LOGINShare
บทที่ 16 : ฝ่ามือ
Last Updated:
2025-06-27 23:00:09ผิวพรรณดูมีน้ำมีนวลขึ้น รอยจ้ำตามแขนขาและลำตัวเริ่มจางไป เปล่าเลยเปรมไม่ได้ใช้ครีมบำรุงผิวสารสกัดจากเมือกหอยทากใด ๆ ทั้งสิ้น หากแต่เป็นเพราะผลจากเลือดของกระเทยเฒ่าที่ฉีดเข้าสู่เส้นเลือด ปฏิกิริยาอลูมินั่มแทบจะเกิดขึ้นในทันที วินาทีที่เลือดจากสองแหล่งแล่นผสมกัน ทำให้เกิดสภาวะเชื้อผลักเชื้อ และแอนติบอดี้กำลังจะอ่อนฤทธิ์
.
ได้ผลอย่างชะงักงันเมื่อมองด้วยตาเปล่า มีทีมแพทย์อีกหลายชุดใส่ชุด PPE เข้ามาเช็คผลและเก็บผลเลือดไปตรวจในห้องแล็บ เพื่อความแน่ใจว่ามีแอนติบอดี้ในการรักษา Covid-19 แล้วจริง ๆ ประเทศไทยกำลังจะรอด พวกเราผลิตยารักษาได้เองแม้ที่มาที่ไปจะแปลกพิสดารไปซะหน่อยก็เถอะ
.
3 วันผ่านไป
.
ภายหลังจากการเฝ้าติดตามอาการและเช็คผลแล็บ ก็ได้ข้อสรุปออกมาว่าเปรมยังคงมีเชื้อสายพันธุ์ New hell อยู่ในร่างกาย แต่จะไม่แสดงอาการและอัตราการแพร่เชื้อก็อยู่ในระดับต่ำ นอกเหนือจากนั้นคุณหมอยังวิเคราะห์ต่ออีกว่าเพราะเหตุใดเลือดกระเทยอาวุโสถึงได้ผล
.
คำตอบคือเพราะเลือดที่ได้มานั้นมีส่วนผสมของแอลกอฮอล์อยู่เยอะมาก เรียกได้ว่าทุก 10 ซีซีจะมีเหล้าผสมอยู่ถึง 3 ใน 4 ส่วน มิหนำซ้ำในเลือดของเธอก็ยังมีส่วนผสมของยาคุมกำเนิด มวลสารสากลของกระเทยทั้งชาติที่มีไว้สำหรับกินเพื่อให้หน้าอกมีขนาดใหญ่คล้ายกับผู้หญิง
.
ปัจจัย 2 สิ่งนี้รวมกันทำให้แอนติบอดี้ในการรักษาสัมฤทธิ์ผล เปรมก็เลยกลับมามีสุขภาพแข็งแรงและหายโทรม เนื้อตัวเขากลับมาเต่งตึงใบหน้าที่เคยซูบผอมก็กลับมามีสีสัน เรียกรอยยิ้มให้แก่บรรดาหมอ ๆ ทั้งคณะ พวกเขาถึงกับกอดคอกันกระโดดโลดเต้นดีใจกันสุดเหวี่ยง ที่ในที่สุดก็ทำให้เปรมที่เป็นตัวแม่แห่งเชื้อสายพันธุ์ New hell กลายเป็นอาวุธสำคัญที่ใช้รักษาเชื้อโควิดเวอร์ชั่นออริจินอลได้
.
สถานการณ์เริ่มคลี่คลายลงทีละเปราะ ผู้คนเริ่มทยอยหาย มีการออกข่าวกันครึกโครมว่ารัฐบาลค้นพบยาต้านเชื้อสูตรใหม่ที่ทำให้โรงพยาบาลและสถานกักกันโรคต่าง ๆ มีปริมาณผู้ป่วยลดลง แอนติบอดี้จากตัวเปรมใช้ดีเหลือเชื่อ เขาถูกนำตัวออกจากห้องขังพลาสติกและสามารถเดินไปไหนมาไหนได้ แต่ก็ถูกขอร้องเอาไว้ว่าให้อยู่ในบริเวณอาคารของโรงพยาบาลในเครือ AP แห่งนี้ไปพลางก่อน
.
