Chapter 5

The city lights outside Alina’s condo blurred through the glass, a shimmer of gold and blue that used to comfort her. Now, it only reminded her how small she felt, lost in a life she could no longer control..

Dalawang Lingo na ang lumipas mula nang bumalik sila mula sa Cebu. Dalawang Lingo na rin mula nang siya’y bumigay sa tukso. At alawang Lingo mula nang hayaa niyang si Alexander, her father’s stepbrother, touch a part of her soul no one else ever had.

Akala niya kaya niyang kalimutan ang lahat, na parang isang panaginip lang. Pero ang alaala… ay parang pabangong makapit na hindi basta-bastang nawawala kahit anong gawin.

Mas lalo pang bumigat ang pakiramdam niya nang mapansin niyang madalas siyang mahihiluhin tuwing umaga.

Walang gana kumain. Laging pagod. At higit sa lahat ang hindi pagdating ng kanyang dalaw.

Nang sinubukan niyang gumanit ng pregnancy test ay natigilan siya sa loob ng banyo. Nanginginig ang kamay niya habang hawak ang pegnancy test..

Dalawang pulang linya ang lumabas. At alam niya kung ano ang ibig-sabihin ng dalawang linyang iyon.

“Hindi…” bulong niya, habang nanlalabo ang paningin.

Hinaplos niya ang kanyang impis pang tiyan at pilit na pinapakalma ang sarili. “Hindi puwedeng mangyari ‘to…”

Pero sa kaibuturan ng kanyang puso ay alam na niya na dinadala niya ang anak ni Alexander.

Ano na lang sasabihin ng mga magulang niya kapag nalaman na buntis siya lalo na ang ama ng dinadala niya ay stepbrother ng kanyang ama. Siguradong higit na itatakwil siya ng mga ito dahil sa kahihiyan.

Tahimik na tumulo ang mga luha niya sa kanyang pisngi. Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya sa mga oras na iyon.

“God help me,” mahina niyang dasal. Wala dapat makaalam nito haggang sa makaisip siya ng planong dapat niyang gawin.

PUMASOK si Alina sa opisina na parang walang nangyari sa nagdaang araw. Manda ang damit na suot niya, simple pero perpektong makeup, banayad ang ngiti. Ang perpektong assistant para sa isang perpektong CEO.

Pero tuwing makikita niya si Alexander, parang may paru-parong naglalaro sa sikmura niya — hindi lang dahil sa sikretong dala niya, kundi dahil alam niyang hindi niya mapagkakatiwalaan ang sariling puso kapag nasa malapit ito.

He had gone back to being distant, formal, and composed.

“Good morning, Miss Reyes,” he’d say, without even a flicker of emotion.

Pero minsan, kapag nagkakabanggaan ang mga kamay nila o nagtatagpo ang mga mata nila sa meeting, tila may libong boltahe ng kuryente ang dumadaloy sa pagitan nilang dalawa.

At iyon ang kinatatakutan niya.

Kinagabihan, habang tahimik na ang opisina at ang lahat ay nakauwi na, nahuhuli niya itong nakatingin sa kanya.

“Working late?” tanong ni Alexander.

“Yes, Mr. Navarro,” formal niyang sagot.

Marahan itong lumapit sa kanya.. “You’ve been doing that a lot lately. Baka sabihin ng iba masama akong amo.” Nahimig niya ang pagbibiro sa boses nito.

“I’m just catching up.”

“Or running away?”

Kunot ang noong napatingala siya rito. “From what?”

“From me,” anito, halos pabulong.

“Ini-imagine mo lang ’yan,” aniya.

Lumapit pa ito sa kanya kaya naamoy niya ang mabango nitong pabango. “Hindi ba?” tanong nito na huminto.

“Sir…,”

“Why?”

“You should forget everything. Because I already did.”

Mataimtim itong tumingin ito sa kanya, parang mayninaarok ito sa pagkatao niya. “You’re lying.”

Mapait siyang ngumiti. “Even if I am… does it matter?”

Dumampi ang kamay nito sa kanya. Kaht saglit lang iyon ay naglikha pa rin iyon ng kakaibang sensasyon sa kanyang katawan.

“It matters too much,” bulong nito.

Umiwas siya. “We can’t keep doing this.”

“Do you think I don’t know that?” mahina nitong tugon.

Muling nagtagpo ang mga mata nila na tila isang apoy na nagsasalpukan. 

“Good night, Mr. Navarro,” aniya na lumakad na palayo.

HINDI pa man din siya nakakabawi sa problemang kinahaharap ay may panibagong problema na naman ang dumating.

Tumigil ang mundo ni Alina nang mabasa ang isang pangalan sa guest list sa magaganap na quarterly client meeting.

Leon Velasquez. Ang ex -boyfriend niya. Ang lalaking iniwan siya noong panahong pinaka kailangan niya ito.

Pinilit ni Alina na magpaka-professional sa loob ng conference room kahit pa nandoon si Leon. Nakaupo ito sa harap nila, paminsan-minsan na tumitingin sa kanya na para bang walang nangyari.

