Race
"O, nasaan na ang camera n'yo? 'Di ba tumutulong lang kayo para sumikat? Puwes sa inyo na 'yan! Hindi namin 'yan kailangan!"
Mas lalo akong napaigtad nang bigla niyang sipain ang iniabot ni Theros. Napadaing ako nang tumama sa paa ko ang isang delata.
"Manong, hindi po kami nagpapasikat. Gusto lang po—
"Umalis na kayo! Alis! Mga plastik!"
Nagkatinginan kami ni Theros at umiling siya. Wala kaming nagawa kundi umalis. Baka kasi lalo silang magwala at magkasakitan pa.
Nakakalungkot isipin na wala silang tiwala maging sa katulad namin na gusto lang tumulong. Palibhasa kasi ay masiyado silang tini-take advantage ng ibang tao. Ginagamit sila para magpasikat at para magmukhang mababait.
Naging tahimik na ulit ang buong biyahe namin. Ni hindi ko magawang tingnan si Theros dahil nahihiya ako. Hindi ko naman
Property"Hey, you're spacing out."Napakurap-kurap ako nang tumawa si Theros. Nagtataka pa ako kung bakit siya tumatawa."Tinatanong ko kayo kung saan ako hindi magagalit? Ano bang pinag-uusapan n'yo?" tanong niya.Napakamot ako sa noo at nilingon si Cypress."Ano kasi—"Theros, nice round!"Sabay-sabay naming tiningnan si Raven na bagong dating. Nag-fistbump sila ni Theros bago siya bumaling sa amin. Agad na kumunot ang noo ni Raven nang makita si Cypress."What are you doing here? Hindi ba binawalan ka na ni Jarek dito?" tanong agad niya."But I didn't join. Nanood lang naman ako. Palagi naman akong nanonood dito even when I was still a minor tapos ngayong nasa legal age na ako, bawal na?" sagot ni Cypress sa kaniya.Agad akong hinila ni T
AbsentmindedAraw na naman ng Lunes pero pakiramdam ko ay napapagod na ako agad. Pagkamulat ko pa lang ng mata ay naalala ko na kasi agad ang lalaking 'yon. Nakakapanggigil talaga siya.Kung puwede lang na hindi ko siya makita nang ilang araw pero hindi. Kailangan kong magpunta sa condo niya at maglinis. Sana lang ay hindi ko siya makasalubong dito sa campus para naman medyo umayos ang araw ko."Hi, Dawn!"Napangiti ako nang makita si Ysabel sa harap ng gate."Hello. Sinong hinihintay mo?" tanong ko."Ikaw. Sabay na tayong pumasok," sagot niya bago kumapit sa braso ko.Natawa na lang ako at sabay nga kaming pumasok sa loob ng campus. Marami-rami pang mga estudyante sa labas ng mga building dahil maaga pa naman para sa first class. Habang naglalakad ay bigla na lang napahinto si Ysabel.
PackagePagdating sa condo ni Theros ay dumiretso siya kaagad sa kuwarto niya. Nagkibit-balikat na lang ako bago nag-umpisang magligpit ng kalat.Kasalukuyan akong nagpupunas ng mesa nang lumabas ulit ng kuwarto si Theros. Nakapambahay na siya ngayon at mukhang bagong ligo. May suot siyang salamin habang may tinitingnan sa bitbit niyang laptop.Naupo siya sa sofa bago nag-angat ng tingin sa akin. Napaiwas tuloy ako bigla."After cleaning the kitchen, kindly clean my room, too."Kunot-noo ko siyang tiningnan ulit. "Lilinisin ko ang kuwarto mo? 'Di ba ayaw mong pumapasok ako ro'n?" tanong ko.Nagpatuloy siya sa ginagawa sa laptop at nagkibit-balikat."I'm busy. I don't have time to clean my room. Wala ka namang makikita ro'n ngayon," sagot niya.Hindi na ako sumagot at nagpatuloy na lang sa ginaga
ConfessPakiramdam ko kinakapos ako ng hininga. Yakap-yakap ako ni Theros at hindi ko alam kung bakit ang lakas ng kabog ng puso ko. Ano ba 'to?Humiwalay siya sa pagkakayakap sa akin at tinitigan ako."Ayos ka lang ba? Nasaktan ka ba?" nag-aalalang tanong niya.Kumunot ang noo ko bago dahandahang umiling. "H-Hindi naman. Bakit naman ako masasaktan, nandito lang naman ako sa condo mo?" naguguluhang tanong ko.Napapikit siya bago napabuntonghininga. Pagdilat niya ay biglang nagbago ang emosyon niya. Parang bigla siyang nagalit."Bakit ba kasi hindi mo sinasagot ang tawag ko! Kaya ka nga may phone para matanggap ang importanteng tawag."Napakurap ako. "Tumawag ka?"Nasapo niya ang noo niya kaya agad kong kinuha ang phone ko sa bag. Doon ko lang napansin na lowbat na pala ito.