“หมอต้องขอร้องคุณให้อยู่ที่นี่ต่อสักพัก เราต้องใช้เลือดคุณรักษาคนไข้รายอื่นอีกหลายชีวิต”
คุณหมอเจ้าของโปรเจคออกปากขอร้อง
.
“ยินดีครับหมอเจาะเลือดผมไปเลยอยากได้เท่าไหร่ก็เอาไป ผมเองก็ต้องการแบบนี้อยู่แล้วไม่รีบร้อนอะไรหรอกครับ”
เปรมพูดกึ่งอมยิ้ม สำหรับเขาแล้วแค่ไม่โดนขังในห้องพลาสติกโปร่งใสกับสายระโยงระยางติดตามตัวก็มีความสุขจะแย่ การได้นั่งคุยกันในออฟฟิศแบบนี้แหละดีที่สุด
.
ทว่าท่าทีของหมอนี่สิที่ดูไม่สู้ดีนัก แกถอนหายใจยาวพลางล้วงมือลงไปหยิบแฟ้มโปรเจคขึ้นมากางให้ดู
.
“พลั๊ววว!”
(เสียงฟาดแฟ้มลงใส่โต๊ะ)
.
“ผมคงต้องพูดกับคุณตรง ๆ คือตอนนี้ทีมแพทย์ของเราได้ตกลงร่วมกันแล้วว่าจะมีโปรเจคใหม่โดยใช้คุณเป็นศูนย์กลาง”
.
“ผมเป็นศูนย์กลาง? , คืออะไร? , ยังไงครับ? ”
ชายหนุ่มสงสัย
.
“คุณเปรียบเหมือนอาวุธชิ้นเดียวที่ใช้จัดการเชื้อร้ายได้ เราเลยคิดว่าจะหันมาผลิตวัคซีนชนิดพ่นแทนการสกัดแอนติบอดี้แบบเดิมที่เคยทำ”
.
"หือ!"
“ก็ดีนี่ครับก็เอาเลือดผมไปสกัดสิ ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว”
.
“ไม่ ๆ ๆ คุณเปรมคุณเข้าใจผิดแล้ว”
“สถานการณ์ตอนนี้เป็นภาพลวงตา ตัวเลขผู้ป่วยลดลงก็จริงแต่อัตราการแพร่กระจายของโรคยังพุ่งสูงมาก การสกัดแอนติบอดี้จากเลือดคุณนั้นช้าเกินไป เรารักษาคนไข้ให้หายได้วันละ 10 คน ในขณะที่มีคนติดเชื้อเพิ่มวันละเป็นหมื่น ทีนี้คุณเห็นรึยังว่าตัวเลขมันไม่สัมพันธ์กัน”
.
“ก็ทำไมหมอไม่ดูดเลือดผมไปให้เยอะกว่านี้ละครับ ไม่เห็นจะยาก”
.
หมอใหญ่ถอนหายใจปลดปลง เขาใช้สันมือดันแฟ้มเอกสารเข้าไปใกล้ ๆ เปรม พลันพูดขึ้นว่า
.
“แต่คุณจะตายนะ!”
.
“ห๊าาา!?”
.
“จริง! ผมไม่ได้ล้อเล่น กราฟในแฟ้มบอกชัดว่าร่างกายคุณทนไม่ไหว ย้ำอีกครั้งว่าคุณคืออาวุธชนิดเดียวที่เรามีเพราะงั้นเราจะทำให้คุณเสียชีวิตไม่ได้เด็ดขาด คุณคือความหวังของมวลมนุษยชาติ ผมกับทีมก็เลยต้องการจะเสนอทางออกด้วยการผลักดันคุณให้ขึ้นมาเป็นแนวร่วมกับทีมงานสืบสวนโรคของเรา”
“เราจะตั้งคุณให้เป็นหัวหน้าทีมผู้พิทักษ์”
.
