เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 26 : (เอา) ตัวรอด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-07 23:50:21“โครมมม!”
.
“หึ! ทำไมประตูบานนี้พังเข้ามาง่ายจัง เหมือนแค่วางพิงไว้เฉย ๆ เลย?”
เจ้าหน้าที่ผู้ถือวิทยุหันมาคุยกับเพื่อน พวกเขาทำแบบนี้กับทุกห้องและล่าตัวบุคคลกลุ่มเสี่ยงสูงที่เป็นชาวสีม่วงผิดเพศ ลงไปกักขังไว้ด้านล่างได้หลายรายแล้ว
.
“ระวังตัวด้วยล่ะ อาจจะเป็นกับดักก็ได้ คนข้างในอาจจะมีอาวุธ”
เสียงทีมที่มาด้วยกันร้องเตือน
.
“อืม..จริง ทุกคนระวังตัวด้วยนะ!”
เขาตะโกนบอกทุกคนพลางกระชับวิทยุไว้จนมือเปียก โดยทุกคนที่พูดถึงนั้นก็มีทั้งกระสอบป่าน , ปืนช็อตไฟฟ้า , แล้วก็ลูกดอกอาบยาสลบ
.
ประหนึ่งรู้มาก่อนกาล ว่าที่นี่คือห้องของพีกระเทยควายรูปร่างสูงโปร่งแห่งทุ่งบางกะปิ ผู้ซึ่งบัดนี้กำลังหมดแรงอ่อนล้าหลังเพิ่งผ่านการถ่างขาสังวาชกับเพื่อนสาวมาหยก ๆ
.
“สองคนทิศ 12 นาฬิกา อีกคนมากับฉัน! ชิดกำแพงไว้! เราจะโอบจากด้านข้าง!”
.
“ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! ”
.
ฝ่าเท้าโหมกระหน่ำโรมรันไม่มีการย่องเบาแบบภารกิจสายลับใด ๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างเต็มไปด้วยความอึกทึกครึกโครม ส่วนหนึ่งก็เพราะอุปกรณ์เซ็นเซอร์ที่ติดตั้งอยู่บนแขน ที่มีการแจ้งเตือนอย่างแน่ชัดว่าในห้องแห่งนี้มีชาวรักร่วมเพศอาศัยอยู่ เลือดของพวกเขากำลังเป็นที่ต้องการต่อวงการแพทย์
.
กระเทยหนึ่งคนสามารถหลั่งเลือดได้ถึง 4000 ซีซี / น้ำหนักตัว 50 กก. ซึ่งพีหนักกว่านั้นหลายเท่า กล้ามเนื้อมัดใหญ่ , กล้ามเนื้อลาย , ไบเซ็บ ฯลฯ ล้วนต้องการฮิโมโกลบินไว้ขนถ่ายออกซิเจนไปหล่อเลี้ยงทั้งสิ้น ด้วยเหตุนี้กระเทยควายสายแดกเหล้าอย่างเขาจึงเป็นที่ต้องการสูงสุด เซ็นเซอร์จับสัญญาณถึงได้ร้องดังกว่าใคร ๆ
.
“ตี๊ดดด!!! , ตี๊ดดด!!! , ตี๊ดดด!!!”
(ดังเหมือนรู้ว่าเจ้าของสัญญาณชอบเที่ยวผับ EDM)
.
แต่ครานั้นอุปกรณ์ดังกล่าวก็มิได้ระบุรูปพรรณสันฐานที่ชัดเจนลงไป มันแจ้งได้แค่ว่ามีชาวสีม่วงอยู่ แต่ครั้นจะหาเจอรึเปล่าก็ขึ้นอยู่กับฝีมือของเจ้าหน้าที่หน่วยคัดกรองอีกที และสิ่งที่ได้ก็คือ
.
“ไม่เจอเลยครับหัวหน้ามีแค่ห้องเปล่า ๆ ?”
.
“บัดซบ! มันจะไม่มีได้ไงก็เซ็นเซอร์มันสั่นจนแขนฉันระบมไปหมดแล้วเนี่ยะ ไปหาดูใหม่?! ”
.
