KABANATA 2

"ANG MAMA MO."

Dumagundong sa kaba ang kanyang d****b dahil sa sinabi ng bantay ng pasyente na kasama ng kanyang ina sa public ward nang makasalubong niya ito pagka-apak na pagkaapak niya pa lang sa may lobby. Napabilis ang kanyang paglalakad hanggang sa maging takbo na iyon.

"Mama!" bulalas niya nang makita ang ina na namimilipit sa sakit. May isang doktor at isang nurse ang nakatunghay rito. Bakit hindi sila gumagawa ng paraan upang maibsan ang sakit na nararamdaman ng kanyang ina?

Tila may isang kamay na kumuyumos sa kanyang d****b habang nakatangin sa nag-iisang pamilyang meron siya. Hindi niya malaman kung saan ito hahawakan kaya nanatili siyang nakatunghay rito habang nakatakip ang kamay sa bibig upang pigilan ang iyak. Nagtaas ito ng tingin sa kanya at nagsalubong ang kanilang mga mata, ngumiti ito sa kanya na nagmukhang ngiwi dahil sa pamimilipit.

Noong una ay hindi ganoon kalala ang sakit na pinagdadaanan ni Carol tuwing sinusumpong. Ngunit sabi ng doktor ay mas lalala pa iyon sa paglipas ng mga araw lalo na't nasa critical stage na ang kalagayan nito.

Nanginig ang mga labi ni Magenta habang pilit na nilalabanan ang mga luha. Pakiramdam niya'y wala siyang kuwenta habang nakatingin dito, wala siyang magawa upang maibsan ang sakit. Kung puwede lang ng akuin niya iyon ay ginawa na niya. Seeing her mother like that was killing her in the inside.

She let out a trembling sigh when her mother lost consciousness because of too much pain. She wanted to shout at the doctor for doing nothing, but what can she do? They already explained to her before that sedating her every time she felt pain wasn't advisable and it might worsen her condition.

"I need to talk to you, Miss Lopez."

Tumango si Magenta sa sinabi ng doktor at sumunod dito patungo sa opisina nito. The doctor briefed her about her mother's condition and he gave her choices and possibilities.

Sa susunod na linggo na ang operasyon ng kanyang ina, bagaman ay public ang ospital na iyon ay bahagya lang ang nabawas sa babayaran nila. Ni wala pang sangkapat. Ililipat na rin ang pasyente sa isang malaking ospital sa susunod na araw dahil doon gaganapin ang operasyon. Ang problema na lang niya ngayon ay perang pambayad sa operasyon nito.

The doctor was blunt enough to tell her that the chance of her mother surviving the operation was low, but she doesn't want to give up. The chance may be slim but it was still a chance. And those were just figures, she believed that there's something powerful than figures or percentages, and that is a miracle. She was praying for a miracle every time before she fell off to sleep. She can only hope.

Pagkatapos makipag-usap sa doktor ay bumalik siya sa ward at pinunasan ang katawan ng kanyang ina. Hindi niya na napigilan ang pagtulo ng kanyang mga luha habang marahang pinapahiran ng bimpo ang kamay at braso nito. Napakapayat at napakaputla. Tumanda rin ang itsura nito na kung susumain ay forty five years old lang.

Ramdam niya ang nakikisimpatyang tingin ng mga naroon sa ward. May isang ginang ang lumapit sa kanya at tinapik siya sa balikat bilang pampalakas ng loob. Nagpapasalamat siya sa mga taong naroon dahil sa munting paraan ng mga ito ay natutulungan silang mag-ina. Tuwing wala siya roon at nagtatrabaho ay tinitingnan nila ang kanyang ina. Kahit na hindi niya naman kilala ng personal ang mga ito ay nagmamalasakit pa rin sila. May mga mabubuti pa rin sa mundo.

Kahit na hindi niya gusto ay kailangan niyang iwanan ang ina roon at magtrabaho. Kaya may pag-aatubili siyang lumabas ng ospital.

Napatingin siya sa posteng nasa tabi ng daan at malapit sa kanyang kinatatayuan. Isang flyer na nakasabit doon ang nakakuha ng kanyang pansin. May bakanteng posisyon sa isang restaurant na naghahanap ng mga waitress. Isang mapait na ngiti ang kumawala sa kanyang mga labi bago iyon kinuha.

Kahit na isang kilometrong mahigit ang layo ng nasabing restaurant sa kinaroroonan niya ay nilakad niya iyon. Hindi alintana ang init at usok.

