LOGINและขณะหลับนี่เองที่ทำให้พวกคุณหมอเห็นตรงกันว่าจะต้องเร่งสรุปผลแอนติบอดี้ให้แล้วเสร็จ พวกเขาต้องทำงานแข่งกับเวลาจะช้าไม่ได้ ขืนช้ากว่านี้บ้านเมืองคงพังทลายไปซะก่อน ตัวอย่างเลือดของผู้ป่วยโควิดนับสิบชุดจึงถูกนำมาสานต่อที่ห้องแล็บปฏิบัติการ แอนติบอดี้ที่ได้มาจากเปรมสด ๆ ร้อน ๆ ถูกนำมาหยดใส่ลงไปในจานเพาะ ทำให้กระบวนการสังเคราะห์เดินหน้าต่อไปได้
.
ดูทรงพวกคุณหมอคงจะพอมีหวัง ค่อนข้างจะได้ผลดีทีเดียวเมื่อเลือดของเปรมที่เป็นต้นตอของเชื้อสายพันธ์ุ New hell ได้เข้าไปทำลายเชื้อโควิดสายพันธ์ุเก่าได้อย่างราบคาบ มันทำการจับคู่กับฮิโมลโกลบินในกระแสเลือดผู้ป่วย และแบ่งตัวเองออกไปกระตุ้นภูมิต้านทานให้แก่เซลล์เม็ดเลือดขาว ทำให้ร่างกายผู้ป่วยเกิดภูมิและต่อสู้กับเชื้อไวรัสชนิดเก่าได้อย่างมีนัยยะสำคัญ
.
ทว่าก็น่าเสียดายที่ดันดีไม่สุด เพราะหลังจากใช้กล้องจุลทรรศน์ส่องครั้งแล้วครั้งเล่า บวกกับการวิเคราะห์ตัวอย่างเชิงลึกอีกนับพัน ๆ ตัวอย่าง คณะแพทย์ต่างก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าเลือดของเปรมนั้น Positive เกินไป แอนติบอดี้จากสารคัดหลั่งในตัวเขาให้ฤทธิ์ที่เข้มข้นมากจนล้นต่อความต้องการของร่างกาย หากนำไปฉีดให้แก่ผู้ป่วยโควิดจริง กล่าวคือพวกเขาจะหายจากเชื้อตัวเก่าแต่จะมาติดเชื้อสายพันธุ์ New hell ที่รุนแรงกว่าชนิดเดิมแทน นั่นจึงเท่ากับว่าที่ทำมาล้วนสูญเปล่า , ไร้ค่า , ไร้ราคา , ไร้ประโยชน์
.
ความผิดหวังและคราบน้ำตาบังเกิดขึ้นในห้องแล็บ หมอหลายสิบชีวิตที่ได้ชื่อว่าเป็นที่สุดของประเทศ ต่างก้มหน้ายอมรับว่าไม่เหลือแสงสว่างใดที่ปลายอุโมงค์อีกแล้ว เปรมคือความหวังเดียวที่มี มิหนำซ้ำเขายังเป็นถึงลูกชายคนเดียวของบริษัทผลิตยายักษ์ใหญ่ที่มีบุญคุณต่อหมอทุกคนในประเทศ แล้วนี่เหรอคือสิ่งที่พวกเขาได้รับ ถ้ามีวิธีที่ทำให้แอนติบอดี้ในเลือดเปรมอ่อนค่าลงบ้างก็คงดี น่าเสียดายที่ในโลกนี้ยังไม่มียาที่ทำแบบนั้นได้
.
“นอกเสียจากการทำให้เลือดของเขาสูญเสียความเสถียร!”
เสียงนายแพทย์อาวุโสเจ้าของโครงการโพล่งคำขึ้นกลางห้องแล็บ แกมีผมสีขาวสว่างโพลนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยย่นและริ้วรอยจากความตึงเครียด สวมแว่นหนาเตอะแต่การประเมินสถานการณ์นั้นค่อนข้างเฉียบคม
.
