Chapter 2

Chapter 2

MARINA saw how Filan’s deep brown eyes look at her seriously. Ramdam na ramdam ni Marina ang kabang yumayakap sa kanya. Wala na siyang magagawa lalo na’t nangyari na ang lahat, tahimik pa rin ang paligid at pakiramdam ng dalaga nasa kanya lang ang atensyon ng binata.

Naniniwala siya na dapat practice nila ng maayos ang ibabatong tanong sa kahit kanino, they need to stay their integrity and dignity with respect kahit gaano man kasama ang kaharap nila. Be bias sa lahat ng pagkakataon, gusto niyang sisihin ang mga kasama niya, hindi naman siya ang naroon sa sitwasyon na iyon at hindi man lang na-filter ang mga tanong sa interview.

Nabigla siya nang ngumiti si Filan sa kanya na para bang wala lang ang tanong na iyon, but she feel something on it na para bang may hindi magandang mangyayari.

“Thank you for that question, Ms. Hidalgo,” pagdidiin ni Filan sa kanyang apelyido.

Hindi man siya pansinin sa tatlong magkakapatid sa Hidalgo, hindi siya makakaiwas na kilala siya ng binata.

“As far as I know wala pang napapatunayan ang korte sa nangyari noong nakaraang taon, sinabi ring binayaran ang mga magsasakang nagreklamo sa kanya tungkol rito, alam naman siguro lahat ng iyon…”

Alam na alam ni Marina dahil ang ama niya ang humawak ng kaso na iyon laban sa mga Sanchez.

“Sa totoo nga niyan ang ama ko, si Mayor Sanchez ang nags-suggest ng batas na ito na makakatulong sa lahat lalo na sa probinsya, mahal niya ang bayan lalo na ang mga magsasaka dahil naniniwala siyang backbone ng ekonomiya ang mga magsasaka, kung walang agrikultura babagsak ang ekonomiya  natin,” dagdag pa ni Filan. “May gusto ka pa bang itanong, Ms. Hidalgo?”

Napailing na lamang si Marina at wala sa sariling napaupo. Hindi na niya natapos ang mga susunod pa niyang itatanong.

*

Umiikot ang sinaryo na iyon sa isipan ni Marina nang paulit-ulit kahit pa tapos na ang event. Hindi niya magawang lumabas ng opisina nila nang magkaroon ng emergency meeting ang organization nila at tanging si Hendrix ang nanatiling maingay habang sinisermunan sila.

“Sinabi ko sa inyo na walang magtatanong ng ganu’n, ilang beses kung sinabi na kailangan nating umiwas sa issue lalo na’t malaking tao si Mr. Sanchez, hindi talaga kayo nasasabihan!”

“Pero mukhang okay naman yung outcome-”

“Isa ka pa, Alfie! Hindi ka man lang nagkunsulta sa akin bago mo binigay.”

“Ang akala ko po kasi i-check po ninyo.”

“Dahil may tiwala ako sa ‘yo sa ginawa mong script.”

Isa-isa tumingin ang mga kasamahan ni Marina sa kanya.

“Rina, sorry na talaga,” wika ni Karen na nagka-LBM kaya bilang nawala sa event na hindi man lang makapagpaalam.

“Wala na tayong magagawa, nangyari na,” halos pabulong na wika ni Marina pero natatakot pa rin siya.

Patuloy pa rin si Hendrix sa panenermon sa kanila hanggang sa hayaan na silang makauwi. Paglabas ni Marina agad namang sumunod si Hendrix sa kanya.

“Ayos ka lang ba?” tanong ni Hendrix nang sumabay ito sa paglalakad sa kanya sa hallway.

Naghahalo na ang kahel sa kulay asul na kalangitan nong hapon na iyon, paisa-isa na ring umuuwi ang mag-aaral at tanging nag-practice sa soccer field ang natitira roon.

“I’m fine,” bulong ni Marina.

“Magiging okay ba ‘to sa pamilya mo lalo na sa mama mo?” Hendrix knows kung anong iniiwasan ni Marina. “Pasensya ka na talaga.”

Huminto si Marina sa harapan ng parking lot dahil ilang sandali at darating na rin ang magsusundo sa kanya. Hinarap na muna niya sandali si Hendrix na nag-aalalang nakatitig ang mga mata nito sa ilalim ng specs na suot.

Ngumiti siya ng bahagya. “Okay nga lang ako, ako nang bahala kung sakaling malaman nila mama, wala ka rin namang kasalanan.”

“Meron, alam mong meron ayaw mo lang akong sisihin sa nangyari.”

Bahagyang bumilis ang tibok ng puso niya kung paano siya titigan at mag-alala si Hendrix sa kanya. Since first year pa lamang siya may sikreto na siyang pagtingin sa binata pero nanatili siyang tikom dito at mas gusto niyang irespeto ang pagkakaibigan nila lalo na’t may ibang kasintahan ang binata.

Magsasalita pa sana si Marina pero bumisina na ang kotse at paglingon niya’y ang BMW na magsusundo sa kanya. Muling binalik niya ang atensyon sa binata. “Alis na ako, bukas na lang siguro tayo mag-usap tungkol dito.”

Tuluyan na siyang nakasakay sa sasakyan nang makapagpaalam siya sa binata. Kita pa rin niyang nanatili si Hendrix sa kinatatayuan nito hanggang sa makaalis ang kotse.

*

Tahimik ang Hidalgo family sa kanilang hapunan at tanging ingay mula sa kanilang mga kubyertos ang maririnig. Ilang beses din siyang napapasilip sa mga magulang niya, nagtataka siya kung may ideya na ba ito sa nangyari kanina sa unibersidad. Natapos ang hapunan at ganging desert na lamang ang kinakain nila.

“Kumusta na ang pag-aaral?” tanong ng ama ni Marina.

Napasulyap siya rito, siya lang naman ang tinatanong at ang bunso niyang kapatid na si Marian. Wala naman ang panganay nilang kapatid na nagtatrabahong private doctor sa Finland na si Marguax.

“Okay naman po, Dad,” wika ni Marian.

“Not you, your ate mismo ang tinatanong ko.”

Agad na napasulyap si Marina sa kanyang saka napalunok. Mabait at hindi istrikto ang mga magulang niya lalo na ang ama nila na para bang kaibigan kung ituring sila at makipagbiruan.

“Nalaman ko na ikaw daw ang nag-interviewed kay Mr. Sanchez sa conference niya sa university ninyo,” wika nito. “Hindi ba’t sinabi ko hangga’t maari huwag kayong makikisali sa gulo sa politika.”

Nag-aalala siyang magkwento. “Hindi naman po ako ang gumawa ng script na iyon. I-we didn’t mean to ask that question, biglaan yung pangyayari.”

“Wala naman ata talagang kasalanan ang anak natin,” saway ng ina niya.

“Alam naman nating walang kasalanan si Marina pero hindi ba’t pag may ganitong nangyayari palaging balik sa atin, hindi natin basta mapapatay ang isyu na ‘to lalo na’t alam ng probinsya natin kung gaanong magkagalit ang pamilya natin. Baka maipit si Marina rito kaya kung ako sa inyo lalo ka na Marina, mag-iingat ka palagi.”

Bigla na naman bumalik ang kaba ni Marina na nagsisisi sa nangyari. “Wala naman pong mangyayaring masama, hindi po ba?”

“Sa ngayon wala, pero hindi natin alam kung paano mag-isip ang mga Sanchez na iyan,” sabi ng ama niya.