เปรมอึ้งไปในทันใดความเย่อหยิ่งที่เคยมีกลายเป็นความหลัง แถมยังออกอาการละล้าละลังทำอะไรไม่ถูก พอดีกันกับที่คุณหมอพลิกหน้ากระดาษเปิดให้เขาดูโปรเจคที่คิดจะทำ ในนั้นมีตัวหนังสือยึกยือที่อ่านไม่ออกแต่มีรูปภาพของฝ่ามือแล้วก็เครื่องยนต์กลไกต่าง ๆ ลักษณะเป็นแผนผังคล้ายกับพิมพ์เขียว
.
ก่อนที่ต่อมาคุณหมอจะยกมือตัวเองขึ้นมาชูไว้ตรงหน้า กางนิ้วทั้งห้าออกจากกันเสียงดัง
.
“พรึบบบ!!!”
.
“คุณเปรมโปรเจคนี้จะทำให้คุณกลายเป็นคนเหนือคนไปเลยล่ะ คุณไม่อยากเป็นฮีโร่เหรอดูเหมาะกับคุณมากเลยนะ ดีกว่าให้คนมองคุณเป็นขยะแพร่เชื้อตั้งเยอะถูกไหม? ”
“เซ็นต์ยินยอมตรงนี้ซะสิ”
“เซ็นต์ซะนี่ผมพูดกับคุณดี ๆ แล้วนะ”
.
เคาะนิ้วป็อก ๆ ลงตรงท้ายเอกสาร คีย์เสียงเยือกเย็นราวกับอมฮอลล์ เกิดเป็นการมัดมือชกแบบกลาย ๆ
.
“เอิ่ม..ม..ม.. เรื่องนี้คือ?”
.
เปรมจะเลือกอะไรได้ไหม เปรมจะเลือกไม่เซ็นต์ได้หรือเปล่า ♪ ท่อนฮุคเพลง cover ดังของ The Toy คงช่วยอะไรไม่ได้ เพราะในบั้นปลายเปรมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเขาบ้าง
Latest chapter
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 162 : แหวกแม่งทั้งบ้าน!
มองที่ด้านหลังเห็นปลั๊กไฟเสียบใส่เต้ารับไว้แน่นหนา เอามืออังแถวด้านข้างยังสัมผัสได้ถึงความเย็นที่แทรกซึมออกมาจากตัวตู้ได้เล็กน้อย ไม่ผิดแน่แพรวค่อนข้างมั่นใจ ว่าในตู้ใบนี้จะต้องมีเบียร์แช่ไว้เป็นลัง ๆ เธอพยายามมองภาพหลาย ๆ มุม พยายามคิดแทนคุณพ่ออีพีว่าในชั่วยามแบบนี้ ยังอยากจะแดกแอลกอฮอล์เข้าสู่กระแสโลหิตอยู่อีกเหรอ คิดไปก็ปวดหัวสู้โพร่งถามออกไปตรง ๆ เลยดีกว่า ว่าแล้วสาวผมส้มก็ผละตัวเองออกมาเพื่อเปิดทางให้เฟิงฉินเข้ามาช่วย เธอสะกิดหลังด็อกเตอร์ไปสองสามที."ด็อกเตอร์คะ? , ด็อกเตอร์คะ? , คือ!"."อุ๊ย!".ตกใจสะดุ้งโหยงยังไม่ทันถามได้ศัพท์ดี ทั้งมิวท์และแพรวต่างก็สะบัดตัวหนีออกมาจากระยะ ด้วยความสัตย์จริงว่าเป็นอะไรที่ประหลาดตามาก เพราะทันทีที่เฟิงฉินขูดสติกเกอร์โลโก้ยี่ห้อที่ติดอยู่ตรงกลางออกจนหมด ตัวตู้เย็นที่สูงราว 4 ฟุตครึ่งอันนี้ก็ขยับเขยื้อน มันสะบัดตัวเองราวกับมีชีวิต แถมยังพ่นไอเย็นออกมาจากด้านล่างวูบหนึ่ง."ฟู่~!"."เหอะ.. ฉันอยู่กับไอเย็นมาทั้งชีวิตเถอะ แค่นี้คงไม่ทำให้ต้องกลัว"เฟิงฉินคิดในใจ ตามติดมาด้วยการเอ่ยเสียงถามด็อกเตอร์ว่าจะให้ทำไงต่อ."ตรงนี้เหมือนมีรูให้เสียบอะไ
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 161 : มันคงเป็นไวรัส!
