Yes, ganyan nga Chancy!
Tumingin ako sa kanya, buo ang loob.“Let’s do it.”Ngumiti ang doktor at tumango, saka nagbilin pa ng ilang paalala habang kinukuha ang kanyang clipboard. Malumanay ang tono niya, pero may bahid pa rin ng pagiging propesyonal. “Just remember to listen to your body, Mr. Lardizabal. Don't push too ha
At ngayon, sinasabi ng doktor ko na may pag-asa. Na kung susugal ako, kung haharapin ko ang isa pang operasyon, baka makamit ko na ‘yung bagay na halos mawala na sa panaginip ko, ang makalakad nang tuluyan. Nang walang saklay. Nang walang takot.“What do you mean?” tanong ko habang pinipigilan ang p
One month later pa ulit…Chancy“Mr. Lardizabal, I’m very happy about your recovery. You really did well in all your therapies.”Nakangiti ang doktor habang sinasabi iyon sa akin, at ramdam ko ang genuine na tuwa sa kanyang boses. Para bang isa siyang coach na proud sa player niyang muling nakakatay
"Siraulo ka talaga," natatawang singhal ko. "Hindi ganon 'yon. Ayaw ko lang talaga na may mangyari sa kanya habang wala ako. Kilala ko 'yon. She's a workaholic, baka sa trabaho lang niya ibuhos lahat ng oras niya para makalimot sa lungkot... at sa'kin."Tahimik si Chandler at Chanton saglit, parang
"How are you?" tanong ni Chandler, seryoso na ang mukha."I'm doing fine." Ngumiti ako para makita nila na totoo ang sinasabi ko.Tumigil saglit si Chandler at tumingin sa akin ng seryoso. “Hindi mo lang alam, pero proud na proud kami sa ‘yo. You fought hard.”Napalunok ako. Hindi ko alam kung dahil
ChancyMahirap para sa akin ang ginagawa ko, as in, sobrang hirap. Gustong-gusto ko nang makita si Gianna. Minsan nga, parang naiiyak na lang ako sa tindi ng pananabik, pero pinipigilan ko ang sarili ko. Pinipilit kong kumapit sa dahilan kung bakit ko ito ginagawa.Kita naman na ang improvement ko.