S-VVIP BRUTISH ROOM
ภายใต้เขตหวงห้ามชั้นสามที่เป็นชั้นบนสุด ทั้งชั้นเป็นของห้อง s-vvip ด้านในทั่วตกแต่งอย่างหรูหราคุมโทนสีดำ ด้านบนมีแชนเดอเรียที่ทำจากเพชรแท้ทั้งหมดส่องสว่างไสวให้สามารถมองเห็น แต่ยังมีจุดสนใจมากกว่านี้ ที่ผนังหลังโซฟาที่กว้างใหญ่ มีภาพวาดขนาดใหญ่ติดอยู่ เมื่อใครก็ตามที่เดินเข้ามาจะต้องเห็นภาพนี้เป็นสิ่งแรก คือรูปนกฟีนิกซ์คู่มีสีเงินกับสีทองกลางปีกเด่นสง่า บ่งบอกความยิ่งใหญ่ของคนที่เป็นเจ้าของคลับ “พวกมึงสี่คนคิดอะไรถึงได้พร้อมใจกันมาประเทศไทย” เคอร์วินที่เดินมานั่งเอ่ยถามเพื่อนรักทั้งสี่คนที่จู่ๆ ก็โทรศัพท์มาบอกว่าอยู่ประเทศไทย เมื่อรู้เลยนัดให้มาที่คลับทันที “ก็แค่อยากมาหาที่เที่ยวใหม่ๆ” “กูได้ยินว่าสาวๆ ที่นี่เด็ด เลยอยากรู้ว่าเด็ดจริงไหม?” ลูเซียโน่หรือลูซหยักคิ้วใส่ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ สายตาก็กวาดมองลงไปยังหญิงสาวด้านล่าง “หึ” อีวานหัวเราะในลำคอ นั่งกอดอก ปากบางได้รูปคาบบุหรี่รสชาติช็อกโกแลตรสชาติที่โปรดปราน แน่นอนว่าบุหรี่ที่เขากำลังสูบอยู่ในปาก คือผลิตภัณฑ์จากบริษัทตัวเอง บริษัทที่ผลิตเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ กัญชา บุหรี่มวนบุหรี่ไฟฟ้า รวมไปถึงสารเสพติดที่เอ่ยไม่ได้… “ไม่รู้สิคงเด็ดละมั้ง” เคอร์วินที่ไม่ได้สนใจอะไรก็ตอบออกไป “มาตั้งนานไม่รีวิวของเลยนะมึง” น้ำเสียงเข้มของลูเซียโน่พูดต่อประโยคเคอร์วิน คืนนี้ต้องได้ผู้หญิงกลับไปนอนกอดสักคนสองคน.. “แล้วนี่มีแพลนจะกลับไปฝรั่งเศสบ้างไหม” เรนเดลที่นั่งอยู่ฝั่งมุมโต๊ะเอ่ยถามเพื่อนรักทั้งสองคน “ยัง ที่นี่มีสิ่งน่าสนใจ..” คาร์ลเตอร์ตอบ เคอร์วินก็พยักหน้าตามพี่ชาย ทั้งสองคนไม่เคยแยกจากกันอยู่แล้ว และยิ่งตอนนี้มีของที่น่าสนใจอยู่ด้วยจะไปปล่อยไปเฉยๆ ได้อย่างไร “ที่ว่ามีสิ่งที่สนใจ เป็นของหรือคน?” เจริคที่นั่งตรงกลางเงยหน้าขึ้นมามองคาร์ลเตอร์สลับไปที่เคอร์วิน “คงเป็นอย่างหลังสินะ” อีวานพูดต่ออย่างรู้ใจเพื่อน เพราะตอนนี้ที่เขาเองก็ยังไม่กลับไปดูงานที่ไร่ ทั้งที่ควรจะไปตั้งนานแล้ว ยังต้องไปอิตาลีอีกด้วย ‘เพราะยัยตัวแสบคนเดียวเลย!’ “เออ! เรื่องคลับของกลุ่มเราดำเนินการไปถึงไหนแล้ววะ” ลูเซียโน่เปิดหัวข้อเรื่องถามเพื่อนถึงคลับที่พวกเขาจะเปิดร่วมกันทั้งในไทยและต่างประเทศ “ยื่นเรื่องเรียบร้อย จะเริ่มสร้างต้นเดือนหน้า” เรนเดลตอบ นิ้วเรียวดันแว่นขึ้น “มั่นใจไหมว่าจะเป็นอันดับหนึ่งได้ คิดว่าคนจะให้ความสนใจกับธุรกิจกลุ่มพวกเราไหม” เคอร์วินยกแก้วไวน์ดื่ม “แค่เชื่อเสียงของพวกเรา