PC Hospital 🏥 ขนมปังดูศึกษามาก่อนจะวางแผนย้ายที่อยู่ ซึ่งตัวเลือกแรกคือ พีซีโรงพยาบาลเอกชนในตัวอำเภอปากช่องมีเครื่องมือแพทย์ทันสมัยและบริการครบครัน ดูแลอย่างดีตั้งแต่ฝากครรภ์ไปถึงคลอดบุตร คุณหมอในโรงพยาบาลก็มีรางวัลการันตี ซึ่งเธอก็เลือกฝากพิเศษ“เอารถเข็นไหม”“ไม่ค่ะ เดินไหว”อีวานประคองขนมปังไปห้องตรวจ นั่งรอเข้าห้องตรวจไม่ถึงห้านาทีก็มีพยาบาลเดินมาเชิญให้เข้าไปพบหมอ คุณหมอสาววัยสามสิบต้น ๆ เริ่มอธิบายเรื่องต่าง ๆ ที่อีวานควรทราบ ระยะเวลากำหนดคลอด สุขภาพของแม่และเด็ก เรื่องที่ต้องระวัง การควบคุมอาหารให้กินอย่างเหมาะสม อีวานตั้งใจฟังและจำได้ทั้งหมด“ผลเลือกปกตินะคะไม่มีภาวะเบาหวานแทรกซ้อนแต่ก็ต้องควบคุมการกินให้พอดี แต่หมอวางใจดูคุณพ่อคุณแม่จะสายดูแลสุขภาพกันอยู่แล้ว”“ต่อไปเป็นการอันตร้าซาวด์นะคะ”มาถึงขึ้นตอนที่คุณพ่อคุณแม่มือใหม่รอคอย การได้รู้ว่าลูกในท้องนั้นเป็นเพศอะไร เมื่อคืนขนมปังก็คุยกับอีวานว่าจะเก็บผลไว้จัดงานเซอร์ไพรส์รู้พร้อมทุกคนไหม แต่พอตกตะกอนความคิด ช่วงนี้เพื่อนสนิททั้งเขาและเธอค่อนข้างยุ่งเลยเลือกว่าจะไม่จัดงานเลี้ยง แต่จะเป็นการทักไปบอกเพื่อนทุกคนแทน ส่วนในตอนนี
อีวานยังคงนอนมองขนมปังหลับอยู่เงียบ ๆ จนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงเมื่อขนมปังได้นอนพักผ่อนจนเพียงพอ ก็ตื่นจากการหลับใหลและสิ่งแรกที่เธอเห็นก็คืออีวานเขานอนตะแคงหันมองเธอนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลดูเศร้าหมอง และเขายังปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่กลับไร้เสียงสะอื้น “เป็นอะไรไปคะ ร้องไห้ทำไม” เธอยันกายลุกขึ้นนั่งเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง อีวานก็ลุกนั่งตามเขายิ้มเล็กน้อย ขนมปังยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้อีวานลูบแก้มเขาเบา ๆ เป็นการปลอบใจ “พี่..แค่รู้สึกดีใจที่ได้กลับมาอยู่ข้างเธอ” “ดีใจจนร้องไห้เลยเหรอ? แปลกมาก” ขนมปังไม่คิดว่าคนที่จิตใจเข้มแข็งที่โดนปืนยิงมีดแทงจนเกือบตายยังไม่แสดงความรู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย แต่ตอนนี้เขากำลังนั่งร้องไห้ต่อหน้าเธอ เธอสัมผัสได้ว่านี่ไม่ใช่การร้องไห้ของความรู้สึกดีใจ แต่เขากำลังเศร้าอยู่ต่างหาก ‘แล้วเขาเศร้าเรื่องอะไรล่ะ..’ “พี่ไม่สบายใจหรือ..” “ไม่ พี่โอเค หิวหรือยังครับเดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กินนะ” อีวานรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ไม่อยากให้เธอมากังวลใจไปกับความรู้สึกที่มันตีกันไปมาในจิตใจเขา ตอนนี้สิ่งที่เขาควรทำที่สุดคือ ทำให้เธอมีความสุขและได้เห็นว่าเขาเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ
อีวานยกตัวขนมปังขึ้นอุ้มเธอใช้มือกอดคอและขาเกี่ยวลำตัวเขาแน่นกลัวจะตก แต่ไม่มีทางหรอกเพราะอีวานใช้ท่อนแขนแกร่งประคองใต้ก้นสวยพาเดินออกจากห้องอาบน้ำมายังโซฟาในห้องรับแขก เขาวางเธอลงอย่างเบามือ “ที่รักสวยจัง”ขนมปังเอนตัวพิงโซฟายกขาตั้งขึ้นเป็นตัวเอ็ม อีวานคุกเข่าลงสอดมือไปถอดแพนตี้ตัวจิ๋วออกโน้มใบหน้าลงไปยังช่องทางรักเขาส่งลิ้นอุ่นแทงเข้ารูเล็กที่ได้ใช้นิ้วไปก่อนหน้านี้“อีวานอ๊าส์ สะ..เสียว”“อืมอ่าส์ จ๊วบ” อีวานครางเสียงต่ำ ลิ้นร้ายละเลงเลียติ่งเสียวจนเธอยกสะโพกขึ้น มือหนึ่งยกขึ้นมาปิดปาก อีกมือขยุ้มผมสีดำขวับของเขาระบายความเสียวซ่านออกมาโดยกำผมเขาแน่น อีวานลุกขึ้นถอดกระโปรงแสนสวยของขนมปังออก ทำให้เหลือเพียงบราเซียลายลูกไม้สีดำที่ยังคงบดบังเต้านมใหญ่“โคตรเซ็กซี่..”อีวานขึ้นมานั่งหันเข้าหาเธอบนโซฟาแทรกตัวอยู่ตรงกลาง เขาจับท่อนเอ็นร้อนจ่อไปที่ช่องทางรักแต่ยังไม่เอาเข้าไป ใช้เพียงส่วนหัวปลายหยักบานถูขึ้นลงตามกลีบรอยแยก จนหัวชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน“อื้อ อีวาน..”“อยากให้ใส่เข้าไปไหมครับ”“อยากค่ะ”“จากนี้ไปเรียกฉันว่าพี่อีวาน”“อื้ออ พี่..พี่อีวาน ช่วยกระแทกเข้ามาในตัวฉันสักทีค่ะ ได้โป
“อย่าทำหน้าโกรธสิเดี๋ยวลูกก็ทำตามหรอก”“ก็คุณมันเจ้าเล่ห์”“ก็ฉันอยากใช้เวลากับเธอนี่นา รวมถึงเวลากับเจ้าตัวเล็กด้วย”อีวานเดินเข้ามาโอบกอดเอวคลอดกิ่วแล้วพูดเสียงออดอ้อนมือหนาลูบท้องนูน ๆ ของเธอไปด้วยความเอ็นดู ยิ่งได้เข้ามาแนบชิดเขาก็ได้กลิ่นหอมหวานคล้ายดอกไม้ที่ออกมาจากเธอนั้นทำให้เขาอยากจะสูดดมมันทุกส่วนของขนมปังไปจนหมดเลยล่ะ เพราะอีวานนั้นโหยหาเธอแบบสุด ๆ แล้วมันคงจะดีถ้าเขาจะได้สัมผัสไออุ่นจากเธออีกครั้ง..“ในบ้านก็เหลือแค่เราสองคนแล้วนะ จะทำอะไรกันต่อดีล่ะครับ”“แผนคุณแน่นอนเลย ไอ้มาเฟียเจ้าเล่ห์กะล่อนที่สุด..” เธอบ่นพึมพำเบา ๆ แต่ก็พอจะทำให้อีวานได้ยินแต่เขาไม่รู้สึกโกรธเลยกับคำด่าของเธอมีแต่ความรู้สึกเอ็นดู“คุณอยากทำอะไรก็ไปทำสิคะ ส่วนฉันจะไปอ่านหนังสือ” เธอตอบแล้วพยายามแกะมือปลาหมึกที่เกาะแน่นไม่ยอมปล่อยจากเอว“ฉันอยากอาบน้ำจังเลย เธอช่วยอาบให้ได้ไหมหมอบอกว่าแผลห้ามโดนน้ำน่ะ ฉันทำไม่ถนัด” อีวานขยับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ปลายจมูกโด่งคลอเคลียอยู่ข้างใบหูเล็ก ความจริงเขาโกหกเขาอาบน้ำเองได้แค่อยากให้เธอทำ“ก็อาบแบบที่เคยอาบไปสิคะ”“พยาบาลเป็นคนทำให้ตลอดเลย ฉันยังไม่เคยได้ลองอาบเองน่
