KABANATA 50: GardenNALANakangiti ako sa human-size mirror habang tinitingnan ang sarili ko suot ang royal blue evening gown na pinadala kanina ni Tito Gael para sa event na dadaluhan ko ngayong gabi kasama si Mr. Joseph Zuniga.Manghang-mangha ako habang walang sawang pinagmamasdan ang gown na suot ko na tila isa iyong bula na biglang mawawala kapag kinurap ko ang mga mata ko.Ang gown features ay strapless sweetheart neckline na mas nakapagpatingkad sa balikat at collarbone ko. Ang bodice ng gown naman ay iniayon sa pagiging perpekto. Yumayakap ito sa baywang ko at lumilikha ng isang eleganteng silweta. Samantalang ang skirt naman ay floor-length A-line style.Napansin ko rin na ang telang ginamit ay mamahaling satin na sigurado akong mahal pa kaysa sa sahod ko. Hindi ito makati sa balat hindi kagaya ng ibang mamahaling damit na mainit na nga makati pa. Pinalamutian rin ito ng madaming beading at sequin na siyang limilikha ng shimmering effect sa ilalim ng mga ilaw.Ang gown featur
KABANATA 51: ForgivenessNALA“I’m sorry, Hugo…” Iyon ang unang lumabas sa bibig ko habang nakatingin sa mga mata niya.Nanggilid ang luha sa mata ko habang inaalala ang mga nangyari noon. Kung paano kami maging masaya sa piling ng isa’t isa. Kung paano namin nalagpasan ang lahat ng pagsubok ng magkasama at kung paano ako sumuko ng sobrang bilis.Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at saka yumuko. Hindi siya tumugon kaya muli akong nagsalita. Gusto kong sabihin ang lahat ng gusto kong sabihin bago pa mahuli ang lahat.“I’m sorry for hurting you back then. I’m sorry for being too much and not thinking about how you feel. Hindi ko naisip na nasasaktan ka rin sa pagkamatay ni Lorcan.”“L-Lorcan?” tanong niya.Ngumiti ako pero hindi iyon umabot sa mata ko. “Lorcan ang ipinangalan ko sa anak natin. Lorcan Amani Cabral Fabellon.”Nanlaki ang mata niya na tila hindi makapaniwala sa sinabi ko. “D-Did you just really follow his last name with me?” hindi makapaniwalang tanong niya.Kinagat ko a
WAKASHUGOAs I sit on the terrace of my condo unit, sipping a glass of rum, I am captivated by the city of Brussels. The city is a vibrant mix of old and new, with stunning architecture that tells a story of centuries past.The Grand Place, with its ornate buildings and intricate facades, is a true masterpiece. The Atomium, a modern marvel, stands tall in the distance, symbolizing the city's forward-thinking nature.The streets are alive with the sound of laughter and chatter as locals and tourists alike explore the countless shops and cafes.The scent of Belgian waffles fills the air, tempting me to indulge in a sweet treat. As the sun sets, the city comes alive with a kaleidoscope of lights, illuminating the night sky.It’s been two years and three months since I moved here to give Nala the space she wanted. Honestly, it’s hard without her by my side because I know that she’s my strength that keeps me alive, yet I need to respect her decision.I know that she loves me. Hanggang nga
“Ano kaya mo ba talagang gawin ‘to?” nag-aalalang tanong ni Lawrence habang naglalakad kami sa madilim na iskinita.Bahagya naman akong tumawa para matakpan ang pag-aalinlangan na nabubuo sa dibdib ko. Mabuti na lang ay madilim sa iskinita kung nasaan kami kaya hindi niya makita ang buong histura ko at kung paano ako nag-aalinlangan. “Oo naman,” kalmadong sagot ko sa kaniya.Huminga naman siya nang malalim at seryosong tumingin sa akin.“Huwag kang magsinungaling sa akin, Nala. Kilala kita. P'wede kang magsinungaling sa lahat pero hindi sa akin. Alam ko namang ayaw mo talagang gawin ang bagay na ‘to.”Alam mo naman pala e. Bakit nagtanong ka pa?Tumigil kami sa paglalakad nang malapit na kaming makalabas sa eskinita. Hinarap ko siya. Kahit madilim ay nakikita ko pa rin ang pag-aalala sa mga mata ni Lawrence. Bukod sa kaniya ay wala nang ibang nag-aalala sa sitwasyon ko kaya grabe talaga ang pasalamat ko sa kaniya kasi hindi niya ako iniwan.“Alam ko. Mas kilala mo pa yata ako kaysa sa