นั่นมันก็มากพอแล้ว” อีวานเอ่ยเสียงเรียบ แต่แล้วจู่ๆ ลูกน้องคาร์ลเตอร์กับเคอร์วินก็ขัดจังหวะขึ้น ก็จะรู้ว่าสิ่งที่ได้พูดไปก่อนหน้านั้นคือเรื่องจริง คนที่สองแฝดให้ความสนใจโผล่มาถึงที่ ทำให้เพื่อนอีกสี่คนเริ่มอยากรู้ขึ้นมาว่าคนที่ชื่อ ‘ผิงอัน’ คือใครกันถึงทำให้สองแฝดดูลุกลี้ลุกลนได้เพียงนี้ พรึ่บ!! สองคนพี่น้องลุกจากโซฟาพร้อมกันแล้วเดินออกไปจากห้องทันที ลูเซียโน่ที่กำลังจะอ้าปากถาม ก็ได้แต่ต้องกลืนคำพูดทั้งหมดลงคอ “คนไหนคือผิงอัน” เรนเดลเอ่ยถามลูก้าที่ยังไม่ได้เดินออกไป “ผู้หญิงที่ยืนอยู่โต๊ะตรงกลางคนเดียวน่ะครับ ชุดเดรสสีดำเปิดโชว์หลังครับ” สี่หนุ่มบรูทิชที่เหลือ พร้อมใจกันหันไปมอง สายตาคมกริบจับจ้องไปที่ผู้หญิงที่ลูก้าบอก เมื่อได้เห็นเข้าใจเลยว่าทำไม เธอทั้งสวยสะกดตา นี่ขนาดในคลับไม่ค่อยมีแสงสว่างของไฟนะยังไม่สามารถปกปิดความสวยของเธอได้เลย “หน้าตาคุ้นๆ …” เรนเดลที่ยังไม่เมาเพ่งดูใบหน้าของผิงอันก็รู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก “เหมือนเด็กผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า รักแรกของไอ้แฝดอะ”ลูเซียโน่ว่าต่อ “จะใช่ได้ไง เด็กคนนั้นตายไปนานแล้ว” เจริคยกขาขึ้นไขว่ห้างเงยหน้าขึ้น หยิบบุหรี่ไฟฟ้าขึ้นสูบในท่าทางสบายๆ “เออว่ะก็จริง แต่เหมือนมากเลยนะ” ลูเซียโน่ยังคงพูดต่อ แต่ก็ต้องเก็บความสงสัยนั้นไว้ “บางคนตาย แต่อาจตายไม่จริง” อีวานที่นั่งเงียบมานานจู่ๆ ก็พูดขึ้นมาเพื่อนเริ่มคิดว่าอีวานไปรู้อะไรมาหรือเปล่า แต่ก็ปัดความคิดนั้นออกไป “นายท่านครับ นั่น ผู้หญิงคนนั้น” ฮาร์ทเดินแทรกเข้ามาในห้อง พูดเสียงดังแล้วชี้ให้อีวานดู อีวานลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปยังกระจก สายตามองลงไปด้านล่าง เพื่อนอีกสามคนก็มองตาม วันนัดมาเจอกันแต่ดูท่าคงอยู่ด้วยกันได้เท่านี้แล้วสิ.. “เป็นเธอแน่นอนครับ ผมจำได้” “กูรู้” เขาเองก็ไม่มีทางลืมใบหน้านั้น ดวงตากลมโต ใบหน้าสวยสลักจิต.. “อะไรของพวกมันวะ?” ลูเซียโน่ขมวดคิ้ว “ไม่รู้” เรนเดลยกไหล่ขึ้น “เป็นสิ่งที่เพื่อนมึงให้ความสนใจ และอีกไม่นานจะเปลี่ยนเป็นจุดอ่อน” เจริคเอ่ยและรู้ว่าหลังจากนี้ เพื่อนทั้งสามคนกำลังจะมีจุดอ่อน และสิ่งนั้นคือสิ่งที่อีวานเกลียดที่สุด “ฮะ !?