“หึ มาต่อเรื่องที่ค้างไว้เมื่อครั้งก่อนกันดีไหม”
“ทำไม..ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ได้…-๐-!!!” ขนมปังไม่ได้คาดคิดเลยว่าเธอจะมาเจอกับอีวานอีกครั้ง ความทรงจำในวันวานที่เธอทำไว้ กำลังไหลย้อนกลับเข้ามาในความคิด ‘ฉันจะตายไหมเนี่ย โอ๊ย!’ ร่างบางออกแรงดีดดิ้นอีกครั้งแต่มันคงไม่ได้ช่วยอะไรเลย เธอเหมือนถูกของแข็งรัดเอาไว้รอบตัวจนไม่อาจขยับเขยื้อนไปไหนได้เลย “ดูท่าวันนี้พวกกูคงต้องกลับกันก่อน” เจริคยืนขึ้นเสยผมลวกๆ จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป วันนี้ดูจะมีหลายเรื่องที่ทำเอาเขาแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้เหนือการคาดหมายเท่าไหร่ ‘เรื่องปวดหัวกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสิ’ สิ่งนี้คือความคิดในหัวของเจริคผู้ที่เปรียบเสมือนยอดพีระมิดของกลุ่ม เขามองขาดทุกการกระทำของเพื่อนทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ตัวเขาเองที่รู้ว่าต้องการหรือไม่ต้องการอะไร ไม่ต้องรอให้อีวานเอ่ยปากบอก เพื่อนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันแค่มองป๊าดเดียวก็สามารถรู้ไปถึงความคิดที่อยู่ภายใต้จิตใจ ‘ถ้าเป็นคนที่จะทำลายกำแพงมึงได้ ก็คงดี’ ตุบๆ เรนเดลตบไหล่ลูซที่นั่งข้างๆให้ลุกขึ้นเช่นกัน การรวมตัวเพื่อสังสรรค์จบเร็วกว่าที่คิดไว้ ‘จะไม่มีวันหาเรื่องปวดหัวมาใส่ตัว โชคดีละกันนะเพื่อน’ “นี่กูต้องกลับบ้านมือเปล่าเหรอเนี่ย ไม่เคยคิดว่าภาพนี้จะเกิดขึ้นกับคนอย่างกู” ลูเซียโน่ หรือลูซลุกขึ้นบิดคอไปมาอย่างเสียอารมณ์ เขาควรจะมีผู้หญิงกลับบ้านไปด้วยบ้างสิ ทำไมไอ้พวกเพื่อนตัวดีทั้งสามคนถึงมีผู้หญิงตัวเล็กน่ารักมาอยู่รอบตัวได้นะ โดยเฉพาะไอ้ข้างๆ เขาเนี่ย แปลกใจสุด ๆ แล้ว คนอย่างอีวานเคยสนใจอะไรนอกจาก ป่าเขา หนังสือ บ้างานอย่างกับอะไร นี่ครั้งแรกเลยจริง ๆ ที่เขาเห็นมันสนใจผู้หญิงออกนอกหน้าถึงกับสั่งให้เพื่อนอุ้มขึ้นมาให้ถึงที่ ใครก็รู้ว่ามันเกลียดผู้หญิงเข้ากระดูกดำ ยัยสาวน้อยสุดสวย ไปทำอะไรถึงได้โดนหมายหัวกันนะ!?? ‘แต่คงจะไม่ได้เห็นภาพนี้นานมากหรอกมั้ง?!’ “ไอ้ลูซ ข้างล่างยังมีสาวน้อยสไตล์ที่มึงชอบทั้งนั้น”เรนเดลพูดแล้วชี้ให้ลูเซียโน่ดูสาวเอเชียสวย ๆ ที่มีมากมายให้ลูเซียโน่ได้เลือกพากลับไปด้วย “มึงมันรู้ใจกูจริงว่ะ ไอ้เพื่อนรัก” สองเพื่อนซี้เดินกอดคอกันออกไปจากห้อง ทำให้ห้องที่ตอนแรกมีคนอยู่พอให้ขนมปังอุ่นใจ มากกว่าที่ต้องอยู่กับอีวานสองคน เพราะคิดว่าว่าเขาคงไม่กล้าทำอะไรเธอ ถึงจะรู้ว่าคนในห้องมีแต่เพื่อนอีวายก็ตาม แต่มาตอนนี้กลับเหลือเพียงอีวานกับขนมปังสองคนเท่านั้นเอง ‘เอาไงดี ครั้งที่แล้วฉันทำเขาไว้เยอะด้วย’ ‘แต่ฉันก็ช่วยเขาปะ ก็บอกว่าจะใช้แค่ปาก! อยากจะทำมากทำไมอะ ก็ป้องกันตัวปะ!!’ “หึ เงียบเลยนะ ไม่ปากเก่งเหมือนคราวก่อนล่ะ!” ขนมปังนั่งตัวสั่นบนตักอีวาน มือประสานเข้าด้วยกัน จนเหงื่อเริ่มออก เธอนั่งก้มหน้าไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาด้วยซ้ำ จะขยับก็มีแขนข้างซ้ายของอีวานโอบเอวเธอเอาไว้แน่น “ฉันควรคิดบัญชีกับเธอเรื่องไหนก่อน? หื้ม” อีวานนึกย้อนไปถึงครั้งแรกที่ได้เจอกับเธอ ยัยตัวแสบที่ทำให้เขาจดจำเธอมาจนถึงวันนี้ เขารอวันจะเอาคืนมานาน ทั้งที่เขาสามารถตามไปจับเธอได้เลยแต่เขาไม่ทำ เพราะให้โอกาสจากคำพูดเธอวันนั้น และวันนี้ก็หาเจอได้อย่างง่าย.. “ฉันไม่ใช่ธนาคารนะมาคิดบัญชงบัญชีอะไรล่ะคะ” ร่างบางพยายามพูดให้ติดตลกแต่คนฟังไม่ได้รู้สึกตลกด้วยเลยสักนิด สมองเธอตันไปหมดแล้วตอนนี้ ไม่รู้ว่าจะต้องช่วยเพื่อนก่อน หรือจะเอาชีวิตตัวเองให้รอดจากผู้ชายตรงหน้านี้ได้ยังไงดี แต่คงต้องเป็นอย่างหลังแหละ ของเพื่อนเธอพวกเขาดูใจดีกว่าไอ้หน้านิ่งคนนี้กว่าร้อยเท่า… “คุณ..” “หึ ตลกเหรอ?” น้ำเสียงเรียบนิ่งทุ้มต่ำยื่นมือไปกำรอบคอเล็ก อีวานดึงคอเธอให้เข้ามาใกล้ใบหน้าตัวเองจนขนมปังสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นเป่ารดใบหน้าตัวเองจากเขา ปลายจมูกทั้งสองคนชนกันขนมปังหลับตาปี๋และรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น.. “จำคำพูดตัวเองได้ใช่ไหม” “..” “ตอบ!” “จะ..จำได้ค่ะ” “จำได้ว่า” “อืม.. จำได้ว่าถ้าเจอกันอีก จะให้เห็นขาอ่อน..” “หึ แต่ฉันไม่ได้อยากแค่เห็น” “บอกแล้วว่าอย่าให้ฉันหาเธอเจอ เพราะหลังจากนี้ ชีวิตเธอขึ้นอยู่กับฉัน!” -จะท้าทายใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ อีวาน มาร์ติเนซ-25 ธันวาคม 2025 เป็นวันสำคัญอีกวันที่ทุกคนได้มาร่วมแสดงความยินดีในพิธีมงคลสมรสระหว่างอีวานกับขนมปัง จัดขึ้นในวันขอบคุณพระเจ้าหรือคำเรียกติดปากว่าวันคริสต์มาส วันดี ๆ แบบนี้เหมาะจัดงานสำคัญอย่างมาก งานแต่งครั้งนี้ค่อนข้างจัดอลังการเจ้าบ่าวตั้งใจให้สมเกียรติเจ้าสาวผู้หญิงที่เขารัก แขกจากฝั่งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวรวมกันแล้วประมาณ 