ปุ่มสวิตซ์ถูกกดไปตั้งแต่อยู่บนรถ ปล่อยเวลาผ่านเลยไปเล็กน้อยบ้านทั้งหลังก็จมหายยุบลงไปใต้ดิน! นี่คือระบบป้องกันตัวเองที่ด็อกเตอร์ออกแบบไว้นานแล้ว เพื่อใช้ป้องกันตัวบ้านไม่ให้โดนไวรัสกัดกร่อน แกมีนวัตกรรมเจ๋ง ๆ แบบนี้หลายอย่างเพียงแต่เป็นพวกเราเองที่ไม่ได้โฟกัสมาที่แกตั้งแต่แรก กลับมัวแต่ตามติดชีวิตของแพรวกับความมะรุมมะตุ้มเละเทะของเนื้อเรื่อง จนหวิดจะออกทะเลอยู่หลายรอบ.ซึ่งจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วเพราะนี่คือศึกสุดท้าย มีแผ่นเหล็กขนาดเท่าบานประตูสองบานวางแผ่หลาอยู่บนสนาม ตรงตำแหน่งที่เคยเป็นตัวบ้านมาก่อน ลักษณะของมันคล้ายกับประตูบานพับที่แข็งแรงแต่กลับวางนอนอยู่บนพื้น ไม่ได้ตั้งขนานกับพื้นโลกอย่างที่ควรจะเป็น แพรวที่อยู่ใกล้กับด็อกเตอร์เลือกที่จะทอดสายตาต่ำลง พลางเพ่งมองไปยังฝ่ามืออันหยาบกร้านของชายสูงอายุ พอดีกันกับมิวท์และเฟิงฉินที่เร่งเดินตามมาติด ๆ."อะไรอ่ะแพรว.. ไม่เห็นจะมี! , อุ๊บ!".โดนจ่อนิ้วเข้ากับริมฝีปาก ยินเสียงจี่จากแพรวทำให้เฟิงฉินกับมิวท์ต้องเงียบลงในทันใด ทุกคนต่างจ้องมองไปยังกระบวนการในการเปิดประตูอันพิลึกพิลั่นนั่น."เงียบก่อนอย่าเพิ่งพูดอะไร ประตูทางลงอุโมงค์มีเซ็นเ
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 160 : กลับบ้าน
"ซ่าาาาา , ซ่าาาาา , ครืดดด.. ด.. ด.. ด , ครืดดด.. ด.. ด.. ด"ตามปกติถ้าเปิดวิทยุก็จะได้ยินเสียงประมาณนี้.แต่หนนี้กลับเป็นอะไรที่แตกต่างออกไป แพรวถึงกับกระชากตัวเครื่องออกมาจากช่องเสียบหน้าคอนโซลรถ แล้วเอามาแนบหูตัวเองให้ถนัดถนี่ โชคร้ายที่ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย! เพราะเสียงที่ดังกลับมาก็มีแต่เสียงสะท้อนจากปลายกระบอกปืน."ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง!"."อ๊ากกกก! , เอื๊อกกกก! , อ๊ากกกก.. ก.. ก.. , อ๊ากกกก!".ถ้อยสำเนียงผนวกรวมกับเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยอง บ่งบอกถึงสถานการณ์ที่เป็นอยู่ทางฟากโน้น หัวหน้าหน่วยทั้งสองและลูกทีมหลักร้อยคงไม่มีใครรอด แม้แต่ลูกทีมของเฟิงฉินที่พูดแต่คำจีนใส่กันก็ไม่มีการวิทยุตอบกลับมาแต่อย่างใด พวกเขาน่าจะตายคาสมรภูมิเยี่ยงทหารดินเผาของจิ๋นซีฮ่องเต้ และตอนนี้ก็คงจะเหลือแต่เฟิงฉินผู้เป็นหัวหน้า กับมิวท์ , แพรว , แล้วก็ด็อกเตอร์ ที่เป็นดั่งความหวังสุดท้าย.แพรวลองจูนสัญญาณคลื่นวิทยุไปอีกหลายย่าน แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมคือเงียบสนิท! ไม่ม่วี่แววว่าจะมีเสียงใดลอดเข้ามา เว้นก็แต่เสียงร้องคำรามของพวกผู้ติดเชื้อที่ดังไม่หยุดหย่
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 159 : ถอนรากถอนโคน!
