LOGINและขณะหลับนี่เองที่ทำให้พวกคุณหมอเห็นตรงกันว่าจะต้องเร่งสรุปผลแอนติบอดี้ให้แล้วเสร็จ พวกเขาต้องทำงานแข่งกับเวลาจะช้าไม่ได้ ขืนช้ากว่านี้บ้านเมืองคงพังทลายไปซะก่อน ตัวอย่างเลือดของผู้ป่วยโควิดนับสิบชุดจึงถูกนำมาสานต่อที่ห้องแล็บปฏิบัติการ แอนติบอดี้ที่ได้มาจากเปรมสด ๆ ร้อน ๆ ถูกนำมาหยดใส่ลงไปในจานเพาะ ทำให้กระบวนการสังเคราะห์เดินหน้าต่อไปได้
.
ดูทรงพวกคุณหมอคงจะพอมีหวัง ค่อนข้างจะได้ผลดีทีเดียวเมื่อเลือดของเปรมที่เป็นต้นตอของเชื้อสายพันธ์ุ New hell ได้เข้าไปทำลายเชื้อโควิดสายพันธ์ุเก่าได้อย่างราบคาบ มันทำการจับคู่กับฮิโมลโกลบินในกระแสเลือดผู้ป่วย และแบ่งตัวเองออกไปกระตุ้นภูมิต้านทานให้แก่เซลล์เม็ดเลือดขาว ทำให้ร่างกายผู้ป่วยเกิดภูมิและต่อสู้กับเชื้อไวรัสชนิดเก่าได้อย่างมีนัยยะสำคัญ
.
ทว่าก็น่าเสียดายที่ดันดีไม่สุด เพราะหลังจากใช้กล้องจุลทรรศน์ส่องครั้งแล้วครั้งเล่า บวกกับการวิเคราะห์ตัวอย่างเชิงลึกอีกนับพัน ๆ ตัวอย่าง คณะแพทย์ต่างก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าเลือดของเปรมนั้น Positive เกินไป แอนติบอดี้จากสารคัดหลั่งในตัวเขาให้ฤทธิ์ที่เข้มข้นมากจนล้นต่อความต้องการของร่างกาย หากนำไปฉีดให้แก่ผู้ป่วยโควิดจริง กล่าวคือพวกเขาจะหายจากเชื้อตัวเก่าแต่จะมาติดเชื้อสายพันธุ์ New hell ที่รุนแรงกว่าชนิดเดิมแทน นั่นจึงเท่ากับว่าที่ทำมาล้วนสูญเปล่า , ไร้ค่า , ไร้ราคา , ไร้ประโยชน์
.
ความผิดหวังและคราบน้ำตาบังเกิดขึ้นในห้องแล็บ หมอหลายสิบชีวิตที่ได้ชื่อว่าเป็นที่สุดของประเทศ ต่างก้มหน้ายอมรับว่าไม่เหลือแสงสว่างใดที่ปลายอุโมงค์อีกแล้ว เปรมคือความหวังเดียวที่มี มิหนำซ้ำเขายังเป็นถึงลูกชายคนเดียวของบริษัทผลิตยายักษ์ใหญ่ที่มีบุญคุณต่อหมอทุกคนในประเทศ แล้วนี่เหรอคือสิ่งที่พวกเขาได้รับ ถ้ามีวิธีที่ทำให้แอนติบอดี้ในเลือดเปรมอ่อนค่าลงบ้างก็คงดี น่าเสียดายที่ในโลกนี้ยังไม่มียาที่ทำแบบนั้นได้
.
“นอกเสียจากการทำให้เลือดของเขาสูญเสียความเสถียร!”
เสียงนายแพทย์อาวุโสเจ้าของโครงการโพล่งคำขึ้นกลางห้องแล็บ แกมีผมสีขาวสว่างโพลนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยย่นและริ้วรอยจากความตึงเครียด สวมแว่นหนาเตอะแต่การประเมินสถานการณ์นั้นค่อนข้างเฉียบคม
.