“คุณพยาบาลตอนนี้โรงบาลเรามีผู้ป่วยโควิดกี่คน?”
.
พยาบาลสาวหุ่นสะบึมคนเดิมรายงานไปตามความจริง ทำให้ทราบว่าที่นี่มีผู้ติดเชื้ออยู่มากทีเดียว แต่ละคนมาจากต่างสาขาอาชีพแล้วก็มีทั้งเด็กและผู้ใหญ่รวมไปถึงกลุ่มเพศทางเลือกด้วย ซึ่งสาเหตุที่หมอผู้รับผิดชอบโครงการถามเช่นนั้นก็เพราะแกต้องการจะทราบตัวเลขของผู้ป่วยโควิดที่เป็นเพศหญิง
.
ไอเดียของแกคือการถ่ายเลือดใหม่ให้กับเปรม โดยการนำเลือดผู้หญิงที่มีฮอร์โมน Estrogen ถ่ายโอนเข้าไปด้วย ด้วยวิธีนี้จะทำให้การผลิต Growth ฮอร์โมนของเปรมมีปริมาณที่น้อยลง สารคัดหลั่งจากตัวเขาจะด้อยคุณภาพลงไปตามกัน แล้วแอนติบอดี้ที่สกัดใหม่หลังจากนั้นก็จะให้ค่าความเข้มข้นที่ลดน้อยลงตามไปด้วย จนสุดท้ายทีมแพทย์ก็จะนำมาฉีดเพื่อรักษาผู้ป่วยโควิดคนอื่น ๆ ได้
.
เป็นแผนที่ฟังดูปังแต่ยังไม่เคยมีใครทดลองทำมาก่อน หลักฐานคือบรรดานายแพทย์คนอื่น ๆ ต่างก็ยังคงตั้งคำถามกับไอเดียนี้อยู่ ทว่าด้วยความเกรงใจในความอาวุโสบวกกับเวลาที่กระชั้นชิด พยาบาลสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็เลยต้องรีบลงมือจัดแจงระดมเก็บตัวอย่างเลือดผู้ป่วยโควิดเพศหญิงตามที่คุณหมอสั่งทันที
.
เธอเขี่ยแท็บเล็ตบนมือให้หน้าจอสว่างขึ้น พลางรายงานตัวเลขต่อหน้าคุณหมอทุกคนอีกครั้ง
.
“เรามีผู้ป่วยสตรีจำนวน 65 รายค่ะ ดิฉันจะให้พยาบาลทุกคนระดมเก็บตัวอย่างเลือดเดี๋ยวนี้เลยค่ะคุณหมอ”
.
“ขอบคุณมากแล้วลงไปเจอกันที่ชั้นใต้ดินนะ ผมจะไปตระเตรียมคุณเปรมหมายเลข 001 ของเราให้พร้อมสักหน่อย เราคงต้องพึ่งเขาอีกสักยก”
คุณหมอผมสีดอกเลาพูด
.
.
คนที่ซวยก็เลยกลายเป็นเปรมโดยไม่ต้องสืบ ตลอดระยะเวลา 1 สัปดาห์หลังจากนั้นเขาแทบไม่ได้หลับได้นอน ตามตัวมีแต่รอยเข็ม พยาบาลในชุด PPE เดินเข้าเดินออกเป็นว่าเล่นเพื่อเข้ามาฉีดเลือดติดเชื้อของสตรีเข้าสู่ร่างกายเขา ฉีดแล้วก็รอผลแล็บ แล้วก็ฉีดอีก แล้วก็รอผลแล็บ สลับไปสลับมาอยู่แบบนี้ แต่จนแล้วจนรอดจนกระทั่งผู้ป่วยโควิดหญิงล่วงเลยมาถึงรายสุดท้ายในรายที่ 65 ค่าความเข้มของแอนติบอดี้ในเลือดเปรมก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย เขายังคงเป็นตัวอันตราย และเลือดของเขาก็ยังพร้อมจะแพร่เชื้อ Covid-19 สายพันธุ์ New hell ได้อยู่ต่อไปไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
.
