บทที่ 121 : ผสมเกสร (18+)

หน้าท้องแบนราบบดนาบเข้าหากัน มิวท์อยู่บนเจนิสอยู่ล่างการสั่นเทิ้มดังกล่าวค่อย ๆ ทุเลาลง แล้วก็ดูเหมือนว่าเรี่ยวแรงที่ใช้ห้ามหั่นจะเอาชีวิตของมิวท์ก็เริ่มอ่อนแรงลงเช่นกัน เธอค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาวะของคนปกติ จุกหัวถันชูชันเกร็งเสียว และแม้แต่กงเล็บที่ยื่นยาวออกมาก็เริ่มหดสั้นกลับลงไป

.

"พี่มิวท์คะ.."

เจนิสกระแอมถามทั้งที่ใบหน้ายังคงบี้อยู่กับร่องนมของมิวท์ เธอผินหน้าเอียงเปลี่ยนมุมไปมาพอให้มิวท์ตื่นตัว สลับกับการแลบลิ้นเลียที่ฐานเต้าด้านล่างพลันลากวนโค้งไปตามความอวบอูมของบัวตูมคู่

.

"แผล็บ.. บ.. บ.. บ!"

.

"อ่าาา..า..า..า..า.."

รุ่นใหญ่เผลอหลุดครางออกมาแผ่วเบา ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นพรูออกมาทดแทนไอแห่งความเหม็นสาปจากเชื้อโควิด ตามติดมาด้วยผิวพรรณที่กลับมามีน้ำมีนวลเป็นสีชมพูบานสะพรั่งอีกครั้ง นี่คือผิวแบบลูกคุณหนูขนานแท้ มันคงผ่านการทำสปาร์มาจากหลายสถาบัน จึงไร้ซึ่งรอยด่างรอยดำ กระจ่างใสราวกับหลุดออกมาจากกระปุกครีม ซึ่งแน่นอนว่าเป็นอะไรที่โคตรจะน่าฟัด!

.

ทว่าพอต้องมานอนคร่อมร่างของเด็กมัธยมอยู่แบบนี้ จิตใต้สำนึกของมิวท์ก็ต้องทำหน้าที่ของมันผ่านการปกป้องตัวเอง ทำให้สาวเจ้าต้องตัวกระตุกอีกหน พลันกระเสือกกระสนถลาหลบ!

.

"อ๊ะ!? , ใครอ่ะ?"

เธอกรีดร้องด้วยความตกใจ พลางพลิกตัวเต็มกำลังหวังจะลงไปจากร่างกายของเด็กคนนี้ให้ได้ แต่ทว่าก็กลับเป็นเจนิสซะอีกที่เกร็งฝ่ามือตะปบแก้มก้นของหล่อนเอาไว้แน่น! มือซ้ายบีบก้นส่วนมือขวาก็แหย่นิ้วเข้ารูก้นดันลึกเข้าไปกว่าเก่า แล้วก็ควง.. ควง.. ควง.. ควง!

.

"งึด.. , งึด.. , งึด.. , งึด.. , งึด.."

.

"It's O.K. ค่ะพี่.. ไม่เป็นไรนะ.. นี่เจนิสเอง"

"ใจเย็นลงก่อนซะหน่อยเถอะ พี่เริ่มดีขึ้นแล้วนี่ พี่มิวท์คนสวยคนเดิมกลับมาแล้ว"

"ซีดดดดดด... , It's O.K. ค่ะพี่.. It's O.K..น้าาา.. ผ่อนคลายนะ.. ผ่อนคลาย.."

.

ช่างเป็นคีย์เสียงที่ยั่วยวนกลีบจิ๋มชะมัด ไดอะล็อคเหมือนแม่ที่ลูบหัวลูกด้วยความอ่อนโยน แต่การกระทำที่เจนิสทำอยู่คือการลูบตูดเขาแล้วก็แยงนิ้วเข้าไปในหอย! เธอต้องการให้พี่มิวท์ของเธอกลับมาเป็นเหมือนเดิมให้เร็วที่สุด ก็เลยทั้งเค้นแล้วก็คลึงแล้วก็สอดแหย่แบบไม่มีทีท่าจะรังเกียจเลย ซึ่งมันก็ได้ผลดีอย่างที่คิด

.

จากระยะประชิดเด็กสาวจากวิลเลจสังเกตเห็นเลยว่า แววตาที่เคยแดงเถือกกับเส้นเลือดปูดโปนด้านในได้สลายหายไปหมดแล้ว มิวท์กลับมามีม่านตาเหมือนคนปกติ ทั้งสดใสแวววาวแล้วก็ดูเซ็กซี่น่าหลงไหล เจนิสแหงนหน้าจ้องมันอยู่นานพลางแสยะยิ้มออกมาเป็นพัก ๆ เพราะไม่คิดไม่ฝันว่านี่จะเป็นเรื่องจริง เธอเคยเอากับมิวท์แค่ในความฝัน เคยใช้แต่ภาพโปสเตอร์ของมิวท์บนผนังเป็นที่สำเร็จความใคร่ แต่บัดนี้กลับอยู่ใกล้กันเพียงแค่ฝ่ามือ มิหนำซ้ำนางในฝันตรงหน้ายังแก้ผ้าอยู่อีกต่างหาก

.