“คุณพยาบาลตอนนี้โรงบาลเรามีผู้ป่วยโควิดกี่คน?”
.
พยาบาลสาวหุ่นสะบึมคนเดิมรายงานไปตามความจริง ทำให้ทราบว่าที่นี่มีผู้ติดเชื้ออยู่มากทีเดียว แต่ละคนมาจากต่างสาขาอาชีพแล้วก็มีทั้งเด็กและผู้ใหญ่รวมไปถึงกลุ่มเพศทางเลือกด้วย ซึ่งสาเหตุที่หมอผู้รับผิดชอบโครงการถามเช่นนั้นก็เพราะแกต้องการจะทราบตัวเลขของผู้ป่วยโควิดที่เป็นเพศหญิง
.
ไอเดียของแกคือการถ่ายเลือดใหม่ให้กับเปรม โดยการนำเลือดผู้หญิงที่มีฮอร์โมน Estrogen ถ่ายโอนเข้าไปด้วย ด้วยวิธีนี้จะทำให้การผลิต Growth ฮอร์โมนของเปรมมีปริมาณที่น้อยลง สารคัดหลั่งจากตัวเขาจะด้อยคุณภาพลงไปตามกัน แล้วแอนติบอดี้ที่สกัดใหม่หลังจากนั้นก็จะให้ค่าความเข้มข้นที่ลดน้อยลงตามไปด้วย จนสุดท้ายทีมแพทย์ก็จะนำมาฉีดเพื่อรักษาผู้ป่วยโควิดคนอื่น ๆ ได้
.
เป็นแผนที่ฟังดูปังแต่ยังไม่เคยมีใครทดลองทำมาก่อน หลักฐานคือบรรดานายแพทย์คนอื่น ๆ ต่างก็ยังคงตั้งคำถามกับไอเดียนี้อยู่ ทว่าด้วยความเกรงใจในความอาวุโสบวกกับเวลาที่กระชั้นชิด พยาบาลสาวที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก็เลยต้องรีบลงมือจัดแจงระดมเก็บตัวอย่างเลือดผู้ป่วยโควิดเพศหญิงตามที่คุณหมอสั่งทันที
.
เธอเขี่ยแท็บเล็ตบนมือให้หน้าจอสว่างขึ้น พลางรายงานตัวเลขต่อหน้าคุณหมอทุกคนอีกครั้ง
.
“เรามีผู้ป่วยสตรีจำนวน 65 รายค่ะ ดิฉันจะให้พยาบาลทุกคนระดมเก็บตัวอย่างเลือดเดี๋ยวนี้เลยค่ะคุณหมอ”
.
“ขอบคุณมากแล้วลงไปเจอกันที่ชั้นใต้ดินนะ ผมจะไปตระเตรียมคุณเปรมหมายเลข 001 ของเราให้พร้อมสักหน่อย เราคงต้องพึ่งเขาอีกสักยก”
คุณหมอผมสีดอกเลาพูด
.
.
คนที่ซวยก็เลยกลายเป็นเปรมโดยไม่ต้องสืบ ตลอดระยะเวลา 1 สัปดาห์หลังจากนั้นเขาแทบไม่ได้หลับได้นอน ตามตัวมีแต่รอยเข็ม พยาบาลในชุด PPE เดินเข้าเดินออกเป็นว่าเล่นเพื่อเข้ามาฉีดเลือดติดเชื้อของสตรีเข้าสู่ร่างกายเขา ฉีดแล้วก็รอผลแล็บ แล้วก็ฉีดอีก แล้วก็รอผลแล็บ สลับไปสลับมาอยู่แบบนี้ แต่จนแล้วจนรอดจนกระทั่งผู้ป่วยโควิดหญิงล่วงเลยมาถึงรายสุดท้ายในรายที่ 65 ค่าความเข้มของแอนติบอดี้ในเลือดเปรมก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย เขายังคงเป็นตัวอันตราย และเลือดของเขาก็ยังพร้อมจะแพร่เชื้อ Covid-19 สายพันธุ์ New hell ได้อยู่ต่อไปไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
.