เสียงวิพากษ์วิจารณ์จึงถาโถมเข้าไปสู่นายแพทย์ผู้รับผิดชอบโครงการอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่เว้นแม้กระทั่งหมอด้วยกันเองที่อายุน้อยกว่า ต่างคนก็ต่างพยายามค้านว่าวิธีนี้มันไม่เวิร์ค แต่แกก็ยังคงดื้อ เดือดร้อนไปถึงคุณพยาบาลที่ต้องมารับคำสั่งเพิ่มเติมในอีกคำรบ
.
“คุณพยาบาลเดี๋ยวคุณช่วยทำเรื่องไปที่โรงพยาบาลตามต่างจังหวัดนะ ว่าให้พวกเขาส่งตัวผู้ป่วยโควิดที่เป็นผู้หญิงมาที่ตึกเราหน่อย บอกเขาด้วยว่าเป็นโรงพยาบาลในเครือ AP อะไร ๆ จะได้สะดวกขึ้น”
หมอสูงวัยกำชับ
.
สวนทางกับผู้ช่วยสาวที่ตอบกลับมาแบบห้วน ๆ เธอปาดนิ้วลงบนจอแท็บเล็ตพลางทอดสายตาดูตัวเลขสต๊อกผู้ป่วยอีกครั้ง
.
“ก็ทำได้อยู่ค่ะคุณหมอ แต่หนูอยากให้คุณหมอลองทำอะไรดูสักอย่าง เราอาจจะมองข้ามผู้ป่วยตกสำรวจกลุ่มนี้ไป “พวกกระเทย” อ่ะค่ะ พวกเขามีทั้งฮอร์โมนเพศหญิงและเพศชายอยู่ในคน ๆ เดียวกัน บางทีอาจจะเวิร์คก็ได้นะคะ”
.
เรียกเสียงฮือฮาจากคณะแพทย์ได้เป็นวงกว้าง มันอาจจะฟังดูบ้าบิ่นแต่ก็ดูเป็นเหตุเป็นผลอยู่พอสมควร มิหนำซ้ำผู้ป่วยกลุ่มนี้ก็มีอยู่ในสต๊อกอยู่แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปกับการรอส่งตัวผู้ป่วยจากต่างจังหวัด เปรมเองก็เหนี่อยล้าเต็มทีขืนใช้งานเขามากไปกว่านี้ เกิดตายขึ้นมาประเทศชาติคงจะดับสูญ
.
สาวประเภทสองตัวเป็น ๆ แถมพ่วงด้วยอายุอานามที่มากถึง 65 ปี จึงถูกนำตัวเข้ามาพบคณะแพทย์ “กระเทยเฒ่า” คือโค้ดเนมที่พวกคุณหมอเรียกเธอ ทว่าครานั้นเจ้าหล่อนก็ไม่ได้ว่าอะไรก็ในเมื่อหลักฐานก็เห็นอยู่ทนโท่ เธอพร้อมซะยิ่งกว่าพร้อมกลายเป็นดีซะอีกที่เลือดของเธอจะได้เป็นหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ หากมันจะช่วยรักษาเชื้อโควิดได้เธอก็แสนจะภาคภูมิใจ
.
“เจาะไปเลยค่ะหมอ ดิฉันพร้อมแล้ว”
กระเทยเฒ่าพูด เธอสะบัดผมต่อไม่รอแล้วนะพลันยื่นแขนให้คุณพยาบาลคนเดิมจัดแจงด้วยความเต็มใจ
.
"จึก!"
.