/ ฮะ !?” อีวานดึงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ กดโทรศัพท์โทรไปหาเพื่อนด้านล่าง “พาผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาด้วย” -“ผู้หญิงคนไหน?” คาร์ลเตอร์ถามกลับ “คนที่ยืนจับแขนมึงนั่นแหละ” เมื่อสั่งเพื่อนสนิทเสร็จเขาก็ตัดสาย มือกำแน่น ทุบลงไปที่กระจกไม่ได้ออกแรงมาก “เจอกันสักทีนะ!” “แล้วฉันจะเล่นสนุกกับเธอยังไงดีนะ!?” -คนกับสิ่งของอะไรน่าสนใจกว่ากัน-Clinic H 🏥 ก่อนจะขับรถกลับไปหาอีวานที่เพนท์เฮ้าส์เธอขับมาที่คลินิกสูตินรีเวชเพื่อตรวจเช็กร่างกาย เป็นคลินิกที่เธอนั่งหาข้อมูลเมื่อเช้าและมีชื่อเสียว่าดูแลดีและอุปกรณ์ครอบคลุม เธอก็กรอกเอกสารประวัติตามที่พยาบาลบอกแล้วก็เริ่มเข้าไปตรวจร่างกาย ตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ คือตรวจทุกอย่าง ถ้าผลออกมาว่ายังไงก็คือไม่มีทางผิดพลาดแน่นอน นั่งรอผลประมาณสองชั่วโมงด้วยใจเต้นรัวพลางคิดว่าถ้ามีอีวานอยู่ด้วยคงจะดีกว่านี้ เธออาจจะตื่นเต้นน้อยลงหรืออุ่นใจขึ้นมาเมื่อมีเขาอยู่เคียงข้าง แต่เธออยากเซอร์ไพรส์เขาอยู่หน่อย ๆ นะ ‘ตอนรู้จะทำหน้าตายังไงนะ’ เธอแอบขำอยู่คนเดียวเมื่อคิดถึงหน้าตาตอนอีวานรู้เรื่องเธอตั้งครรภ์ ตอนนี้ก็แอบมีความรู้สึกว่าตัวเองจะท้องจริง ๆ อยู่นะถึงผลตรวจยังไม่ออกน่ะ.. “เชิญคุณรติมา เดชพิพัฒน์พบคุณหมอที่ห้องค่ะ” เมื่อพยาบาลประกาศชื่อให้เข้าไปพบขนมปังก็รีบลุงขึ้นทันทีเดินเข้าไปหาคุณหมอที่รอบอกเรื่องผลตรวจ “ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ ตอนนี้คุณแม่กำลังตั้งครรภ์ได้หกสัปดาห์แล้วค่ะ” “จริงเหรอคะ” ขนมปังยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ตอนแรกคิดว่าตัวเองจะกังวลหรือตกใจ แต่กับมีแต่ความดีใจ
บ้านขนมปัง ร่างบางขับรถกลับมาถึงบ้านประมาณตอนตีสองกว่าเพื่อดูว่ายังมีสมบัติอะไรบ้างที่พอจะขายเอาเงินมาใช้หนี้ เธอจะเก็บไว้เฉพาะของสำคัญหรือที่มีคุณค่าทางจิตใจมากจริง ๆ อย่างพวกสร้อย แหวน ทองคำประจำตระกูลเธอเลือกจะไม่ขาย ส่วนทางเลือกสุดท้ายถ้าไม่มีหนทางอื่นแล้วเธอจะลองพูดกับอีวาน..จะลองขอยืมเงิน เพื่ออย่างน้องไถ่ถอนเอาบ้านหลังนี้คืนมาให้ได้ก็ยังดี ‘เขาจะคิดยังไงกับเราล่ะอยู่ ๆ ไปพูดเรื่องเงิน80ล้าน’ ‘ทำไงดี ไม่อยากให้อีวานคิดว่าฉันหวังจะพึ่งพาเขาเพราะเรื่องเงินเลย’ ถึงคิดว่าจะไปเอ่ยปากยืมแต่ขนมปังไม่กล้าจะเอ่ยด้วยซ้ำไม่รู้ว่าจะต้องพูดแบบไหน เราเป็นเพียงแค่แฟนกันถ้ามองในความเป็นจริง ๆ อีวานก็เหมือนคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องที่พี่ชายเธอสร้างหนี้สินขึ้นมา แล้วอีกอย่างเงินตั้งเกือบสี่สิบล้านใครเขาจะให้ง่าย ไม่ใช่เงินบาทสองบาทที่จะให้โดยไม่รู้สึกอะไร “ทำยังไงดีขนมปัง” ‘หรือบางทีฉันควรไปขอร้องเลย์ตันให้เขาขยายเวลาในการคืนเงินออกไปก่อน’ ‘ถ้าขอเวลาสักสามปีเราอาจจะหาเงินมาคืนได้ทัน..’ “แล้วเขาจะยอมไหมนะ..ป๊าคะม๊าคะ ขอให้เราสองพี่น้องผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดีเถอะนะคะ ขอให้หนู
