Share

บทที่ 21 : เสียว (18+)

Author: L.sunanta
last update Last Updated: 2025-07-03 00:10:57

เทปกาวหลายขนานปิดทับช่องว่างใต้ประตู ขอบหน้าต่างอัดแน่นไปด้วยกาวยางซิลิโคน ชนิดที่แม้แต่แมลงวันสักตัวก็แทรกผ่านเข้ามาไม่ได้ แอร์ถูกปิด เปิดเพียงระบบฟอกอากาศพอให้ได้ใช้หายใจ และถ้าหากฆ่าแพรวที่มีส่วนร่วมในการแย่งหายใจทิ้งได้ พีก็คงทำไปแล้ว

.

“มึงเว่อร์อ่ะอีพี!”

แพรวตะโกนบอก  ขณะนั่งกดโทรศัพท์เล่นอยู่บนโซฟา

.

“ช่างมึงสิ! ก็นี่มันห้องกู ๆ จะทำอะไรก็ได้ มึงไม่เห็นสิ่งที่มิวท์ทำเหรอ? มึงเห็นกับตาแล้วมิใช่รึไงว่าข้างนอกนั้นเป็นยังไงบ้าง กันไว้ดีกว่าแก้นะมึง!”

ร่างหนาดั่งหมีป่าแบกตู้กับข้าวโครม ๆ พีลากมันมากั้นประตูหน้าห้องเอาไว้ เขากลัวเชื้อไวรัสขึ้นสมองจนต้องรีบกลับมารีโนเวทห้องตัวเอง ให้เป็นดั่งห้องปิดตายอย่างที่เห็น

.

“เฮ๊อะ! ตื่นตูมชะมัด! ต่อให้มีโคนัน 10 คนก็ไขเข้ามาไม่ได้หรอกถ้ามึงทำขนาดนี้”

แพรวประชด

.

“ไม่ช่วยก็อย่าพาลดิ กูรู้หรอกว่ามึงคิดอะไรอยู่ในหัว ทำเป็นกลบเกลื่อนความเสียใจใช่ไหมล่ะ? ตอนซ้อนมอไซต์กูกลับมามึงถึงไม่พูดไม่จาสักคำ”

.

เจอประโยคนี้เข้าไปเล่นเอาสาวเจ้าถึงกับจุก แพรวเสยผมหนึ่งทีถึงรู้ว่าใบหน้าที่เคยขาวเด้งบัดนี้มีแต่คราบน้ำตา พีแทบไม่อยากเชื่อว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเห็นแพรวนั่งนิ่งไม่สนใจโลก แต่แท้ที่จริงแล้วเพื่อนกลับชุ่มโชกไปด้วยความเศร้าโศก

.

“ฮะ..ฮือ..อ..อ~!”

มุมปากเบ้ออกข้างทำเหมือนจะร้อง  

.

สตรีผู้มีสามีคนเดียวกับเพื่อนลุกขึ้นยืนกอดอก พลางเลี่ยงสายตามองไปทางอื่น สุดวิสัยที่พีจะต้องรีบเข้าไปปลอบ

.

“เฮ๊ยแพรวกูขอโทษ ปากกูไม่ดีเอง มึงทำใจดี ๆ ไว้นะ”

“เดี๋ยวมันก็ผ่านไปมึง อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด สันดานคนมันไม่ดีมึงจะไปแก้อะไรได้”

“มึงร้องไห้ไปทั้งมิวท์ทั้งพี่เปรมเขาก็ไม่รู้หรอก มีแต่ตัวมึงแล้วก็กูนี่แหละที่ต้องแบกรับแทน”

ร่ายยาวเป็นฉาก ๆ ปากพูดไปมือก็โอบไหล่เพื่อนไว้ด้วย

.