หนาวตัวสั่นทั้งยังควันออกปาก แทบไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะมาตกอยู่ในสภาพนี้ได้ เปรมมองไปด้านหลังเพื่อเช็คว่านี่คือหน้าตึก AP ไม่ใช่กระท่อมเอสกิโม ทว่าเช็คแล้วเช็คเล่าก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าชานเมืองฝั่งโน้นนั้นเกิดอะไรขึ้น เขารู้แต่เพียงว่าคราวก่อนเป็นฝ่ายเขาเองที่เพลี่ยงพล้ำเสียท่า ซึ่งน่าจะเป็นผลมาจากกลศึกของศัตรู ความเย็นเฉียบเงียบขรึมที่เป็นอยู่จึงเปรียบได้กับสาส์นเตือนให้เขารับรู้ว่าต้องละเอียดรอบคอบมากยิ่งขึ้น."หึ๊ยยย!"กัดกรามกรอดก้มหน้าลงหงุดหงิด.เรียนตามตรงว่ากองทัพผู้ติดเชื้อเวอร์ชั่นตีบวกเป็นล้าน ๆ สู้กับคนจำนวนหลักร้อยนั้นโคตรจะไม่สูสี แต่ครานั้นเปรมก็ไม่อยากพลาดอีกแล้ว เขาเคยเสียหมามาแล้วหนหนึ่งจึงรีบหลับตาลงเร่งทำสมาธิอีกครั้ง ก่อนที่ต่อมาหน้าจอคอนโทรลในจิตใจจะสว่างโพลงขึ้นทีละดวงสองดวง! มันคือตัวแทนของลูกสมุนผู้ติดเชื้อแต่ละตน ซึ่งเปรมสามารถคอนโทรลได้ไกลถึง 30 กม.!."วิ้ง~!"."โคร่งงงงง~!"."โคร่งงงงงงงง~!"."โคร่งงงงงงงงงงงง~!".ตัดภาพไปฝั่งโน้นจะเห็นสัมภเวสีไวรัสจำนวน 10 ตัวที่ถมึงทึงดวงตาขึ้น! ดวงเนตรสีแดงก่ำร้อนฉ่าน่ากลัวสยดสยอง แต่ละตัวเดินง่อนแง่นเยื้อย่างอ
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 158 : กลศึกจากไวรัส! สวนกลับด้วยการ counter! (13+)
ภาพความยิ่งใหญ่อลังการประหนึ่งพระราชาออกว่าราชการที่หน้าบัลลังก์ มองจากมุมต่ำฝ่าความยั้วเยี้ยสะอิดสะเอียนเข้าไป จะเห็นเปรมยืนผายมืออยู่บนชั้น 3 ตัวเขาใหญ่เท่ากับมดแต่ท่วงท่าการผายมือออกทั้งสองข้างนี่สิ ที่ช่างทรงพลังและน่ายำเกรงยิ่งกว่าสิ่งใด เสียงแซ่ซ้องอื้ออึงจากสัมภเวสีไวรัสนับล้านดังระงม พวกมันต่างพากันหันหน้าขึ้นไปมองในทิศทางเดียวกัน แม้เนื้อตัวจะเบียดแน่นราวกับอัดกันอยู่ในงานคอนเสิร์ตก็ตามที."โคร่งงงงง~!"เปรมก้มหน้าลงไปคำรามใส่ เขาไม่จำเป็นต้องหลับตาอีกต่อไปแล้วเพราะเบื้องล่างคือสมาชิกผู้ติดเชื้อที่คอนโทรลได้ทุกอย่าง.สอดรับกับรูปปากของเจ้าตัวที่เริ่มจะงอกยาวออกมา คมเขี้ยวพับงุ้มหุบเข้าไปด้านหลัง โควิดกำลังโชว์วิวัฒนาการกล้ามเนื้อมุมปาก คิดเอาสิว่าขนาดถนนคอนกรีตทั้งเส้นเชื้อยังย่อยสลายได้ แล้วนับประสาอะไรกับช่องปากของร่างภาชนะอย่างเปรม แค่ขมิบนิดเดียวรูปปากที่เคยแข็งเป็นหิน ตอนนี้ก็พูดในสิ่งที่มันคิดออกมาได้แล้ว."โคร่งงงงง~!"คำรามเที่ยวนี้ข้างล่างนับล้านถึงกับร้องตาม."โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง! , โคร่งงงงง!"."เรียก..! , กู..! , ว่า..! , เปรม..!!