เสียงวิพากษ์วิจารณ์จึงถาโถมเข้าไปสู่นายแพทย์ผู้รับผิดชอบโครงการอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่เว้นแม้กระทั่งหมอด้วยกันเองที่อายุน้อยกว่า ต่างคนก็ต่างพยายามค้านว่าวิธีนี้มันไม่เวิร์ค แต่แกก็ยังคงดื้อ เดือดร้อนไปถึงคุณพยาบาลที่ต้องมารับคำสั่งเพิ่มเติมในอีกคำรบ
.
“คุณพยาบาลเดี๋ยวคุณช่วยทำเรื่องไปที่โรงพยาบาลตามต่างจังหวัดนะ ว่าให้พวกเขาส่งตัวผู้ป่วยโควิดที่เป็นผู้หญิงมาที่ตึกเราหน่อย บอกเขาด้วยว่าเป็นโรงพยาบาลในเครือ AP อะไร ๆ จะได้สะดวกขึ้น”
หมอสูงวัยกำชับ
.
สวนทางกับผู้ช่วยสาวที่ตอบกลับมาแบบห้วน ๆ เธอปาดนิ้วลงบนจอแท็บเล็ตพลางทอดสายตาดูตัวเลขสต๊อกผู้ป่วยอีกครั้ง
.
“ก็ทำได้อยู่ค่ะคุณหมอ แต่หนูอยากให้คุณหมอลองทำอะไรดูสักอย่าง เราอาจจะมองข้ามผู้ป่วยตกสำรวจกลุ่มนี้ไป “พวกกระเทย” อ่ะค่ะ พวกเขามีทั้งฮอร์โมนเพศหญิงและเพศชายอยู่ในคน ๆ เดียวกัน บางทีอาจจะเวิร์คก็ได้นะคะ”
.
เรียกเสียงฮือฮาจากคณะแพทย์ได้เป็นวงกว้าง มันอาจจะฟังดูบ้าบิ่นแต่ก็ดูเป็นเหตุเป็นผลอยู่พอสมควร มิหนำซ้ำผู้ป่วยกลุ่มนี้ก็มีอยู่ในสต๊อกอยู่แล้ว จึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลาไปกับการรอส่งตัวผู้ป่วยจากต่างจังหวัด เปรมเองก็เหนี่อยล้าเต็มทีขืนใช้งานเขามากไปกว่านี้ เกิดตายขึ้นมาประเทศชาติคงจะดับสูญ
.
สาวประเภทสองตัวเป็น ๆ แถมพ่วงด้วยอายุอานามที่มากถึง 65 ปี จึงถูกนำตัวเข้ามาพบคณะแพทย์ “กระเทยเฒ่า” คือโค้ดเนมที่พวกคุณหมอเรียกเธอ ทว่าครานั้นเจ้าหล่อนก็ไม่ได้ว่าอะไรก็ในเมื่อหลักฐานก็เห็นอยู่ทนโท่ เธอพร้อมซะยิ่งกว่าพร้อมกลายเป็นดีซะอีกที่เลือดของเธอจะได้เป็นหนึ่งในหน้าประวัติศาสตร์ หากมันจะช่วยรักษาเชื้อโควิดได้เธอก็แสนจะภาคภูมิใจ
.
“เจาะไปเลยค่ะหมอ ดิฉันพร้อมแล้ว”
กระเทยเฒ่าพูด เธอสะบัดผมต่อไม่รอแล้วนะพลันยื่นแขนให้คุณพยาบาลคนเดิมจัดแจงด้วยความเต็มใจ
.