เพื่อนก็ห่วงโรคก็กลัวไวรัสร้ายไม่เข้าใครออกใคร ในยามที่ยาฆ่าเชื้อกับแอลกอฮอล์หาซื้อลำบาก วิธีไหนพอจะทำได้ก็ต้องทำไปพลางก่อน นี่ถ้าวันหนึ่งวันใดเชื้อเกิดมีแนวโน้มแรงขึ้นกว่าเก่า พีก็เตรียมใจไว้แล้วว่าอาจจะต้องสละเหล้าที่สะสมไว้ เขาคงต้องอาศัยแอลกอฮอล์ที่อยู่ในขวดเหล่านั้นราดรดโซนอาศัยตรงนี้ไปพลางก่อน

.

ดึงสติกลับมา ณ เหตุการณ์ปัจจุบัน ในอ้อมกอดอันสุดล่ำแพรวเอ่ยคำขึ้น

.

“มึงดีกับกูจังเลยพี~!”

หน้าสวยแฉลบสายตาขึ้นถาม กายของพวกเขาติดกันแนบชิด ชนิดที่ระยะห่างที่เกิดขึ้นมีเพียงฝุ่นผงบนโซฟาเท่านั้นที่แทรกตัวเข้าไปได้

.

“เอ้า! ก็มึงเพื่อนกูนี่นา?!”

.

“แต่มิวท์ก็เพื่อนกูเหมือนกันนะ ทำไมถึงทำกับกูแบบนี้ได้ ไม่อยากจะเชื่อเลย ฮึ.. ฮือ.. ฮือ.. ฮือ ๆ ”

น้ำในตาเอ่อล้นดวงเนตร ปลายเล็บจิกลงที่ต้นแขนพีจนเกิดเป็นรอยข่วน

.

“แกร๊ก!”

.

“โอ๊ย! กูเจ็บนะอีแพรว! , อีดอก!”

โน้มตัวลงตะแคงข้างเข้าใส่ บัดนี้กลายเป็นร่างกายของพวกเขาที่หันหน้าเข้าหากันนอนเหยียดขาตีคู่กันอยู่บนโซฟา ตาประสานตาได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของคนตรงข้าม

.

“พี~~!”

กระเส่ากว่านี้ก็เสียงของนางเอก AV ตอนโดนเล้าโลมแล้ว

.

“มึงเคยได้กับพี่เปรมไหมกูถามตรง ๆ ?”

.

จ้องเขม็งตะแคงมองจริงจัง มือเรียวกรีดกรายขึ้นไปอังกับแผงอกแกร่ง แม้จะแตะโดนแค่เสื้อแต่แพรวก็สำผัสได้ถึงลอนกล้ามแน่น ๆ กับเสียงเต้นของหัวใจพีที่สั่นรัวผิดปกติ

.

“อีบ้า! ไม่เคยโว๊ย! กูแค่ไปกินเหล้ากับพวกพี่ ๆ เขาเฉย ๆ กูไม่เคยคิดจะทำอะไรกับแฟนเพื่อนหรอก ถึงกูจะเป็นเกย์แต่พี่เขาไม่ได้เป็นโอเค๊!”

.

“งั้นที่มึงเล่าตอนอยู่ร้านเหล้าก็โกหกสิ?”

.

จากแค่แตะคราวนี้ปลายนิ้วซุกซนถึงขั้นเขี่ยวนที่ยอดถัน นั่นทำให้แพรวรับรู้ได้ถึงความชูชันอันเกิดจากการปลุกเร้า พีจึงรีบสวนคำกลับ 

.

“กูไม่ได้โกหก!”

.

“งั้นก็พิสูจน์มา!” 

.

“อะไร?! ยังไง?!”

.

“จูบปากกู!”

.

“เพื่อ..?”

“มึงเป็นบ้าเหรอ..อีแพร..ว..ว… อุ๊บ!!!”

.

“จุ๊บ ,จุ๊บ , จ๊วบบบ..บ..บ..บ , จุ๊บ”

.

