บทที่ 50 : อีพี.. ม่ายยย! (18+)

โพรเดียมเขยื้อนราวกับถูกโถมด้วยคลื่นสึนามิ หน้าอกของมิวท์แบนอัดกับแท่นด้านบนจนช้ำขึ้นเป็นปื้นและเปลี่ยนสีเป็นแดงระเรื่อ หัวถันสีชมพูอ่อนบดคาอยู่กับแท่นไม้ แต่ครานั้นมิวท์ก็มิปริปากด่าเปรมสักคำ กลับกลายเป็นเธอซะอีกที่ยังคงใช้ฝ่ามือเกาะขอบโพรเดียมเอาไว้แน่น พลันกระแอมบอกเขาไปว่าให้เอาอีกและเอาอีก

.

“ซีดดด~!”

“ขอแรง ๆ เลยค่ะพี่เปรม , เอาแรง ๆ , เอาแรง ๆ กว่านี้อีกค่ะ!"

"อ่าาา~! , อ่าาา~! , อ่ะ! , อ่าาา~!”

.

“ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ!”

.

ทำทรงขอไปงั้น ๆ ทั้งที่ในหูได้ยินแต่เสียงของเปรมที่ครางเรียกชื่อผู้หญิงอีกคนอยู่ตลอดเวลา

.

“แพรว , แพรวจ๋า ,  โอ๊ยยยแพรว!  , แพรวว! ,  ซีดดดด! , แพรววว!!!”

.

ตอกย้ำว่าเปรมคงยังลืมแพรวไม่ได้ และบางทีทั้งเขาและเธอก็อาจจะยังไม่เคยได้กันเลยสักครั้ง เพราะหลังจากที่มิวท์เอ่ยคำอนุญาตไปแต่ละดอกที่เปรมจัดให็ก็มีแต่ลูกหนัก ๆ แทบทั้งสิ้น แกนแข็งของเขากัดกินกลีบผกาเธอจนสะดุ้งหวิวไปถึงหน้าท้อง การเสียบเข้าเสียบออกกัดเซาะซอกร่อง ช่องคลอดเสียดสีเกร็งจนมิวท์ต้องจิกปลายเท้าเขย่งช่วย

.

“ซีดดด! , เสียวววอ่ะพี่~”

“อร๊อยยย! รู้งี้ให้ครางชื่อแพรวไปนานแล้ว.. ว.. ว..”

“มิวท์เสียววว!~~~”

.

เธอสลับเท้าซ้ายขวา -ซ้ายขวากระทืบซอยยิก บั้นเอวดีดเด้งเบี่ยงไปซ้ายทีขวาที ในทุกทีที่เปรมแยงดุ้นกระหน่ำเสียบ

.

“อื้อ! อืมมม! เพราะมิวท์นมเล็กกว่าแพรวใช่ไหมล่ะ~”

“มิวท์รู้หรอกนะว่าพี่ชอบคนนมใหญ่ ๆ ไอ่.. ไอ่.. ไอ่.. อ่ะ.. อ่า.. อ่า.. อ่า..”

"อ่ะ , อ่ะ , อ่า , อ่า  ทำไงได้..!  ซีดดด~! ยังไงซะมิวท์ก็ชอบให้พี่เอาอยู่ดี~"

.

หัวสักหัวคลอนโดนเอาก้น สาบานได้ว่านี่คือคำพูดของลูกคุณหนูลุคสดใสจริง ๆ ก๊าซรักษาเชื้อโควิดจากฝ่ามือเปรมจางหายไปหมดแล้ว นี่จึงเป็นจิตใต้สำนึกของเธอโดยแท้ มิวท์กำลังแรด เธอกำลังร่าน แล้วเธอก็มักจะพูดมากเกินปกติตอนที่มีเพศสัมพันธ์ ขนาดเสียวจนร้องเสียงสั่นฟังแทบไม่เป็นคำ ก็ยังอุตส่าห์แฉลบสายตาชำเลืองกลับมาคุย

.

