KABANATA 34: TruthNALAPakiramdam ko ay nabingi lang ako. Hindi ko alam kung nanaginip lang ba ‘ko o talagang nangyayari ‘to. Hindi naman pwedeng nampra-prank lang sila dahil napakalaking kalokohan naman no’n ‘pag nagkataon. Nadako ang paningin ko kay Hugo na parang hindi naman nagulat sa presensiya ko pagkatapos ay kay Dominic naman na gulat na gulat habang nakatingin sa akin. “M-Mali lang ako ng pagkakarinig, di ba?” utal na tanong ko. Ramdam ko ang mabilis ng pagtibok ng puso ko dahil sa kaba. “No. You heard it right,” sabi ni Hugo. Napapikit naman ako dahil sa narinig. Paano? Paano ko naging kapatid si Dominic? Nawawala ba siyang anak ni Mama? Pero imposible dahil alam ko na ang kwento niya. “You knew that she was here, right, Lion?” hindi makapaniwalang tanong ni Dominic kay Hugo. Nagkibit balikat naman si Hugo. “She deserves to know, Velasco. I’ve been keeping this to myself for the past few months. I realized that she needs to know who she is,” seryosong sabi niya at saka
KABANATA 35: AgainHUGO“Uy, Hugo.” I turned to Nala, who poked my shoulder while I was busy with my laptop.“Yes, baby?” I asked and turned to her. “Ipagtimpla mo ulit ako ng pineapple juice, please...” she said while blinking her eyes cutely. My brow creased a bit. “Baby, you just finished a pitcher of pineapple juice a while ago.”She pouted her lips. “Ayaw mo ba?”Umiling ako. “Hindi naman. I’m just worried that your mouth and food pipe might get sore if you drink too much pineapple juice. Baka makasama sa kalusugan mo.”“So, ayaw mo nga?” She asked and glared at me. She crossed her arms over her chest.I gulped. Galit ba siya? She misunderstood what I said! I inhale enough oxygen into my lungs and exhale it afterwards before standing up.“Ipapagtitimpla na kita,” I said. She grinned and kissed my cheeks quickly. “Thank you, baby. I love you!”Fuck!I bit my lower lip to stop myself from smiling. She really has this effect on me, huh?“I love you more, baby,” I responded, kissi
KABANATA 36: AbductedNALAHindi ko alam kung ano ba’ng dapat ‘kong gawin o maramdaman. Halo-halo na ang emosiyon ko ngayon at wala akong ideya kung pa’no ko ba ‘to iha-handle. Nasasaktan ako, kinakabahan, naiiyak, naiinis, at nagagalit. Gulong-gulo na ‘ko. Maraming tanong ang bumabagabag sa utak ko at hindi ko alam kung saan ako kukuha ng sagot.Hindi pa rin mawala ang panginginig ng kamay ko dahil sa nangyari. Hindi ko maintindihan kung ano ba talagang nangyayari. Para akong nasa loob ng isang maze at hindi ko alam kung saan o paano ako lalabas. Binitawan ng lalaking armado ang braso ko nang makapasok na kami sa loob ng isang kwarto. Kahit ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko ay nagawa ko pa ring pagmasdan ang kwartong pinasukan namin.Modern-Spanish ang style ng kwarto. Ang mga dingding ay pininturahan ng deep blue na may magarbong gintong mga accent na para bang nagpapahiwatig ‘yon kung gaano ito kamahal. Sa gitna ng kwarto ay may malaking four-poster bed na may plush, na
KABANATA 37: PositiveNALATulala ako habang nakatingin sa labas ng malaking bintana. Wala naman akong ibang nakikita doon kung hindi matataas na puno na may malalagong mga dahon. Ilang oras pa lang akong nandito sa pamamahay na ‘to pero pakiramdam ko ay sobrang tagal ko na dahil sa mga nangyari.Tatlong oras pa lang ang nakakalipas nang bisitahin ako dito ng tatay ko pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ma-absorb ng utak ko kung gaano talaga siya kasamang tao. Sinaktan niya ‘ko na ni minsan ay hindi ginawa sa ‘kin ni Mama noong nabubuhay pa siya.Pagak akong natawa.Sana nandito pa si Mama para makapag-sorry ako sa kaniya sa mga nasabi ko dati. Dapat pala magpasalamat pa ‘ko sa kaniya kasi hindi siya sumama sa tatay kong halang ang bituka. Dapat pala matuwa pa ‘ko kasi hindi ko siya kasama habang lumalaki ako dahil hindi ko alam kung ano’ng mararamdaman ko kapag ganito ang trato niya sa akin habang tumatanda ako.Mabilis kong pinahid ang luha ko na nagkalat sa pisngi ko nang marinig