ออสก้ามีรางวัลนักแสดงสมทบยอดเยี่ยมฉันใด สาวประเภทสองนางนี้ก็คงจะลงเอยเช่นนั้น เพราะหลังจากนำเลือดของเธอไปฉีดให้เปรมเสร็จ เธอก็ถูกจับใส่รถเข็นและเข็นกลับไปนอนพักยังจุดที่กันไว้สำหรับผู้ป่วยโควิด - 19 ในโรงพยาบาลตามเดิม แล้วหลังจากนั้นที่นี่ก็ไม่มีใครได้เจอเธออีกเลย รางวัลของเธอคือคำกล่าวขอบคุณจากบรรดาคุณหมอ พร้อมกับเสียงสวดภาวนาว่าขอให้เคสนี้สำเร็จ ขอให้เลือดกระเทยทำให้เลือดแมน ๆ เงี่ยน ๆ ของเปรมเจือจางลง แอนติบอดี้จากตัวเขาจะได้นำมารักษาผู้คนได้
.
หลายชั่วโมงผ่านไป
.
ภายในห้องพลาสติกที่มองเห็นกันและกันจากทั้งสองฟาก เปรมลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกคุ้นชินนั่นคือความชาตรงบริเวณท้องแขน ตรงตำแหน่งที่ถูกเจาะให้เลือด เขาลุกขึ้นจากเตียงได้เองพลันพยายามมองไปรอบ ๆ จ้องหน้าพวกคุณหมอคุณพยาบาล แล้วก็พบว่าหน้ากาก N95 แทบไม่ช่วยอะไรเลย เพราะแววตาของแต่ละคนนั้นเป็นแบบเดียวกันหมด คือกำลังตั้งคำถามว่าการฉีดเลือดกระเทยเข้าร่างครั้งนี้สำเร็จตามที่คิดรึเปล่า?
.
“ไงล่ะหมอ! มันสำเร็จไหม อย่าพากันเงียบสิตอบผมด้วย?”
เปรมทุบกระจกพลาสติกโครม ๆ เขาเองก็อยากรู้เช่นกัน
จากด้านหนึ่งสู่อีกด้านหนึ่ง สาวน้อยวัยมัธยมเร่งฝ่ามือกระโจนโผทะยานไปสู่ตำแหน่งที่คิดว่าได้ยินเสียง พลางผงะเข้ากับรอยโหว่บนตัวเครื่องที่เกิดจากบานประตูที่กระเด็นออกไป แสงสว่างจากหลอดไฟภายในส่องลอดออกมาเป็นลำ นาทีนั้นแม้แต่แท่งไฟในมือเธอก็คงจะไม่จำเป็นซะแล้ว."มีการต่อสู้กันงั้นเหรอ?"เจนิสกระซิบ.พูดกับใครก็ไม่รู้ในเมื่อก็อยู่ตัวคนเดียว เหมือนเธอกำลังประเมินสถานการณ์ ข้างหน้ามีศพ ข้างหลังประตูพัง แล้วเมื่อกี้ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงกรี๊ด! นั่นอาจจะเป็นเสียงของมิวท์ก็ได้ บางทีเธออาจจะอยู่ในสภาวะวิกฤต."หรือมีผู้ติดเชื้อบุกเข้ามาทำร้ายพี่มิวท์?!".คราวนี้ไม่คิดแล้วแต่เหวี่ยงร่างกายเข้ามาในเครื่องเลย! โดยไม่สนหน้าอินท์หน้าพรหม เจนิสใช้แรงเหวี่ยงจากกระเป๋าเป้ตวัดทีเดียวร่างบางของเธอก็ม้วนหน้าเข้ามาด้านในราวกับนักยิมนาสติก เสี่ยงตายไม่ว่ามารยาทไม่ต้องทุกสิ่งที่ทำล้วนมาจากความต้องการจากหัวใจ ทว่าสิ่งที่เธอเห็นก็คือ...มิวท์ในเวอร์ชั่นผู้ติดเชื้อ.. ที่ยืนจังก้าเล็บยาวเฟื้อยลากมากับพื้น.!.หากย้อนกลับไปอ่านสักหน่อย จะเห็นเลยว่าบุคลิกของมิว์นั้นใกล้เคียงกับเปรมตอนที่รอเย่อร์เธอในห้องกระจกมาก