ซึ่งเปรมก็ใจดีที่จะตอบ เขาดึงร่างบางของเธอขึ้นมาจากโพรเดียม มิวท์ยืนหันหน้าส่วนเขาขนาบอยู่ด้านหลัง ดุ้นแข็งยังคงเสียบคาอยู่ตรงนั้น แต่เป็นฝ่ามือเจ้ากรรมที่กระชับหมับ! บีบลงที่เนินนมคู่เล็ก! เปรมซุกหน้าจูบลงที่หลังคอเธอ เขาลงลิ้นตวัดเลียไล่ขึ้นไปเรื่อย ๆ จนขบลงที่ใบหู พลันกระซิบตอบเธอออกมาว่า

.

“ไม่เกี่ยวหรอกครับ.. พี่ไม่เคยรักแพรวเลย พี่รักแค่มิวท์คนเดียว”

.

ตอกย้ำคำพูดดังกล่าวด้วยการออกแรงนวดนมไซต์เล็กซะจนแบนอัดคามือ 

.

“ซีดดด~!”

หญิงชู้เผลอร้องครางเสียงหลง เธอเม้มปากแน่นพลางส่ายหน้าแบบถี่เร็ว

.

“ไม่ค่ะ!”

“งั้นพี่จะเรียกชื่อเพื่อนหนูทำไมมิทราบ~ คนถูกเอาก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ.. หึ~!”

.

“โถ่.. ก็จะได้เอามันส์ขึ้นไง! เหมือนเย็ดพร้อมกันสองคนหรือมิวท์ไม่ชอบ ไม่รู้สึกเหรอว่าพี่กระเด้าแรงกว่าเดิม อย่าลืมสิว่านี่คือกรรมวิธีในการขจัดเชื้อไวรัสนะ รอดตายด้วยแถมยังได้เสียวอีกต่างหากไม่ดีเหรอ?”

.

เอวบางผงกถูขึ้นลงสะโพกกลมค่อย ๆ บดใส่หัวหน่าวเปรมแบบมีนัยยะ มันเร็วขึ้นเรื่อย ๆ แล้วก็เป็นมิวท์เองที่กระเถิบกลีบเสียวเข้าแยงใส่ดุ้นแข็งด้วยความสุขใจ นี่คือปฏิกิริยาโต้ตอบจากเธอ เธอหายงอนแล้วและอยากจะนอนต่อกับเขาใจจะขาด เธอใช้มือตัวเองวางทับลงบนหลังมือของเปรมให้บี้ใส่นมเล็ก ๆ แรงขึ้น หล่อนขยับฝ่ามือส่ายเป็นวงเสริมให้เปรมเค้นมันแรง ๆ พร้อมกับเอวที่แอ่นให้เขากระแทกได้ถนัดถนี่

.

“อ่าาา~~”

“จัดไปเลยค่ะพี่ เรียกชื่อเพื่อนของเราทั้งคลาสเลยก็ได้ใครที่พี่ชอบเอามาให้หมด มิวท์จะเป็นถังแห่งความเสี้ยนให้พี่ปลดปล่อยเอง~”

“มิวท์ชอบมากค่ะ~! เอามิวท์เลย~ เอามิวท์แรง ๆ !”

“มิวท์มันแรด! ,  มิวท์มันร่าน! ,  มิวท์มันลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่! ”

.

“ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ!  , ตับ!  , ตับ!”

“ตับ! , ตับ! , ตับ! , ตับ!  , ตับ!  , ตับ!”  

.

.

ณ  ทางเท้าคอนกรีตที่ห่างจากตึกสำนักงานใหญ่ของบริษัท AP ไปราว 300 เมตร

.

ในทิศตะวันตกเฉียงใต้แพรวยืนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่เหลือแต่กิ่ง และแน่นิ่งประหนึ่งตกใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นกับตัวเองไปเมื่อครู่

.

“ฮัดเช๊ย!”    

.