ให้ตายเถอะพับผ่า! ชั่วเสี้ยววินาทีแห่งความสับสนในอารมณ์ทางเพศ แพรวก็ได้จู่โจมเข้าก่อน หล่อนยื่นริมฝีปากตัวเองเข้าไปประกบกับพี ทั้งยังมีการสอดลิ้นเข้าไปเวียนวนจนสาสมใจ รสสัมผัสนั้นเต็มไปด้วยความรุนแรงหน่วงหนัก พีพยายามจะดึงรั้งแต่ก็ถูกแพรวขืนเอาไว้ บางจังหวะก็ถึงกับตบแขนของพีออก

.

“จ๊วบบบบ..!”

“จุ๊บ! , จุ๊บ! , จุ๊บ!”

.

“อ่าาา~! เอากับกูสิพี~! เอากู! กูมันผู้หญิงขี้เงี่ยนที่ไร้ค่าไม่มีราคาอะไร อ่าาา~!”

“ก็แค่อีตัวที่ถูกผู้ชายฟันแล้วก็ทิ้ง , อืม ,  อ่าาา..า..า..า" 

.

" จุ๊บ , จุ๊บ , จุ๊บ , จ๊วบบบ! ”

.

สติแพรวหลุดไปไกลมาก จนพีต้องกลั้นใจสุดแรงเกิดเพื่อผลักแพรวให้กระเด็นออกไปห่าง ๆ ทั้งสองรุกขึ้นนั่งหยุดการกระทำทุกอย่าง แล้วคุยกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่สิ! พีตะโกนอัดหน้าแพรวเลยต่างหาก

.

“อีแพรว! อีบ้า! ผีเข้ามึงหรออีห่า?!”

พูดไปพลางเช็ดคราบน้ำลายออกจากปากตัวเองไปด้วย ชายหนุ่มเร่งจัดระเบียบเสื้อผ้าตนเองบัดสีบัดเถลิงที่สุด ตุ๊ดที่ไหนจะรับได้เกือบถูกชะนีปล้ำ

.

แพรวก็เลยตอบกลับไป

.

“ก็พิสูจน์ไง? พิสูจน์ว่าเพื่อนแต่ละคนจะจริงใจกับกูรึเปล่า กูรู้จักกับคนไหนคนนั้นแม่งหักหลังกูหมด!”

“มึงเองก็ด้วย มึงไม่ต้องทำเป็นพูดดีเลย อยากเอากูก็บอกเหอะ!?”

.

จบคำพูดนี้เจ้าของหุ่นสวยก็สานต่อ แพรวปรี่เข้าไปคร่อมทับร่างของพีไว้ในท่านั่ง เธอสอดมือเข้าไปใต้เป้ากางเกงเขาก่อนจะใช้เพียงปลายนิ้วเกลี่ยแยงเบา ๆ พอให้ได้อารมณ์

.

“ซีดดดดดด~!”

.

“อย่าแพรว.. กูขอร้อง.. กูไม่หักหลังมึงหรอก.. กูสาบาน”

“มึงทำแบบนี้.. กูกลัวใจตัวเอง.. โอ๊ยยย..ย..ย.. อย่าแพรว..ว.ว.ว~!”

.

“อื้อ!!!”

.

“หึ..!”

แพรวได้แต่แสยะยิ้มเธอไม่แม้แต่จะปริปากพูดอะไรเพราะหลักฐานก็เห็นอยู่ทนโท่ แม่งเกร็งโด่อย่างกับสากตำน้ำพริก ไหนล่ะที่บอกว่าจะไม่เอาเพื่อน ทำจู๋แข็งใส่เพื่อนสนิทได้นี่คือสิ่งที่คนเป็นเกย์เขาทำกันงั้นเหรอ

.

