Gone
"Dawn, matamlay ka yata."
Tumingin ako kay mama nang sabihin niya iyon. Pilit akong ngumiti bago uminom ng tubig.
"Medyo masama lang po ang pakiramdam ko," sagot ko.
Kaninang paggising ko halos hindi ako makabangon dahil parang ang bigat ng katawan ko. Akala ko ay mawawala ito pagkatapos kong maligo pero hindi naman.
"Uminom ka muna ng gamot bago ka pumasok. Oo nga pala, maaga kang umuwi kagabi. Hindi ka pumasok sa gas station?" tanong ulit ni mama.
Tumango ako. "Opo. May emergency po kasi na nangyari sa kaibigan ko. Nag-stay lang po ako saglit sa ospital."
"Kaibigan mo? Iyong naghahatid sa 'yo rito?" tanong naman ni papa.
Ngayon ko lang naisip na hindi pa pala nagme-meet si Theros at ang mga magulang ko. Sa laki ng naitulong niya sa amin, siguro dapat lang na makilala nila siya. Pero mukhang hin
Frames "I lost them. Nagmakaawa ako sa mga doktor na buhayin sila pero nawala pa rin sila." Napayuko ako at doon ko napansin na umiiyak na pala ako. Masiyadong nakakadala ang naranasan ni Theros. Sa murang edad kinailangan niyang danasin ang lahat ng iyon. "I was furious that time. I didn't want to talk to anyone. Until I met this girl, umiiyak siya sa hallway ng ospital. Namatay din pala ang mommy niya. Pakiramdam ko, nagkaroon ako ng karamay that time. Pakiramdam ko siya lang din ang nakakaintindi sa nararamdaman ko. In our hearts, we were blaming the doctors and staff for not saving the lives of our parents." Suminghap ako. "Gano'n naman siguro talaga. Kapag nasasaktan tayo, humahanap tayo ng ibang sisisihin. Pero sana naiintindihan mo na ngayon na trabaho lang ng doktor ang magpagaling pero hindi ang bumuhay ng tao," paliwanag ko.Ngumisi siya pero alam kong pilit iyon. "I know. I don't have the rights to blame anyone because it was al
ChanceDalawang araw ang nakalipas at hindi pa ako ulit nakakadalaw kay Theros. Hindi ko rin siya tini-text dahil wala naman akong phone.Kay Raven ko na lang pinapasabi na busy ako sa school kaya hindi ko muna mapupuntahan si Theros. Pero hindi 'yon totoo. Naisip ko kasi na iwasan muna siya para makapag-isip ako nang maayos tungkol sa nararamdaman ko.Hindi ko iyon magagawa kung araw-araw ko siyang makikita. Sa loob ng dalawang araw na iyon, hindi pa rin kami nag-uusap ni Lino. Nakakasalubong ko siya sa campus at nakakasama sa gas station pero ramdam ko na umiiwas siya. Hindi ko rin naman siya sinubukang lapitan. Kung ayaw niya pa akong kausapin, ayos lang.Ang dami ng gumugulo sa isip ko at ayaw ko na siyang idagdag pa doon."Dawn, napapansin ko na parang may iniinda ka nitong mga nakaraang training natin. Ayos ka lang ba?" tanong ni Captain Angelli.Katatapos lang ng training namin ngayong hapon at pinaiwan niya ako
Anniversary "Dawn, mabuti at gising ka na. Asikasuhin mo ang boyfriend— "Hindi ko siya boyfriend," sabi ko at lahat sila ay napatingin sa akin. "Pero ang sabi niya..." Hindi maituloy ni mama ang sinasabi niya dahil mukhang nalilito rin siya nangyayari. Huminga ako nang malalim. "Mamaya ko po kayo kakausapin. Mag-uusap lang kami ni Theros sa labas." Nauna na akong lumabas at naririnig kong nakasunod naman si Theros sa akin. Ipinagkrus ko ang mga braso ko at handa na sana siyang sermonan pero biglang umurong dila ko pagkakita ko sa kaniya. Ang sama ng tingin niya sa akin at kung nakakamatay lang 'yon, baka nakalibing na ako ngayon. "I'm not your boyfriend? Do you want to keep our relationship as a secret?" Tinatapatan ko ang titig niya sa akin. "Hindi pa naman talaga kita boyfriend, ah. Kailan ko ba sinabi 'yon?" tanong ko rin pabalik. Napamaang siya at parang napaisip. Tinaasan ko siya ng kilay. "But you said that you're
BoyfriendNagtungo kami sa bar counter. Naupo kami ro'n habang pinagmamasdan ang bartender na naghahalo ng mga alak.Iniisip ko pa rin ang sinabi ni Theros. Mas matindi yata ang galit niya ngayon kaysa kaninang umaga. Hindi ko lang maintindihan kung bakit. Kahit kailan naman hindi ko siya maintindihan."Ate Dawn, I'll just go to the ladies room, okay? Babalik din ako kaagad," paalam ni Cypress.Tumango ako at pinagmasdan siyang maglakad paalis. Ibinalik ko ang paningin sa bartender sa harapan ko. Habang pinapanood siya ay bigla akong nakaramdam ng uhaw.May nakita akong mga inumin na nakahilera sa counter. Transparent ang mga iyon kaya sa tingin ko ay tubig 'yon. Naglalagay ba sila ng tubig dito? Hindi ako sigurado."Excuse me," pagtawag ko sa bartender. "May bayad ba ang drinks dito?""Bayad na po ng sponsor ang la
