บทที่ 120 : ประกบ! (18+)

จากด้านหนึ่งสู่อีกด้านหนึ่ง สาวน้อยวัยมัธยมเร่งฝ่ามือกระโจนโผทะยานไปสู่ตำแหน่งที่คิดว่าได้ยินเสียง พลางผงะเข้ากับรอยโหว่บนตัวเครื่องที่เกิดจากบานประตูที่กระเด็นออกไป แสงสว่างจากหลอดไฟภายในส่องลอดออกมาเป็นลำ นาทีนั้นแม้แต่แท่งไฟในมือเธอก็คงจะไม่จำเป็นซะแล้ว

.

"มีการต่อสู้กันงั้นเหรอ?"

เจนิสกระซิบ

.

พูดกับใครก็ไม่รู้ในเมื่อก็อยู่ตัวคนเดียว เหมือนเธอกำลังประเมินสถานการณ์ ข้างหน้ามีศพ ข้างหลังประตูพัง แล้วเมื่อกี้ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ด! นั่นอาจจะเป็นเสียงของมิวท์ก็ได้ บางทีเธออาจจะอยู่ในสภาวะวิกฤต

.

"หรือมีผู้ติดเชื้อบุกเข้ามาทำร้ายพี่มิวท์?!"

.

คราวนี้ไม่คิดแล้วแต่เหวี่ยงร่างกายเข้ามาในเครื่องเลย! โดยไม่สนหน้าอินท์หน้าพรหม เจนิสใช้แรงเหวี่ยงจากกระเป๋าเป้ตวัดทีเดียวร่างบางของเธอก็ม้วนหน้าเข้ามาด้านในราวกับนักยิมนาสติก เสี่ยงตายไม่ว่ามารยาทไม่ต้องทุกสิ่งที่ทำล้วนมาจากความต้องการจากหัวใจ ทว่าสิ่งที่เธอเห็นก็คือ..

.

มิวท์ในเวอร์ชั่นผู้ติดเชื้อ.. ที่ยืนจังก้าเล็บยาวเฟื้อยลากมากับพื้น.!

.

หากย้อนกลับไปอ่านสักหน่อย จะเห็นเลยว่าบุคลิกของมิว์นั้นใกล้เคียงกับเปรมตอนที่รอเย่อร์เธอในห้องกระจกมาก ฟันเขี้ยวเริ่มงอกยื่นออกมาพ้นมุมปาก หอบหายใจกระพือเฮือดฮาดโดยมีกงเล็บแหลมบนมือเป็นอาวุธ

.

ตาที่เคยสวยพราวเสน่ห์ถูกถมทับด้วยม่านตาสีแดงคล้ายเลือด กระดุมเสื้อขาดกระจุยมีเพียงความขาวบางของเนื้อผ้าบางส่วนที่ปกคลุมอกตูมไว้พอหลวม ๆ มองเห็นทรวดทรงนวลนมได้อย่างชัดแจ้ง มิวท์ไม่ได้ใส่กางเกง! ต้นขาเธอยังคงขาวสวย เท้าเธอก็ยังคงนุ่มเนียน จะมีก็แต่จุดเชื่อมต่อตรงกลางอย่างจุดซ่อนเร้นเท่านั้นที่แดงเถือก อันเป็นผลมาจากการพยายามช่วยตัวเอง เพื่อไม่ให้เกิดร่างกายสุดอุบาทว์นี้เกิดขึ้น แต่แล้วก็พลาด!

.

"กรรรรรรรร! , กรรรรรรรร! , โคร่งงงงงง!!!"

"ฮืดดดดด.. ฮาดดดดด.. ฮืดดด.. ด.. ด.. ด.. ฮาดดดดด"

.

รอยยิ้มแม่งโคตรน่ากลัว โควิดร้ายคงบ๊ายบายให้แก่ความเงี่ยน มันถึงได้คอนโทรลร่างของมิว์ให้แสยะยิ้มออกมา พลางลากเท้ากับกงเล็บตรงเข้าหาอาหารอันโอชะอย่างเจนิสที่จู่ ๆ ก็โผล่เข้ามาเอง

.

"พะ.. พี่มิวท์.. พี่.. สะ.. เสร็จมันแล้วเหรอ.. อ.. อ"

"พะ.. พี่กลายเป็นพวกมันไปแล้ว.. ว.. ว.. ว"

เด็กสาวเหมือนจะร้องไห้ เธอสตันท์ตัวชาจนแทบจะก้าวขาไม่ออก ในขณะที่ร่างอัปลักษณ์เวรนั่นก็ฟันกงเล็บเขากับพื้น ฮ. เสียงดังลั่น!