"จึก!"
.
ออสก้ามีรางวัลนักแสดงสมทบยอดเยี่ยมฉันใด สาวประเภทสองนางนี้ก็คงจะลงเอยเช่นนั้น เพราะหลังจากนำเลือดของเธอไปฉีดให้เปรมเสร็จ เธอก็ถูกจับใส่รถเข็นและเข็นกลับไปนอนพักยังจุดที่กันไว้สำหรับผู้ป่วยโควิด - 19 ในโรงพยาบาลตามเดิม แล้วหลังจากนั้นที่นี่ก็ไม่มีใครได้เจอเธออีกเลย รางวัลของเธอคือคำกล่าวขอบคุณจากบรรดาคุณหมอ พร้อมกับเสียงสวดภาวนาว่าขอให้เคสนี้สำเร็จ ขอให้เลือดกระเทยทำให้เลือดแมน ๆ เงี่ยน ๆ ของเปรมเจือจางลง แอนติบอดี้จากตัวเขาจะได้นำมารักษาผู้คนได้
.
หลายชั่วโมงผ่านไป
.
ภายในห้องพลาสติกที่มองเห็นกันและกันจากทั้งสองฟาก เปรมลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับความรู้สึกคุ้นชินนั่นคือความชาตรงบริเวณท้องแขน ตรงตำแหน่งที่ถูกเจาะให้เลือด เขาลุกขึ้นจากเตียงได้เองพลันพยายามมองไปรอบ ๆ จ้องหน้าพวกคุณหมอคุณพยาบาล แล้วก็พบว่าหน้ากาก N95 แทบไม่ช่วยอะไรเลย เพราะแววตาของแต่ละคนนั้นเป็นแบบเดียวกันหมด คือกำลังตั้งคำถามว่าการฉีดเลือดกระเทยเข้าร่างครั้งนี้สำเร็จตามที่คิดรึเปล่า?
.
“ไงล่ะหมอ! มันสำเร็จไหม อย่าพากันเงียบสิตอบผมด้วย?”
เปรมทุบกระจกพลาสติกโครม ๆ เขาเองก็อยากรู้เช่นกัน
มองที่ด้านหลังเห็นปลั๊กไฟเสียบใส่เต้ารับไว้แน่นหนา เอามืออังแถวด้านข้างยังสัมผัสได้ถึงความเย็นที่แทรกซึมออกมาจากตัวตู้ได้เล็กน้อย ไม่ผิดแน่แพรวค่อนข้างมั่นใจ ว่าในตู้ใบนี้จะต้องมีเบียร์แช่ไว้เป็นลัง ๆ เธอพยายามมองภาพหลาย ๆ มุม พยายามคิดแทนคุณพ่ออีพีว่าในชั่วยามแบบนี้ ยังอยากจะแดกแอลกอฮอล์เข้าสู่กระแสโลหิตอยู่อีกเหรอ คิดไปก็ปวดหัวสู้โพร่งถามออกไปตรง ๆ เลยดีกว่า ว่าแล้วสาวผมส้มก็ผละตัวเองออกมาเพื่อเปิดทางให้เฟิงฉินเข้ามาช่วย เธอสะกิดหลังด็อกเตอร์ไปสองสามที."ด็อกเตอร์คะ? , ด็อกเตอร์คะ? , คือ!"."อุ๊ย!".ตกใจสะดุ้งโหยงยังไม่ทันถามได้ศัพท์ดี ทั้งมิวท์และแพรวต่างก็สะบัดตัวหนีออกมาจากระยะ ด้วยความสัตย์จริงว่าเป็นอะไรที่ประหลาดตามาก เพราะทันทีที่เฟิงฉินขูดสติกเกอร์โลโก้ยี่ห้อที่ติดอยู่ตรงกลางออกจนหมด ตัวตู้เย็นที่สูงราว 4 ฟุตครึ่งอันนี้ก็ขยับเขยื้อน มันสะบัดตัวเองราวกับมีชีวิต แถมยังพ่นไอเย็นออกมาจากด้านล่างวูบหนึ่ง."ฟู่~!"."เหอะ.. ฉันอยู่กับไอเย็นมาทั้งชีวิตเถอะ แค่นี้คงไม่ทำให้ต้องกลัว"เฟิงฉินคิดในใจ ตามติดมาด้วยการเอ่ยเสียงถามด็อกเตอร์ว่าจะให้ทำไงต่อ."ตรงนี้เหมือนมีรูให้เสียบอะไ