“ครับ!”
.
ตวาดใส่ลูกทีมราวกับแรมโบ้หลุดออกมาจากจอทีวี วิทยุที่ถือมาโดนกำจนแทบจะปริแตก พลันภาวนาเป็นหนักหนาว่าอย่าให้เบื้องบนติดต่อมาตอนนี้ เจ้าหน้าที่หนุ่มค่อนข้างแปลกใจกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ เพราะก่อนหน้านี้ไม่ว่าจะเป็นชั้น 3 หรือชั้น 4 เซ็นเซอร์บนข้อมือนั้นไม่เคยผิดพลาดเลยสักครั้ง มันชี้เป้าได้อย่างแม่นยำ จะมีก็แค่หนนี้ ณ ห้องที่อยู่จุดสูงสุดของอพาร์ทเมนต์ ที่ไม่ว่าจะหายังไงก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจ้าของห้องเลย
.
จนกระทั่งเจ้าหน้าที่มาสะดุดตากับบางสิ่งบนโซฟาเข้า!
.
“รอยบุ๋ม?”
“คราบหยดน้ำเกรอะกรังที่ยังไม่แห้งนี่ก็ด้วย?"
“เฮ้! นายน่ะใช้แบล็คไลท์ส่องดูซิว่ามีปฏิกิริยาอะลูมินอลรึเปล่า? ประตูที่พังบวกกับตำแหน่งเฟอร์นิเจอร์ที่เกะกะทำไมถึงคล้ายจะมีการต่อสู้กันเลย บางทีเจ้าของห้องอาจจะเจอเหตุมิดีมิร้ายก่อนเรามาถึงก็ได้ ช่วยเช็คทีเร็ว!”
.
พูดไม่พูดเปล่าด้วยความที่สวมถุงมือกับชุด PPE ปลอดเชื้อเวอร์ชั่นหนาพิเศษจากบริษัท AP ทำให้หัวหน้าหน่วยกล้าที่จะใช้นิ้วแตะสัมผัสดู แล้วก็ขยี้ ๆ !
.
“ฉึบ ๆ , ฉึบ ๆ”
.
“มีเส้นผมด้วยแฮะ.. แบบนี้ชักไม่เข้าท่าล่ะ ถ้าเป็นเหตุฆาตกรรมขึ้นมาทีมเราจะซวยไปด้วย"
.
สะดุ้งโหยงออกอาการเลิ่กลักในทันใด ภาพที่เคยน่าเกรงขามกราวรูดหายไปหมดสิ้น เหลือไว้เพียงทีมแพทย์วัยละอ่อนสี่ถึงห้านายที่ทยอยนั่งทับลงบนโซฟาเพื่อรอฟังผลตรวจ
.
“ได้แล้วครับ!”
.
“ว่าไง.. ใช่เลือดไหม?”
.
ทีมงานพลิกข้อมืออ่านข้อมมูลจากจอแอปเปิ้ลวอร์ชประจำตัว
.
“ไม่ใช่ครับแต่เป็น “อสุจิ” ”
.
“ห๊าาาา!!!”
.
“พรวดดดดดดดด!!!”
.
โซฟาเด้ง ๆ ยังไม่สู้แก้มก้นที่เหมือนติดสปริงเอาไว้ 3 ขด สกปรกบัดสีบัดเถลิง! เพราะนอกเหนือจากคำพูดนั้น ลูกทีมยังได้รายงานเพิ่มเติมอีกว่าโซฟาตัวนี้มีร่องรอยการมีเพศสัมพันธ์ที่รุนแรง มีการใช้ปากรวมไปถึงการสอดใส่อวัยวะเข้าทางรูทวารหนัก หยดกระเซ็นของเชื้ออสุจิและลักษณะของวงคราบ บ่งบอกถึงการมีเพศสัมพันธ์ที่เสร็จกิจกันถึง 3 ครั้ง และแต่ละครั้งฝ่ายหญิงจะเป็นผู้ถึงจุดสุดยอดก่อนทั้งหมด
.
