Chapter 21

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwalang wala na si Tatay Isko. Ilang beses akong nanalangin na sana ay masamang panaginip lang iyon ngunit bawat paggising ko ay naroon pa rin ang sakit ng dahil sa katotohanang wala na talaga ang Tatay ko.

Hindi ko mapigilang sisihin ang sarili ko. Pakiramdam ko ay may kasalanan at pagkukulang ako. Kung sana ay mas pinag-igihan ko na lang ang paghahanap ng pera at hindi na tinanggap pa ang offer ni Angelina ay baka napa-opera ko siya. Buhay sana ngayon si Tatay Isko.

Iyong ang isiping naglalaro sa isipan ko buong gabi kaya naman nanatiling mabigat ang aking dibdib nang sumapit ang umaga.

”Ayos ka lang ba?” nag-aalalang tanong sa akin ng isa sa mga kasama kong preso.

Mabilis niya akong inalalayan noong muntikan na akong matumba.

Tipid lang akong tumango sa kaniya at nagpasalamat. Matapos ’yon ay nilampasan ko na siya upang makabalik sa pwesto ko

Noong magising ay nakaramdam ako ng pagkahilo at sinundan agad ’yong ng pagsusuka. Bagaman tapos na