Inilibot ni Scarlett ang tingin sa loob ng bahay. Walang emosyon at sinlamig ng yelo ang mga mata nito nang i-angat ang hawak nitong patpat na kahoy. Unang tumama ang kahoy sa malaking TV na nasa dingding. Isinunod niya ang refrigerator, salaming mesa, mga pigurin, mga larawan, at kung ano pang mahagip ng kanyang mga mata. Hindi siya tumigil hanggang sa hindi niya nakikita na nabasag na niya ang lahat.
Isang matinis na sigaw at tahol ng mga aso ang gumising sa nahihibang niyang diwa.
"Oh my God! Anong ginawa mo!"
Nabitawan niya ang patpat na kahoy na hawak niya at napatingin sa duguan niyang mga kamay subalit kahit na may sugat siya, hindi siya nakaramdam ng anumang hapdi. Mas masakit parin ang ginawa ni Liam sa kanya. Napaatras siya pero natigilan din nang makaapak siya ng mga bubog. Inilinga niya ang tingin sa paligid.
Basag lahat!
Sobrang gulo ng buong bahay!
Sira na ang lahat ng gamit na naroon…
Hindi siya makapaniwala habang nakatingin sa mga kalat sa paligid. Siya ba talaga ang may gawa ng lahat ng ito? Pero sa kabilang banda, nakaramdam siya ng tuwa sa kanyang nagawa at hindi niya mapigilan ang sarili na mapangisi. Nababaliw na yata siya pero natutuwa siya sa kanyang nagawa.
Nakatitig naman si Amelia kay Scarlett na parang isa ng baliw. Sa nanginginig niyang mga kamay, agad niyang idinial ang numero ng pulis para ipahuli si Scarlett. Baka kung ano pa ang pumasok sa utak nito at patayin siya.
Nakaupo si Scarlett habang kaharap ang isang police officer habang umiiyak ang ina ni Liam. Unti-unti na siyang kumalma at napagtanto ang kanyang nagawa. Kinakabahan niyang kinuyumos ang laylayan ng kanyang damit.
"Totoo bang binasag mo ang mga gamit sa bahay niya?" Baling ng pulis sa kanya.
"Ako naman ang bumili ng mga gamit na binasag ko," tugon niya.
Tumalim ang titig ni Amelia sa kanya. "Anong pag-aari? Hiwalay na kayo ng anak ko kaya wala ka ng karapatan pa sa lahat ng bagay sa bahay ko!" Singhal ni Amelia.
Dinukot niya ang kanyang cellphone at ipinakita sa pulis ang listahan kung saan niya na nabili ang mga gamit na nabasag niya. Halos hindi na nga niya maibili ang sarili niya para lang sa kaginhawaan ng mga ito na mas lalong nagpasama ng loob niya.
Mataman na tinitigan ng pulis ang ipinakita niyang listahan habang wala paring tigil sa kakatalak si Amelia sa harapan nila.
"Divorce na sila ng anak ko kaya lahat ng gamit na naroon ay pag-aari na ng pamilya ko. Isa pa, sinira ng babaeng yan ang bahay ko at nanggulo siya doon kaya dapat lang na pagbayaran niya ang ginawa niyang kabulastugan!"
"Gusto niyo po bang magsampa ng kaso laban sa kanya o makipag-areglo nalang?" Tanong ng pulis.
"Makikipag-areglo ako sa kanya basta ba bayaran niya ako," taas noo nitong sagot.
Napatitig siya sa ina ni Liam. Noon paman ay ayaw na nito sa kanya at sigurado siyang ngayong hiwalay na sila ng anak nito ay nagdidiwang na ang babae.
"Tutal hindi ka naman iba sa akin dahil dati kang asawa ng anak ko, hindi na ako magsasampa ng kaso laban sayo. Bayaran mo ako ng three hundred thousand, tapos ang usapan."
Hindi siya makapaniwalang napatitig kay Amelia. At saan naman siya kukuha ng ganun kalaking halaga ng pera?