“ทุกการกระแทกเกิดขึ้นบนโซฟาตัวนี้ครับ ส่วนการเล้าโลมมีที่~”
.
“พอ ๆ ๆ ฉันไม่อยากฟังแล้วมันละเอียดเกินไป”
.
“ไม่ได้ครับหัวหน้าอันนี้สำคัญมาก!”
.
ทำเอาบรรดาเจ้าหน้าที่ทีมงานราว 4 - 5 คนหยุดชะงัก พวกเขาเลิกตกใจเหลอหลา พลันหันมาฟังรายงานด้วยความตั้งอกตั้งใจ
.
“ต่อสิ.. ฉันฟังอยู่?”
.
“เอิ่ม.. ครับคือ.. จากกราฟระบุว่าพวกเขาเพิ่งจะมีเพศสัมพันธ์กันเสร็จไปเมื่อ 5 นาทีก่อนนี่เอง นั่นหมายความว่าถ้าจะออกไปก็ต้องผ่านพวกเราก่อน แต่ทำไมเราถึงไม่เห็นใครเลย?”
.
“ก็แปลว่าพวกเขายังอยู่ในห้องนี้น่ะสิ”
.
“ครับ! ผมก็ว่างั้น!”
.
สะบัดมือดีดเอาถุงมือเปื้อน ๆ ออกไปพ้น ๆ ไฟในตัวรุกโชนขึ้นอีกครั้งพร้อมกับการค้นหาครั้งใหม่ ถุงมือคู่ใหม่พร้อม , อุปกรณ์พร้อม , คนก็พร้อม เมื่อทุกอย่างเป็นใจพีจะไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนได้ ต่อให้ที่นี่จะเป็นห้องที่เขาใช้เชือดผู้ชายมาเป็นร้อย ๆ คนแล้วก็ตาม แต่อย่าลืมสิว่าหมอ ๆ ในชุดปฏิบัติการพวกเขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ศึกระหว่างกลุ่มหมอหนุ่มกับนักศึกษาเภสัชจะจบลงอย่างไร? ใครจะชนะ? เราต้องรอดู?
บทล่าสุด
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 26 : (เอา) ตัวรอด
“โครมมม!”.“หึ! ทำไมประตูบานนี้พังเข้ามาง่ายจัง เหมือนแค่วางพิงไว้เฉย ๆ เลย?”เจ้าหน้าที่ผู้ถือวิทยุหันมาคุยกับเพื่อน พวกเขาทำแบบนี้กับทุกห้องและล่าตัวบุคคลกลุ่มเสี่ยงสูงที่เป็นชาวสีม่วงผิดเพศ ลงไปกักขังไว้ด้านล่างได้หลายรายแล้ว.“ระวังตัวด้วยล่ะ อาจจะเป็นกับดักก็ได้ คนข้างในอาจจะมีอาวุธ”เสียงทีมที่มาด้วยกันร้องเตือน.“อืม..จริง ทุกคนระวังตัวด้วยนะ!”เขาตะโกนบอกทุกคนพลางกระชับวิทยุไว้จนมือเปียก โดยทุกคนที่พูดถึงนั้นก็มีทั้งกระสอบป่าน , ปืนช็อตไฟฟ้า , แล้วก็ลูกดอกอาบยาสลบ.ประหนึ่งรู้มาก่อนกาล ว่าที่นี่คือห้องของพีกระเทยควายรูปร่างสูงโปร่งแห่งทุ่งบางกะปิ ผู้ซึ่งบัดนี้กำลังหมดแรงอ่อนล้าหลังเพิ่งผ่านการถ่างขาสังวาชกับเพื่อนสาวมาหยก ๆ.“สองคนทิศ 12 นาฬิกา อีกคนมากับฉัน! ชิดกำแพงไว้! เราจะโอบจากด้านข้าง!”.“ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! , ตรึม! ”.ฝ่าเท้าโหมกระหน่ำโรมรันไม่มีการย่องเบาแบบภารกิจสายลับใด ๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างเต็มไปด้วยความอึกทึกครึกโครม ส่วนหนึ่งก็เพราะอุปกรณ์เซ็นเซอร์ที่ติดตั้งอยู่บนแขน ที่มีการแจ้งเตือนอย่างแน่ชัดว่าในห้องแห่งนี้มีชาวรักร่วมเพศอาศัยอยู่ เลือดของพวกเขากำลังเป
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 25 : กระเทย!