ManipulateKinabukasan ay nagising ako at bumungad sa akin ang mukha ni Theros. Napabalikwas ako ng bangon sa gulat."Good morning," he greeted while smiling from ear to ear.Hindi ko siya sinagot at basta na lang akong tumakbo papunta sa banyo. Pinagmasdan ko kung may dumi ba ang mukha ko at nasapo ko na lang ang aking noo."Ang gulo ng buhok ko. Nakakahiya sa kaniya. Bakit ba kasi niya ako tinititigan habang tulog? Baka mamaya naghilik ako o kung ano pang nasabi ko."Pagkatapos kong pakalmahin ang sarili ay naghilamos na ako at inayos ang aking buhok. Lumabas ako ng banyo at naabutan si Theros na nakasandal sa may pinto. "A-Ano bang ginagawa mo dito?" nahihiyang tanong ko.Ngumisi siya. "I cooked breakfast for us. Let's go?"Hindi pa man ako nakakasagot ay hinawakan niya na ang kamay ko at hinila palabas ng kuwarto. Nagtungo kami sa dining room kung nasaan nakahain ang mga pagkain. Biglang
Injury"This is it girls! Whatever the result, always know that I'm proud of you all. I-enjoy lang natin ang laro," sabi ni Abigail.She put her palm on the center and we put our hands on top of it before we shouted the name of our team."Fight!"Today is the intramurals day. Ito na ang araw na pinaghandaan namin. Sana ay walang mangyaring problema mamaya. Scholarship namin ang nakasalalay rito kaya dapat lang na galingan namin.Huminga ako nang malalim at inayos na muna ang pagkakatali ng sintas ko. May isang pares ng mga paa na huminto sa harapan ko kaya napatingala ako."Lino." Tumayo ako at kunot-noo siyang tiningnan. Mula nang araw na niyakap niya ako sa garden, ngayon na lang ulit siya lumapit sa akin."Goodluck sa game. Break a leg!" he said and I smiled slightly. "S-Salamat," sagot ko. Hindi ko alam kung paano siya pakikitunguhan. Alam ko namang nagawa niya lang 'yon dahil nasaktan ko siya.
Disguise"Anong balita? Hindi mo pa rin nakikita si Theros?"Bumuntonghininga ako at hindi ko mabilang kung pang-ilang buntonghininga ko na ba ‘to ngayong araw. Kasalukuyan kaming nasa canteen ni Ysabel para mananghalian at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung nasaan si Theros."Hindi pa nga, e. Hindi niya rin sinasagot ang tawag at text ko. Baka may importante lang siyang inaasikaso."Umupo sa harapan ko si Ysabel at nagpangalumbaba. "Why don't you ask his friends? Imposible namang hindi nila alam kung nasaan si Theros."Pagkasabi niya no'n ay saktong pumasok sa canteen sila Raven at Phoenix. Malapit kami sa may pintuan kaya naman nakita nila kaagad kami. Ngumiti sa akin si Phoenix habang wala namang emosyon ang mukha ni Raven. May sinabi si Phoenix sa kaniya bago ito lumapit sa mesa namin."Hi, Dawn. Hi," pagbati niya sa amin ni Ysabel.Tinanguan lang siya ni Ysabel habang ako ay sinundan ng tingin si Raven na nagtungo sa hilera ng pagkain. Huminga ako nang malalim bago buma
CONTINUATIONHindi ko na siya kinibo pa. Inalalayan ko si mama paupo para hindi siya masiyadong mapagod. Mayamaya lang ay lumabas na ang doktor mula sa ER at agad kaming nilapitan."Doc, kumusta po ang asawa ko?" nag-aalalang tanong ni mama."Ligtas na sa panganib ang pasyente pero kailangan pa rin siyang maobserbahan hanggang sa magising siya. Ililipat namin siya sa ICU para mas mabantayan ang lagay niya," sagot ng doktor.Bahagyang nakahinga nang maluwag si mama pero alam kong nag-aalala pa rin siya. Gano'n din naman ako. Hangga't hindi nagigising si papa, patuloy pa rin ang pag-aalala ko."Salamat, doc."Umalis na ang doktor at naiwan ulit kami. Ligtas na sa panganib si papa at ang sunod naman naming poproblemahin ay ang pambayad sa hospital bills. Hindi ko pa nga nababayaran ang utang ko kay Theros noong naospital si Danico. Kailan ba matatapos ang lahat ng 'to?Pakiramdam ko, padagdag na lang nang padagdag ang problema ko. Hindi ko na alam kung