บทที่ 16 : ฝ่ามือ

ผิวพรรณดูมีน้ำมีนวลขึ้น รอยจ้ำตามแขนขาและลำตัวเริ่มจางไป เปล่าเลยเปรมไม่ได้ใช้ครีมบำรุงผิวสารสกัดจากเมือกหอยทากใด ๆ ทั้งสิ้น หากแต่เป็นเพราะผลจากเลือดของกระเทยเฒ่าที่ฉีดเข้าสู่เส้นเลือด ปฏิกิริยาอลูมินั่มแทบจะเกิดขึ้นในทันที วินาทีที่เลือดจากสองแหล่งแล่นผสมกัน ทำให้เกิดสภาวะเชื้อผลักเชื้อ และแอนติบอดี้กำลังจะอ่อนฤทธิ์

.

ได้ผลอย่างชะงักงันเมื่อมองด้วยตาเปล่า มีทีมแพทย์อีกหลายชุดใส่ชุด PPE เข้ามาเช็คผลและเก็บผลเลือดไปตรวจในห้องแล็บ เพื่อความแน่ใจว่ามีแอนติบอดี้ในการรักษา Covid-19 แล้วจริง ๆ  ประเทศไทยกำลังจะรอด พวกเราผลิตยารักษาได้เองแม้ที่มาที่ไปจะแปลกพิสดารไปซะหน่อยก็เถอะ

.

3 วันผ่านไป

.

ภายหลังจากการเฝ้าติดตามอาการและเช็คผลแล็บ ก็ได้ข้อสรุปออกมาว่าเปรมยังคงมีเชื้อสายพันธุ์ New hell อยู่ในร่างกาย แต่จะไม่แสดงอาการและอัตราการแพร่เชื้อก็อยู่ในระดับต่ำ นอกเหนือจากนั้นคุณหมอยังวิเคราะห์ต่ออีกว่าเพราะเหตุใดเลือดกระเทยอาวุโสถึงได้ผล  

.

คำตอบคือเพราะเลือดที่ได้มานั้นมีส่วนผสมของแอลกอฮอล์อยู่เยอะมาก เรียกได้ว่าทุก 10 ซีซีจะมีเหล้าผสมอยู่ถึง 3 ใน 4 ส่วน มิหนำซ้ำในเลือดของเธอก็ยังมีส่วนผสมของยาคุมกำเนิด มวลสารสากลของกระเทยทั้งชาติที่มีไว้สำหรับกินเพื่อให้หน้าอกมีขนาดใหญ่คล้ายกับผู้หญิง

.

ปัจจัย 2 สิ่งนี้รวมกันทำให้แอนติบอดี้ในการรักษาสัมฤทธิ์ผล เปรมก็เลยกลับมามีสุขภาพแข็งแรงและหายโทรม เนื้อตัวเขากลับมาเต่งตึงใบหน้าที่เคยซูบผอมก็กลับมามีสีสัน เรียกรอยยิ้มให้แก่บรรดาหมอ ๆ ทั้งคณะ พวกเขาถึงกับกอดคอกันกระโดดโลดเต้นดีใจกันสุดเหวี่ยง ที่ในที่สุดก็ทำให้เปรมที่เป็นตัวแม่แห่งเชื้อสายพันธุ์ New hell กลายเป็นอาวุธสำคัญที่ใช้รักษาเชื้อโควิดเวอร์ชั่นออริจินอลได้ 

.

สถานการณ์เริ่มคลี่คลายลงทีละเปราะ ผู้คนเริ่มทยอยหาย มีการออกข่าวกันครึกโครมว่ารัฐบาลค้นพบยาต้านเชื้อสูตรใหม่ที่ทำให้โรงพยาบาลและสถานกักกันโรคต่าง ๆ มีปริมาณผู้ป่วยลดลง แอนติบอดี้จากตัวเปรมใช้ดีเหลือเชื่อ เขาถูกนำตัวออกจากห้องขังพลาสติกและสามารถเดินไปไหนมาไหนได้ แต่ก็ถูกขอร้องเอาไว้ว่าให้อยู่ในบริเวณอาคารของโรงพยาบาลในเครือ AP แห่งนี้ไปพลางก่อน

.

“หมอต้องขอร้องคุณให้อยู่ที่นี่ต่อสักพัก เราต้องใช้เลือดคุณรักษาคนไข้รายอื่นอีกหลายชีวิต”

คุณหมอเจ้าของโปรเจคออกปากขอร้อง

.

“ยินดีครับหมอเจาะเลือดผมไปเลยอยากได้เท่าไหร่ก็เอาไป ผมเองก็ต้องการแบบนี้อยู่แล้วไม่รีบร้อนอะไรหรอกครับ”  

เปรมพูดกึ่งอมยิ้ม สำหรับเขาแล้วแค่ไม่โดนขังในห้องพลาสติกโปร่งใสกับสายระโยงระยางติดตามตัวก็มีความสุขจะแย่ การได้นั่งคุยกันในออฟฟิศแบบนี้แหละดีที่สุด 

.