“เฮียยังมีขนมอยู่ ทำไมถึงคิดว่าตัวเองไม่เหลืออะไร ฉันไม่ใช่คนสำคัญในชีวิตเฮียเลยเหรอ”“เพราะเราสำคัญกับเฮียมาก เฮียถึงไม่อยากอยู่เพื่อสร้างปัญหาให้เราตามแก้อีกแล้ว”“มันเกิดอะไรขึ้น เฮียเล่าให้ขนมฟังมาให้หมดเลยได้ไหม”“ฮึก เฮียเอาเงินไปซื้อหุ้นบิดคอยน์ตัวใหม่ที่เพิ่งเปิดตัวจากคำชวนของเพื่อนในแวดวงเรื่องหุ้น..” “ช่วงแรก ๆ มันก็ได้เงินจากหลักแสนก็เป็นล้าน สิบล้าน แต่มาหลัง ๆ หุ้นมันก็ร่วงลงเรื่อย ๆ เฮียเชื่อคำพูดเพื่อนเลยยังคงไม่ได้ถอนหุ้นคืน แต่แล้วไอ้บริษัทนั่นมันก็ปิดตัวไป” “เฮีย..”“ทุกอย่างที่เฮียมีเฮียเอาไปลงที่มันหมด เฮียมันโง่ เฮียขอโทษ เฮียดูแลขนมปังไม่ได้เลย”“เฮีย.. ไม่เป็นไร ใจเย็น ๆนะคะ เราค่อยมาสร้างกันใหม่ก็ได้ เงินมันก็แค่ของนอกกาย ตอนนี้ขนมก็หาเงินได้แล้วกำลังจะเรียนจบแล้วด้วยเฮียไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย”“แล้วเฮียก็ติดหนี้คุณเลย์ตันด้วย..”“เล เลย์ตันเหรอ..”“ใช่เขายื่นมือเข้ามาช่วยให้เฮียยืมเงิน คือตอนนั้นเฮียแค่อยากหาที่ผ่อนคลายหรือทำเงินเพิ่มขึ้น เพื่อนเลยแนะนำให้ไปกาสิโน”“แล้วมันดันเป็นกาสิโนของคุณเลย์ตัน เฮียเล่นได้เยอะมากมันทำให้เฮียหลงไปชั่วขณะ พอเสียก็ไม
บ้านขนมปังหลังจบงานฉลองขึ้นปีใหม่อีวานขับรถมาส่งขนมปังที่บ้านตามคำขอของเธอ ขนมปังมีเรื่องต้องคุยกับพี่ชายก่อนพายจะไปต่างประเทศ ซึ่งมาเฟียหนุ่มก็ไม่ได้ซักไซ้ถามว่าทำไมพี่ชายถึงต้องไป ถ้าเธออยากบอกคงจะบอกเขาเอง อีวานไม่อยากไปบีบบังคับว่าเธอจะต้องบอกเขาทุกเรื่อง“ให้ฉันรอแล้วเรากลับไปพร้อมกันไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ คุณไปรอที่เพนท์เฮ้าส์ดีกว่าฉันคิดว่าน่าจะนานพอสมควรค่ะ”“แน่ใจนะว่าให้ฉันกลับไปรอที่เพนท์เฮ้าส์”“ค่ะ เดี๋ยวคุยธุระกับพี่ชายเสร็จพรุ่งนี้จะขับรถไปหาคุณนะคะ”“โอเค แต่ถ้ามีอะไรอยากให้ช่วยก็บอกได้เลยนะ”“ขอบคุณค่ะ”อีวานบีบมือเธอเบา ๆ ขนมปังวางมือทับมือเขาส่งยิ้มหวานให้ในความเป็นห่วงของอีวานจุ๊บ ขนมปังยื่นหน้าเข้าไปจุมพิตที่ริมฝีปากอีวาน“ขับรถกลับดี ๆ นะคะ ถึงแล้วส่งmessage มาบอกด้วยนะคะ”“ได้ เสียดายจังคืนนี้อดนอนกอดเธอ”“โถ่ เดี๋ยวจะรีบกลับไปให้นอนกอดนะคะ”ขนมปังลงจากรถยืนโบกมือลาส่งจนอีวานขับรถออกไป เธอถึงเข้ามาในบ้านด้านในปิดไฟมืดสนิทเธอค่อย ๆ ไล่เปิดไฟทีละดวง“เฮียพาย เฮีย..”“เฮียพายขนมกลับมาแล้ว”“ทำไมไม่เปิดไฟ”“อยู่ไหนของเขา”ขนมปังเดินขึ้นบันไดตามหาพี่ชายไปดูที่ห้องนอนส่