Worried"Dawn... I like you."Hindi ako nakasagot sa sinabi niya. Napabuntonghininga ako at nag-iwas ng tingin. Unti-unti kong binawi ang kamay kong hawak niya at nagkamot sa noo.Tama nga si Ysabel. Nag-confess si Lino sa akin. Isang bagay na hindi ko ine-expect na gagawin niya ngayong gabi."Alam kong nagulat ka pero naisip ko na kailangan kong sabihin sa 'yo itong feelings ko. Hindi naman kita pini-pressure na magustuhan mo rin ako ang sa akin lang, gusto kong malaman mo na gusto talaga kita," paliwanag niya pa.Mataman ko siyang tinitigan. Kung tutuusin, guwapo naman si Lino. Matangkad, mabait, at gentleman. Sobrang boyfriend material. Pero... kaibigan lang talaga ang tingin ko sa kaniya."Lino...hindi ko alam kung paano sasabihin ito nang hindi ka masiyadong nasasaktan. Magkaibigan tayo, 'di ba? Espesyal ka sa akin bilang k
Gone"Dawn, matamlay ka yata."Tumingin ako kay mama nang sabihin niya iyon. Pilit akong ngumiti bago uminom ng tubig."Medyo masama lang po ang pakiramdam ko," sagot ko.Kaninang paggising ko halos hindi ako makabangon dahil parang ang bigat ng katawan ko. Akala ko ay mawawala ito pagkatapos kong maligo pero hindi naman."Uminom ka muna ng gamot bago ka pumasok. Oo nga pala, maaga kang umuwi kagabi. Hindi ka pumasok sa gas station?" tanong ulit ni mama.Tumango ako. "Opo. May emergency po kasi na nangyari sa kaibigan ko. Nag-stay lang po ako saglit sa ospital.""Kaibigan mo? Iyong naghahatid sa 'yo rito?" tanong naman ni papa.Ngayon ko lang naisip na hindi pa pala nagme-meet si Theros at ang mga magulang ko. Sa laki ng naitulong niya sa amin, siguro dapat lang na makilala nila siya. Pero mukhang hin
Frames "I lost them. Nagmakaawa ako sa mga doktor na buhayin sila pero nawala pa rin sila." Napayuko ako at doon ko napansin na umiiyak na pala ako. Masiyadong nakakadala ang naranasan ni Theros. Sa murang edad kinailangan niyang danasin ang lahat ng iyon. "I was furious that time. I didn't want to talk to anyone. Until I met this girl, umiiyak siya sa hallway ng ospital. Namatay din pala ang mommy niya. Pakiramdam ko, nagkaroon ako ng karamay that time. Pakiramdam ko siya lang din ang nakakaintindi sa nararamdaman ko. In our hearts, we were blaming the doctors and staff for not saving the lives of our parents." Suminghap ako. "Gano'n naman siguro talaga. Kapag nasasaktan tayo, humahanap tayo ng ibang sisisihin. Pero sana naiintindihan mo na ngayon na trabaho lang ng doktor ang magpagaling pero hindi ang bumuhay ng tao," paliwanag ko.Ngumisi siya pero alam kong pilit iyon. "I know. I don't have the rights to blame anyone because it was al
ChanceDalawang araw ang nakalipas at hindi pa ako ulit nakakadalaw kay Theros. Hindi ko rin siya tini-text dahil wala naman akong phone.Kay Raven ko na lang pinapasabi na busy ako sa school kaya hindi ko muna mapupuntahan si Theros. Pero hindi 'yon totoo. Naisip ko kasi na iwasan muna siya para makapag-isip ako nang maayos tungkol sa nararamdaman ko.Hindi ko iyon magagawa kung araw-araw ko siyang makikita. Sa loob ng dalawang araw na iyon, hindi pa rin kami nag-uusap ni Lino. Nakakasalubong ko siya sa campus at nakakasama sa gas station pero ramdam ko na umiiwas siya. Hindi ko rin naman siya sinubukang lapitan. Kung ayaw niya pa akong kausapin, ayos lang.Ang dami ng gumugulo sa isip ko at ayaw ko na siyang idagdag pa doon."Dawn, napapansin ko na parang may iniinda ka nitong mga nakaraang training natin. Ayos ka lang ba?" tanong ni Captain Angelli.Katatapos lang ng training namin ngayong hapon at pinaiwan niya ako