จ้วงขาออกไปพร้อมกับการเชิดหน้า บานประตูกลายเป็นที่รองตีนให้เหยียบย่ำ ประดังความแค้นสุมทรวงทำให้แพรวแสดงออกเช่นนี้ เธอหยุดเจรจาพาทีมุ่งหน้าออกไปจากอพาร์ทเมนต์แห่งนี้โดยเร็ว และถึงแม้ว่าพีจะพยายามตะโกนไล่หลังพลันวิ่งเปลือยท่อนบนออกมาตาม แพรวก็ไม่สนอีกแล้ว.“อีแพรวเดี๋ยว! ชุดมึงมันไม่เรียบร้อย มึงจะโนบลาออกไปเดินโทง ๆ ไม่ได้!”.เห็นแต่แผ่นหลังเดินลงบันไดไปไกลลิบ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงตามสไตล์ของคนที่เพิ่งเสียตัว พีหยุดแล้วแต่แพรวไม่ยอมหยุด เขาไม่ใช่พระพุทธเจ้าแล้วแพรวก็ไม่ใช่องคุลีมาล ไม่มีทางที่จะตรัสรู้ชอบได้ด้วยตนเอง กระเทยหนุ่มเลยต้องปล่อยเลยตามเลยเดินวกกลับเข้าไปในห้อง พร้อมกับยกบานประตูทั้งบานเอาไปประกบไว้คืนที่เดิม.“อีห่า! ค่าส่วนกลางกูก็ต้องจ่ายอีก! ขอให้มึงไม่ท้องอย่าให้กูต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นการแต่งมึงเป็นเมียเลยอีแพรว!”..ตัดภาพมาที่หญิงสาวเพื่อนสนิท เธอยังคงมุ่ยหน้าเดินเหวี่ยงลงบันไดมาด้วยความหงุดหงิด ห้องของพีอยู่ชั้นบนสุดคือชั้น 5 ซึ่งไม่สูงพอที่จะทำให้อพาร์ทเมนต์แห่งนี้มีลิฟท์ไว้อำนวยความสะดวก สาวเจ้าจึงได้แต่เดินแล้วก็เดิน เดินไปคิดไปว่ายังไงซะสถานที่ ๆ จะไปก็คงไม่พ้
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 24 : ทะเลาะ
“วางถุงกาวแล้วตั้งสติ” ถ้าเป็นวลีฮิตสมัยก่อนต้องใช้คำนี้ แต่ถ้าเป็นตอนนี้ต้องบอกเลยว่าพลาดที่ไม่ได้ใส่ถุง แพรวลุกขึ้นพรวดจากโซฟาเธอเดินไปเก็บเสื้อผ้า ค่อย ๆ ทยอยสวมใส่ทีละชิ้นด้วยความใจเย็น แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าใส่ไปก็มีแต่รอยขาดจากการถูกกระชากก็ตามที.“……”เงียบเป็นเป่าสาก สาวเจ้าสวมเสื้อนอกตัวบางเป็นลำดับสุดท้าย ก่อนจะขยับตัวไปยืนอยู่หน้าประตู.“มึงจะไปไหน?” พีถาม เขาถูฝ่ามือขยี้หน้าตัวเอง .กระเทยควายอยู่ในอาการจิตตกขั้นสุด บางทีเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจที่จะปล่อยให้เซลล์อสุจิงอกอยู่ในช่องคลอดเพื่อน แพรวจึงโพล่งคำขึ้น.“ก็ไปหาทางแก้ปัญหาไง! กูขอถอนคำพูดที่ว่าไม่เป็นไรนะพี!”“ไอ้พวกผู้ชายสารเลว หน้าไหนก็ไม่ต่างจากหมา ตอนเอาก็ทำรุนแรงพอเลยเถิดทำเรื่องแดง แม่งเห็นมีแต่ผู้หญิงอย่างกูนี่แหละที่เดือดร้อน!”“เหี้ยเอ๊ย! ทำไมมึงปล่อยในวะ อีสัด..ด..ด..ด!”กำหมัดแน่นแถมยังกัดกรามเค้นเสียงสั่นในลำคอ ดูทรงแล้วแพรวคงจะโกรธมากจริง ๆ.แข้งขาเธออ่อนยวบยาบไปหมด แค่นึกถึงกลีบผกาก็สั่นไหว ไม่รู้เหมือนกันว่าเกี่ยวกันไหมแต่เหมือนแพรวจะรู้สึกว่าจุดซ่อนเร้นข้างในนั้นช่างชุ่มแฉะ โกรธจนหยาดน้ำเสียวเล็ดซึมอ
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 23 : เจ็บ!
