Chapter 1

Kumikislap ang mga ilaw ng Maynila na parang mga nagkalat na diyamante sa gabing iyon, at ngayon lang naramdaman ni Alina na gano’n siya ka-out of place sa gitna ng mga ito. Mula sa repleksyon ng tinted window ng limousine kung saan siya nakasakay ay hindi na niya halos makilala ang sarili, suot ang pulang silk dress, buhok na eleganteng naka ayos, at mga labi na kulay pula na masasabi niyang higit siyang gumanda.

Katabi naman niya si Riva, ang matalik niyang kaibigan.

“Tonight is your night, Lina,” naka ngiting sabi nito, sabay siko sa kanya. “Ramdam kong magpo-propose na si Leon sa'yo ngayong gabi.”

Tipid na ngumiti si Alina. “Sa tingin mo talaga?”

Kumpiyansang tumango si Riva. “Four years na kayo, girl. Halos hindi na nga kayo mapaghiwalay na dalawa.”

Muling tumingin si Alina sa bintana, habang kumakabog ang kanya puso niya sa hindi malaman na dahilan.

Si Leon Mendoza ay isang gwapo, maambisyonl, at tagapagmana ng Mendoza Group — ang una niyang pag-ibig. Magkasama silang nag-college hanggang sa magtapos ng pag-aaral at ngayong gabi ang pinakaimportanteng event ng taon. Dadalo ang lahat ng bigating negosyante at dadalo rin pati mga koneksyon ng kanyang ama. At kung totoo man na ngayong gabi magpo-propose si Leon sa kanya ay magiging opisyal na rin sa wakas ang future nila ni Leon.

Huminto ang limousine sa tapat ng kumikislap na glass doors ng Grand Meridian Hotel. Pagkapasok nila sa loob, agad niyang narinig ang malamyos na musika sa paligid at nakakaagaw pansin ang mga mamahaling chandelier.

“Smile,” sabi ni Riva habang inakbayan siya. “You’re the picture of perfection,” sabi nito.

Pero hindi napansin ni Alina kung paano hindi umaabot sa mga mata ni Riva ang ngiti nito.

Ang gabi ay napuno ng tawanan, walang katapusang pagbati sa isa’t isa at higit sa lahat ay ang mamahaling alak.

Nakita siya ni Leon sa may buffet. Suot nito ang isang kulay itim na mamahaling suit, at talaga namang mukha itong perpekto.

“Lina,” mahinang bigkas nito sa pangalan niya, sabay halik sa kaniyang pisngi. “You look… beautiful.”

Pinamulahan siya ng pisngi. “Palagi mo ‘yang sinasabi sa'kin.”

“Lagi naman kasing totoo,” mabilis nitong sagot.

Hinila siya nito sa gitna ng crowd, ipinakilala sa mga investor at direktor, pati sa ilang malapit sa ama niya. Pero nang banggitin ng kanyang ama na baka dumating si Mr. Alexander Navarro ay biglang nag-iba ang ekspresyon ng mukha ni Leon.

“Navarro?” mahina nitong tanong. “Steptito mo ‘yun, ‘di ba?”

Tumango si Alina. “Oo. Half-brother ng tatay ko sa ikalawang asawa ng lola ko. Hindi ko pa siya nakikita, pero sabi nila sa abroad daw ito nakatira.”

Sumimangot si Leon. “Narinig kong ruthless siyang tao. Kung pupunta siya, mabuti pang umiwas ka na lang.”

Napatawa si Alina. “Pinagdududahan mo ba ang tiyuhin ko, Leon?”

“Maybe I am,” sagot niya na may kalahating ngiti. “Mahal lang kita. Mabuti na ‘yung nag-iingat.”

Dapat ang gabi iyon ay perpekto pero nang sandaling lumayo si Alina para kumuha ng inumin, naroon si Riva — nakangiti habang inaabot sa kanya ang isang baso ng mamahaling alak.

“Para sa future Mrs. Mendoza,” sabi ni Riva. “To love, and to luck.”

Tinanggap iyon ni Alina kahit na hindi talaga siya umiinom at diretsong iyong ininom. At sa ilang saglit ang paligid at tila umaandar. Lumabo ang musika sa kanyang pandinig. Uminit ang katawan niya. At pagkatapos ay nilamon siya ng kadiliman.

NAGISING si Alina dahil sa sikat ng araw na tumakas mula sa kurtina. Umungol si Alina habang hawak ang kumikirot na sentido. Ang mga silk na kobre-kama sa ilalim niya ay hindi pamilyar — masyadong mamahalin para sa sarili niyang kama.

Sa kanyang paggalaw ay may nadama siyang mainit na balat sa tabi niya.

Nanlaki ang mga mata niya at mabilis na itong tiningnan.

