FORTUNE 33

ใบหน้าสวยหวานหันกลับไปจ้องยังนัยน์ตาสีฟ้าอมสีน้ำเงิน ดวงตาของอีวานเหมือนกับสีท้องทะเลในตอนกลางวัน เขาไม่มีทีท่าจะหลบหรือถอยหนีแต่อย่างใดเลย แม้ว่าเธอยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนปลายจมูกแทบจะไปชนเขาอยู่แล้ว

แต่เป็นเธอเองที่ต้องยอมถอยออกมาเพราะ อีวานเล่นเอาหน้าขยับมาใกล้เธอจนรู้สึกถึงไออุ่น ๆ จากลมหายใจ

“นับจากวันนี้สัก..อืมม..สองปีเป็นไงคะ?” เธอเอียงคอลงเล็กน้อยจ้องเขาตาปริบ ๆ

“หมายถึงอะไร” อีวานขมวดคิ้วสีดำคมเข้มเข้าหากัน เขาไม่เข้าใจกับสิ่งที่เธอพูดขึ้นมา

“ก็นับตั้งแต่วันนี้ เรามาเป็นของเล่นให้กันดีไหมคะ ในระยะเวลาสองปี และเมื่อครบกำหนด เราก็เลิกยุ่งวุ่นวายต่อกัน” เสียงหวานใสเอ่ยตอบ น้ำเสียงเอาจริงเอาจัง

“ ? หลักเกณฑ์แพ้ชนะคืออะไร” เสียงเข้มเอ่ยถาม

“ถ้ามีฝ่ายไหนรู้สึกมากกว่า คนที่รู้สึกมากกว่าก็ต้องยอมรับว่าเป็นฝ่ายแพ้ แล้วจะต้องทำตามที่คนชนะต้องการค่ะ”

“ถ้ารู้สึกต้องบอกว่ารู้สึกนะคะ ห้ามหลอกหัวใจตัวเอง” เธอยืนมือไปวางทาบหน้าอกข้างซ้ายของอีวาน สัมผัสได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจ

อีวานนิ่งเงียบไม่ตอบโต้ สายตาเขามาดูว่างเปล่า เธอไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

ขนมปังปล่อยมือลงเมื่อจ้อง