.

"แคล๊งงงงงง!!!"

.

"กรี๊ดดดดด!"

แผดเสียงร้องด้วยความตกใจ สติสตังค์ขาดกระเจิง

.

คงเป็นเพราะช็อคในความเป็นมิวท์ด้วยแหละเจนิสถึงช้ากว่าปกติ เธอรู้ว่าจะต้องรับมือกับผู้ติดเชื้อยังไง แท่งไฟส่องสว่างก็ถืออยู่ในมือ ถ้าเป็นกรณีปกติเธอคงปาแท่งไฟใส่แล้วจุดไฟเผาให้ตายทั้งเป็นไปแล้ว แต่นี่เป็นมิวท์! เธอทำไม่ได้! เธอรักของเธอและอย่างน้อยก็น่าจะได้บอกเคล็ดลับในการต้านเชื้อด้วยเซ็กส์ให้พี่มิวท์ของเธอฟังสักหน่อย

.

"กรี๊ดดดดด! , พี่มิวท์อย่าค่ะ!!! , อย่าทำหนูเลยยย!!!"

"อร๊ายยยยย~!"

.

หงายหลังหลบอย่างกับเดอะแมททริกซ์โคตรแม่มมึง! เพราะหลังจากการสะบัดกงเล็บขู่อย่างก้าวร้าว โควิดในร่างมิวท์ก็พุ่งกระโจนเข้าใส่ราวกับปีศาจร้ายกระหายอาหาร มันพุ่งแหวกอากาศขนานมากับพื้นล่าง พลันตวัดเล็บเฉียดเจนิสที่ดึงหลบพ้นได้แบบเส้นยาแดงผ่าแปด!

.

"มันยังมีวิธีต้านทานเชื้ออยู่พี่! แค่พี่ต้องฟังหนูก่อน!"

"กรี๊ดดดดด!!! , อร๊ายยยยย!!!"

.

"ฟับบบบ!!!"

.

ฟังพ่องมึงสิเขามีแต่จะฟันมึงทิ้งสิไม่ว่า กงเล็บในมือซ้ายตวัดแบบเหวี่ยงกลับหลัง ทำให้เจนิสถูกต้อนเข้ามาภายใน ฮ. แทนที่จะกระโดดหนีออกไปข้างนอกได้ เธอยังถูกไล่ขย้ำอีกหลายหนจนภาพออกมาคล้ายกับหนูติดจั่น ที่วิ่งหนีอลม่านจะบีบก็ตายจะคลายก็รอด แล้วก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นว่าเธอจะถูกตะคลุบตัวได้ตอนไหน

.

"กรี๊ดดดด!!! อย่าค่ะพี่!!! "

.

"ฟับบบบบบบ!!!"

.

"โอ๊ยยยยย!!!"

.

โดนจนได้! หัวไหล่ซ้ายถูกเฉือนเสื้อขาดกระจุยเลือดหยดเป็นทาง เจนิสสีหน้าไม่สู้ดีนักเธอหลับตาหยีด้วยความเจ็บปวด พลางใช้มืออีกข้างกดบาดแผลเอาไว้ ก่อนจะได้แต่ถอย! ถอย! แล้วก็ถอยล่นหนีลึกเข้ามาเรื่อย ๆ จนสุดท้ายก็ย้ายตัวเองจากส่วนท้ายของเครื่องย้อนเข้ามาถึงห้องโดยสาร ณ บริเวณที่มีศพของพี่นักบินนอนตายอยู่

.

"ปั๊ก!"

แผ่นหลังชนเก้าอี้เข้าอย่างจัง ว่ากันว่าคนเราตอนจะตายจะเห็นภาพช้า สายตาว่างเปล่าจึงมองดูร่างบางของมิวท์พุ่งเข้ามาประกบใส่แบบสโลโมชั่น.. เจนิสชะตาขาดแน่เมื่อกงเล็บยาว ๆ ก็ง้างตามมาด้วย!

.

"กรี๊ดดดดด!!! , อย่านะ!!!"

"พี่มิวววววววววท์!!!!!!!!"

.