May lalaking nakahiga sa tabi niya! Matipuno, itim ang buhok at mahimbing na natutulog. Halatang nasa mid thirties na ito pero hindi naaalis ang taglay nitong kagwapuhan. May matalim itong panga na lalong nakadagdag sa kagwapuhan nito at presensiyang nakaka-intimidate.

Pabalikwas siyang bumangon habang hawak ang kumot sa kanyang dibdib. “Ano ‘to…?” anas niya.

Nagbalik sa isip niya ang mga putol-putol na ala-ala kagabi. Ang alak na ininom niya. Ang mga tawanan, pagkahilo at may bumubuhat sa kanya — pagkatapos ni'yon ay wala na siyang maalala.

Gumalaw ang lalaki na nasa tabi niya at marahan na nagmulat ng mga mata. Ang mata nito at kulay abo, malamig at matalim.

“Good morning,” sabi nito sa mababa ang boses.

Natuyo ang lalamunan niya. “S-sino ka?”

Marahan itong umupo at sinuklay ang buhok gamit ang mga dliri nito. Bumagsak sa bewang nito ang kumot at baliwala rito nang lumantad ang matipuno nitong katawan.

“You don’t remember?” tanong nito.

“I—Wala akong maalala. Nasaan ako? Anong nangyari?” nauutal niyang sagot.

Tahimik siyang tinitigan ng lalaki, sinusuri kung nagsasabi ba siya ng totoo. Dumapo ang mga mata nito sa nanginginig niyang mga kamay at tumuon iyon sa kanyang mga mata.

“You’re here in my penthouse. Don't worry safe ka rito.”

Mabilis siyang miling. “Hindi… hindi ‘to pwede. Nasa party ako kagabi. Kasama ko si Leon.”

“Alam ko,” sagot nito. “At ‘yung kaibigan mong— what her name again— oh! si Riva, siya ang nagdala sa’yo sa'kin.”

Mabilis na kumabog ang puso niya. “Si Riva?”

Tumango ito. “Sabi niya, nalasing ka at nawalan ka ng malay sa hallway. Pinakiusap ka niya sa’kin. Hindi ko alam kung sino ang tatawagan, kaya dinala na lang kita rito.”

Humigpit ang pagkakahawak ni Alina sa kumot. Gusto niyang maniwala — pero ang sitwasyon nila ngayon ay iba ang sinasabing nangyari. Ang damit niya ay nagkalat sa sahig at higit sa lahat ay masakit ang katawan niya.

“M-may nangyari ba…sa atin?” mahina niyang tanong.

Hindi ito umiwas ng tingin. “Oo.”

Parang gumuho ang mundo ni Alina. Tinakpan niya ang bibig habang bumubuhos ang kanyang mga luha.

“Oh my God…”

Buntong-hiningang tumayo ang lalaki, kinuha ng polo na nasa sahig at agad iyong sinuot. “Hindi dapat nangyari ‘to,” tila walang emosyong sabi nito.

Tiningnan niya ito nang puno ng galit at sakit. “Ginahasa mo ako?”

Galit siya nitong tiningnan. “Hindi. Marahil hindi mo maalala, pero ikaw ang unang humalik sa'kin.”

“Sinungaling!” sigaw niya rito.

“sana nga,” sagot nito sa mababang boses. “Pero iyon ang totoo, Alina.”

Natigilan siya. “Kilala mo ko? Sino ka ba?!” tanong niya sa nanginginig na boses.

Sandaling nag-atubili bago sumagot.

“Alexander Navarro.”

Nanlaki ang mga mata niya. Parang sinampal si Alina ng mga sandaling iyon.

Ang lalaking naka kuha ng virginity niya ay ang stepbrother ng kanyang ama!

 Hindi man ito tunay na kadugo ng kanyang ama— ngunit bawal pa rin.

“Hindi… hindi totoo ‘to…”

Pero tahimik lang si Alexander na nakatitig sa kanya at iyon na ang sagot.

Umalis siya sa ibabaw ng kama at mabilis na nagbihis.

“Ihahatid na kita—”

“Hindi na kailangan.”

“Alina—”

Hindi na niya tinapos ang sasabihin nito dahil tumatakbo na siya palabas ng penthouse ng kanyang tiyuhin, luhaan, walang sapin sa paa, at halos hindi makahinga.

Mula naman sa bintana ng penthouse, pinanood siya ni Alexander habang tiim ang mga bagang.

Dumampi ang kamay niya sa salamin at tila ini-imagine na abot-kamay pa rin niya si Alina.

At kahit paulit-ulit na sinasabi ni Alexander sa sarili na pagkakamali iyon — ang puso’t-isipan niya ay nagtataksil, nagbabadya ng isang madilim, mapanganib na pangako: hindi pa tapos ang lahat sa kanila ni Alina.