ปลายนิ้วแห้งผากราวกับกระดาษทราย กว่าจะสัมผัสได้ถึงหยดน้ำหยาดแรกกลีบผกาก็ช้ำมากจนออกสีแดงแกมระเรื่อ มิวท์เสียวแค่ในใจแต่ร่างกายกลับไม่เป็นดังที่หวัง เธอเอาแผ่นหลังพิงกับกำแพงห้องโดยสารพลางหลุบสายตามองเรียวขาของตัวเองทั้งสองข้างที่ตั้งชันขึ้นและกำลังสั่นระริก เธอเร่งเกินไปเธอฝืนทั้งที่ไม่ได้เงี่ยนจริง.ตอกย้ำการโกหกตัวเองด้วยการดีดกางเกงผ้ายืดที่พันอยู่กับข้อเท้าออก เธออยากเห็นความงุ้มเกร็งของปลายตีน เผื่อจะทำให้มีอารมณ์กระสันขึ้นมาต้านทานการกลายร่างได้บ้าง."ซีดดดด...จิ๋มแห้งจัดเลยอ่ะโถ่เอ๊ย!".แท่งน้ิวเปลี่ยนจากสองเป็นสาม ชี้ , กลาง , นาง เรียงตัวเป็นขยุมพลันยัดเข้าไปแบบสุดเหยียดก็แล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ผลหล่อนจึงได้รับแต่ความเจ็บปวดกลับมา แรงเสียดสีที่ขาดน้ำหล่อลื่นเป็นอะไรที่ทำร้ายช่องคลอดมาก มิวท์เหมือนกำลังทำทารุณกรรมกับตัวเอง และที่สำคัญที่สุดก็คือ ณ ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ มุมมองสายตาของเธอก็เริ่มเห็นเป็นฉากสีแดงและเส้นเลือดยึกยือถักทอขึ้นมาแล้ว!."เรากำลังจะกลายร่าง.. อ่ะ.. อ๊ากกก..ก..ก..ก , อั๊ก..ก..ก!""เด็กผู้หญิงคนนั้นกับแท่งไฟส่องสว่างในมือ ทำให้เชื้อโควิดในตัวเรากำลังจะออกมา..
ภาพในฝันประเดประดังเข้ามาในหัว ภาพของการสังวาชกันในน้ำ ภาพของมิวท์สาวสวยหุ่นงามที่ถูหน้าอกบี้บดกับแผ่นหลังของเธอ สิ่งเหล่านี้ทำเอาเจนิสถึงกับมือไม้สั่น แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็นโลโก้ของบริษัท AP ตรงท้ายเครื่องบิน และจากจุดที่ยืนอยู่ก็สูงและมืดเกินกว่าจะพิสูจน์อัตลักษณ์ได้ แต่ด้วยสัญชาตญาณที่ติดตัวมายังไงเธอก็ว่าใช่ นี่ต้องเป็นเฮลิคอปเตอร์ที่ตั้งใจออกมาตามหาแน่นอน."เอาไว้ก่อนเรื่องช่วยเหลือผู้คน เสียใจด้วยนะคะน้า แต่ก็ต้องขอบคุณด้วยเหมือนกันนี่ถ้าไม่ใช่ลูกผัวน้าหนูคงไม่ได้เจอกับเครื่องบิน"."ปั๊ก! , ฟู่..!!!"