ATASHIAParang gusto kong magtago na lang sa loob ng CR nang nakita ko sina Lance at Jaspher. Hindi man lang kasi nagsabi ang asawa ko na may isasama pala siyang asungot sa bahay. Simula nang nalaman kong magkarelasyon sina Nanay at Jaspher ay nawala ang amor ko sa lalaking kasama ng asawa ko. Pero bilang tao, kailangan ko siyang harapin. "Love is so complicated, huh?" Parang nang-aasar na wika ni Jaspher. "Don't worry, guys. Your secrets are safe with me. Iyon nga lang, kailangan ninyo akong pakainin ng madalas dito. Okay ba iyon sa inyo?" "Wala kaming bigas at ulam para sa isa pang dagdag na pakakainin," prangka kong sabi. Well, it's a silent way of telling him that he is not welcome in our house. "Magdadala ako ng pwedeng iluto. Magaling ka namang magluto, Atashia, 'di ba? Ang sarap nga ng ulam na ito."Napaismid ako. Dapat pala ay inalatan ko ang niluto kong paksiw na bangus, tapos nilagyan ko ng napakaraming ampalaya at saka nilubog ko sa isang litro na suka. Ewan ko na lang
OLIVIA My son and his wife left their house pero tinaasan ko lang ng kilay iyon. Duh, I am not tatanga-tanga like what they are thinking. Kaya nga ako naging parte ng Henzon Family because beauty and brain talaga ako. Even my in-laws noong nabubuhay pa sila ay believe na believe sa akin. Mula sa house nila sa South ay sinundan ng isa sa mga kakilala ni Mark sina Lance at Atashia hanggang makarating ang mga ito sa Siniloan. I want to make action na pero pinigilan ako ni Demitri. My duwag na mister told me to wait and act silently. I made headline na kunwari may sakit ako, but, duh, my son doesn't care at all. He did not show up, my god. That was very frustrating. I cry-cry pero saglit lang naman. I don't think Jaspher Regalado will make pakialam sa problema nina Lance and Atashia. So, I am free to do whatever I want kaya naman I gives suhol sa engineer na kakilala ni Mark at sa foreman. "Make sure that you will give a lot of mahirap na trabaho sa baby boy ko, huh? I know him kasi
ATASHIAMaaga pa lang ay nasa bahay na agad namin si Jaspher. Sa bahay na siya nag-almusal at mukhang lasing pa. "Regalado, hindi hotel ang bahay na ito," saad ni Lance. Halatang hindi n'ya gustong makita ang dati niyang kaibigan. "Yeah, I know. I am here to warn you, Lance. I saw your mommy in the bar last night."Nabitawan ko ang pitsel na aking hawak at tumapon ang lahat ng laman noon sa sahig. Maagap naman na pinulot iyon ni Lance. Hindi ko napigilan ang panginginig ng aking mga kamay. Ngayong alam na ni Lance ang tungkol sa pananatili ng Mommy niya sa Siniloan, I decided na sabihin na rin sa asawa ko kung ano ang nakita ko sa restaurant noong birthday niya. Hinintay ko lang makaalis si Jaspher. "Hon, pasensya ka na kung naglihim ako sa 'yo." Bumuntong-hininga ako. "May sasabihin ako sa iyo," pagpapatuloy ko. "Tungkol saan naman iyan, Atashia?" Lalong nadagdagan ang kaba sa dibdib ko. My Husband was so serious. Wala man lang ka-ngiti-ngiti sa kan'yang mga labi. "Noong birthd
ATASHIA Nine hours ang itinagal ng operasyon kay Lance. Nine hours na nakakabaliw. Masaya akong naging successful iyon kahit sabi ng mga doktor ay isa iyon sa pinakamahirap na operasyon na isinagawa nila. Nevertheless, I am not completely happy. Hindi pa rin kasi nagkakaroon ng malay si Lance. Ang sabi ng mga manggagamot ay delikado pa rin daw ang lagay ng asawa ko. Nagbigay sila ng oras, subalit hindi man lang nagpakita ng sign ang mister ko na magigising siya. Hanggang sa ideklara ng mga doktor na comatose na siya. Nakakapanghina. Nakakaubos ng katinuan. Gayunpaman, mas pinili kong maging positibo. Nagsimula na rin akong palakasin ang sarili ko. Natutulog ako ng sapat sa silid na kinuha ni Jhaspher para kay Lance. Kumakain na rin ako ng tama sa oras. Hindi ako pwedeng magutom o kaya mapagod ng sobra lalo na at sixteen weeks pa lang ang baby na nasa sinapupunan ko. Sabi ng doctor ay pwedeng makaapekto ang stress, puyat, gutom at pagod sa ipinagbubuntis ko kaya naman pilit k