"Bakit? Ayaw mo? Sinira mo ang bahay Scarlett kaya natural lang na bayaran mo ako. Kailangan kong ipaayos iyon at bumili ng panibagong kasangkapan para magamit namin," anito nang hindi siya magsalita.
Mas lalo lang nadagdagan ang kanyang galit sa ginang. Wala na itong ibang ginawa mula ng maikasal siya kay Liam kundi apihin siya. "Gaya ng sabi ko, gamit ko ang mga yun kaya pwede ko iyong sirain kahit kailan ko gusto. Isa pa ay wala akong pera. Wala kang mapapala sakin."
Mapanuyang ngumisi ang ina ni Liam. "Akala mo ba hindi ko alam na binigyan ka ni Liam ng pera nang magdivorce kayo? May natangay kang one hundred thousand mula sa anak ko!"
Mas lalo lang siyang nakaramdam ng pait sa kanyang narinig. "Sa tingin mo ba mababayaran ng pera ni Liam ang lahat ng nagastos ko magmula ng maikasal kami? Sa loob ng walong taon, lahat-lahat ng bayarin sa bahay ako ang sumasagot dahil wala namang ibang ginawa ang anak mo kundi maglakwatsa kasama ang mga kaibigan niya at gamitin ang pera niya para sa pansarili niyang kasiyahan. Kung bibilangin natin lahat, hindi sapat ang perang sinasabi mo."
Bahagyang nakaramdam ng pagkapahiya si Amelia pero mabilis naman itong nakabawi. "Kung makapagsalita ka akala mo kung sino ka na! Bakit? Sa loob ba ng walong taon na nakatira ka samin hindi ka nakitulog at nakikain? Ikaw ang may kasalanan sa akin kaya natural lang na magbayad ka at kung magmamatigas ka talaga pwes mapipilitan akong ipakulong ka!"
Pinukol niya ang isang malamig na tingin si Amelia. Tapos na ang pagpapakabait niya. Hindi na niya hahayaan pang tapak-tapakan siya ng sinuman kahit pa ito ang ina ng lalaking dati niyang minahal.
"Talaga? Ipapakulong mo ako? Masasabi mo pa kaya ang bagay nayan kapag ipinaalam ko sa boss ni Liam ang pagtataksil niya sa akin habang kasal kaming dalawa?"
Nang marinig ni Amelia ang sinabi ni Scarlett ay napalunok siya at nakaramdam ng kaba. Hindi niya aakalain na may ganitong ugali pala ang babae. Ngayong malapit na ang promotion ni ng anak niya, hindi ito pwedeng masira kung hindi ay mauuwi sa wala ang pinaghirapan ni Liam.
"Nababaliw ka na talaga Scarlett! Hindi magagawa ng anak ko ang ibinibintang mo sa kanya! Ikaw ang may kasalanan kaya naghiwalay kayong dalawa!"
Hindi na pinansin pa ni Scarlett si Amelia at ibinaling na ang atensyon sa pulis. "Magbibigay po ako ng shopping records at bank statement na magpapatunay na akin ang mga gamit na iyon."
Tumango naman ang pulis. "Okay, I will verify the said evidence."
Tahimik namang pinagmasdan ni Amelia ang pangyayari. Hindi niya ito nagugustuhan pero nanatiling tikom ang kanyang bibig at naghihintay lang ng pagkakataon na maisahan niya si Scarlett.
Ilang sandali pa'y tumunog ang cellphone ni Scarlett kaya't ibinalik ito ng pulis sa kanya. Nang tingnan niya ang screen ay isang unregistered number ang tumatawag sa kanya. Kung sa ibang pagkakataon ay hindi niya ito papansinin pero ngayon ay nais niyang ibaling ang atensyon sa iba kaysa sa ina ni Liam kaya't naisipan niyang kausapin ang sinuman sa kabilang linya.
"This is Attorney Kairo Timothy Vasquez of Nexus Legal Group, is this Scarlett Dorothy Lopez?" Ani ng isang baritonong boses sa kabilang linya.
