Kabanata 007

Nawala ang ina sa murang edad at simula rito, wala na siyang ibang ginawa kung hindi ang magtrabaho, pag-aralin ang sarili pati na rin ang kapatid, at maghain ng pagkain sa kanilang lamesa.

Ni minsan ay hindi siya nagalit sa kanyang ama. Pero ngayon, hindi na niya kinakaya. Parang isang batang paslit si Leil na nangangailangan ng aruga ng isang magulang, ng isang ama at ina, na alam niyang kahit kailan ay hindi na niya mararamdaman pa.

“Wala akong ibang ginawa kung hindi ang magtrabaho para may maipadala sa inyo, pa! Halos lahat ng sahod ko binigay ko para lang hindi kayo magutom! Ako ang nagbabayad ng lahat ng utang mo, ako ang nag-aayos ng lahat ng gulong napapasukan mo, ako lahat ang nagbabayad sa mga kailangan sa bahay! Pero, Pa… napapagod din po ako. Pagod na po ako! Kahit isang yakap man lang, wala? Pa, naman…”

Pinanood ni Francisco ang kanyang anak na sabihin ang mga ito. Wala siyang pakealam sa mga gustong sabihin ni Leil, ang kanyang gusto lamang ay mabigyan na siya nito ng pera para makaalis na siya at makapagsugal na.

Balak niya na sanang agawin kay Leil ang wallet nito nang may nagtext sa kanyang telepono. Nanlaki ang mga mata ni Francisco nang basahin niya ito. Unti-unting sumilay ang ngiti sa labi nito bago lapitan ang anak at saka tumango rito.

“Oo na, Leil. Kasalanan ko na ang lahat at patawad anak sa mga pagkukulang ko. Masyado akong nalulong sa pagsusugal na nakalimutan ko na kayo ng kapatid mo. ‘Di bale, babawi ako sa inyo kapag nagkataon.” Hinila niya ang balikat ni Leil at saka h******n ang anak.

Mabilis na tinulak ni Leil ang ama at umiling siya rito.

“Ano na naman pong meron, pa?”

Hindi niya gusto ang ganitong ekspresyon mula sa ama. Ang huling beses na ganito ang ginawa ng kanyang ama, pinagkasundo siya nito sa isang matandang mayaman na naging dahilan para muntikan na siyang ma-rape. Buti na lang ay dumating si Roscoe para iligtas siya.

May mga pictures at videos din ang lumabas kaugnay rito. Nakarating ito sa paaralang pinapasukan niya at mabilis siyang inexpelled dito dahil nakakasira siya ng image ng kanilang eskwelahan.

“May malaking utang na naman po ba kayo at gusto niyo akong ibenta sa mga matatandang mayaman?”

Humalakhak si Francisco.

“Leil, naman. Masyado mo namang pinag-iisipan ng masama ang Papa mo. Ganito kasi ‘yon, Leil. May nakilala akong mayaman na may-ari ng isang malaking kompanya at naghahanap siya ng mapapangasawa niya. Kailangan niya ng tagapagmana kaya nagpapatulong siya sa akin na maghanap ng mapapangasawa! Naku, Leil. Ikaw ha, huwag ka nang mag-inarte. Malaki ang perang ibibigay niya at pinangako niya rin na kapag natuloy ang kasal ninyo, siya mismo ang magpapagamot sa kapatid mo!” labis na saya ang nararamdaman ni Francisco habang sinasabi ang mga ito sa anak.

Samantala si Leil ay tila nasusuka.

“Hindi ako naniniwala dito, Papa. Sabihin niyo nga sa akin, ilang taon na naman ba ‘yan?”

Wala na atang magandang nangyari sa buhay ni Leil simula nang kamuhian siya ni Roscoe. Lahat ng kamalasan na maaaring makuha ng isang tao, napunta sa kanya.

“Bata pa iyon, Leil! Hindi pa masyadong matanda, siguro mga 70 years old. Pero huwag kang mag-alala dahil pinangako niya na kapag nanganak ka ng batang lalaki, papatayuan ka niya ng malaking mansyon at ibibigay niya ang lahat ng gusto mo!”

Nanlumo si Leil habang pinapanood ang ama na masayang-masaya sa mga sinasabi nito sa kanyang anak.

“Mamayang gabi, may date kayo. Ako na ang bahala sa susuotin mo at sa sasakyan mo. Kaya halika na, bilisan mo na at magpalit ka na.”

Kahit na nagawa na ng kanyang ama ang ganitong bagay dati, hindi pa rin siya makapaniwala na kayang-kaya nga siyang ibenta na parang isang laruan ng sarili niyang ama.

Kumunot ang noo ni Francisco nang makitang nakatitig lamang si Leil sa kanya.

“Ano? Ayaw mo? Hindi ka masaya sa offer?”

Pumatak ang luha sa mata ni Leil at saka siya tumawa nang mapait.

“Pa, kapag ba sa’yo ‘to ginawa, magiging masaya ka ba? He’s already 70 years old at pwede ko na siyang maging lolo! Sa tingin niyo ba, magiging masaya ako rito?”

“Ano bang makakapagpasaya sa’yo, huh? Ikaw, Leil, huh! Huwag mo akong ina-artehan dito ah.” Umiling si Francisco saka hinawakan sa kamay ang anak. “Sinasabi ko sa’yo, kapag hindi natuloy ang kasal ninyo ng lalaking ito dahil sa katangahan mo, mamamatay ang kapatid mo sa sakit niya, at ikaw din, mamamatay ka din! Kaya makinig ka sa akin nang mabuti, Leil!” dinuro niya si Leil bago padabog itong bitawan.

Hindi na makita nang klaro ni Leil ang ama dahil sa mga luha sa mata nito.

“Kapag natuloy ang kasal at nakuha ko ang yaman ng lalaking iyon, puputulin ko na ang pagiging mag-ama natin at sisiguruduhin kong walang mapupunta sa’yo, Pa.”

Humagikgil si Francisco, tila nahihibang na.

“Ako na ang bahala sa makukuha ko, Leil. Basta ikaw, maging mabuti ka sa lalaking iyon ah! Ayusin mo at siguruduhin mong maaakit mo siya!” ani Francsico bago niya iwan ang anak sa room ni Jacquelyn.

Durog na durog na ang puso ni Leil. Nang tingnan niya ang kalagayan ng kapatid, mas lalo lamang siyang nadurog. Hindi niya kayang panoorin na lamang na nahihirapan ang kapatid niya, kailangan niya nang malaking pera para mapagamot ito, at gagawin niya ang lahat makakuha lamang ng pera.

Hindi rin nagtagal ay bumalik si Francisco dala-dala ang isang kulay pulang dress na hapit na hapit sa katawan ni Leil. Parang isang dyosa si Leil nang suotin niya ito. Tinititigan niya ang kanyang maganda, inosente, at nakakabighaning mukha sa salamin.

Umiling siya at napatawa nang mapait.

Kahit anong mamahaling damit ang isuot ko, hindi pa rin mababago nito ang pagbenta ni Papa sa aking kalayaang makapili ng papakasalan, kapalit ng limpak limpak na pera.

Malungkot niyang ani sa kanyang sarili.