กรี๊ดเรียกชื่อพี่สาวคนรักในเสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตาย มันต่างจากการครางชื่อเต้นยั่วที่พวกเน็ตไอดอลขายตัวชอบใช้เรียกลูกค้า แต่ก็ได้ผลอย่างชะงักงันเมื่อลำตัวของทั้งสองสาวนั้นม้วนเข้าหากันอีรุงตุงนังลงมากับพื้น!

.

"โครมมมมม!!!"

.

เก้าอี้คนขับที่ค้ำหลังอยู่ถึงกับหมุนติ้ว แต่ก็ยังไม่สู้เจนิสกับมิวท์ที่กอดกันกลมหมุนเป็นลูกข่าง ทั้งสองนัวกันออกรสด้วยขนาดลำตัวที่พอฟัดพอเหวี่ยง มิวท์หาได้เรียกสติกลับคืนมาได้แต่อย่างใด เธอยังคงเป็นโควิดชาติชั่วที่คิดจะกินเจนิสเป็นอาหาร ในขณะที่เจนิสเองก็ป้องกันตัวสุดกำลัง ดึงหน้าดึงลำตัวตัวหลบกงเล็บเป็นพัลวันสู้ตายสุดชีวิต

.

เสียงหอบหายใจ เสียงซีดริมฝีปากดังกระเส่า จังหวะการเอี้ยวตัวอึบ ๆ อ่า ๆ เร่าร้อนขึ้นทุกท่วงท่า หนำซ้ำขณะปลุกปล้ำกันอยู่เหงื่อไคลมันก็ออก เด็ดสุดก็คงจะเป็นเสื้อตัวบางของมิวท์นี่แหละที่ถึงกับหลุดลุ่ยออกไปเลยหลังถูกเจนิสกระชากเข้า! "แคว๊กกกกก!!!" ปทุมถันดีดเด้งเป็นอิสระภาพ จุกนมชมพูสุกสกาว พลางส่งให้มิวท์อยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อน

.

"หยุดเดี๋ยวนี้นะพี่!!!"

เจนิสลองตะโกนเรียกสติอีกครั้ง คราวนี้เอาแบบใกล้ ๆ หูให้ลมหายใจร้อน ๆ อุ่น ๆ กระตุ้นซอกคอให้วาบวาม

.

"กรรรร.. ร.. ร.. ร.. "

แต่ก็ยังไม่ได้ผลอยู่ดีมิวท์ยังคงดิ้น เธอต้องการเพียงจะกระซวกเนื้อเจนิสให้ได้ แม้จะถูกคนเป็นน้องใช้แขนและขาเกี่ยวล็อคร่างกายไว้เกือบหมดแล้วก็ตาม

.

นี่ละน้าที่เขาเรียกว่าความต่างชั้นของคนกับเชื้อโรค ลองฟัดกันบนพื้นในระยะประชิดแบบนี้เจนิสย่อมเป็นฝ่ายได้เปรียบ เธอไม่ต้องมีกงเล็บยาว ๆ มาเกะกะ หนำซ้ำพอใกล้ชิดกันเนื้อแนบเนื้อใจมันก็ใกล้ใจ ร่างกายมิวท์นั้นนุ่มนิ่มไปหมด กลิ่นกายหอม ๆ ของพี่สาวช่างช่วยสร้างอารม์กำหนัด ในห้วงเวลาที่วิกฤตสัด ๆ ใครจะเชื่อว่าเจนิสที่เร่ิมหวั่นไหวจะคิดอะไรดี ๆ ออก

.

เธอซุกหน้าเข้ากับร่องนมของมิวท์!

.

"ซูดดดดดดดด.."

"อ่าาา..า..า..า "

"หยุดทุกอย่างเดี๋ยวนี้พี่มิวท์.. ไม่งั้นหนูจะทำแบบนี้นะ"

.

เจนิสใช้มือขวาลูบครึงลงมากับเอวอันคอดกิ่วของมิวท์ เธอแตะปลายนิ้วเขี่ยวนตรงแก้มก้นก่อนจะลากตวัดเข้าไปด้านหลังอย่างแช่มช้า แล้วก็แยงปลายนิ้วชี้เข้าไปในรูก้น..

.

"งึด.. ด.. ด.. ด.. ด , งึด.. ด.. ด.. ด.. ด"

.

"กรรรร.. ร.. ร.. ร.. ร.."

เสียงของเชื้อโควิดเบาเลงในทันใด ตัวมันดิ้นตะกุกตะกักทำให้เชื่อว่า อีกไม่นานมิวท์ของเจนิสก็คงจะได้กลับออกมา