จากอุปกรณ์จุดไฟในมือกลายเป็นแท่งไฟส่องสว่าง มันถูกกระทุ้งด้วยหัวเข่าและเปล่งแสงสว่างโพลงออกมาทำให้ทั้งสองฟากของซอกเขากลายเป็นสีแดง."รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง" ถ้าจะต้องมีซาวด์ดนตรีประกอบเพลง "เล่นของสูง" ของวงบิ๊กแอสถือว่าเหมาะมาก เพราะเจนิสรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่ทำลงไปนั้นเสี่ยงแค่ไหน แท่งความร้อนเรืองแสงที่ถืออยู่จะกลายเป็นตัวล่อชั้นดีให้บรรดาผู้ติดเชื้อพุ่งเป้ามาที่เธอ แต่ก็นะ! จะให้ทำไงได้ล่ะในเมื่อหัวใจเรียกร้อง.เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณคิดหาเหตุผลให้กับความรัก เมื่อนั้นก็แปลว่
"ไป! ,ไป! ,ไป!, เดินหน้าเร่งฝีเท้าหน่อยทุกคน! ใกล้จะค่ำแล้วอย่าแตกแถวดูแลกันและกันด้วย!"เสียงหัวหน้าหน่วยหันมากำชับ."อีกราว 500 เมตรก็จะถึงประตูหน้าวิลเลจแล้ว ในนั้นทุกคนจะปลอดภัยสบายใจได้"แกผินหน้ากลับมามองตรงพลางกระชับปืนคู่ใจแนบวงแขน แบกเป้ประทับบ่าเดินจ้ำอ้าวรวดเร็วปานจรวด.ที่ด้านหลังมีสมาชิกกลุ่มเพิ่มจำนวนขึ้นกว่า 20 ชีวิต มีทั้งเด็กและผู้หญิงแล้วก็คนแก่ ทุกคนต่างอยู่ในสภาพเหนื่อยล้าอิดโรย โดยมีสมาชิกหน่วยลาดตระเวนกระจายตัวล้อมรอบพวกเขาไว้อีกชั้นหนึ่ง พวกเขาต่างปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขันแล้วก็โชคดีมากที่ไม่มีใครเสียชีวิตจากการปะทะกันเมื่อตอนบ่ายเลย.แต่ถ้าเป็นช่วงเวลาโพล้เพล้ใกล้ค่ำแบบนี้ก็ไม่แน่ ไม่มีใครอยากเสี่ยงกับกลุ่มผู้ติดเชื้อเวอร์ชั่นกลางคืนหรอก หัวหน้าหน่วยก็เลยพยายามย้ำนักย้ำหนาว่าให้ทุกคนเร่งฝีเท้าต้องไปให้ถึงวิลเลจก่อนตะวันตกดินให้ได้ ภาษากายดูจริงจังน่าเกรงขาม แต่ใครเล่าจะรู้ว่าในใจลึก ๆ นั้นหัวหน้าเป็นห่วงเจนิสมากขนาดไหน."โถ่.. เจนิสเอ๊ย! อุตส่าห์บอกแล้วว่าให้รักษาแนวด้านหลังเอาไว้ ทำไมถึงทำอะไรโดยพลการนะ""นี่เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าตัวเองเก่งพอจะอาสาไปช่วยเหล
