Kabanata 1

Tumawag na rin sa wakas ang fiancé ko na si Chris Zachman pagkatapos nitong hindi magpakita ng isang buong linggo.

Pero agad niya akong kinuwestiyon nang masagot ko ang kaniyang tawag.

“Clarissa Zander, ano ba ang problema mo? Nagdesisyon na ang ating mga pamilya sa lugar at date ng ating kasal. Kaya bakit mo ito ipinatitigil?”

Magsasalita na sana ako nang bigla niya akong putulin sa pagsasalita para ipagpatuloy ang kaniyang pagrarant.

“Ilang beses ko bang sinabi sa iyo na hindi maganda ang kalusugan ni Ruth? Kaya sapat na kahit ang sipon para lumala at maging banta sa kaniyang buhay. Kailangan niya ako sa tabi niya para masiguro ang kaligtasan niya sa lahat ng oras. Kaya bakit ka ba nagseselos kaagad sa kaniya? Hindi talaga importante sa iyo ang buhay niya!”

‘Ganito talaga ang buhay.’ Hindi ko maiwasang ngumiti nang mapait sa aking sarili.

Magisa kong inayos ang aming kasal kagabi. Habang pauwi, nabangga ako ng isang nagmamadaling truck.

Sinubukan kong tawagan si Chris bago ako mawalan ng malay, pero wala na akong narinig kundi ang pagforward ng aking tawag sa voicemail.

Dalawang beses niyang hindi sinagot ang aking tawag.

Halos mawalan na ako ng malay nang makatanggap ako ng isang message notification sa duguang screen ng aking phone.

Masasabi ko na naubusan siya ng pasensya sa mga salitang ginamit niya sa akin.

“Ano ba? Sabihin mo na lang kasi kung ano ang kailangan mo!”

Nang mapagtanto nito na hindi ako agad na sumagot sa kaniyang text, nagpadala siya ng isa pang message.

“Ano ba ang problema mo? Bakit mo ba ako tinatawagan habang sinusubukan kong pakalmahin si Ruth? Hindi mo ba alam na malaki ang tiyansang saktan ni Ruth ang kanyiang sarili sa sandaling hindi maging stable ang kaniyang mga emosyon?”

Kahit noong magising ako sa ospital, hindi pa rin tumigil si Chris sa pagrarant at panenermon sa akin.

Nang biglang pumasok si Melissa sa ward para agawin ang aking phone.

“Wala ka na ba talaga sa sarili mo, Chris? Naaksidente si Clarissa kagabi! Dalawang beses itong nabangga ng isang truck. Siguradong patay na siya ngayon kung hindi lang namin siya agad na nadala sa ospital! Hindi mo ba kayang sabihin kung ano ang mas importante sa pagitan ng isang sipon at isang malalang aksidente?” Tanong ni Melissa.

Suminghal naman si Chris nang marinig niya ang mga sinabi nito.

“Nagawa mong magsinungaling sa isang bihasang doktor, Melissa. Masyado mong inooverestimate ang talino mo!”

Dito na niya ibinaba ang phone.

Narinig ni Melissa ang busy tone sa kabilang linya. Dito na niya hinawakan nang mahigpit ang aking phone.

Bago pa man ako makapagsabi ng kahit na ano para mapakalma siya, agad na nagring ang kaniyang phone.

Isa itong tawag mula sa fiancé ni Melissa, na siya ring kababata ni Chris na si Caleb Foster.

“Melissa, ano ba ang problema ninyong dalawa? Hindi mo ba alam na nairita nang husto si Ruth sa pagseselos ninyo ni Clarissa kaya muntik na siyang magseizure?”

“Alam mo ba kung ano ang puwedeng mangyari kay Ruth kung wala kami ni Chris sa tabi niya? Hindi ba importante ang buhay niya sa inyo? Hinding hindi matatanggap ng pamilya Foster ang isang malupit na babaeng kagaya mo. Wala akong pakialam kahit hindi mo pa ituloy ang ating kasal!”

Napamura nang malakas si Melissa sa sobrang inis. Pero napagtanto niyang binlock na pala ni Caleb ang kaniyang number.

“Wala akong pakialam sa pamilya niya-”

Pilit kong inabot ang kaniyang kamay.

“Huwag ka nang magalit, Melissa. Hindi sila worth it.”

Tumingin si Melissa sa mga electronic device na nakakabit sa aking katawan. Dito na nagsimulang lumuha ang kaniyang mga mata.

“Clarissa, nasasaktan ka pa rin ba hanggang ngayon?”

Ngumiti ako habang iniiling ko ang aking ulo.

Hindi na ako nakakaramdam ng kahit na kaunting sakit.

Naramdaman ko na ang lahat ng sakit na kaya kong maramdaman noong babaan ako ni Chris ng tawag.