ATASHIA Kung mahirap ang sitwasyon dati, it's more difficult during the pandemic. Hindi na ako pinapayagan na lumabas sa private room na kinuha ni Jaspher para kay Lance. Everyone seems hopeless. Parang nasa Limbo ang pakiramdam ng mga tao sa ospital dahil hindi namin alam kung ano ang mangyayari sa mga susunod na araw. Hanggang sa nakatanggap ako ng isang masamang balita, sinundo raw si Nanay ng mga barangay officials dahil positive siya sa Covid. Very tormenting ang bawat oras na lumipas. Hindi kasi alam ni Loida kung saan dinala si Nanay dahil hindi pa bumabalik ang mga barangay officials. Bawal silang lumabas ng bahay dahil sa maraming kaso ng sakit sa lugar namin. "Lance, kumusta ang pakiramdam mo? Ang dami nang nagbago sa labas. Sana magising ka na during pandemic para walang chance ang mga magulang mo na kunin ka. Bawal na kasi silang pumasok dito sa hospital. Naka-lockdown din ang maraming lugar sa labas," kwento ko kay Lance. Subalit tila ayaw pa akong pagbigyan ng lang
ATASHIAI woke up dahil sa hawak sa akin ng isang malambot na kamay. Agad akong yumakap sa leeg ng may-ari noon. Nakaupo siya sa upuan na nasa gilid ng kama at ako naman ay nanatiling nakahiga. "Jaspher, wala na si Lance. I-itinakas na siya ng mga magulang niya," sumbong ko sa lalaking hindi nagdalawang-isip na yakapin din ako. "Stop crying, Atashia. We are now looking for them. Nandito na ako. Mabuti na lang at tinawagan ako ng doktor ni Lance." Hinagod ni Jaspher ang likod ko pero hindi noon nabawasan ang sakit na nararamdaman ko. "Jaspher, kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, sana dito na lang ako nanganak. Sana hindi ko na lang iniwan ang asawa ko.""Atashia, no one expected this to happen. Malalaman din natin eventually kung saan si Lance dinala ng parents niya." "Si Liza, nasaan siya?" Iginala ko ang aking paningin sa buong paligid. "Who's Liza?" Jaspher asked. "Iyong nars na ipinadala mo." Napaupo na ako sa kama. "Nars? Wala akong nars na naipadala rito. Hindi tin
JASPHER"Stop!" Atashia shouted. Wala sa sariling naapakan ko ang accelerator ng sasakyan. Dahil doon ay muntik kaming sumalpok sa mga puno. Nawala kasi ako sa focus. Atashia became hysterical. She was shouting Lance's name at pinilit rin niyang buksan ang pintuan ng luxury car ko."Okay lang po ba kayo?" I held Ma'am Patricia's hand. She was shaking terribly. "Patay na ba tayo?" tanong din niya sa akin. I wasn't able to respond to Ma'am Patricia dahil tuluyan nang nakalabas si Atashia ng sasakyan. Hinabol ko siya. But she's gone crazy. She ran as fast as she could after a black car. Mabilis ko siyang hinawakan sa kaniyang braso at pinigilan. Naglupasay siya sa gitna ng kalsada. "Atashia, hindi si Lance ang nakita mo," I told her. "Hindi! Sinungaling ka, Jaspher! Si Lance ang nakita ko. Kasama niya ang mommy niya at sakay sila ng sasakyan na iyon," she shouted. "Atashia, nagkakamali ka. Imposibleng makita mo si Lance ng nakaupo."Tiningnan ako ni Atashia na para bang ang laki ng
ATASHIA Ang lupit naman maglaro ng tadhana. Pasabog kung pasabog talaga ang mga ganap sa buhay ko. Kung siguro ipinanganak akong mahina ang loob, baka nabaliw na ako. Salamat sa mga ginawa sa akin ni Nanay, naging matatag ako. Halos hindi alam ni Jaspher kung paano ako kakausapin. Butil-butil ang pawis niya at putol-putol din ang pagsasalita niya. Daig ko pa kasi ang interrogator dahil sa narinig kong sinabi niya kay Nanay. “P-pasensya ka na, Atashia. Wala akong nagawa. I tried to stop them, and tell you everything pero it was too late already. Sorry for all the pain my Dad caused you,” wika ni Jaspher. My Dad? Buti pa siya may daddy samantalang ako hanggang ngayon wala man lang ama na tumatayo para protektahan ako laban sa masasamang tao sa mundo katulad ng mga magulang ng asawa ko. “Bakit nagawa ng daddy mo iyon? Ayaw niya na bang suportahan ang medical expenses ni Lance?” Sinabunutan ko si Jaspher at inalog ko ang ulo niya. Wala akong pakialam kung nakakaistorbo na sa kapit