ปุ่มสวิตซ์ถูกกดไปตั้งแต่อยู่บนรถ ปล่อยเวลาผ่านเลยไปเล็กน้อยบ้านทั้งหลังก็จมหายยุบลงไปใต้ดิน! นี่คือระบบป้องกันตัวเองที่ด็อกเตอร์ออกแบบไว้นานแล้ว เพื่อใช้ป้องกันตัวบ้านไม่ให้โดนไวรัสกัดกร่อน แกมีนวัตกรรมเจ๋ง ๆ แบบนี้หลายอย่างเพียงแต่เป็นพวกเราเองที่ไม่ได้โฟกัสมาที่แกตั้งแต่แรก กลับมัวแต่ตามติดชีวิตของแพรวกับความมะรุมมะตุ้มเละเทะของเนื้อเรื่อง จนหวิดจะออกทะเลอยู่หลายรอบ.ซึ่งจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วเพราะนี่คือศึกสุดท้าย มีแผ่นเหล็กขนาดเท่าบานประตูสองบานวางแผ่หลาอยู่บนสนาม ตรงตำแหน่งที่เคยเป็นตัวบ้านมาก่อน ลักษณะของมันคล้ายกับประตูบานพับที่แข็งแรงแต่กลับวางนอนอยู่บนพื้น ไม่ได้ตั้งขนานกับพื้นโลกอย่างที่ควรจะเป็น แพรวที่อยู่ใกล้กับด็อกเตอร์เลือกที่จะทอดสายตาต่ำลง พลางเพ่งมองไปยังฝ่ามืออันหยาบกร้านของชายสูงอายุ พอดีกันกับมิวท์และเฟิงฉินที่เร่งเดินตามมาติด ๆ."อะไรอ่ะแพรว.. ไม่เห็นจะมี! , อุ๊บ!".โดนจ่อนิ้วเข้ากับริมฝีปาก ยินเสียงจี่จากแพรวทำให้เฟิงฉินกับมิวท์ต้องเงียบลงในทันใด ทุกคนต่างจ้องมองไปยังกระบวนการในการเปิดประตูอันพิลึกพิลั่นนั่น."เงียบก่อนอย่าเพิ่งพูดอะไร ประตูทางลงอุโมงค์มีเซ็นเ
"ซ่าาาาา , ซ่าาาาา , ครืดดด.. ด.. ด.. ด , ครืดดด.. ด.. ด.. ด"ตามปกติถ้าเปิดวิทยุก็จะได้ยินเสียงประมาณนี้.แต่หนนี้กลับเป็นอะไรที่แตกต่างออกไป แพรวถึงกับกระชากตัวเครื่องออกมาจากช่องเสียบหน้าคอนโซลรถ แล้วเอามาแนบหูตัวเองให้ถนัดถนี่ โชคร้ายที่ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย! เพราะเสียงที่ดังกลับมาก็มีแต่เสียงสะท้อนจากปลายกระบอกปืน."ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง!"."อ๊ากกกก! , เอื๊อกกกก! , อ๊ากกกก.. ก.. ก.. , อ๊ากกกก!".