250-300 คน ถึงจะคัดเลือกส่งการ์ดเชิญให้แค่คนสนิทกับคนสำคัญก็ยังมีแขกเยอะมากพอสมควรด้วยความที่ขนมปังก็มีเพื่อนเยอะ อีวานก็เป็นตระกูลใหญ่นักธุรกิจที่คนรู้จักหลายแวดวง “ทำตัวไม่ถูกเลยว่ะ เพื่อนในกลุ่มแต่งงานกับนักธุรกิจหมื่นหรือแสนล้านใช่ไหม คนคงมากันเยอะมากเลยอะ” ฟิสิกส์เอ่ยแล้วกวาดสายตามองไปรอบ ๆ งาน ไม่รู้ว่าเขาต้องอะไรอึ้งก่อนดีระหว่างเรื่องที่เพื่อนสนิทแต่งงานกับมาเฟีย จำนวนโต๊ะมากมายสำหรับแขก และในความสวยงามอลังการของงานแต่งเพื่อนสาวคนสวยซึ่งเหมาะสมมาก “จริง เรื่องขนมปังกับผิงอันทำกูช็อคทุกครั้งที่รับรู้” ต้นปาล์มพูดต่อ เพราะเวลาที่ขนมปังหรือผิงอันทักเข้ามาเล่าเรื่องชีวิตให้เพื่อนในกลุ่มฟังจะต้องเป็นเรื่องพีค ๆ ตลอดเลย “อืม ดีนะเพื่อนได้คู่ช
4 เดือนต่อมา.. เวลานั้นผ่านไปเรื่อย ๆ จนเข้าใกล้วันกำหนดการคลอดเจ้าตัวเล็กที่เป็นเหมือนกาวใจผสานความสัมพันธ์ของพ่อกับแม่ที่มาต่อติดให้ทั้งสองได้เรียนรู้และใกล้ชิดกันมากกว่าที่ผ่านมา แม้ว่าระหว่างทางอาจจะล้มลุกคลุกคลานมีบททดสอบให้อีวานกับขนมปังได้พิสูจน์ความรักเยอะมาก แต่อยากบอกว่าลูกชายคนนี้เกิดขึ้นมาจากความรักพวกเขาจริง ๆ แล้วตอนนี้อีวานก็กำลังพิสูจน์ตัวเองให้ขนมปังได้เห็นว่าตัวเขานั้นสามารถเป็นทั้งคนรักและพ่อที่ดีได้ ‘ดีใจที่มีลูกเข้ามาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในชีวิต’ 22:35 PM เป็นเวลาเข้านอนของขนมปังกับอีวาน แต่ก่อนจะนอนก็มีกิจวัตรที่เขาคอยทำให้เธอมาตลอดตั้งแต่ได้อยู่ด้วยกันมา “ที่รักมาทาครีมก่อนนอนนะครับ” “คืนสุดท้ายแล้วสิที่พี่จะมาคอยทาครีมที่ท้องโต ๆ ให้ขนม” ขนมปังเอ่ยเสียงหวานเมื่อคิดว่าพรุ่งนี้ก็ถึงวันที่เธอจะต้องไปโรงพยาบาลเพื่อเตรียมตัวคลอดลูกชาย “ไม่ครับ คืนต่อ ๆ ไปพี่ก็จะยังทำเหมือนเดิม ถึงที่รักจะคลอดลูกแล้วพี่ก็ไม่หยุดดูแลที่รักหรอกนะครับ” “พี่อีวานทำให้ขนมรู้สึกเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดเลยรู้ไหมคะ” “พี่ก็คือผู้ชายที่โชคดีที่สุดเหมือนกันที่มีว่าที่ภรรยาแสนดีอ