หยาดน้ำลายกระเซ็นเปรอะเต็มหน้ากาก ซวยมากไปกว่านั้นเมื่อการกระชากของมวลอากาศภายในเมื่อครู่ ได้ทำให้ก๊าซบริสุทธิ์ที่เก็บกักไว้ลดลงแบบฮวบฮาบ ประกอบกับหน้ากากที่แพรวใส่อยู่ก็เป็นหน้ากากกันแก๊ซเวอร์ชั่นประดิษฐ์เองของพ่อพี มันไม่ได้มีมาตรฐานหรือ มอก. อะไรเลย คุณภาพจึงห่วยกว่าของที่บริษัท AP ผลิตออกมาจำหน่ายมาก

.

“เฮ้.. มีใครกำลังนินทาเราอยู่รึเปล่าเนี่ยะ?”

แพรวคิดในใจ เธอหยุดเดินลงสักพักสลับกับการเช็ดรอยเปื้อนบนหน้ากาก

.

“ไม่ใช่ว่าติดเชื้อไปแล้วหรอกนะ ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยเห็นเราจามสักที”

“แต่ก็ช่างเถอะนั่นไม่ใช่ประเด็น สิ่งที่เราแคร์คืออีพีต่างหากดูจาก GPS บนโทรศัพท์แล้ว หมอนั่นคงอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ เราต้องคุยเรื่องนี้กับมัน มิวท์กับพี่เปรมหักหลังเราเต็ม ๆ เราเห็นกับตาตัวเองว่าสองคนนั้นคบกันแบบออกหน้าออกตา บางทีเราอาจจะต้องแสดงออกอะไรสักอย่าง เราอยากจะทำให้พวกเขารู้ว่าเราไม่พอใจ และอยากจะเอาคืนให้สาสม!”

.

“แล้วหน้ากากนี่ก็คงจะหมดวาระของมันแล้ว ใช้ได้อีกแค่ 5 นาทีเอง อย่างน้อยตอนนี้ก็ต้องรีบหาตัวอีพีให้เจอก่อน จะได้ขอเปลี่ยนหน้ากากกับมัน อย่าเพิ่งแว๊นหนีฉันไปไกลนักนะเพื่อน”

.

แพรวเขย่งปลายเท้าชะเง้อคอกะจะมองหาเพื่อนจากมุมสูง รถลาไม่มีสักคัน เกาะกลางแตกระแหง ต้นไม้ใบหญ้าที่เคยมีไว้ประดับประดาก็แห้งกรอบด้วยพิษสงของไวรัส ทว่าเดชะบุญที่จุดที่แพรวยืนอยู่เป็นชัยภูมิที่เหมาะสมเหลือเชื่อ มันมีลักษณะเป็นเนินฟุตบาทที่โก่งตัวขึ้นมาซึ่งทำให้เธอเพ่งมองออกไปได้ไกล จนสังเกตเห็นเงาตะคุ่มของกลุ่มคนกลุ่มใหญ่ที่ไม่น่าจะใช่พวกหมอ ๆ

.

“อะไรกันวะน่ะ?!”

ถึงกับอุทานเสียงหลง

.

“ในสภาพบ้านเมืองแบบนี้ ออกมาออกันแบบนั้นเดี๋ยวก็ติดเชื้อกันหมดหรอก หรือจะเป็นจุดแจกของบริจาค? ก็เป็นไปได้อยู่นะ?”

จบประโยคดังกล่าวสาวเจ้าก็ได้ละสายตาลงมามองดูพิกัดบนโทรศัพท์อีกครั้ง ปรากฏว่ากระเทยพีเพื่อนรักก็ดันอยู่ในจุดต้องสงสัยดังกล่าวด้วย

.

เธอก็เลยเร่งฝีเท้าเข้าไปหาโดยด่วน โดยไม่คิดว่าจะเป็นกับดักอะไร เพราะทีมแพทย์ส่วนใหญ่ก็น่าจะเฝ้าที่ร้านขายยาเป็นหลัก แล้วตอนนี้เธอก็ได้เดินออกห่างจากจุดเสี่ยงดังกล่าวมาไกลแล้ว

.