เจนิสเห็นแม้กระทั่งใบหน้าตัวเองที่สะท้อนอยู่ในแก้วตาของมิวท์ นั่นหมายความว่าประธานบริษัท AP น่าจะอยู่ในสภาวะที่โอเคแล้ว หล่อนถึงได้แทรกขึ้น

.

"เธอเป็นใครแม่หนู?! แล้วต้องการอะไรจากฉัน หยุดแหย่จิ๊มิ๊ฉันสักทีเหอะ!"

.

รีบสะบัดมือออกในทันใด เมือกยางสีใสย้วยติดออกมา

.

"ขะ.. ขอโทษค่ะ!"

"อะ.. เอ่อ.. พี่คงจำหนูไม่ได้สินะคะ.. คือ.. หนูชื่อเจนิสมาจากวิลลเลจค่ะ หนูมาเพื่อช่วยชีวิตพี่"

.

ถามตอบกันทั้งที่ยังคงคงนอนทับร่างกันอยู่ มิวท์ในลุคเปลือยยังคงคร่อมอยู่ด้านบน แม้จะมีการใช้ท่อนแขนค้ำยันให้ยกตัวเองสูงขึ้นบ้าง แต่บั้นท้ายของเธอก็ยังตกอยู่ในเงื้อมมืออีกข้างของเจนิสอยู่ดี ซึ่งก็อาจจะเป็นเพราะความใคร่ในกมลสันดานด้วยแหละ เจนิสถึงได้วนฝ่ามือเล้าโลมแก้มก้นของมิวท์ไปด้วยในระหว่างที่พูด

.

"หยุดค่ะน้อง! ตูดพี่ก็จับไม่ได้!"

.

"อุ๊ย! , ขอโทษอีกทีค่ะ!"

"แต่หนูก็แค่อยากช่วยพี่ตามทฤษฎีที่หนูคิด อย่างน้อยการที่พี่กลับมาพูดได้ก็แปลว่ามันได้ผล เมื่อกี้พี่เกือบจะฆ่าหนูไปแล้วด้วยซ้ำ"

เจนิสพยายามจะอธิบาย แต่ปากนี่สั่นระริกด้วยความตื่นเต้นไปหมด

.

เงียบเท่าที่เงียบได้ เสียงจากความมืดด้านนอกสงัดหูไม่มีแม้แต่เสียงหินหล่นจักจั่นร้องเพลง ถ้อยคำรามจากผู้ติดเชื้อด้านบนเองก็ไม่มี ในซอกผานี้จึงมีแต่เสียงหอบหายใจระหว่างกันและกัน สบโอกาสให้มิวท์ที่เปลือยกายอยู่ได้ประเมินสถานการณ์คิดวิเคราะห์ถึงความเป็นไปได้

.

เธอผินหน้าไปทางศพของพี่พลขับที่เหวอะหวะอยู่บนเก้าอี้ สงบนิ่งอยู่ร่วมนาทีเพราะคำพูดของเด็กคนนี้ที่ทำให้เธอหวนคิดถึงสิ่งที่รู้อยู่ก่อนหน้าที่ว่า"เซ็กส์ของผู้ติดเชื้อสามารถใช้ต้านเชื้อได้"

.

"แต่มันก็พลาดนี่! เราทำให้พี่นักบินตายด้วยมือตัวเอง! งั้นก็แปลว่ามีแต่พี่เปรมกับเลือดของแกเท่านั้นที่ช่วยเราได้ แล้วทำไมเด็กคนนี้ถึง? "

มิวค์คิดในใจพลางหลุบสายตาลงมองหน้าเจนิส ที่แหงนหน้าจ้องเขม็งกลับคืนมาจากบนพื้นเช่นกัน เด็กสาวเล่นหูเล่นตาใส่ พลันกระดิกนิ้วข้างที่มีเมือกหีของมิวท์ติดปลายอยู่กระดุ๊กกระดิ๊กกวนตีนเธอไปด้วย!

.

"นี่เธอ!!!"

.

"พรววววดดดด!"

.

"อ๊ายยยย!!!"

.

ออกแรงจากทุกภาคส่วนกระชากตัวเด็กให้ลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิกับพื้นเฮลิคอปเตอร์ ทั้งคู่ก็เลยอยู่ในท่านั่งหันหน้าเขาหากัน เจนิสอยู่ในชุดหน่วยลาดตระเวนของเธอ ส่วนมิวท์อยู่ในชุดนุ่งลมห่มฟ้าเปลือยตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ก็มิวายเอามือบังเต้าพลางมองอาณาบริเวณที่อยู่รายรอบด้วยอาการของคนตื่นหระหนก

.

"หึ.."

"ทีนี้พี่เชื่อหนูรึยังล่ะ! ทุกความเสียหายที่เกิดขึ้น รอยเล็บบนกำแพง รอยข่วนบนพื้น แม้แต่แผลที่หัวไหล่หนูก็ล้วนมาจากกงเล็บพี่ทั้งนั้นแหละ พี่ต้านมันไม่อยู่หรอกถ้าไม่มีหนูช่วย"

"ถ้ายังไม่อยากตาย.. พี่ต้องเอากับหนูค่ะ!!!"

.

"แคว๊กกกกก!!!"

.

ฉีกเสื้อผ่าตรงกลางสิ้นซากกก! บลาลายการ์ตูนรัดได้แค่ครึ่งเต้า! นมเจนิสดีดกระเพื่อมดึ๋งดั๋ง และเธอพร้อมจะเอากับมิวท์ใจจะขาด!!!