PC Hospital 🏥 ขนมปังดูศึกษามาก่อนจะวางแผนย้ายที่อยู่ ซึ่งตัวเลือกแรกคือ พีซีโรงพยาบาลเอกชนในตัวอำเภอปากช่องมีเครื่องมือแพทย์ทันสมัยและบริการครบครัน ดูแลอย่างดีตั้งแต่ฝากครรภ์ไปถึงคลอดบุตร คุณหมอในโรงพยาบาลก็มีรางวัลการันตี ซึ่งเธอก็เลือกฝากพิเศษ“เอารถเข็นไหม”“ไม่ค่ะ เดินไหว”อีวานประคองขนมปังไปห้องตรวจ นั่งรอเข้าห้องตรวจไม่ถึงห้านาทีก็มีพยาบาลเดินมาเชิญให้เข้าไปพบหมอ คุณหมอสาววัยสามสิบต้น ๆ เริ่มอธิบายเรื่องต่าง ๆ ที่อีวานควรทราบ ระยะเวลากำหนดคลอด สุขภาพของแม่และเด็ก เรื่องที่ต้องระวัง การควบคุมอาหารให้กินอย่างเหมาะสม อีวานตั้งใจฟังและจำได้ทั้งหมด“ผลเลือกปกตินะคะไม่มีภาวะเบาหวานแทรกซ้อนแต่ก็ต้องควบคุมการกินให้พอดี แต่หมอวางใจดูคุณพ่อคุณแม่จะสายดูแลสุขภาพกันอยู่แล้ว”“ต่อไปเป็นการอันตร้าซาวด์นะคะ”มาถึงขึ้นตอนที่คุณพ่อคุณแม่มือใหม่รอคอย การได้รู้ว่าลูกในท้องนั้นเป็นเพศอะไร เมื่อคืนขนมปังก็คุยกับอีวานว่าจะเก็บผลไว้จัดงานเซอร์ไพรส์รู้พร้อมทุกคนไหม แต่พอตกตะกอนความคิด ช่วงนี้เพื่อนสนิททั้งเขาและเธอค่อนข้างยุ่งเลยเลือกว่าจะไม่จัดงานเลี้ยง แต่จะเป็นการทักไปบอกเพื่อนทุกคนแทน ส่วนในตอนนี
อีวานยังคงนอนมองขนมปังหลับอยู่เงียบ ๆ จนเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงเมื่อขนมปังได้นอนพักผ่อนจนเพียงพอ ก็ตื่นจากการหลับใหลและสิ่งแรกที่เธอเห็นก็คืออีวานเขานอนตะแคงหันมองเธอนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลดูเศร้าหมอง และเขายังปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มแต่กลับไร้เสียงสะอื้น “เป็นอะไรไปคะ ร้องไห้ทำไม” เธอยันกายลุกขึ้นนั่งเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง อีวานก็ลุกนั่งตามเขายิ้มเล็กน้อย ขนมปังยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้อีวานลูบแก้มเขาเบา ๆ เป็นการปลอบใจ “พี่..แค่รู้สึกดีใจที่ได้กลับมาอยู่ข้างเธอ” “ดีใจจนร้องไห้เลยเหรอ? แปลกมาก” ขนมปังไม่คิดว่าคนที่จิตใจเข้มแข็งที่โดนปืนยิงมีดแทงจนเกือบตายยังไม่แสดงความรู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย แต่ตอนนี้เขากำลังนั่งร้องไห้ต่อหน้าเธอ เธอสัมผัสได้ว่านี่ไม่ใช่การร้องไห้ของความรู้สึกดีใจ แต่เขากำลังเศร้าอยู่ต่างหาก ‘แล้วเขาเศร้าเรื่องอะไรล่ะ..’ “พี่ไม่สบายใจหรือ..” “ไม่ พี่โอเค หิวหรือยังครับเดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กินนะ” อีวานรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ไม่อยากให้เธอมากังวลใจไปกับความรู้สึกที่มันตีกันไปมาในจิตใจเขา ตอนนี้สิ่งที่เขาควรทำที่สุดคือ ทำให้เธอมีความสุขและได้เห็นว่าเขาเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ
อีวานยกตัวขนมปังขึ้นอุ้มเธอใช้มือกอดคอและขาเกี่ยวลำตัวเขาแน่นกลัวจะตก แต่ไม่มีทางหรอกเพราะอีวานใช้ท่อนแขนแกร่งประคองใต้ก้นสวยพาเดินออกจากห้องอาบน้ำมายังโซฟาในห้องรับแขก เขาวางเธอลงอย่างเบามือ “ที่รักสวยจัง”ขนมปังเอนตัวพิงโซฟายกขาตั้งขึ้นเป็นตัวเอ็ม อีวานคุกเข่าลงสอดมือไปถอดแพนตี้ตัวจิ๋วออกโน้มใบหน้าลงไปยังช่องทางรักเขาส่งลิ้นอุ่นแทงเข้ารูเล็กที่ได้ใช้นิ้วไปก่อนหน้านี้“อีวานอ๊าส์ สะ..เสียว”“อืมอ่าส์ จ๊วบ” อีวานครางเสียงต่ำ ลิ้นร้ายละเลงเลียติ่งเสียวจนเธอยกสะโพกขึ้น มือหนึ่งยกขึ้นมาปิดปาก อีกมือขยุ้มผมสีดำขวับของเขาระบายความเสียวซ่านออกมาโดยกำผมเขาแน่น อีวานลุกขึ้นถอดกระโปรงแสนสวยของขนมปังออก ทำให้เหลือเพียงบราเซียลายลูกไม้สีดำที่ยังคงบดบังเต้านมใหญ่“โคตรเซ็กซี่..”อีวานขึ้นมานั่งหันเข้าหาเธอบนโซฟาแทรกตัวอยู่ตรงกลาง เขาจับท่อนเอ็นร้อนจ่อไปที่ช่องทางรักแต่ยังไม่เอาเข้าไป ใช้เพียงส่วนหัวปลายหยักบานถูขึ้นลงตามกลีบรอยแยก จนหัวชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวาน“อื้อ อีวาน..”“อยากให้ใส่เข้าไปไหมครับ”“อยากค่ะ”“จากนี้ไปเรียกฉันว่าพี่อีวาน”“อื้ออ พี่..พี่อีวาน ช่วยกระแทกเข้ามาในตัวฉันสักทีค่ะ ได้โป
“อย่าทำหน้าโกรธสิเดี๋ยวลูกก็ทำตามหรอก”“ก็คุณมันเจ้าเล่ห์”“ก็ฉันอยากใช้เวลากับเธอนี่นา รวมถึงเวลากับเจ้าตัวเล็กด้วย”อีวานเดินเข้ามาโอบกอดเอวคลอดกิ่วแล้วพูดเสียงออดอ้อนมือหนาลูบท้องนูน ๆ ของเธอไปด้วยความเอ็นดู ยิ่งได้เข้ามาแนบชิดเขาก็ได้กลิ่นหอมหวานคล้ายดอกไม้ที่ออกมาจากเธอนั้นทำให้เขาอยากจะสูดดมมันทุกส่วนของขนมปังไปจนหมดเลยล่ะ เพราะอีวานนั้นโหยหาเธอแบบสุด ๆ แล้วมันคงจะดีถ้าเขาจะได้สัมผัสไออุ่นจากเธออีกครั้ง..“ในบ้านก็เหลือแค่เราสองคนแล้วนะ จะทำอะไรกันต่อดีล่ะครับ”“แผนคุณแน่นอนเลย ไอ้มาเฟียเจ้าเล่ห์กะล่อนที่สุด..” เธอบ่นพึมพำเบา ๆ แต่ก็พอจะทำให้อีวานได้ยินแต่เขาไม่รู้สึกโกรธเลยกับคำด่าของเธอมีแต่ความรู้สึกเอ็นดู“คุณอยากทำอะไรก็ไปทำสิคะ ส่วนฉันจะไปอ่านหนังสือ” เธอตอบแล้วพยายามแกะมือปลาหมึกที่เกาะแน่นไม่ยอมปล่อยจากเอว“ฉันอยากอาบน้ำจังเลย เธอช่วยอาบให้ได้ไหมหมอบอกว่าแผลห้ามโดนน้ำน่ะ ฉันทำไม่ถนัด” อีวานขยับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ปลายจมูกโด่งคลอเคลียอยู่ข้างใบหูเล็ก ความจริงเขาโกหกเขาอาบน้ำเองได้แค่อยากให้เธอทำ“ก็อาบแบบที่เคยอาบไปสิคะ”“พยาบาลเป็นคนทำให้ตลอดเลย ฉันยังไม่เคยได้ลองอาบเองน่