ขนมปังเห็นเขายิ้มเจื่อนทำหน้าจ๋อยเธอก็แอบขำในใจพอได้เห็นมุมที่ไม่เคยเห็นก็สนุกดีเหมือนกันนะ เมื่อก่อนเห็นแต่เขาทำสีหน้าเดียว ไม่แสดงความรู้สึกด้านอื่นให้เห็นที่ผ่านมาจะเห็นสีหน้าคือหึง โกรธ นิ่งขรึม เย็นชา เหมือนคนไม่มีความรู้สึก‘พยายามเข้านะคะคุณมาเฟียไร้หัวใจ(ในอดีต)’‘ฉันขอเห็นความตั้งใจของคุณสักพักละกันนะ’“เธอยังใส่สร้อยเส้นนี้อยู่อีกเหรอ” อีวานมองไปเห็นสร้อยผีเสื้อที่พ้นคอเสื้อเธอออกมา“ฉันชอบก็เลยใส่ค่ะ จะขอคืนเหรอคะ?”“ไม่ ๆ เธอชอบฉันก็ดีใจมันถูกออกแบบมาเพื่อเธอโดยเฉพาะเลยนะ” อีวานพูดเสียงอ่อนโยนมองสร้อยที่เขาตั้งใจออกแบบสั่งทำเพื่อให้เธอมีใส่คนเดียวในโลก“แล้วใครเป็นคนออกแบบเหรอคะ ทำไมต้องเป็นผีเสื้อด้วยล่ะ” เธอเงยหน้าขึ้นมองอีวานเอียงคอลงเล็กร้อยด้วยความสงสัย“ฉันวาดแล้วส่งไปให้บริษัทเครื่องเพชรทำ สร้อยเส้นนี้สื่อถึงการเปลี่ยนแปลงและการเติบโต เหมือนกับผีเสื้อก่อนจะมีปีกแสนสวยงามแรกเริ่มมันเป็นเพียงดักแด้ตัวเล็ก”“และในอีกความหมายหนึ่งก็คือการก้าวข้ามผ่านอุปสรรคในความสัมพันธ์เพื่อพบแต่ความสุขมีอิสระไร้ขีดจำกัดเหมือนการที่ผีเสื้อได้โบยบินไปทุกที่”“ตอนนั้นฉันตั้งใจปล่อยเธอให้
เขามองเธอด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังและการขอโอกาสให้ได้พิสูจน์ตัวเองว่าเขาสามารถปรับปรุงเปลี่ยนนิสัย อะไรที่เคยทำให้เธอเสียใจหรือการกระทำที่ไม่ใส่ใจเขาจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว“แค่โอกาสครั้งสุดท้าย”“..ก็ได้ค่ะ”“แต่ถ้าสุดท้ายเราไปต่อกันไม่ได้คุณก็ต้องยอมรับว่าเราเปลี่ยนอะไรไม่ได้”“อืม ถ้ามันไม่ได้จริง ๆ ฉันจะยอมปล่อยเธอไป..”“แต่คงไม่มีวันนั้นหรอก เพราะฉันจะทำให้เธอมั่นใจว่าฉันสามารถเปลี่ยนแปลงเพื่อเธอกับลูกได้จริง ๆ”อีวานดึงขนมปังมาโอบกอดไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหนีหายไปแสนไกลอีก เขาสัมผัสได้ว่าท้องของเธอนูนใหญ่ขึ้นจากครั้งล่าสุด จากนี้เขาจะสร้างความทรงจำดี ๆ กับเธอและลูกน้อยที่รอวันออกมาพบกัน“ฉันให้โอกาสคุณแค่ครั้งเดียวเท่านั้นอย่าทำให้ฉันเสียใจนะคะ”ขนมปังเอื้อมมือมากอดตอบอีวานเธอลูบแผ่นหลังจนไปโดนกับที่ปิดแผลด้านหลัง หัวใจเธอสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากกอดของเขาทำให้เธอนึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่ผ่านมากับอีวานตั้งมากมาย มันแอบน่าเสียดายเหมือนกันนะถ้าเธอไม่ให้โอกาสเขาเลย แต่เธอก็ต้องรอดูว่าเขาสามารถเปลี่ยนได้จริงตามที่ร้องขอโอกาสไหม“ขอให้เธอมั่นใจว่าฉันจะทำให้เธอเป็นผู้หญิงโชคดีที