บทที่ 90 : skill ของแพรว

เหมือนเบื้องบนเป็นคนเขียนบท พ่อเมืองคนเก่าตายด้วยพิษจากโรคระบาด แต่ปรัชญาความเชื่อของแกที่ว่า “อย่าทำตัวเด่นเดี๋ยวจะเป็นภัย” ยังคงกู่ก้องในก้อนสมองของประชาชน เดอะวิลเลจจึงก่อร่างสร้างตัวขึ้นจากน้ำพักน้ำแรง และพวกเขาก็มีเจตจำนงอันร้อนแรงว่าจะแยกตัวเป็นเอกเทศ ไม่ยอมรับการช่วยเหลือจากใคร

.

มีการวางระบบทุกอย่างเป็นอย่างดี มีการล้อมรั้วสร้างกำแพงราวกับค่ายกลของหมู่บ้านบางระจัน ทำเลที่ตั้งห่างจากป่าและแหล่งอาหารไม่ถึงสามร้อยเมตร ทำให้ง่ายแก่การจัดสรรเวรยามและลาดตะเวนสุ่มตรวจ ข้อเสียอย่างเดียวของที่นี่จึงมีแค่การขาดแคลนผู้นำ อุปมาดั่งตะขาบไม่มีหัวครั้นมีแต่ตัวกับขานับพัน ก็มีอันต้องเดินอย่างสะเปะสะปะไร้ทิศ พออำนาจไม่ได้มาจากส่วนกลางเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น ก็เลยไม่รู้ว่าใครจะเป็นผู้ตัดสินใจ เรื่องนี้จึงเป็นปัญหาใหญ่มากสำหรับที่นี่  

.

พอดีกันกับการมาถึงของแพรวนักศึกษาสาววัย 22 ผู้มาพร้อมกับน้อง ๆ อีก 5 ชีวิต สกิลของเด็ก ๆ เหมาะมากที่จะอยู่ที่นี่ ส่วนเธอเองก็ไม่ต่างกัน เธอเป็นถึงอดีตผู้นำแคลนที่อยู่รอดในเมืองหลวงมาได้ถึง 2 ปีเต็ม และตอนนี้เธอก็ไม่ต้องการที่จะเห็นภาพเหตุการณ์เดิม ๆ เกิดขึ้นที่นี่อีก ความหิวโหยต้องหมดไป การอดตายต้องไม่เกิดขึ้น โดยเฉพาะการเอารัดเอาเปรียบกันเพื่อเอาตัวรอดที่ทุเรศสิ้นดี

.

“อะ.. แฮ่ม”

“ที่นี่เคยมีการจัดการเลือกตั้งบ้างไหมคะป้า แบบเฟ้นหาผู้นำคนใหม่อะไรแบบเนี่ยะ?"

หญิงสาวถามป้าหุ่นหมีคนดูแลกระท่อมที่พัก

.

“โอ๊ย! ไม่เคยหรอก! ลำพังคนเก่าที่ตายไปศพจะฝังตรงไหนยังทะเลาะกันแทบแย่”

แกดูเงอะ ๆ เงิ่น ๆ มองซ้ายทีขวาทีเพราะคำพูดของตัวเองอาจจะไปกระทบความรู้สึกของคนอื่นเข้า

.

“เอ๋.. งั้นก็แปลว่าที่นี่ไม่ค่อยสามัคคีกันเหรอคะ?”

.

“อืม.. ก็คงงั้น เราแค่พยายามเกาะกลุ่มกันไว้ ใครขาดเหลืออะไรก็ช่วยกันไปตามหลักมนุษยธรรมเหมือนกรณีของพวกเธอที่หนีตายกันมานี่แหละแม่หนูเอ๊ย!”

.

แพรวนิ่งเงียบไปพักหนึ่งหลังจากจัดข้าวจัดของบนกระท่อมเสร็จ เธอก็หันมาครุ่นคิดกับตัวเองว่าปัญหาของที่นี่คืออะไร ทำไมทัศนคติของผู้คนถึงไม่เป็นหนึ่งเดียวกัน พวกเขาขาดความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันอย่างรุนแรง และการจะยุติเรื่องนี้ได้ก็ต้องมีผู้นำที่รวมใจพวกเขาเข้าด้วยกันได้

.

โดยบุคลิกแล้วแพรวไม่ใช่คนที่ชอบโอ้อวด เธอไม่ได้อยากมียศมีตำแหน่ง หากแต่เธอนั้นเป็นผู้ที่มีประสบการณ์มาก่อน เธอรู้ว่ากับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ถ้าปล่อยเลยตามเลยมีหวังคงลุกลามบานปลาย แล้วเดอะวิลเลจก็คงจะไม่ต่างจากแคลนผู้มีชีวิตรอดแคลนอื่น ๆ ที่จะต้องแตกสลายหนีตายกันในท้ายที่สุด ด้วยเหตุนี้สาวเจ้าจึงเริ่มมีแรงบันดาลใจในการเสียสละตัวเองขึ้นมา

.