มือเรียวยังคงชักต่อ มันตะกุยเขี่ยแท่งเอ็นมหัศจรรย์ราวกับเห็นเป็นคอนโทรลเลอร์ของเกมเพลย์สเตชั่น ข้อมือหมุนติ้วปั่นควงชักเข้าชักออก ฝั่งเปรมเองก็ไม่หยอก เขาเร่งใช้เท้าเขี่ยเอากางเกงของตนออกไปไกล ๆ

.

“ไม่ไหวแล้วโว๊ย!!!”

“อ่าาาา…อั๊กก…ก…ก…ก”

“กูเตือนมึงแล้วนะแพรว!…อื้อ..อ..อ..อ..อ่าาา”

.

“ก็เอาสิ! เอาเลย! ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ผู้ชายมันก็สันดานเดียวกันทั้งโลก”

ฟังก็รู้ว่าประชด

.

แต่!

.

“ซีดดดด! มึงนี่มันนน!”

กัดฟันแน่นเสียวสะท้านปลายเท้าแทบจะหงิกงอเป็นยอดผัก ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ณ ตอนนี้พีเหลือแค่เสื้อผ้าท่อนบนเท่านั้นที่ยังไม่ได้ปลดเปลื้องออกไป ก่อนที่แพรวจะแทรกขึ้น

.

“ต่อไปกูจะอมแล้วนะ?”

.

“อย่า!!!” 

.

“เอ้าพี! ทำไมต้องปฏิเสธล่ะ มึงโกหกร่างกายตัวเองไม่ได้หรอกนะ มึงอ่ะแข็งใส่เพื่อน! ”

.

ถึงตรงนี้ระเบียบร่างกายก็ได้มีการเปลี่ยนแปลง แพรวยืดตัวเองกระเถิบขึ้นด้านบนพลางปล่อยให้เปรมนั่งถ่างขาเอาแผ่นหลังพิงโซฟาเอาไว้ มันคือท่า cow girl ตามแบบฉบับของชาวอเมริกัน เพียงแค่ขย่มไม่กี่ครั้งกระดูกเชิงกรานก็จะกระแทกกับหัวหน่าวในจังหวะที่เร้าใจฟินโคตร ๆ

.

แต่ก็ไปไม่ถึงฝันเพราะพีที่เป็นคู่นอนดันเกิดอาการตบะแตกขึ้นมาซะก่อน เขากลายเป็นเกย์เสินเจิ้นไปแล้ว ทันทีที่พ่ายแพ้ให้แก่กลิ่นกายสาวของเพื่อนและเรือนร่างอันอ้อนแอ้นแอ่นนูน

.

“พรวดดดดด!”

.

“ว๊ายยย!”

.

สปริงตัวขึ้นทีเดียวเนื้อตัวแพรวก็ถึงกับกระเด้งกระดอน เธอนอนเอียงกระเท่เร่อยู่บนโซฟาขาไปทางแขนไปทางกลับหัวกลับหาง โดยมีร่างหนาถมึงทึงของพียืนค้ำในมุมสูง เขาเอาเธอแน่เธอรู้สึกได้ ตอกย้ำสิ่งที่คิดด้วยคำพูดคำจาที่คิดไว้แล้วว่าคงได้ยินเข้าในสักวันหนึ่ง

.

“มึงยั่วกูเองนะอีแพรว!”

“ถ้าอยากโดนนักกูก็จะจัดให้ เอาให้แม่งคลานไปฉี่ไม่ไหวเลยคอยดู!”

.

เค้นเสียงแน่นในลำคอเสียงกรามขบกันเหมือนจะแตก แถมไม่มีพฤติกรรมเกย์ที่หลงเหลือ พีพุ่งเข้าไปขย้ำแพรวโดยไม่ทันให้ตั้งตัว เขาขึ้นคร่อมทับร่างกดน้ำหนักตัวทั้งหมดขึงให้แพรวไร้ซึ่งการขัดขืน ตามติดมาด้วยการสอดฝ่ามือเข้าไปใต้ชายเสื้อ ตวัดแค่ทีเดียวเสื้อยืดคอกลมตัวบางก็ฉีกขาดเป็นแนวลึกแหกเป็นสองซีก

.