KABANATA 38: DealNALALimang araw na ang nakakalipas simula nang mag-usap kami ni Daniel Cordova sa kaniyang opisina. Hindi kagaya no’ng unang dalawang araw ko dito na nakakulong lang ako at hindi pinapalabas sa kwarto, ngayon ay pinayagan na akong makalabas pero may mga nakasunod pa rin sa aking mga armadong lalaki na bantay sarado sa bawat galaw ko.Sa loob ng limang araw na ‘yon ay hindi ko na ulit nakita pa si Damian. Wala naman akong pakialam sa totoo lang. Ang ipinagtataka ko lang, bakit mukang wala namang alam ang tatay ko sa pagbubuntis ko? Kung sinabi niya talaga sa tatay ko na buntis nga ako hindi ba dapat gumagawa na sila ngayon ng paraan para mawala sa akin ang anak ko?Hindi naman sa gusto kong mapahamak ang baby namin ni Hugo. Maganda nga ‘yon na hindi nila alam na buntis nga ako pero nagsisimula na akong maguluhan sa pagkakakilanlan ni Damian.Kalaban ba siya o kakampi? Dapat ba siyang pagkatiwalaan o hindi?Kung kalaban nga siya posibleng sinabi niya na sa tatay ko na
KABANATA 39: GrandchildNALA“Kung iyan ang gusto mo, walang problema.” Malawak na ngumisi si Daniel Cordova na para bang nagtagumpay na naman siya at saka nilabas ang kaniyang telepono’t nagtipa doon.Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko sa bawat patak ng bawat segundo. Pakiramdam ko ay nabablangko ang utak ko dahil sa dami ng bumabagabag doon. May aircon naman dito pero pinagpapawisan ako.Ano kaya ang iisipin ni Hugo kapag sinabi kong ibigay niya na lang sa tatay ko ang pwesto niya? Iisipin niya kayang inaabuso ko ang pagmamahal niya para sa ‘kin? Magsisisi ba siya na ako ‘yong babaeng minahal niya? Magagalit ba siya sa ‘kin?Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko. Iniisip ko pa lang na magagalit sa ‘kin si Hugo dahil sa desisyon ko ay sumasakit na ang puso ko. Mahal na mahal ko siya pero mahal na mahal ko rin naman ang kapatid ko.Kung ano man ang maging bunga ng desisyon kong ito, tatanggapin ko. Kung magalit man sa ‘kin si Hugo, ayos lang, hindi no’n mababago ang pagmamahal
KABANATA 40: FatherNALA“A-Ano po ang sinasabi niyo?” maang-maangang tanong ko sa kaniya at napalunok.“Just like what I’ve said, I’ll help you escape, but you need to protect my grandchild in return, hija. I know that you are pregnant with Lionel’s child, and don’t try to deny it,” aniya.Umiwas naman ako ng tingin. Hindi ko kayang tingnan ang ama ni Hugo. Hindi ko magawang i-deny sa kaniya na buntis nga ako na madali ko namang na-deny kay Damian no’ng una. Masyadong malamig at nakakatakot ang prisensiya niya kaya hindi ko alam kung papaniwalaan at pagkakatiwalaan ko ba siya.Kapag tinitingnan ko siya, naalala ko ang mga sinabi sa ‘kin ni Hugo noon tungkol sa kaniya. Naalala ko ang sakit sa mga mata ni Hugo habang nagkekwento siya tungkol sa tatay niya. Habang iniisip ko ang mga ‘yon ay hindi ko mapigilang hindi masaktan.“I’m not an enemy, hija,” seryosong sabi niya nang hindi ako sumagot. “I know you already know what Lionel and I are up to and how useless a father I am, but I wan
KABANATA 41: EscapeNALA“Please wait for me, baby. Babalikan kita... I promise.”Iyon ang paulit-ulit na tumatakbo sa utak ko habang lumilipas ang oras na mag-isa ako dito sa loob ng kwarto. Hindi ko alam kung bakit sobra akong kinakabahan. Ayaw pa sana akong iwan ni Hugo dito ng mag-isa kanina kung hindi ko lang siya pinilit na umalis na dahil delikado kapag naabutan siya dito ng tatay ko.Nalaman ko na nagpanggap pala siyang bantay sa labas ng kwarto ko kaya nakapasok siya dito. Nakasuot siya ng maskara na kagaya ng mga tauhan kaya hindi siya napansin. Wala raw talaga siyang balak magtago sa banyo kung hindi lang pumasok ang tatay niya. Hindi niya rin sinasadya na marinig ang pag-uusap namin.Alam niya na rin pala na hindi talaga traydor si Damian tatlong araw matapos akong dalhin dito pero ang hindi niya lang alam ay kakampi pala ito ni Tito Leonardo kaya pati siya ay nagulat din sa nalaman.Humigpit ang hawak ko sa phone na iniwan niya sa ‘kin kanina. Numero niya lang ang nandoon