ถ้อยสำเนียงผนวกรวมกับเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยอง บ่งบอกถึงสถานการณ์ที่เป็นอยู่ทางฟากโน้น หัวหน้าหน่วยทั้งสองและลูกทีมหลักร้อยคงไม่มีใครรอด แม้แต่ลูกทีมของเฟิงฉินที่พูดแต่คำจีนใส่กันก็ไม่มีการวิทยุตอบกลับมาแต่อย่างใด พวกเขาน่าจะตายคาสมรภูมิเยี่ยงทหารดินเผาของจิ๋นซีฮ่องเต้ และตอนนี้ก็คงจะเหลือแต่เฟิงฉินผู้เป็นหัวหน้า กับมิวท์ , แพรว , แล้วก็ด็อกเตอร์ ที่เป็นดั่งความหวังสุดท้าย.แพรวลองจูนสัญญาณคลื่นวิทยุไปอีกหลายย่าน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมคือเงียบสนิท! ไม่ม่วี่แววว่าจะมีเสียงใดลอดเข้ามา เว้นก็แต่เสียงร้องคำรามของพวกผู้ติดเชื้อที่ดังไม่หยุดหย่
หนาวตัวสั่นทั้งยังควันออกปาก แทบไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะมาตกอยู่ในสภาพนี้ได้ เปรมมองไปด้านหลังเพื่อเช็คว่านี่คือหน้าตึก AP ไม่ใช่กระท่อมเอสกิโม ทว่าเช็คแล้วเช็คเล่าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าชานเมืองฝั่งโน้นนั้นเกิดอะไรขึ้น เขารู้แต่เพียงว่าคราวก่อนเป็นฝ่ายเขาเองที่เพลี่ยงพล้ำเสียท่า ซึ่งน่าจะเป็นผลมาจากกลศึกของศัตรู ความเย็นเฉียบเงียบขรึมที่เป็นอยู่จึงเปรียบได้กับสาส์นเตือนให้เขารับรู้ว่าต้องละเอียดรอบคอบมากยิ่งขึ้น."หึ๊ยยย!"กัดกรามกรอดก้มหน้าลงหงุดหงิด.เรียนตามตรงว่ากองทัพผู้ติดเชื้อเวอร์ชั่นตีบวกเป็นล้าน ๆ สู้กับคนจำนวนหลักร้อยนั้นโคตรจะไม่สูสี แต่ครานั้นเปรมก็ไม่อยากพลาดอีกแล้ว เขาเคยเสียหมามาแล้วหนหนึ่งจึงรีบหลับตาลงเร่งทำสมาธิอีกครั้ง ก่อนที่ต่อมาหน้าจอคอนโทรลในจิตใจจะสว่างโพลงขึ้นทีละดวงสองดวง! มันคือตัวแทนของลูกสมุนผู้ติดเชื้อแต่ละตน ซึ่งเปรมสามารถคอนโทรลได้ไกลถึง 30 กม.!."วิ้ง~!"."โคร่งงงงง~!"."โคร่งงงงงงงง~!"."โคร่งงงงงงงงงงงง~!".ตัดภาพไปฝั่งโน้นจะเห็นสัมภเวสีไวรัสจำนวน 10 ตัวที่ถมึงทึงดวงตาขึ้น! ดวงเนตรสีแดงก่ำร้อนฉ่าน่ากลัวสยดสยอง แต่ละตัวเดินง่อนแง่นเยื้อย่างอ
