Kabanata 26

Frames

"I lost them. Nagmakaawa ako sa mga doktor na buhayin sila pero nawala pa rin sila."

Napayuko ako at doon ko napansin na umiiyak na pala ako. Masiyadong nakakadala ang naranasan ni Theros. Sa murang edad kinailangan niyang danasin ang lahat ng iyon.

"I was furious that time. I didn't want to talk to anyone. Until I met this girl, umiiyak siya sa hallway ng ospital. Namatay din pala ang mommy niya. Pakiramdam ko, nagkaroon ako ng karamay that time. Pakiramdam ko siya lang din ang nakakaintindi sa nararamdaman ko. In our hearts, we were blaming the doctors and staff for not saving the lives of our parents."

Suminghap ako. "Gano'n naman siguro talaga. Kapag nasasaktan tayo, humahanap tayo ng ibang sisisihin. Pero sana naiintindihan mo na ngayon na trabaho lang ng doktor ang magpagaling pero hindi ang bumuhay ng tao," paliwanag ko.

Ngumisi siya pero alam kong pilit iyon.

"I know. I don't have the rights to blame anyone because it was al