“Miss Reyes,” bati ni Leon, magalang pero may diin. “It’s been a while.”

“Mr. Velasquez,” sagot ni Alina, kalmado pero matigas. “Let’s keep this professional.”

Tahimik lang si Alexander, pero bakas sa mga mata nito ang pagtitimpi.

Leon smirked. “King’s Holdings must be treating you well.”

“I earned my place. Wala akong inasahan kundi sarili ko,” tugon ni Alina.

“Still as fiery as ever,” biro nito.

“Some things never change,” sagot niya, walang ngiti.

Nagtuloy ang meeting, pero ramdam ang tensyon. Panay ang tingin ni Leon sa kanya at napapansin iyon ni Alexander.

Pagkatapos ng meeting, lumapit si Leon sa kanya. “We should catch up sometime. As friends, Alina,” anito. Ramdam niya ba walang sinsiridad sa sinabi nito.

Bago pa siya makasagot ay sumabat si Alexander.

“I think Miss Reyes has better things to do than revisit the past.”

Patuyng ngumiti si Leon. “Just an offer, Mr. Navarro. You don’t own her.”

Nagdilim ang tingin ni Alexander. “No. But I protect what belongs to my company.”

Natahimik ang lahat. Hanggang sa ngumiti si Leon sa huli. “Understood.”

Isang matalim na tingin ang binigay ni Leon sa kanya bago ito tuluyang umalis.

Pagkaalis nito, hinarap ni Alina si Alexander. “You had no right to do that.”

“I was making sure he didn’t overstep.”

“Are you jealous?”

Tumingin ito diretso sa kanya. “May mali ba doon?”

Malakas yang naguntong-hininga.. “Yes, Because it means you still think there’s something between us.”

Lumapit ito. “There is.”

Umatras siya. “No, there isn’t. Not anymore.”

“But your action tells otherwise.”

Marasitong nagbuntong hininga habang nakatingala. “I don't know what to do with you anymore, Alina.”

“Ituloy mo lang ang ginagawang pag-iwas sa akin, Sir. Dahil iyon din ang gagawin ko,” sabi niya na iniwan na ito.

NAGPAIWAN si Aliba sa opisina para magligpit. Tulad pa rin ng dati tahimik ang paligid at tanging sila nalang ni Alexander ang natira. Nakatayo ito sa may bintana at nakatingin sa mga ilaw mula sa siyudad.

“I'm sorry kung basta na lang akong sumingit kanina sa usapan ninyo ni Mr. Velasquez,” anito na nagpahinto sa ginagawa niya.

Marahan itong pumihit sa kanya paharap. “I'm doing that because I care for you.

Tumayo siya ng diretso. “Why do you keep doing that?” mahina niyang tanong.

Napakunot ang noo nito. “Doing what?”

“Acting like you care.”

“Maybe because I do.”

“As my uncle?” bulong niya.

“Sa tingin mo ba iniisip ko na pamangkin kita? Of course not, Alina.”

Pagak siyang natawa. “Ikaw ay stepbrother ng tatay ko, Alexander.”

“Palagi mong sinasabi sa akin na ako ang stepbrother ng ama mo pero ni hindi mo nga ako matawag na uncle. Iniisip mo ba talaga na tiyuhin mo ako, Alina?”

Humakbang ito palapit sa kanya at ang bawat hakbang nito ay parang magdudulot ng panganib sa kanya.

“And yet, I can’t stop thinking about you. Every night. Since Cebu.”

“Stop.”

“I tried.”

Inabot nito ang kamay niya at dinala sa mga labi nito. “Tell me you don’t feel it too.”

Gusto niyang sabihin. Gusto niyang itanggi. Pero hindi niya magawang magsinungaling.

“I can’t,” amin niya na halos pabulong.

Malamlam ang mga mata nitong tumingin sa kanya. “Then don’t fight it.”

Mabilis siyang miling. “You don’t understand, Alexander.”

“Kung ganu'n ipa-intindi mo sa akin, Alina.”

Iniwas niya ang tingin dito. “Forget it.”

Matagal siyang tinitigan ni Alexander. Parang sinusubukan siya nitong basahin.

Hindi dapat nito malaman ang tungkol sa pinagbubuntis niya. Dahil kung sasabihin niya — kung malalaman nitong buntis siya ay soguradong hindi na siya nito bibitawan. Oyon ang ayaw niyang mangyari.

Ayaw niyang masira ang buhay nito dahil sa kanya.

ANG mga sumunod na araw ay parang impiyerno kay Alina. Bawat meeting, bawat tinginan, bawat sandaling magkalapit sila — pakiramdam niya, konting pagkakamali lang babagsak silang pareho.

Tuwing gabi, hinihimas niya ang impis niyang tiyan at kinakausap ang wala pang muwang na bata sa sinapupunan niya. “You’re safe, baby. I’ll protect you. Walang makakaalam.”

But secrets have a way of revealing themselves and temptation has a way of returning when you least expect it.

And somewhere between the lies they told and the love they tried to deny, Alina realized something she couldn’t take back; She didn’t just love him. She was bound to him by blood, by sin, by the life growing inside her.