“แคว๊กกกกกก!!!”

.

“กรี๊ดดดด! , เบาหน่อยพี!”

.

“เบาพ่องมึงสิ! กูทนไม่ไหวแล้วโว๊ย! นมมึงใหญ่มาก!”

.

เป็นอีกครั้งที่พละกำลังอยู่เหนือทุกอย่าง ไม่ถอด! ไม่ปลด! ไม่แกะ! ห่าไรทั้งนั้น! พีแค่ทำการขย้ำแล้วก็กระชาก! สายเสื้อในสีพาสเทลขาดกระจุย! เขาปามันทิ้งไปด้านหลังแบบไม่ไยดี พอก้มหน้าลงมาก็เห็นเป็นเนินภูเขาคู่ที่กระเพื่อมดีดเด้งต้านทานแรงโน้มถ่วง

.

“ซีดดดดดดดด!”

.

ความกำหนัดกามสะท้านทรวง เพื่อนก็เพื่อนเถอะเกย์ก็เกย์เถอะในเมื่อผู้หญิงเขายั่วจะให้ทำยังไง อดใจไม่อยู่กระบวนการสมสู่จึงเริ่มต้นขึ้น พีเข้าเกียร์หนึ่งด้วยการซุกหน้าลงมาเลีย

.

“แผล็บ!”

.

“อื้อออ~! พี~! กูเสียว..ว..ว..ว~!”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 77 : ออกทะเลแกรนด์ไลน์

    “ซ่าาาา~!”เสียงโครงเรือยอร์ชที่ยังต่อไม่เสร็จกระทบผิวน้ำกระซ่านเซ็น พอดีกันกับโดรนอารักขาที่ใช้งานได้โคตรจะคุ้ม มันตัดสายเคเบิลที่ยึดโยงออกไปหมดสิ้น พลันลอยขึ้นไปบนฟ้าเพื่อทำหน้าที่ฉายไฟส่องสว่างลงมา ราวกับสปอร์ตไลท์ตามสนามกีฬากลางแจ้ง.“แชะ! , แชะ!”.ราตรีกาลเข้าครอบครองท้องฟ้า ส่วนท้องธาราก็เป็นไปตามการคำนวณ ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นจริงเฉกเช่นที่แพรวฟันธงเอาไว้ ต่างคนต่างรีบกระโจนลงเรือ และแม้ตัวบอดี้จะโคลงเคลงหนักมาก แต่ก็นับว่าดีอย่างที่ยังพอจะแบกรับน้ำหนักของทุกคนไหว ในส่วนนี้ต้องยกเครดิตให้กับทักษะของช่างต่อเรือ หรือไม่ก็เศรษฐีเจ้าของทุนทรัพย์ เพราะลำพังก้าวแรกที่ย่ำลงมา แพรวก็เห็นแล้วว่าทุกส่วนของโครงสร้างล้วนทำขึ้นจากวัสดุชั้นเยี่ยมเกรดพรีเมี่ยมทั้งสิ้น .เธอสั่งให้สองเด็กสาวเพื่อนเจนิสเอาเศษไม้แผ่นแบน ที่วางกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปมาทำเป็นที่คัดท้าย มีความโชคดีอย่างที่ของเหล่านี้ไม่ใช่ของหายากอะไรนัก ถ้าอยู่บนเรือที่ยังต่อไม่เสร็จ หลังจากนั้นก็สั่งให้พวกเธอ Stand by รอคัดท้ายตามคำสั่งอีกที ก็เลยเหลือแต่เจนิสกับโบ๊ทที่ยังว่างงานและยังไม่ได้รับมอบหมายให้ทำอะไร.เรือค่อย ๆ แล่นออ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 76 : เรือยอร์ชที่เคยหรู

