PROLOGO

"PACK YOUR things and leave."

Sandaling tumigil ang mundo ni Magenta, pakiramdam din niya'y sandaling hindi gumana ang kanyang utak dahil hindi agad maproseso sa isipan ang sinabi nito. Biglang bumigat ang kanyang dibdib at kumabog sa matinding kaba. 

"M-Mal..." she called him and chuckled nervously. "May problema ba?" Walang sagot mula rito at nanatiling nakatitig sa kanyang mukha ang malalamig nitong mga mata. "K-Kararating mo lang ba? Nagugutom ka ba? Nagluto ako kanina, ipaghahanda kita ng makakain."

Nanginginig ang mga kamay na lumakad siya patungo sa pinto upang sana'y bumaba at gawin ang sinabi rito. Subalit pinigilan siya nito sa braso at walang ingat na hinarap dito. 

"Pack your things, Magenta," he said in a flat but firm tone.

"P-Pero bakit?" 

Magenta unconsciously held his arm with her trembling hands. She wasn't even aware that fear and pain were shown on her face for Malcolm's eyes. 

"M-May problema ba sa opisina? May problema ba t-tayo?" she croaked, and her voice trembled as she was on the brink of falling into tears. 

Imbes na sagutin ang kanyang tanong ay inalis nito ang kanyang kamay na nakahawak sa braso nito at tumalikod. Sa pagkakataong iyon ay siya naman ang pumigil kay Malcolm na umalis. 

Magenta gasped and her eyes widened when Malcolm pushed her roughly. Pakiramdam niya'y tumigil ang kanyang paghinga, mabuti na lang at sa malambot na kama siya bumagsak.

"Don't make me say it, Jen!" sa pagkakataong iyon ay galit nang sabi ni Malcolm. She can even hear the gnashing of his teeth. 

Sa magkasamang sakit, takot at galit dahil sa ginawa nitong pagtulak sa kanya na kung hindi dahil sa kama ay baka kung ano na ang nangyari sa batang nasa kanyang sinapupunan, tumingala siya kay Malcolm. "Ganoon na lang ba kadali sa iyo na paalisan ako?" She swallowed the lump on her throat. Gusto niyang palakpakan ang sarili dahil hindi nanginig ang boses. "You can't do this to me, Mal."

Tila may ilang daang matatalas na punyal ang tumarak sa kanyang dibdib nang bahaw itong tumawa, pagkatapos ay nang-uuyam na tumingin sa kanya. "You can't tell me what I can and what I cannot do, Magenta Lopez. You are nothing to me."

Ikinuyom niya ang mga kamay at matinding pagpipigil ang kanyang ginawa upang pigilan ang tuluyang pagtulo ng mga luha mula sa kanyang mga mata. His words pierced through her soul.

"D-Don't do this to me, p-please..." Sabay tayo at akmang aabutin ito, but Malcolm stepped back, put his hands on his pockets and stared at her uncaringly. "Mahal kita, Malcolm. Gagawin ko lahat ng gusto mo 'wag mo lang akong itaboy. Parang awa mo na 'wag mo namang gawin sa akin to o." She knew she sounded pathetic beseeching him not to push her away. Hindi niya kakayanin kung pati ito ay mawala sa kanya.

Hindi man lang ito nagulat at nagbago ang ekspreyon. "I never cared about you, Jen. I never promise you anything. You are no different from the women I had been with."

Para siyang inapakan dahil sa narinig. Masakit, parang pinipilipit ang kanyang dibdib at tila siya masusuka. "Ni katiting wala ba akong lugar sa puso mo?" Ang tanga niyang isipin na kahit papaano'y may nararamdaman na ito sa kanya. Kahit kaunti. 

"Just leave."

"Lie to me, please. Tell me you love me," she begged in a voice close to a whisper. Kahit sa ganoong paraan ay marinig niyang mahal siya nito nang sa gayo'y hindi siya nasasaktan na ganoon.

"I may be a devil, but I'm not a liar, Miss Lopez."

Nang lumabas ito sa silid ay hindi na niya napigilan. Her knees were trembling and her tears split over and flowed down her face like a river escaping a dam. Tuluyan na sana siyang panghihinaan ng loob nang maalala ang batang nasa kanyang sinapupunan. It was Malcolm's child too. Karapatan nitong malaman na magkakaanak na ito sa kanya at karapatan ng kanyang magiging anak ang pagmamahal ng ama nito. 

With that in mind she walked out of the room to follow Malcolm. Hindi sila puwedeng magtapos ng ganoon nalang. Maliban sa maliliit na pagtatalo dahil sa hindi pagkakaintindihan ay mas marami pa ring araw na mabuti ang lahat sa pagitan nila. She saw Malcolm changed his attitude towards her and he even told her about the personal things he'd been keeping to himself all these years. Kaya hindi niya malaman kung ano ang problema. Hindi niya gustong paniwalaan na kahit kaunti'y wala itong pagtingin sa kanya. Tanga na siya kung tanga, ngunit kakapitan niya ang anumang pag-asang natitira. 