ทว่าท่าทีของหมอนี่สิที่ดูไม่สู้ดีนัก แกถอนหายใจยาวพลางล้วงมือลงไปหยิบแฟ้มโปรเจคขึ้นมากางให้ดู

.

“พลั๊ววว!”

(เสียงฟาดแฟ้มลงใส่โต๊ะ)

.

“ผมคงต้องพูดกับคุณตรง ๆ คือตอนนี้ทีมแพทย์ของเราได้ตกลงร่วมกันแล้วว่าจะมีโปรเจคใหม่โดยใช้คุณเป็นศูนย์กลาง”

.

“ผมเป็นศูนย์กลาง? , คืออะไร? , ยังไงครับ? ”

ชายหนุ่มสงสัย

.

“คุณเปรียบเหมือนอาวุธชิ้นเดียวที่ใช้จัดการเชื้อร้ายได้ เราเลยคิดว่าจะหันมาผลิตวัคซีนชนิดพ่นแทนการสกัดแอนติบอดี้แบบเดิมที่เคยทำ”

.

"หือ!"

“ก็ดีนี่ครับก็เอาเลือดผมไปสกัดสิ ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว”

.

“ไม่ ๆ ๆ คุณเปรมคุณเข้าใจผิดแล้ว”

“สถานการณ์ตอนนี้เป็นภาพลวงตา ตัวเลขผู้ป่วยลดลงก็จริงแต่อัตราการแพร่กระจายของโรคยังพุ่งสูงมาก การสกัดแอนติบอดี้จากเลือดคุณนั้นช้าเกินไป เรารักษาคนไข้ให้หายได้วันละ 10 คน ในขณะที่มีคนติดเชื้อเพิ่มวันละเป็นหมื่น ทีนี้คุณเห็นรึยังว่าตัวเลขมันไม่สัมพันธ์กัน”

.

“ก็ทำไมหมอไม่ดูดเลือดผมไปให้เยอะกว่านี้ละครับ ไม่เห็นจะยาก”

.

หมอใหญ่ถอนหายใจปลดปลง เขาใช้สันมือดันแฟ้มเอกสารเข้าไปใกล้ ๆ เปรม  พลันพูดขึ้นว่า

.

“แต่คุณจะตายนะ!”

.

“ห๊าาา!?”

.

“จริง! ผมไม่ได้ล้อเล่น กราฟในแฟ้มบอกชัดว่าร่างกายคุณทนไม่ไหว ย้ำอีกครั้งว่าคุณคืออาวุธชนิดเดียวที่เรามีเพราะงั้นเราจะทำให้คุณเสียชีวิตไม่ได้เด็ดขาด คุณคือความหวังของมวลมนุษยชาติ ผมกับทีมก็เลยต้องการจะเสนอทางออกด้วยการผลักดันคุณให้ขึ้นมาเป็นแนวร่วมกับทีมงานสืบสวนโรคของเรา”

“เราจะตั้งคุณให้เป็นหัวหน้าทีมผู้พิทักษ์”

.

เปรมอึ้งไปในทันใดความเย่อหยิ่งที่เคยมีกลายเป็นความหลัง แถมยังออกอาการละล้าละลังทำอะไรไม่ถูก พอดีกันกับที่คุณหมอพลิกหน้ากระดาษเปิดให้เขาดูโปรเจคที่คิดจะทำ ในนั้นมีตัวหนังสือยึกยือที่อ่านไม่ออกแต่มีรูปภาพของฝ่ามือแล้วก็เครื่องยนต์กลไกต่าง ๆ ลักษณะเป็นแผนผังคล้ายกับพิมพ์เขียว

.

ก่อนที่ต่อมาคุณหมอจะยกมือตัวเองขึ้นมาชูไว้ตรงหน้า กางนิ้วทั้งห้าออกจากกันเสียงดัง

.

“พรึบบบ!!!”

.

“คุณเปรมโปรเจคนี้จะทำให้คุณกลายเป็นคนเหนือคนไปเลยล่ะ คุณไม่อยากเป็นฮีโร่เหรอดูเหมาะกับคุณมากเลยนะ ดีกว่าให้คนมองคุณเป็นขยะแพร่เชื้อตั้งเยอะถูกไหม? ”

“เซ็นต์ยินยอมตรงนี้ซะสิ”

“เซ็นต์ซะนี่ผมพูดกับคุณดี ๆ แล้วนะ”

.

เคาะนิ้วป็อก ๆ ลงตรงท้ายเอกสาร คีย์เสียงเยือกเย็นราวกับอมฮอลล์ เกิดเป็นการมัดมือชกแบบกลาย ๆ

.

“เอิ่ม..ม..ม.. เรื่องนี้คือ?”

.

เปรมจะเลือกอะไรได้ไหม เปรมจะเลือกไม่เซ็นต์ได้หรือเปล่า ♪ ท่อนฮุคเพลง cover ดังของ The Toy คงช่วยอะไรไม่ได้ เพราะในบั้นปลายเปรมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเขาบ้าง