    นั่นจึงเท่ากับว่าน้ำในทะเลอาจจะไม่ปลอดภัย บางทีแม่น้ำสาขาทุกสายก็อาจจะปนเปื้อนไปด้วยเชื้อแล้วก็ได้ เพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริงโบ๊ทจึงได้ขยับนิ้วมือกับแหวนทั้ง 5 ของเขาอีกที .“ฟิ้ว~!”โดรนอารักขาลำเก่งโฉบปักหัวลงมาจากเบื้องบน ราวกับพญาอินทรีย์พร้อมเข้าประจำที่.มันยื่นท่อนเหล็กสีเงินลักษณะคล้ายก้านปรอทวัดไข้ออกมาจากลำตัวส่วนล่าง ซึ่งเป็นตำแหน่งเดียวกันกับที่กระสุน .35 มม. จำนวนมหาศาลร่วงกราวลงมาเมื่อตอนก่อน ความยาวของอุปกรณ์ชนิดนี้น่าจะราว 2 ไม้บรรทัดเห็นจะได้ และโบ๊ทเรียกมันว่า “โคโรน่ามิเตอร์” ซึ่งเป็นเครื่องมือที่มีไว้สำหรับตรวจหาเชื้อโควิดโดยเฉพาะ.เขาสั่งการให้โดรนอารักขาหย่อนมันลงไปในน้ำทะเล แกว่งส่ายวนคนไปมาราว 20 - 30 ทีโดรนก็ยกตัวเองขึ้นจากน้ำ ปรากฏว่าไฟสถานะบนลำโดรนถึงกับแดงโล่! การลิงค์สัญญาณเกิดขึ้นทันที ก่อนจะฉายค่าสถานะและชุดข้อมูลพร้อมกับผลแล็บไปยังกระจกครอบแก้วที่โบ๊ทสวมใส่อยู่ พลันเปลี่ยนใบหน้าบ่องแบ้วของเขาให้กลายเป็นจอแสดงผลไปในบัดดล.“มันก็เหมือนการ “swab”(สว็อป) ตอนเราไปให้หมอแหย่จมูกนั่นแหละครับพี่ ๆ แค่เปลี่ยนจากรูจมูกคนเป็นน้ำทะเล ว่าแต่ผลเป็นไงบ้างครับ? ”โบ๊

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 75 : Drink water

    ห้าชีวิตกับอีกหนึ่งลำโดรนย่างกรายเข้ามายังโซนลับแลแห่งนี้ด้วยความมุ่งมั่น ย้อนกลับไปไม่ได้คือเหตุผลข้อที่หนึ่ง ส่วนการไปต่อไม่ได้เพราะข้างหน้ามีแต่ทะเลคือเหตุผลข้อที่สอง แพรวก็เลยเดินนำหน้าแบกกระเป๋าเป้อาด ๆ พลางควัก Glock 18 อาวุธประจำกายขึ้นมาประทับเล็งเอาไว้ เพราะไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เรียนตามตรงว่าท่าเรือเป็นแอเรียที่เธอมีข้อมูลน้อยมากเมื่อเทียบกับที่อื่น ที่นี่แทบจะไม่ได้ถูกเขียนรายละเอียดใด ๆ ไว้ในแผนที่เลย ฉะนั้นหน้าที่ของมันจึงจบลงเพียงเท่านี้.“พรึบ!”แพรวพับแผนที่เก็บเข้าไปในกระเป๋า สื่อให้ทุกคนเห็นว่าแต่นี้ต่อไปคือการด้นสดล้วน ๆ พลาดก็คือตายและถ้าไม่อยากตายก็จงอย่าพลาด.“ระวังตัวด้วยทุกคน เราจะเข้าไปในโกดังนั่นดู คิดว่าน่าจะเป็นคลังเก็บสินค้าและบันไดลงสู่ท่าเรือก็น่าจะอยู่ในนั้น”แพรวกระซิบบอก.เช่นกันกับเจนิสกับเพื่อน ๆ ที่ต่างก็ระวังหน้าระวังหลังให้กันเป็นอย่างดี เธอจับมือโบ๊ทเอาไว้แทบจะตลอดเวลา โดยหารู้ไม่ว่าโดรนอารักขาที่ลอยอยู่บนฟ้า นั้นมีขีดความสามารถที่สูงกว่าคนจริง ๆ อย่างพวกเธอสามคนรวมกันซะอีก.“ไม่เป็นไรครับพี่เจนิสไม่ต้องดูแลผมดีนักหรอก ทางที่ดีผมว่าพ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 74 : ไปไหนไปด้วยเราก็ช่วย 2 บาท

