Chapter 17.2: Fallen

Naiwan akong tulala habang papalabas ang officer sa selda namin. Kritikal. Pwede pa naman maka-survive ang gano’n diba? Kayang labanan ‘yon ni Nanay Fely. Hindi siya pwedeng sumuko. Makakalaya pa kami rito at ituturing ko siyang parang tunay na ina.

“Oras na ata ni tanda,” rinig kong singhal ni Helen.

Nag-init ang ulo ko ro’n kaya agad akong tumayo at mabilis na lumapit sa kanya at sinampal ang pisngi niya. “Ang tigas ng mukha mo. Kapag namatay si Nanay Fely, ikaw ang dahilan! Ikaw ang pumatay!” I shouted with mixed emotions. I can feel my rising madness and sorrow at the same time.

Inangat din niya ang palad niya na gustong sumapo sa aking mukha pero agad kong sinangga ‘yon at marahas na hinawakan ang pulsuhan niya. “Sinabi kong hindi ka na makakaulit hindi ba? Hindi na ako tulad ng dati, Helen. Isang maling pagkakamali na idinamay mo pa ang mahal ko sa buhay.” Binitawan ko siya nang marahas at muling nagsalita, “Ibabalik ko sa ‘yo ang karma.”

Iniwan ko siyang tulala at bumalik