เธอพยายามช่วยเหลือทุกคนในวิลเลจเท่าที่จะทำได้ พร้อมกันนั้นก็พยายามนำเสนอไอเดียและวิธีการต่าง ๆ ที่คิดว่าเป็นประโยชน์ต่อพวกเขา เธอลงมือขุดดินทำแปลงผักไว้ตรงกลางหมู่บ้าน ใช้สองมืองาม ๆ ขุดบ่อเลี้ยงปลาแบบไม่สนใจใครหน้าไหน ฟากฝั่งของกำแพงเมืองแพรวก็ได้เดินไปบอกข้อมูลสำคัญว่าบรรดาผู้ติดเชื้อโควิด สามารถกระโจนและปีนป่ายได้ ความสูงแค่นี้คงไม่พอจะป้องกัน

.

ด้านอาวุธยุทโธปกรณ์เธอก็ได้ไปบอกกับหน่วยลาดตระเวนว่า ผู้ติดเชื้อแพ้ไฟและความร้อน อาวุธที่ใช้ไม่จำเป็นต้องเป็นกระสุนปืนที่หายากเสมอไป แต่เป็นลูกธนูไฟหรือระเบิดโบนาท็อกติดไฟสักขวดสองขวดก็น่าจะเพียงพอ หลายสิ่งหลายอย่างที่แพรวพยายามจะเข้าไปมีส่วนร่วม ถูกนำมาทดลองใช้เกือบหมด และท้ายที่สุดชาวเดอะวิลเลจทุกคนก็ได้เห็นกับตาตัวเองว่าทุกอย่างออกมาเวิร์ค  

.

พวกเขาเริ่มมองแพรวเปลี่ยนไป จากเด็กสาวธรรมดา ๆ บัดนี้ตัวแพรวกลับเริ่มฉายแสงเปล่งประกายออกมามากขึ้น แปลงผักของเธอออกดอกออกผลเต็มต้น ผู้คนไม่จำเป็นต้องเสี่ยงออกไปหาของกินข้างนอกกำแพงอีกต่อไป และนานวันเข้าก็มีคนมาช่วยเธอลงแปลงมากขึ้นทุกที มีการแบ่งปันเมล็ดพันธุ์กัน จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสี่ จากสี่เป็นแปด เยอะขึ้น ๆ จนกระทั่งไป ๆ มา ๆ แพรวก็เป็นที่รักของทุกคนไปโดยไม่รู้ตัว

.

เธอจะพูดจาอะไรก็ดูมีเหตุผลน่าฟังไปหมด และท้ายที่สุดโดยไม่จำเป็นต้องมีการเลือกตั้งใด ๆ แพรวก็ได้ขึ้นเป็นหัวหน้าของเดอะวิลเลจไปโดยปริยาย! อาจเพราะบุคลิกและบารมีที่ได้สั่งสมมา ชาววิลเลจคงเห็นตรงกันแล้วว่าสิ่งที่เด็กคนนี้ทำล้วนแต่เกิดประโยชน์ต่อส่วนรวม มิหนำซ้ำในบางวันแพรวยังอาสาออกไปนำทีมลาดตระเวนด้วยตัวเธอเองอีกต่างหาก เธอเก่งเรื่องการทำแผนที่และเก็บสถิติ ทำให้บรรดาผู้ชายตัวโต ๆ ก็ยังยอมรับทักษะในการวางแผนของเธอด้วย 

.

“ซื้อใจได้” น่าจะเป็นวลีที่เข้ากับเหตุการณ์นี้เป็นที่สุด จะเห็นว่าแพรวไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเองเลย เธอก็แค่ทำในแบบที่เธอเคยเป็นมาตลอด กลับกลายเป็นคนที่อยู่รอบกายเธอเสียอีกที่ติดสอยห้อยตามมาเอง พวกเขาศรัทธาในความคิดและความกล้าหาญของเธอล้วนๆ 

.

จากวันเป็นสัปดาห์เคลื่อนผ่านไปเป็นเดือน เดอะวิลเลจก็เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น ระบบที่ดีอยู่แล้วถูกอัพเกรดขึ้นด้วยความสามัคคีที่มีผู้นำหญิงมอบวิสัยทัศน์ให้ จากเด็กสาวเจ้าของแคลนที่วัน ๆ ต้องอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ ถึงวันนี้แม้จะต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกันว่าแพรวเองก็มีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่แบบนี้ มากกว่าตอนที่อยู่ในเมืองหลวงซะอีก แถมเธอยังมีโปรเจคใหม่ที่อยากจะพัฒนาเดอะวิลเลจให้ก้าวไกลขึ้นไปอีกขั้นด้วย 

.

.

ณ ลานที่ประชุมกลางวิลเลจ แพรวยืนอยู่บนจุดสูงสุด

.

“พวกพี่ ๆ คิดว่าไงคะถ้าหนูจะทำสถานีวิทยุกระจายเสียงขึ้นมา ยังมีคนเดือดร้อนอยู่ข้างนอกอีกมาก ถ้าพวกเขารู้ว่ามีเราอยู่ตรงนี้ บางทีเราก็ควรจะช่วยเหลือพวกเขาใช่ไหมคะ?”