    พรรคพวกของโบ๊ทมีกันอยู่หลายคน แล้วก็ดำรงชีวิตแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ จากการตามล่าของพวก AP เหมือนกับแคลนอื่น ๆ พวกเขามี LGBT รวมอยู่ในกลุ่มเยอะ ก่อนที่ความผิดพลาดจะมาเกิดขึ้นที่ท้องฟ้าจำลอง เมื่อหน่วยแพทย์ของ AP ที่เป็นเจ้าของพื้นที่เดิมเกิดย้อนกลับมาเช็คทรัพย์สิน มีการปะทะกันเกิดขึ้น! แคลนของโบ๊ทแตกเป็นเสี่ยงเนื่องจากไปถือวิสาสะยึดเอาแลนด์มาร์คตรงนี้เป็นจุดพักแรม ผู้คนก็เลยถูกกวาดต้อนไปเป็นจำนวนมาก รวมไปถึงพ่อแม่ของเขาด้วย .ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมโบ๊ทถึงรอดมาได้นั้น ก็อยู่ที่แหวนทั้ง 5 วงบนนิ้วมือของเขานั่นเอง อุปกรณ์ชิ้นนี้มีไว้ใช้บังคับโดรนมากกว่า 150 ลำ บางลำเป็น Riot โดรนติดอาวุธหนัก บางลำเป็นโดรนอารักขา ส่วนบางลำก็เป็นโดรนข่าวสาร โบ๊ทใช้พวกมันอย่างคล่องแคล่วในการต่อสู้กับพวก AP และขับไล่พวกทรราชเหล่านี้ออกไปจากอาคารท้องฟ้าจำลองได้เป็นผลสำเร็จ ทว่าก็ต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นการอยู่คนเดียวในอาคารหลังโตแบบโดดเดี่ยว พ่อแม่ไม่อยู่แล้ว เพื่อนฝูงพี่น้องก็โดนหางเลขไปด้วยหมด.ย้อนกลับไปหลายตอนก่อนหน้านี้ เราจึงได้เห็นโบ๊ทใช้กล้องโทรทัศน์ส่องหาแคลนที่ยังมีผู้รอดชีวิตไปทั่วเมือง จนกระทั่งมาพบกับกลุ่