ภาพความยิ่งใหญ่อลังการประหนึ่งพระราชาออกว่าราชการที่หน้าบัลลังก์ มองจากมุมต่ำฝ่าความยั้วเยี้ยสะอิดสะเอียนเข้าไป จะเห็นเปรมยืนผายมืออยู่บนชั้น 3 ตัวเขาใหญ่เท่ากับมดแต่ท่วงท่าการผายมือออกทั้งสองข้างนี่สิ ที่ช่างทรงพลังและน่ายำเกรงยิ่งกว่าสิ่งใด เสียงแซ่ซ้องอื้ออึงจากสัมภเวสีไวรัสนับล้านดังระงม พวกมันต่างพากันหันหน้าขึ้นไปมองในทิศทางเดียวกัน แม้เนื้อตัวจะเบียดแน่นราวกับอัดกันอยู่ในงานคอนเสิร์ตก็ตามที."โคร่งงงงง~!"เปรมก้มหน้าลงไปคำรามใส่ เขาไม่จำเป็นต้องหลับตาอีกต่อไปแล้วเพราะเบื้องล่างคือสมาชิกผู้ติดเชื้อที่คอนโทรลได้ทุกอย่าง.สอดรับกับรูปปากของเจ้าตัวที่เริ่มจะงอกยาวออกมา คมเขี้ยวพับงุ้มหุบเข้าไปด้านหลัง โควิดกำลังโชว์วิวัฒนาการกล้ามเนื้อมุมปาก คิดเอาสิว่าขนาดถนนคอนกรีตทั้งเส้นเชื้อยังย่อยสลายได้ แล้วนับประสาอะไรกับช่องปากของร่างภาชนะอย่างเปรม แค่ขมิบนิดเดียวรูปปากที่เคยแข็งเป็นหิน ตอนนี้ก็พูดในสิ่งที่มันคิดออกมาได้แล้ว."โคร่งงงงง~!"คำรามเที่ยวนี้ข้างล่างนับล้านถึงกับร้องตาม."โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง!"."เรียก..! , กู..! , ว่า..! , เปรม..!!
"แหวนเธอเป็นไงบ้างโบ๊ท ยังใช้งานได้อีกไหม!?"เสียงตะโกนจากเจนิสพุ่งแหวกอากาศ ทแยงสวนขึ้นไปบนแนวกำแพงวิลเลจ."ไม่ได้แล้วพี่.. ลำพังใช้ดึงดาวเทียมให้ตกลงมาสู่ชั้นบรรยากาศ นิ้วผมก็แทบจะขาดอยู่แล้ว!"โบ๊ทป้องปากตะโกนตอบลงมา จากนั้นจึงพาดฝ่ามือลงกับสันกำแพง เขามองเห็นลอยห้อเลือดปูดบวมและเส้นเลือดฝอยมากมายที่บ่งบอกได้ถึงอาฟเตอร์เอฟเฟ็คหลังการใช้แหวน.เย็นย่ำอาทิตย์อัสดงใกล้ค่ำ วันนี้ก็เหมือนวันวานเมื่อวานก็เหมือนวันก่อน ที่วิลเลจย่อมต้องถูกโจมตีเป็นเรื่องปกติ จะต่างจากเดิมหน่อยก็แค่หนนี้แทบจะไม่มีใครเหลืออยู่ที่นี่เลย แพรวไม่อยู่หัวหน้าหน่วยทั้งคู่ก็ไม่อยู่ กระทั่งเจนิสต้องลงไปไฟว้กับสัมภเวสีไวรัสข้างล่างด้วยตัวเอง เธอถึงกับต้องเกณฑ์คุณลุงคุณป้ากับทหารรับจ้างคลาสต่ำที่ถูกหัวหน้าหน่วยทิ้งไว้ให้มาเป็นสหายร่วมรบ.เด็ก 9 ขวบอย่างโบ๊ทกลายเป็นคนคุมสถานการณ์จากบนกำแพง แต่ก่อนข้างบนนี้จะมีทหารรับจ้างยืนสลับเวรยามคุ้มกันตลอด 24 ชั่วโมง แต่ปัจจุบันกลับเหลือแค่โบ๊ทเพียงคนเดียว อาญาสิทธิ์เด็ดขาดทั้งหมดจึงตกเป็นของเขา ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้โบ๊ทใช้แหวนเวอร์ชั่น 2 ที่สร้างขึ้นจากเศษเหล็ก ย้ายผีดิบผู้