Nangunot ang kanyang noo nang marinig ang isang hindi pamilyar na boses gayunpaman. "Yes, it's me. Ano pong sadya nila?"
"Pwede ba kitang makausap ngayon? I have an important matter to discuss with you."
Naguguluhan man ay naisipan nkyang sang-ayunan ang lalaki lalo pa't mukhang isa itong abogado. "O—okay. Nasa Makati Police Station ako ngayon."
"Sige, hintayin mo ako. Papunta na ako diyan…"
Matapos makausap ang kanyang ina, agad na nilukob ng labis na kalungkutan ang puso ni Scarlett. Siguro dahil sa kaguluhang nangyari, mali ang batang nakuha ng mga magulang niya. Mariin siyang napapikit. Grabe namang maglaro ang tadhana sa kanya kung ganun.Matapos makapagpaalam ni Leo kay Kairo, umuwi na siya sa mansion kasama ang kanyang asawang si Emily na hanggang ngayon ay umiiyak parin. Mabilis na nagtago ang mga kasambahay nang makita ang sitwasyon ng amo nilang babae. Alam nilang may nangyari kaya umiiyak ang ginang dahil kahit kailan ay hindi pa nila ito nakita sa ganung sitwasyon. Ngayon palang.Nakaupo naman si Carmen Van Buren at nanonood sa mga goldfish na nasa fish pond habang may ilang mga larawan sa kanyang kandungan. Nang makita niyang papalapit na ang mag-asawang Leo at Emily sa gawi niya, iminuwestra niya ang upuan malapit sa kanya."Maupo kayo."Tinulungan ni Leo na unang makaupo si Emily bago ito tumabi sa asawa. "Nakatulog po ba kayo ng maayos Mom?"Huminga ng mala
"Ang tagal na ng mga panahong iyon. Bakit mo naisipan na itanong?"G—gusto ko lang po talagang malaman kung bakit doon sa Romero Hospital mo ako ipinanganak."Ibinigay ni Dahlia ang feeding bottle sa kanyang apo at hinayaan itong hawakan iyon at inumin bago dinampot ang kanyang cellphone. "Hindi ba't naikwento ko na ito sayo?" Nakangiting niyang sambit bago nagpatuloy."Mahigit tatlumpung taon na ang nakalilipas, nagtrabaho kami ng tatay mo sa isang construction site diyan sa Makati para kumita ng mas malaking pera. Hindi ako bumalik agad sa probinsya kahit na kabuwanan ko na dahil akala ko, may isang linggo pa naman ako. Kahit na buntis ako, naisip ko na makakagawa parin naman ako ng magaan na trabaho. Pero sino ba namang mag-aakala na kahit may ilang araw pa ako bago manganak pero lumabas na ka. Mabilis akong dinala ng isa sa mga contractor sa Romero Hospital at doon kita ipinanganak. Gumastos pa nga ako ng malaki. Kung sa bahay lang sana ako nanganak, makakatipid pa sana ako."Tahim
Sandali pang napasulyap si Kairo sa mag-asawang Van Buren bago lumingon kay Scarlett. "Ihahatid na kita.Tipid namang ngumiti si Scarlett bago umiling. "Wag na. Salamat nalang. Sasakay nalang ako ng taxi pabalik."Lumapit si Scarlett sa mag-asawa na ngayon ay tahimik parin. Kung siya nga ang nawawalang anak ng mag-asawa, sigurado siyang dismayado ang mga ito. Lihim siyang napabuntong hininga bago nagsalita."Mauuna na po ako," mahina niyang paalam.Hindi sumagot ang dalawa. Mapait siyang napangiti bago tuluyan ng nilisan ang lugar.Mataman namang pinagmasdan ni Kairo ang bulto ni Scarlett habang patawid ito ng kalsada. Nang makasakay na ng taxi si Scarlett, saka lang siya lumingon sa mag-asawa. Nakasandal na si Tita Emily sa balikat ni Tito Leo habang umiiyak. Mahigpit naman itong niyakap ng huli habang inaalo.Nabasa na nina Emily ang impormasyon tungkol kay Scarlett—kung gaano kahirap ang buhay nito, ang pang-aapi ng head nito sa trabaho, pagtataksil ng asawa nitong si Liam, ang misc
