Pag-Ibig na Napadaan

“Sigurado ka na gusto mo palitan ang pangalan mo, Ms. Anderson? Kakailanganin mo palitan ang degree certificate mo, documentation, at passport,” sambit ng isang miyembro ng staff.

Tumango si Noelle Anderson. “Sigurado ako.”

Sinubukan siyang kumbinsihin ng empleyado. “Hassle para sa mga matatanda na palitan ang pangalan nila, at maganda naman ang kasalukuyan mo na pangalan. Sigurado ka ba na ayaw mo na itong pag-isipan ulit?”

“Sigurado ako.” Pinirmahan niya ang papeles. “Salamat, at pasensiya na sa abala.”

“Walang problema. Ang gusto mo na bagong pangalan ay… Aria Byrd, tama?”

“Oo.” Ang nirerepresenta dapat nito ay paglipad sa kalayaanm bagay na gusto niyang gawin para sa sarili niya. Gusto niyang lisanin ang lugar na ito ng hindi nag-iiwan ng bakas.

Nagtanong si Noelle, “Puwede ko na rin ba palitan ang passport ko ngayon?”

“Oo, puwede naman. Ito ay slip na ipinapakitang nagbago ang pangalan mo. Kailangan mo lang bumaba at papalitan ang passport mo.”

Pinabago agad ni Noelle ang passport niya sa lalong madaling panahon. Pero, wala na siyang ibang binago—ang degree certificate, identification at iba pa.

Aalis na siya sa loob ng isang linggo gamit ang bagong passport, kaya iiwan na niya ang dati niyang pagkakakilanlan. Hindi na niya ito kailangan.

Noong umalis siya ng gusali dala ang bago niyang passport, nakita niya ang landmark building ng Halston City. Isang malaking screen sa tuktok ng gusali ang nagpapalabas ng video ng exclusive interview kasama ang CEO ng Prestige Corporation, si Shawn Pitt.

Napansin ng interviewer ang mga kilos ni Shawn subconsciously. Ngumiti siya at sinabi, “Napansin ko na lagi mong hinahawakan ang singsing mo, Mr. Pitt. Mukhang… plain silver band ito. May espesyal ba na istorya sa likod nito?”

Ngumiti ng kaunti si Shawn at itinaas ang kamay niya, ipinakita ang kanyang singsing. “Wedding ring ko.”

“Sandali, talaga? Pasensiya na sa sasabihin ko, pero ang akala ko ang taong tulad mo na malaki ang net worth ay magsusuot ng diamond wedding band. Ang iniisip ko din ay malaki ang diamante.”

“Ako mismo ang gumawa ng singsing namin ng asawa ko,” sambit ni Shawn. “Minodelo ko ito at pinakinis, pati na din ang pag-ukit ng initials namin.”

“Wow, may mga letra nga talaga na nakaukit. Tignan natin. S.P. at…”

“N.A. Ang pangalan ng asawa ko ay Noelle Anderson.”

“Naiinggit na talaga ako ngayon. Iniligtas siguro ng asawa mo ang kalawakan noong nakaraan niyang buhay para magkaroon ng asawang tulad mo, Mr. Pitt.”

“Ako ang nagligtas sa kalawakan para maging asawa ko siya,” mahinhin na sinabi ni Shawn.

Ang mga taong dumadaan at pinapanood ang interview ay nagsimua itong pag-usapan, mukhang naiinggit sila. Ngunit, ang bida ng eksena—si Noelle—ay ngumiti lang ng mapanglait.

Once upon a time, nagmamahalang tunay sila ni Shawn. 15 taon silang magkasama, simula sa pagdadate hanggang kasalan. Para sa mga teacher at kaklase nila, perpektong magkasintahan sila.

Pero nagbago iyon dalawang buwan na ang nakararaan. Nakatanggap si Noelle ng litrato mula sa babaeng hindi niya kilala.

Ang babaeng ito ay mukhang nasa 20s ang edad, nakasuot ng revealing nightgown at pantyhose. Ang leeg niya ay puro chikinini—malinaw na senyales ng mainit na tagpuan kailan lang.

Sa litrato, naka peace sign siya sa litrato, mayroon siyang silver na singsing sa hintuturo niya. Masyado itong malaki at mukhang para sa lalake dapat. Nakaukit doon ang dalawang initials—S.P. at N.A.

Hindi nagtagal, nakita ni Noelle ang babae sa opisina ni Shawn. Ang pangalan niya ay Jessica Slater, at 21 gulang siya. Siya ang bagong personal assistant ni Shawn.

Aaminin ni Noelle, nagblangko sandali ang isip niya. Gusto niyang sugurin ang opisina ni Shawn para tanungin siya kung kasama ba sa trabaho ng personal assistant niya ang ikama siya.

Pero, hindi niya ito ginawa. Nasa litratong ipinadala ni Jessica ang lahat ng kailangan niyang malaman.

Umalis si Noelle habang naririnig ang inggit ng mga tao sa paligid at tumungo sa jewelry store. Sumakit ang puso niya at hinubad niya ang kanyang singsing.

“May alahas ka ba na gustong baguhin, miss?” magalang na tanong ng staff member.

“Pakitunaw ang singsing na ito para sa akin, pakiusap.”

“May mga initials na nakaukit dito—marahil mahalaga ang ibig sabihin nito, tama ba? Sigurado ka ba na gusto mo itong tunawin?”

“Oo, sigurado ako. Puwede ba ninyo ito gawin ngayon, pakiusap?”

Makalipas ang kalahating oras, umuwi si Noelle dala ang mamahaling jewelry box.

Pasado 10:00 pm na ng umuwi si Shawn, may dalang bouquet ng sariwang mga bulaklak. “Pasensiya na, Elle. Hectic ang trabaho lately, at wala akong masyadong oras sa iyo. Dinalan kita ng paborito mong freesias. Nagustuhan mo ba?”

Noong papalapit siya, naamoy ni Noelle ang halimuyak ng pabango ng babae sa kanya. Lumingon siya ng kaunti sa kanya at napansin ang maliit na bakas ng kagat sa kanyang Adam’s Apple. Nalipat ang mga mata niya sa kanyang kuwelyo, kung saan mayroong mapulang mantsa ng lipstick na kapansinpansin sa tela.

Ngumisi si Noelle. Abala ba sila sa ginagawa nila ni Jessica?

“Bakit wala kang sinasabi?” tanong ni Shawn.

Itinulak siya palayo ni Noelle. “Pagod ako.”

“Dadalhin kita sa kuwarto para makapagpahinga ka kung ganoon.” Lumapit si Shawn para buhatin sa kanyang mga bisig si Noelle.

Itinulak siya ulit ni Noelle palayo. “Pagod ka na din siguro. Maligo ka na at magpahinga.”

Inabot ni Shawn ang kamay niya. Doon siya may napansin. “Nasaan ang wedding ring mo, Elle?”