ภายใต้ผนังห้องที่ทึบตันอับทึบแสง แดดจะแยงยังยากลำบาก มิหนำซ้ำยังถูกพอกทับด้วยกระดาษกาวนานาชนิดที่ปิดผนึกทุกอย่างเอาไว้กันเชื้อโรค ให้ตายเถอะถ้าไม่ขาดใจตายก็มีแต่จะร้อนตายกันเท่านั้น เพื่อนซี้ที่เพิ่งได้กันเลยค่อย ๆ เผยอเปลือกตาสะลึมสะลือขึ้น.แพรวลุกขึ้นได้ก่อนเธอเห็นทุกอย่างขาวพร่าดวงตายังไม่โฟกัส แต่สติยังอยู่ดีไม่ได้ความจำเสื่อม กลีบผกายังคงแสบเสียวสะท้อนให้เห็นว่ากระเจี๊ยวที่แยงแหย่นั้นเร่าร้อนขนาดไหน.“ซีดดด.. มึนหัวจัง”พูดพลันเอื้อมมือไปคว้าเอาเสื้อยืดตัวบางมาสวมใส่แบบโนบลา ก่อนจะนั่งลงห้อยขาโน้มตัวมาด้านหน้าทำสีหน้าเศร้า.“มึงเป็นไงบ้างพี..?”.ร่างใหญ่ตวัดพลิกดีดตัวขึ้นนั่งขัดสมาธิ ในชุดนุ่งลมห่มฟ้าเนื้อตัวดำกร้านของเขากลืนไปกับบรรยากาศห้องที่มืดหม่น เขาลุกขึ้นมานั่งบนโซฟา เอามือผสานกันวางไว้ที่ตักแบบเดียวกับที่แพรวทำ.“ครือ..อ..อ..อ..อ~!”เสียงแอร์ดังกลบทุกสรรพสิ่ง ราวกับว่าต่างคนต่างรอให้อีกคนมีปฏิกิริยาก่อน .“เราได้กันแล้ว..”พีเปิดประเด็น.“กูขอโทษ~ กูไม่เมาหรอก~ กูไม่~ แบบ..บ..บ..บ”“เหี้ยเอ๊ย! แม่งทำอะไรลงไปวะ?”ตีอกชกตัวทำทุกอย่างที่มีความรุนแรง แต่ใบหน้าดำคล้ำ
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 22 : ให้เธอได้กับเขา (18+)
ปลายลิ้นสากลากวนหัวถันยอดเกสรลุกชูชันเกินจะต่อต้าน แพรวเริ่มขยับหนีตามจริตจะกร้านด้วยเพราะรู้โดยสันดานว่าตัวเองก็สมยอม แต่ก็ต้องพยายามขัดเอาไว้หน่อยไม่ให้ฝ่ายนั้นคิดว่าง่ายเกินไป เธอกระเถิบตัวขึ้นไปพิงกับพนักวางแขนของโซฟา ครานั้นพีก็ยังตามขึ้นมาโดยการใช้คางพาดไว้บนเนินอก.“หนีทำไม?”เขาเค้นเสียงถาม ลมหายใจร้อนผ่าวจนผิวเต้าเกร็งลุก.“…….”แพรวไม่ตอบเธอเหลือบมองไปทางอื่น พลันใช้มือปิดบังหน้าอกตัวเองเอาไว้ ก่อนจะดันร่างอันบอบบางกระเถิบหนีขึ้นไปพิงกับพนักโซฟา.“กูไม่ให้มึงหนีหรอก มึงพลาดแล้วที่คิดจะยั่วกูอีแพรว!”.ร่างหนาโผขึ้นไปประกบ ชั่วเสี้ยวอึดใจสองกายก็กลมกลึงรวมเป็นหนึ่ง พีสอดแขนเข้าล็อคตัวแพรวเอาไว้ก่อนจะใช้เข่าดันลำตัวส่วนบนอันแน่
Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+) บทที่ 21 : เสียว (18+)
เทปกาวหลายขนานปิดทับช่องว่างใต้ประตู ขอบหน้าต่างอัดแน่นไปด้วยกาวยางซิลิโคน ชนิดที่แม้แต่แมลงวันสักตัวก็แทรกผ่านเข้ามาไม่ได้ แอร์ถูกปิด เปิดเพียงระบบฟอกอากาศพอให้ได้ใช้หายใจ และถ้าหากฆ่าแพรวที่มีส่วนร่วมในการแย่งหายใจทิ้งได้ พีก็คงทำไปแล้ว.“มึงเว่อร์อ่ะอีพี!”แพรวตะโกนบอก ขณะนั่งกดโทรศัพท์เล่นอยู่บนโซฟา.“ช่างมึงสิ! ก็นี่มันห้องกู ๆ จะทำอะไรก็ได้ มึงไม่เห็นสิ่งที่มิวท์ทำเหรอ? มึงเห็นกับตาแล้วมิใช่รึไงว่าข้างนอกนั้นเป็นยังไงบ้าง กันไว้ดีกว่าแก้นะมึง!”ร่างหนาดั่งหมีป่าแบกตู้กับข้าวโครม ๆ พีลากมันมากั้นประตูหน้าห้องเอาไว้ เขากลัวเชื้อไวรัสขึ้นสมองจนต้องรีบกลับมารีโนเวทห้องตัวเอง ให้เป็นดั่งห้องปิดตายอย่างที่เห็น.“เฮ๊อะ! ตื่นตูมชะมัด! ต่อให้มีโคนัน 10 คนก็ไขเข้ามาไม่ได้หรอกถ้ามึงทำขนาดนี้”แพรวประชด.“ไม่ช่วยก็อย่าพาลดิ กูรู้หรอกว่ามึงคิดอะไรอยู่ในหัว ทำเป็นกลบเกลื่อนความเสียใจใช่ไหมล่ะ? ตอนซ้อนมอไซต์กูกลับมามึงถึงไม่พูดไม่จาสักคำ”.เจอประโยคนี้เข้าไปเล่นเอาสาวเจ้าถึงกับจุก แพรวเสยผมหนึ่งทีถึงรู้ว่าใบหน้าที่เคยขาวเด้งบัดนี้มีแต่คราบน้ำตา พีแทบไม่อยากเชื่อว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเห
บางทีคุณอาจจะชอบ
เกลียดที่สุด หยุดที่รัก
ฮาลาปัญ763 viewsมหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
โพธิ์สองหู265.8K viewsเมื่อฉันหลุดหลงเข้าไปในนิยายของตัวเอง
จันทร์ส่องแสง1.4K viewsทายาทอันดับหนึ่ง
ปรมาจารย์ยูผู้เล่นควัน90.6K viewsมังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว
เฟิงฮั่วเหลียนเทียน106.7K viewsไฟร้ายพลาดรัก 20+
ฅนบนดอย2.8K viewsคุณภรรยาเทพนักรบของผม
ธาราสีชาดสูบยาสูบ139.8K viewsเกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ
จิ่นหลี่ชีชี25.7K views