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 157 : เรียกกูว่า "เปรม"
"แหวนเธอเป็นไงบ้างโบ๊ท ยังใช้งานได้อีกไหม!?"เสียงตะโกนจากเจนิสพุ่งแหวกอากาศ ทแยงสวนขึ้นไปบนแนวกำแพงวิลเลจ."ไม่ได้แล้วพี่.. ลำพังใช้ดึงดาวเทียมให้ตกลงมาสู่ชั้นบรรยากาศ นิ้วผมก็แทบจะขาดอยู่แล้ว!"โบ๊ทป้องปากตะโกนตอบลงมา จากนั้นจึงพาดฝ่ามือลงกับสันกำแพง เขามองเห็นลอยห้อเลือดปูดบวมและเส้นเลือดฝอยมากมายที่บ่งบอกได้ถึงอาฟเตอร์เอฟเฟ็คหลังการใช้แหวน.เย็นย่ำอาทิตย์อัสดงใกล้ค่ำ วันนี้ก็เหมือนวันวานเมื่อวานก็เหมือนวันก่อน ที่วิลเลจย่อมต้องถูกโจมตีเป็นเรื่องปกติ จะต่างจากเดิมหน่อยก็แค่หนนี้แทบจะไม่มีใครเหลืออยู่ที่นี่เลย แพรวไม่อยู่หัวหน้าหน่วยทั้งคู่ก็ไม่อยู่ กระทั่งเจนิสต้องลงไปไฟว้กับสัมภเวสีไวรัสข้างล่างด้วยตัวเอง เธอถึงกับต้องเกณฑ์คุณลุงคุณป้ากับทหารรับจ้างคลาสต่ำที่ถูกหัวหน้าหน่วยทิ้งไว้ให้มาเป็นสหายร่วมรบ.เด็ก 9 ขวบอย่างโบ๊ทกลายเป็นคนคุมสถานการณ์จากบนกำแพง แต่ก่อนข้างบนนี้จะมีทหารรับจ้างยืนสลับเวรยามคุ้มกันตลอด 24 ชั่วโมง แต่ปัจจุบันกลับเหลือแค่โบ๊ทเพียงคนเดียว อาญาสิทธิ์เด็ดขาดทั้งหมดจึงตกเป็นของเขา ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้โบ๊ทใช้แหวนเวอร์ชั่น 2 ที่สร้างขึ้นจากเศษเหล็ก ย้ายผีดิบผู้
You may also like
เกลียดที่สุด หยุดที่รัก
ฮาลาปัญ1.3K viewsสิ้นสุดปลายฟ้าไม่กล้าหวนคืน
จันทร์ส่องแสง1.8K viewsทายาทอันดับหนึ่ง
ปรมาจารย์ยูผู้เล่นควัน91.7K viewsปีศาจหมอเจ้าเสน่ห
กระจอก294.3K viewsเจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต
สาวน้อยจับปลา252.3K viewsสุดชีวาชะตาลิขิต
เอเวอร์กรีน ฉิน53.3K viewsมหาเทพ แห่ง สงคราม
โมเนโต้383.2K viewsปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก
หมาป่าผู้คลั่งรักมันฝรั่ง1.2M views