“ตุบ , ตุบ , ตุบ , ตุบ , ตุบ”

เสียงฝ่าเท้ากระทบพื้นถี่รัว แพรวเร่งเดินตามฟุตบาทใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้วภาพตรงหน้าก็ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น

.

มันเป็นภาพของรถจักรยานยนต์ของพีที่จอดค้ำขาตั้งอยู่ชิดขอบทาง มีร่างใหญ่ของเขานั่งคร่อมอยู่ด้านบน เขาหันหลังให้ถนนพลางใช้สองมือกุมลงที่หมวกครอบแก้วที่ซื้อมาจากตู้อัตโนมัติของบริษัท AP กระเทยหนุ่มมีท่าทางที่แปลกประหลาด เหมือนเจ้าตัวจะพยายามดิ้นและกระเสือกกระสนหาทางถอดหมวกครอบแก้วอันนี้ออกไปให้ได้ โดยบรรดาชาวเมืองที่พากันมุงก็ไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายแต่อย่างใด พวกเขามีประสงค์จะเข้าไปช่วยซะมากกว่า

.

หนึ่ง , สอง , สาม , สี่ , ห้า  รวมพีด้วยเป็นหกคน เสี่ยงมากกับการติดเชื้อโดยไม่เว้นระยะห่าง แต่คงเป็นเพราะเสียงร้องขอความช่วยเหลือนั่นแหละ ภาพจึงออกมาเป็นการมะรุมมะตุ้มช่วยกันอย่างที่เห็น ชายคนหนึ่งถึงกับไปยกกระถางดอกไม้แถวนั้นมาทุ่มใส่หัวพี! เสียงดังโครม! แต่ก็ไม่ได้ผลกระถางแตกเป็นเสี่ยง มวลดินร่วงกราวลงกับพื้นเปรอะเปื้อน

.

หลังจากนั้นก็มีทั้งไม้แล้วก็แผงกั้นเหล็ก สารพัดอุปกรณ์ที่ฟาดใส่หมวกครอบแก้วเพื่อเอาคนที่สวมอยู่ข้างในออกมา หนักสุดก็เห็นจะเป็นตัวของพีเอง ที่ถึงกับโขกหัวตัวเองเข้ากับแฮนด์มอเตอร์ไซต์ เขายืนขึ้นแล้วก็กระโดดเอาหัวเหวี่ยงลงไปฟาด!

.

“เปรี๊ยง! ,  เปรี๊ยง! ,  เปรี๊ยง!  , เปรี๊ยง!”

.

รถขย่มโครม ๆ แต่ก็เหมือนเดิมคือไม่ได้ผลเลย กระทั่งเริ่มได้ยินเสียงชาวเมืองคนหนึ่งที่ผายมือออกกว้าง พลางบอกให้ทุกคนถอยออกห่าง ๆ แล้วรีบไปตามหมอ ซึ่งแน่นอนว่ากระเทยอย่างพีห้ามสุดชีวิต!

.

“ไม่ได้ครับ! เรียกหมอไม่ได้เป็นอันขาด!”

.

“คุณจะบ้าเหรอ! แต่คุณจะตายคาหน้ากากออกซิเจนนั่นเอานะ พวกเราช่วยคุณไม่ไหวหรอก!”

เสียงลุงพลเมืองดีตะโกนกลับไป

.

แพรวได้ยินทุกอย่างชัดเจน เธอไม่มีเวลาพอที่จะช็อคหรือตกใจอีกต่อไปแล้ว รู้ตัวอีกทีหญิงสาวเพียงคนเดียวก็ปรี่ฝ่าวงล้อมไทยมุงทั้งหลาย เข้ามาประชิดตัว LGBT เพื่อนสนิทได้สำเร็จ!