Unti-unting bumagal ang lakad ni Scarlett nang makita niya ang mag-asawa sa unahan. Nakasuot ang lalaki ng isang makintab at mamahaling suit habang ang ginang namang kasama nito ay suot din ang isang puting silk dress. Parehong elegante at kagalang-galang ang dalawa.Biglang nakaramdam ng panliliit sa kanyang sarili si Scarlett. Kitang-kita naman na malayo ang agwat ng estado nito sa kanya. Ang mabagal niyang lakad ay kusang huminto habang nanatili siyang nakatitig sa mag-asawa na papalapit na sa gawi nilang dalawa ni Kairo.Humakbang si Kairo at binati ang mag-asawa. Uncle Leo, Auntie Emily, this Scarlett Dorothy Lopez," pakilala ni Kairo sa kanya.Nag-alinlangan Scarlett kung lalapit ba siya para bumati sa mga ito pero dahil hindi naman sila magkakilala, napagdesisyunan niyang panatilihin ang distansya sa pagitan nila. Tumayo siya sa likod ni Attorney Kairo at nagsalita."Magandang araw po."Maingat na pinagmasdan nina Leo at Emily si Scarlett. Kahit nakita na nila ang impormasyon n
Dahan-dahang umusad ang sasakyan paalis sa tinutuluyan ni Scarlett. Nilibang nalang niya ang sarili sa panonood sa nakikita niyang mga building sa labas. Humigpit ang hawak niya sa laylayan ng kanyang damit.Hindi niya masasabi kung ano ang nararamdaman niya sa sandaling iyon, kung naghihintay ba siya sa katotohanang malapit nang mabunyag, o natatakot na harapin ang hindi mahuhulaan na hinaharap. Sobrang kumplikado naman ng lahat."Dito ka ba talaga nakatira, Miss Lopez?" Basag ni Kairo sa katahimikan sa pagitan nila."Oo, bagong lipat lang ako dito," patangong sagot ni Scarlett.Nakatira siya sa isang iskwater sa pagitan ng lungsod at mga kanayunan. Kung ikukumpara sa ibang mga lugar, medyo marumi at magulo nga ito at medyo malayo pa sa bus station. Gayunpaman, ang renta at ang mga presyo ng mga pang-araw-araw na pangangailangan dito ay mas mababa kaysa sa lungsod kung saan swak sa budget niya.Ngunit para sa mga taong nasanay sa maginhawang buhay na tulad ni Kairo na karaniwang luma
Natigil si Scarlett sa plano niyang pagbubukas ng pinto kasabay ng pagkunot ng kanyang noo. "Hindi kaya nagkakamali lang kayo, Attorney Vasquez?"Kinagat ni Kairo ang pang-ibaba niyang labi bago sumagot. "Kung totoo man ang nakasulat sa resulta then ikaw nga ang batang naipalit na anak ng mga magulang mo sa client ko ng taong iyon."Umawang ang labi ni Scarlett sa narinig mula sa abogado. Pakiramdam niya panaginip lang ang lahat at tila ba parang tumigil ang mundo niya sa pag-ikot. Wala sa sarili siyang pumasok sa loob ng tinutuluyan niya at napaupo sa sofa. Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nanatiling tulala bago siya nahimasmasan."N—nandyan pa po ba kayo Attorney?" Tanong ni Scarlett sa nanginginig na boses."I'm still here.""Ano ang dapat kong gawin ngayon?" Naguguluhang tanong ni Scarlett. Hindi niya alam kung haharapin ba niya ang biglaang katotohanang pasabog o pipiliin niyang balewalain ang nalaman niya?"Are you free today? Gusto ng client ko na magsagawa pa ng karagd