ครืดด! ขนมปังเลื่อนลิ้นชักตู้เก็บของข้างโต๊ะแต่งหน้าออกมาเพราะจะหยิบสำลีกล่องใหม่ขึ้นมาใช้ แต่สายตาเธอดันจ้องไปยังบางสิ่งที่ตัวเธอเองก็ลืมไปแล้วว่าตัวเธอนั้นยังไม่ได้หยิบของสิ่งนั้นขึ้นมาใช้เลย ประมาณหนึ่งเดือนได้แล้วล่ะ ‘ผ้าอนามัย’ ‘นี่มันผ่านมาแล้วกี่วัน..’ ‘ทำไมเรายังไม่..’ เธอนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเข้าแอปพลิเคชันที่ช่วยคอยช่วยนับรอบเดือน การคาดการณ์ที่ว่าประจำเดือนจะมาวันไหน วันปลอดภัย และวันที่ไข่ตก แต่เธอกลับลืมเรื่องนี้ไปเลยระหว่างที่คบกับอีวาน ‘ขอร้องล่ะ ขอร้อง..’ นิ้วเรียวไล่ดูวันที่ประจำเดือนมาครั้งล่าสุด พอเช็กดูอย่างถี่ถ้วนแล้วพบว่าประจำเดือนเธอมาล่าสุดคือช่วงปลายเดือนตุลาคมค่อมมาต้นเดือนพฤศจิกายนแล้วหลังจากนั้นประจำเดือนก็ยังไม่มาอีกเลย ขนมปังกัดปากล่างตัวเองจนขึ้นห้อเลือด มืออีกข้างยื่นไปหยิบห่อผ้าอนามัยขึ้นมากำบีบจนมันแบนเข้าหากัน “ไม่ใช่หรอก” “เราก็ป้องกันอยู่ตลอด?...” แต่ก็พยายามคิดในแง่ดีว่าอาจจะเพราะช่วงนี้เธอเครียดเรื่องงานแล้วก็กลับมาออกกำลังกายประจำเดือนเลยอาจจะคลาดเคลื่อนไปบ้าง..ใช่ไหม ‘ขอจัดการทีละเรื่องละกัน อย่ามาทีเดียวพร้อม
เพนท์เฮ้าส์ E-vanขนมปังในชุดเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่แขนสั้นลายสีฟ้าสลับขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำกำลังยืนเลือกชุดที่จะใส่ออกไปเคาท์ดาวน์ หลังจากเลือกสถานที่ได้แล้วว่าจะไปฉลองปีใหม่ที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดังที่ติดริมแม่น้ำ แล้วก่อนหน้านี้เธอกับอีวานเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้รับบัตรเชิญให้เข้าร่วมงานในโซนพิเศษสำหรับนักธุรกิจ ดารา นักแสดง อินฟลูเอนเซอร์ และเซเลบริตี้อีกอย่างนี่ก็เป็นปีแรกที่เธอจะไปเคาท์ดาวน์กับอีวานได้ลองทำอะไรในสถานที่ใหม่ ๆ ด้วยกันคงเป็นการเริ่มต้นที่ดี..“ใส่ชุดนี้หรือชุดนี้ดีล่ะ”“สวยคนละแบบเลือกไม่ถูกเลย อืมม”เธอยืนลังเลมองชุดสลับไปมาระหว่างชุดหรูสองแบรนด์คือ chanel กับ dior พอยืนคิดไปสักพักจบที่เธอเลือกใส่เดรสสีดำเกาะอกสั้นของดิออร์ เมื่อเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ได้แล้วเธอก็เริ่มอาบน้ำแล้วออกมาแต่งหน้าต่อMessages from Pie (เฮียพาย)Pie : ขนมปังPie : เฮียกำลังจะไปญี่ปุ่นนะPie : เฮียยังไม่มีกำหนดกลับมาประเทศไทย..Pie : ไม่ต้องเป็นห่วงเฮียนะครับPie : เฮียจะไม่ทำให้ขนมปังเดือดร้อนร่างบางที่กำลังเตรียมตัวจะออกไปเคาท์ดาวน์ข้างนอกกับแฟนหนุ่ม จู่ ๆก็ได้รับข้อความจากพี่ชายและครอบครัวเพีย