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 73 : โบ๊ท

    เสมือนหนึ่งสิ่งมีชีวิตที่กระเสือกกระสนหาทางรอด ตัวเป็นจักรกลทว่าข้างในคงมีจิตวิญญาณของปลาช่อนที่กำลังจะโดนทุบหัวบรรจุอยู่ Riot โดรนถึงได้แสดงพฤติกรรมเกรี้ยวกราดดังที่เห็น เปลวไฟพ่นออกมารอบทิศราวกับลูกข้างที่รวมร่างกับกระบองไฟ มันพ่นขู่คำรามแล้วก็ได้ผล เมื่อกลุ่มเรดี้ทั้ง 4 นางต่างก็ถอยกรูออกห่างไปทุกที พอเจนิสลองสืบเท้าเข้าไปใกล้มันก็พ่นไฟออกมาใส่อีก.“อ๊ายยย! ไม่ได้เลยพี่แพรวไฟร้อนมากค่ะ!”เธอรีบผินหน้ากลับมาบอก.สวนทางกับแพรวที่มีประสบการณ์มากกว่า หลังจับสัญญาณได้จากไฟสถานะบนตัวโดรนที่มีการกระพริบเปลี่ยนจังหวะไป พลางบอกให้น้อง ๆ ตระเตรียมอาวุธขึ้นมือเอาไว้.“ไม่เป็นไรเจนิส.. ไม่ต้องเข้าไปหรอก.. เราแค่ต้องตามเจ้านี่ไปก็พอ”.“ไปไหนอ่ะพี่?”.“เดี๋ยวก็รู้! เจ้าโดรนนี่ไม่มีทางทำแบบนี้ได้ถ้าไม่มีใครบังคับ.. เชื่อฉัน!”.แล้วก็จริงอย่างที่แพรวสันนิษฐาน ผ่านไปราว 3 นาทีกับอีกนิดหน่อยแก๊สในตัวก็หมดลง จากไฟพุ่ง ๆ ตอนนี้แค่ถ่มถุยออกมายังยากลำบาก ไหนจะท่วงท่าการบินที่กระท่อนกระแท่นเต็มทีนั่นอีก เพดานบินเริ่มลดระดับต่ำลง Riot โดรน เริ่มเบี่ยงเส้นทางบินหนีออกไปอีกฝั่งผ่านการร่อนที่เอียงกระเ

  • Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)   บทที่ 72 : นักบินโดรน

    เหลือเชื่อว่าจะได้ยินเสียงจิ้งหรีดแทนที่กระสุนปืน เจนิสส่งทุกคนเข้านอนและตอบแทนความไว้ใจจากแพรวด้วยการห่มผ้าให้กับพี่สาว แม้จะรู้ดีว่าในสถานการณ์เช่นนี้คงยากที่จะข่มตาหลับ แต่ชีวิตนั้นก็ต้องก้าวต่อไป แพรวอุตส่าห์นำทุกคนให้รอดมาถึงพื้นที่ใต้ทางด่วนตรงนี้ได้ แล้วมีหรือที่สายแข็งนักนอนเช้าอย่างเจนิสจะไม่ตอบแทนกลับไปบ้าง.เธอค่อย ๆ ย่องห่างออกมาจากจุดพัก สอดส่ายสายตาผ่านทะลุไปตามซอกหลืบต่าง ๆ ที่คิดว่าน่าสงสัย พลันตั้งคำถามกับตัวเองในใจว่าเสียงจิ้งหรีดนั้นมาจากไหน ถ้าเป็นเสียงปืนหรือเสียงคนฆ่ากันตายยังจะเป็นไปได้มากกว่า.“นั่นน่ะสิ! แปลกมากเลย? โควิดมันกินได้แม้กระทั่งผนังปูน แล้วกับสิ่งมีชีวิตเปลือกหุ้มอย่างจิ้งหรีดกลางคืนเนี่ยะนะ ไม่ใช่ล่ะ! เป็นไปไม่ได้!”“ถ้าเราไม่หูแว่วไปเอง เราควรจะตรวจสอบทุกจุดที่น่าสงสัยให้ละเอียดที่สุด”.กระชับหน้ากากครอบแก้วให้ติดแน่น ตัวเลขสถานะก๊าซลดลงเล็กน้อยเพราะความตื่นเต้น ส่วนในมือที่ถืออยู่ก็คือพลองไม้ขนาดยาวที่เป็นเหมือนอาวุธประจำกายของเธอ มันทั้งง่อนแง่นแล้วก็ดูบอบบางจนจินตนาการไม่ออกว่าถ้าเอาไปฟาดหัวใครเข้า Damage จะเข้าสักเท่าไหร่ แต่ครานั้นเจนิสก็

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status