Nang sa wakas ay makarating siya sa harapan ng restaurant na kilala sa lugar na iyon ay sandali siyang napatigil at nagmasid mula sa labas. May mga taong napapatingin sa kanya dahil sa pagtigil niya sa tabing daan at patulalang nakamata sa restaurant ngunit hindi niya iyon binigyan ng pansin.

Kahit na dadagdagan niya pa ang kanyang trabaho ay hindi niya pa rin malilikom ang perang kailangan ng kanyang ina para sa operasyon nito at sa mga gamot na kailangan. Mas malaki ang sahod sa restaurant na nakalagay sa flyer kaysa sa sahod niya sa department store at sa salon. Subalit kahit pagsama-samahin pa sila ay hindi pa rin sapat.

Isang pagkalalim-lalim na buntung-hininga ang kanyang pinakawalan bago kinuyumos ang hawak na flyer at itinapon sa pinakalapit na basurahan. Kapagkuwan ay pumara ng jeep patungo sa isang partikular na lugar.

Pagkarating na pagkarating niya sa harapan ng isang mataas na gusali ay wala siyang sinayang na oras at kaagad na pumasok sa loob dahil pinangangambahan niyang baka magbago ang kanyang isipan. Kakaiba ang pagkakatingin sa kanya ng guwardiya na para bang nagtataka kung bakit ang kagaya niya'y naroon. Nakita niya rin itong lumakad patungo sa reception area at kinausap ang receptionist na naroon. Alam niyang siya ang pinag-uusapan ng mga ito dahil napapatingin sila sa kanyang direksiyon. Umalis din naman kaagad ang security guard habang papalapit siya sa reception.

"Welcome to MK Holdings, how can I help you, Ma'am?" salubong ng receptionist kay Magenta na nakangiti ngunit hayagan siyang pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa. The receptionist tried to hide the grimace on her face but Magenta managed to saw that.

Clearly, the receptionist doesn't like the clothes she was wearing, Her plain t-shirt had seen better days it was supposedly color pink but now it was almost white. Her jeans was small to her and she was wearing it since three years ago. She did not even have the chance to wash her rubber shoes because was always busy with her job. Malayong-malayo ang kanyang itsura sa itsura ng babaeng nasa likod ng reception.

"Hinanap ko si Suzette..." alanganing pahayag niya rito dahil hindi naman niya alam kung ano ang pangalan ni Suzette at alam niyang pinagdududahan siya ng kaharap. Some people were as judgmental as this lady in front of her who was looking at her with disapproval.

"Do you have an appointment, Ma'am?"

Magenta shook her head. "Sinabihan lang niya akong pumunta sa opisina niya. Puwede mo siyang tawagan upang kompirmahin." Napabuntung-hininga siya upang ipagpag ang pagkainis sa kaharap na nagsisimulang tumubo sa kanyang d****b. Somehow she understands that the lady was just doing her job and she was just being cautious, but it doesn't mean that she liked the way she stared at her.

"Wait for a second, Ma'am," said the receptionist whose one eyebrow raised a level, though the smile on her lips did not falter.

Naghintay siya habang nakikipag-usap ito sa nasa kabilang linya na marahil ay si Suzette na. Nang ibaba nito ang tawag ay nakakunot na ang ang noo nang ibalik ang tingin sa kanya, sa pagkakataong iyon ay isang nang-uuyam na ngiti ang sumilay sa mga labi ng receptionist.

"The elevators' on your left, her office is on the tenth floor."

Mabilis na tumalikod si Magenta kasabay nang kanyang hinalang may alam ang receptionist sa sadya niya roon kay Suzette. Hindi niya gustong pag-chismisan ng mga tao at husgahan dahil sa desisyon niya.

Pagkarating ni Magenta sa tenth floor ay sumalubong sa kanya ang isang may kapayatan ngunit mataas na babae. Nakangiti ito, mas may amor ang ngiti kaysa sa receptionist. Iginiya siya nito sa opisina ni Miss Suzette at binuksan ang pinto bago umalis.

Muli siyang napabuntung-hininga ng malalim upang mabawasan ang tensiyon sa kanyang d****b bago pumasok sa loob. Nakangiti si Suzette sa kanya habang nakaupo ito sa swivel chair at nakapatong ang dalawang kamay sa lamesa. Tila hinihintay talaga nito ang kanyang pagdating.

"Sit down, Miss Lopez."

Tahimik na umupo si Magenta habang kipkip ang bag sa kanyang kandungan.

"You have decided?"