ทิ้งกระเป๋าเป้ปลดสัมภาระที่คิดว่าจะเป็นภาระในภายภาคหน้าไว้ที่พื้น เจนิสทำตามอย่างว่าง่าย เธอไม่มีแม้แต่อารมณ์ขี้งอนหรืองี่เง่าใด ๆ ด้วยเพราะรู้สถานการณ์ดี สิ่งที่ติดตัวมาจึงมีแค่ปืนหน้าไม้กับซองใส่ลูกดอก ในทิศหกนาฬิกาด้านตรงกันข้าม ร่างบางเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยการคลานศอก เธอกดตัวให้ต่ำกระดืบ ๆ คืบคลานไปอยู่ในแนวด้านหลังสุดตามที่รุ่นพี่ออกคำสั่ง."เข้าใจแล้วค่ะ.. ไว้ใจหนูได้เลยหนูจะระวังหลังให้เอง ถ้าเจอผู้รอดชีวิตบอกให้ตามมาทางนี้ได้เลยนะคะ!"แม้แต่ซุ่มเสียงก็ดุดันจริงจังขึ้น ตอกย้ำว่าเธอไม่ได้มาเล่น ๆ.ด้วยความสัตย์จริงว่าการบู้นั้นไม่ใช่สไตล์ของเจนิสมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เธอเป็นนักรบสายซับพอร์ตไม่ใช่ตัวแทงค์ และถ้านับสถิติการฆ่าผู้ติดเชื้อแล้วล่ะก็ในแคลนก็คงจะเป็นเธอนี่แหละที่ตัวเลขอยู่ในลำดับต่ำสุด กลับกันแต่ถ้าหากเป็นการหนีเพื่อเอาตัวรอดแล้วล่ะก็ เจนิสก็จะพลิกสถิติกลับขึ้นมาเป็นผู้นำแห่งวงการได้เลย.จากคลานเริ่มค่อย ๆ ลุกขึ้นกระหยิ่มย่อง มือเรียวเกี่ยวตะขอขึ้นสายหน้าไม้เตรียมไว้ พลันกระโดดยิงหนึ่งดอกออกไปเมื่อเห็นเป้าหมายชัดเจน."ฟิ้ววว!"."ปั๊ก!"."หัว" เหมือนกันแต่เป็น "หัวเ
"ซึบ!!!".เสียบ ๆ ๆ ! กระซวก ๆ ๆ ! ย้ำแผลเดิมอีกราวสิบกว่าครั้ง ทำให้ร่างเปลือยของชายที่แน่นิ่งอยู่แล้วกลายเป็นเหมือนหมูที่อยู่บนเขียง กงเล็บของมิวท์ถูกดึงขึ้นมา ความแหลมเฟี้ยวดังกล่าวถูกฉาบเคลือบไว้ด้วยลิ่มเลือดที่หยดติ๋ง ๆ ไหลซึมลงมาถึงข้อศอก.แววตาแดงก่ำไม่เห็นแม้แต่ลูกตาดำ ขนาดฟันเขี้ยวด้านหน้ายังยื่นแหลมงุ้มออกมาพ้นมุมปาก ไม่มีทางเลยที่มิวท์ตัวจริงจะต่อต้านตัวตนใหม่เฉกเช่นปีศาจนี้ได้ มันบังคับร่างกายเธอให้เคลื่อนไหวไปไหนต่อไหนตามอำเภอใจ และครั้งนี้ก็คงจะหิวถึงได้เริ่มคอนโทรลมืออีกข้างของมิวท์ให้ควักลงไปในปากแผล พลันดึงเอาเครื่องในอวัยวะสด ๆ ออกมาจากลำตัว."ควัก!!!""หมึบบบ! , หมับบบ!!!".ไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา ไม่ถามดินถามฟ้า พอได้ออกมาก็จับยัดเข้าปากแล้วก็เคี้ยวตุ้ย ๆ แทบจะทันที ซึ่งนั่นก็คือภาพสุดท้ายที่มิวท์หวนคิดถึง....ตัดภาพกลับมา ณ เหตุการณ์ปัจจุบันในเฮลิคอปเตอร์.หญิงสาวลุคคุณหนูกลับมาสวมใส่เสื้อผ้าแล้ว เธออยู่ในอาภรณ์มิดชิด ปากยังคงเคี้ยวเอื้องเอาเศษอวัยวะของพี่พลขับลงคอไปเป็นอาหาร.. อึก.. อึก...ตอกย้ำว่ามิวท์รู้ทุกอย่างว่าที่ผ่านมานั้นคืออะไร เธอถูกเชื้อโค