Nakita niya itong pababa ng hagdan. "Buntis ako," aniya na pumuno sa bawat sulok ng malaking bahay na iyon. Natigilan si Malcolm sa pagbaba na ngayon ay nasa gitna na ng hagdan. "Buntis ako, Mal..." ulit niya sa mas mahinang boses. 

Kamuntikan na siyang mapaatras nang lumingon at tumingala sa kanyang direksiyon si Malcolm. His eyes spat fire in contempt and anger. "Don't lie to me, Jen!" he roared and clenched his fist. 

She shook her head frantically while her tears were still falling from her eyes. "Magkaka-anak na tayo, Mal—" Kung ano man ang susunod niyang sasabihin ay mapigil nang muling umakyat si Malcolm sa hagdan na madilim ang mukha at mariing nakatiim ang mga labi. 

Napaatras si Magenta na sinalakay ng takot nang makita ang reaksiyon nito. He looked like a beast ready to pounce his prey.

Nang makalapit ito sa kanya ay mariin nitong hinawakan ang kanyang braso at marahas na hinila patungo sa katawan nito, muntik na siyang matumba kung hindi lang ito nakahawak sa kanya. 

"Say that again, or you'll be sorry."

A whimper came out of her lips, he was gripping her arm too tight. "N-Nasasaktan ako, M-Mal."

"Mas lalo kang masasaktan kung hindi ka mawawala sa paningin ko!"

"H-Hindi mo ako puwedeng paalisin, b-buntis ako sa anak mo."

Mariing pumikit si Malcolm at lalong humigpit ang hawak kay Magenta habang nagpipigil ng galit. "I don't care about it! You brought that to yourself dahil hindi ka nag-iingat!"

Kamuntikan na siyang matumba nang bigla siya nitong bitawan. "A-Anak mo rin ito. 'W-Wag kang magsalita na para bang isa siyang bagay!" singhal niya habang humihikbi kasabay nang paghimas sa brasong namamaga.

"Get out of here, Jen!" he uttered dangerously. 

Umiling si Magenta kasabay ng pagtakip sa kanyang mukha habang humihikbi. 

Sa panggigilalas niya ay muli siyang hinawakan ni Malcolm at hinila pababa ng hagdan. Pilit niyang hinihila ang braso pabalik habang bumababa sila.

"Fine! You don't want to get out of here, we'll get rid of that thing inside you!"

Nanlaki ang mga mata niya at biglang natigil ang mga hikbi. "N-No!" Gamit ang natitirang lakas ay hinila niya ang sarili mula sa hawak ni Malcolm. 

"Get rid of it or get out of my house, my life, and never come back!" Malcolm said ruthlessly. 

Nanghihinang napaupo siya sa baitang habang nakatingala rito. "H-How can you say that, Mal?"

"I never plan of having children, let alone a pathetic mother of my child," he spoke icily before he continued walking down the stairs. Sa paanan ng hagdan ay sandali itong tumigil ngunit nanatiling nakatalikod sa kanya. "You won't like what I will do if I still find you here when I come back."

Nang mawala si Malcolm sa kanyang paningin ay bumuhos ang hinagpis ni Magenta. Kung panaginip lang ang lahat ng iyon ay gusto na niyang magising. Gusto niyang bumalik sa mga araw na kasama pa niya ang kanyang ina at umiyak sa mga bisig nito habang marahan nitong hinahaplos ang kanyang buhok. 

Iniyakap niya ang mga braso sa kanyang sarili habang walang tigil sa pag-iyak. Iyon na ang hangganan ng mga ilusiyon niya. Mga ilusiyon niyang mamahalin din siya ni Malcolm pabalik at may pakialam ito sa kanya. Nagising siya sa masakit katotohanan na hindi magkakatotoo ang lahat ng iyon. She heard every single thing he said, he made it clear that he doesn't want her in his life, doesn't want them. 

Dobleng sakit ang kanyang nararamdaman, para sa kanyang sarili at para sa nasa kanyang sinapupunan na hindi pa man niya nailuluwal ay ipinagtatabuyan na ng ama. 

What did she did wrong to deserve that kind of pain? Ginawa lang naman niya ang lahat para sa mga taong mahal niya? Una ang kanyang ina, iniwan siya nito kahit anong sakripisyo niya. Si Malcolm na binigyan niya ng kanyang lahat-lahat ngunit kulang pa rin. Ni hindi nito kayang tanggapin kahit ang anak lang nito sa kanya.

His heart was hard as a rock, he was a devil personified. She regretted dealing with the devil, and now she was bound to be miserable for the rest of her life. Dadamayin pa niya ang walang muwang na bata.