Tumango si Magenta. "P-Payag na ako." Kahit na sinikap niyang magsalita ng tuwid ay hindi niya napagtagumpayan dahil sa kaba.

Lalong lumapad ang pagkakangiti ni Suzette dahil sa sinagot ng dalaga. Kapagkuwan ay sinimulan niya itong tanungin tungkol sa mga personal na bagay na awtomatiko namang sinasagot ni Magenta na parang nag-a-apply lang ng isang ordinaryong trabaho.

"One last question, Miss Lopez. How many times did you do it?"

Napakunot noo si Magenta na hindi agad nakuha ang ibig ipakahulugan ni Suzette sa itinanong nito.

"How many times did you experienced having sex with a man?"

Nag-init ang kanyang mukha dahil sa itinanong nito at hindi agad makabuo ng mga salitang maaaring isagot. Sa katunayan ay wala talaga siyang maisasagot dito subalit iba ang lumabas sa kanyang bibig. "D-dalawa lang," aniya kasabay nang pag-iwas ng tingin. Kunwaring itinuon ang mga mata sa pagtingin sa kabuuan ng opisina.

Sandaling natahimik si Suzette at pinagmasdan ang dalagang kaharap. After a second or two, a mysterious and a knowing smile appeared on her thin lips.

"Great!" Suzette blurted with heightened excitement. Tumayo siya at kinuha ang kanyang bag na nasa ibabaw ng lamesa. "Come on, we need to go somewhere."

Kahit nagtataka ay sumunod si Magenta rito. Sumakay sila ng elevator at bumaba sa basement parking lot. Nang pumasok si Suzette sa driver's side ng isang sasakyan ay pumasok din siya sa loob.

"Saan tayo pupunta?" tanong ni Magenta habang nasa daan sila patungo sa kung saan.

"To the hospital, we need to get you tested to make sure that you don't have any disease or illness. Don't worry, I think you're healthy naman.... After we get the result, you will meet Mr. Peters for the contract signing. Bukas mo siya makikilala dahil wala siya ngayon sa opisina niya. He had a business meeting outside the country at kalalapag lang ng eroplano niya kanina. I'm sure that he will take a rest to his house, hindi na 'yon dadaan sa office."

Matamang nakinig s Magenta sa sinabi nito kasabay ng pagyabong ng kaba sa kanyang d****b. Maraming katanungan ang pumasok sa kanyang isipan ngunit hindi niya magawang ibuka ang kanyang bibig upang magtanong. Paano nito nagagawang magsalita tungkol sa trabahong inaalok nito sa kanya na para bang isa lang iyong normal na bagay? There wasn't normal with the job Suzette offered to her!

Hindi niya kailanman naisip noon na may ganoon pa lang trabaho. Na may mag-aalok pa lang ganoon kalaking halaga upang matugunan ang pangangailangang pisikal.

"Bakit mo ginagawa 'to? Walang ba siyang kasintahan na puwede niyang... puwede niyang... makasama?"

"He has no girlfriend, he didn't do relationship, Miss Lopez. Isa lang ang maipapayo ko sa iyo kung ayaw mong masaktan, don't fall for him. Mr. Peters has his reason why he preferred paying someone to fill his bed, whatever that reason is, siya lang ang nakakaalam."

Hindi man lang nalinawan si Magenta kaya itinikom na lang niya ang kanyang bibig. Nanatili siyang tahimik hanggang sa makarating sila sa isang pribadong ospital. Kagaya ng sinabi ni Suzette ay ipinacheck-up siya nito upang malaman kung may sakit ba siya o wala, kinuhanan siya ng dugo, pina-x-ray at kung anu-ano pang tests.

Hindi na niya sinamahan si Suzette na naghihintay sa resulta at nagpaalam na aalis na kung wala na siyang kailangang gawin. Ang sabi nito'y tatawagan na lang siya.

Nakahinga lang siya nang maluwang nang hindi na niya ito makita. Tiningnan niya ang nanginginig na kamay at napakagat-labi.

Nagawa ko! Kaninang madaling araw bago natulog ay pinag-isipan niya kong tatanggapin ang alok ni Suzette hanggang sa makatulog siya ay hindi siya nakagawa ng desisyon. Subalit nang makita ang kanyang ina kanina ay bilang napukaw ang kadesperaduhan sa kanyang d****b. If she needed to sacrifice herself for her mother, then she will do it, even if it meant her life won't be the same again.

Isang buwan lang naman iyon. Pagkatapos ng isang buwan ay balik na sa normal ang lahat.