NALA“Anak ka ng tupa! Sinabi mo ba na nakita niya ang muka mo?!” nanlalaki ang matang tanong ni Lawrence matapos ko sa kaniyang ikwento ang nangyari kanina.Umirap ako. “Oo nga sabi! Paulit-ulit? Paulit-ulit? Kaya nga binibilin ko na sa 'yo si Nadine, ‘di ba?” inis na sabi ko at saka uminom ng redhorse beer na nasa baso ko. Ang mapait na lasa nito ay humagod sa lalamunan ko.“Tanga ka ba? Magpapahuli ka talaga? Wala ka bang balak magtago o tumakas sa mga pulis?!”“Tanga ka rin ba? Akala mo ba hindi ko naisip ‘yon? S'yempre ayaw kong makulong Lawrence pero illegal naman kasi talaga ang ginawa natin. Hindi ako nagpapaka santo rito dahil kahit ako, napakinabangan ko kahit papaano ang perang ninakaw ko pero handa akong pagbayaran ‘yon. Hindi ako tatakbo dahil alam kong may kasalanan naman talaga ako. Sapat na ang perang nanakaw ko kanina para sa pangbili ng gamot ni Nadine at pangbayad ng ilang bills. Babayaran ko na lang iyon sa kulungan.”Hindi siya nakasagot. Kinuha ko ang bote ng redh
NALANanlalaki ang mga mata ko habang tinuturo ang lalaking p'werteng nakaupo sa bachelor’s couch na nasa harapan ng malaking kama kung saan ako nakaupo ngayon. Naka-cross pa ang dalawang hita niya sa isa't isa.Wait, kama? Ano'ng ginagawa ko rito? Ano'ng lugar ‘to? Hindi kaya pinagsamantalahan na ako ng lalaking ‘to?!Nagsalubong ang dalawang makakapal na kilay niya at may multong ngisi na nagpakurba sa labi niya.“I did nothing to you, woman,” turan niya na parang nabasa kung ano ang nasa isip ko at saka siya tumayo.“Gago ka! Ano'ng ginawa mo sa ‘kin?! Saan mo ako dinala?!” sigaw ko at akmang tatayo ngunit natumba rin kaagad dahil sa pagkahilo. Mabuti na lang malabot ang kama.“I told you. I did nothing to you.” Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. “You’re too far from my standard. You’re not even beautiful,” dagdag niya pa.“Aba’t! Tarantado ka ah! Akala mo naman kung sinong gwapo!”Tiningnan ko rin siya mula ulo hanggang paa. Nakasuot siya ng kulay itim na button down long sl
HUGO"Where is it?" I seriously asked Fang as I got out of the room where Nala was staying."Pamposh Tower, my Lord. Lobby," he answered.He handed me a stick of cigarettes and lit it up. I held it between my index and middle finger before inhaling the smoke as much as I could. I exhaled, a mellow sensation rolled through my bloodstream like a warm bath. Fuck, that was good.Fang is one of my subordinate but I honestly don’t trust him. Well, I don’t trust anyone, to be exact, and Fang wasn’t an exemption.I licked my lower lip and hopped inside the car as we got out of the mansion. Tiningnan ko muna ang pwesto ng kwarto kung saan nandoon ang babaeng iyon bago tuluyang umalis ang sasakyan.I leaned against the headrest and closed my eyes. I couldn’t help my lips to form a smirk as I thought of that woman’s furious face a while ago.My jaw clenched. I can’t fucking forgive her for kicking off my balls that night. Pero mas hindi ko siya kayang patawarin dahil sa naging epekto niya sa ‘kin
KABANATA 4: First dayNALA“Fabellon Enterprise…” bulong ko ‘tsaka inilagay ang kamay sa ibabaw ng kilay at tinanaw ang malaking pangalan na nakalagay sa building na nasa harapan namin ngayon.Maraming empleyado ang kasalukuyang pumapasok sa nasabing kumpaniya. Ang iba ay nagmamadali at ang iba naman ay mabagal lang kung maglakad. Isang tipikal na araw para sa kanila ngunit para sa akin ay ito na ang simula ng kalbaryo ng buhay ko.“Sigurado ka bang ito na ‘yon Nala?” tanong ni Lawrence habang tinitingnan ang papel kung saan nakasulat ang address nitong building. Hinatid niya kasi ako papunta dito.Bumaling ako sa kaniya at tumango.“Ito na nga,” mahinang turan ko at nag-iwas ng tingin sa kaniya.Hindi ko kayang tumingin sa kaniya dahil sobrang bigat pa rin ng dibdib ko dahil sa naging desisyon ko tatlong araw na ang nakakalipas.Ginulo niya ang brown kong buhok na nakagawian niya na at saka ngumiti ng malapad.“Hindi pa rin talaga ako makapaniwala na hindi ka tuluyang nakulong, Nala.