong ang kilay ko pero unti unti din itong nawala nang maalalang namumugto pa mga mata ko "Ehh ano ngayon? Kawalan ba yun ng dignidad mo?"nagtaas ako ng boses pero nanatili siyang tumatawa "Alam mo Mr. Lumot, hindi ako
Clandestine Chapter 3
Chapter 3--Napamulat ako nang maramdaman ko ang init ng araw na dumampi sa balat ko. I slowly opened my eyes and sighed heavily when I remember that I'm still living in this hell cityBumangon ako saka tumingin sa labas ng bintana mula sa kwarto ko and there I saw the lumot guy drawing my attention "Woii! Bumaba ka na!"sigaw niya mula sa kinatatayuan niyaUmirap lang ako saka sinara ang bintana. I have no time to chitchat with him.Bumaba na ko para magluto ng makakain ko pero pagbukas ko nga ref, wala manlang kahit isang mapapakinabangan don maliban lang sa lamig na pino-produce ng refWala pa naman akong alam sa pagma-market, kung pano pumili ng tamang karne at veggies ang bibilhin. Kumuha ako ng plastic bag saka lumabas ng bahay para magpunta ng mall. Inaasahan ko ng lalapit yung lalaking lumot sakin "Kala ko dun ka na mamamatay ehh"natatawa niyang sabi sakin. Napairap lang ako saka siya hinayaang kumuda "San ka pupunta? Maghahakot ng basura?"My eyebrows furrowed "Can't you s
Pinakabagong kabanata
